|
//**d__d in love**//-------->>> เทศกาลความรักของดีดี No.16
---------->> คำถาม ความรัก <<----------
เคยมี " คำ ถ า ม " อะไรสักคำถามที่ค้างคาอยู่ในใจไหมคะ บางคำถาม ค้างอยู่ในใจมานานแสนนาน แต่ไม่เคยได้คำตอบ บางครั้งบางคำถาม มีคำตอบอยู่ในใจแล้วว่าจะตอบอย่างไร แต่ไม่ตอบ เลือกที่จะคาใจอยู่อย่างนั้น เพราะรู้ว่าถ้าได้คำตอบมาก็จะมีแต่ความเจ็บปวด
ดี.มีเรื่องของ คำ ถ า ม มาเล่าค่ะ เป็นเรื่องของพี่สาวคนหนึ่งของดี. เล่าเรื่องของพี่ก่อนในบล็อกนี้ แล้วค่อยเล่าเรื่อง คำ ถ า ม ที่ตัวดี.เองถูกถาม ซึ่งดี.ไม่แน่ใจว่าจริงจริงแล้ว คนรอฟังคำตอบจะพอใจหรือเปล่า กับคำตอบในแบบของดี.
พี่ ส า ว มีคำถามที่ค้างคาอยู่ในใจมานานกว่า 20 ปี เป็นคำถามถึงคนรักเก่าว่า
ทำ ไ ม ถึ ง เ ลิ ก กั น เพราะการแยกจากกันในคราวนั้น เหมือนหนุ่มสาวที่รักกัน และเกิดอาการงอนงอน เพราะถูกอีกฝ่ายขัดใจ เป็นปัญหาเล็กเล็ก แต่กลายเป็นว่านานเหลือเกินที่ไม่ได้พบกันอีก
เมื่อมี คำ ถ า ม ติดในใจนานนานแบบนี้ ถ้าเป็นเพื่อนเพื่อนจะทำอย่างไรต่อไปคะ เวลามันนานมากจนอีกฝ่ายอาจจะตายจากไปแล้ว (ที่บอกว่าอีกฝ่ายอาจตาย ที่เดาได้ขนาดนั้น ก็เพราะพี่สาวยังอยู่นี่นา)
สำหรับการตัดสินใจของพี่สาว... พี่สาวเลือกที่จะติดตามถามหาคำตอบจากคนที่ห่างหายไปค่ะ... ก่อนตาย ขอแค่ให้รู้สักครั้ง (พี่สาวว่าอย่างนั้น)
และโลกอินเตอร์เน็ตช่วยได้ ดีดี กับเพื่อนภูมิใจนำเสนอว่า... เราสามารถหาข้อมูลให้ได้จากอินเตอร์เน็ต (ก็เล่นอยู่ทุ๊กกกวัน) พี่สาวไว้วางใจ จึงให้ชื่อ-นามสกุลคนที่อยากพบมา ก็เริ่มค้นหา ง่ายอย่างที่คิดจริงๆ เพราะเมื่อเริ่มค้นหาจากอินเตอร์เน็ต ก็ได้เบอร์โทรศัพท์ของใครก็ไม่รู้นามสกุลเดียวกันกับพี่คนนั้น ที่มีมีชื่อเป็นผู้ขอติดตั้งโทรศัพท์ มีคนนามสกุลนี้ ไม่มากนัก แต่มีลู่ทางว่าจะหาได้... เพราะถัดมาก็เริ่มดูจังหวัดที่อยู่ ดูอำเภอ ดูตำบลที่คาดว่าน่าจะอยู่ในพื้นที่เดียวกัน รายชื่อถูกตีกรอบลงมาเรื่อยเรื่อย และในที่สุดก็สุ่มโทรไปที่เบอร์หนึ่ง ซึ่งคาดเดาว่าน่าจะเป็นบ้านญาติ หรือคนรู้จักกัน
และในที่สุดก็ได้รู้ว่าพี่คนนั้น อยู่ที่ไหน ทำงานอะไร ครอบครัวเป็นอย่างไร มีลูกกี่คนแล้ว สุดท้ายก็ได้เบอร์โทรศัพท์มา เป็นเบอร์โทรศัพท์มือถือของพี่คนนั้น คนที่พี่สาวอยากถามเหลือเกินว่า ทำ ไ ม ถึ ง เ ลิ ก กั น
เมื่อได้เบอร์โทรศัพท์ที่สามารถจะติดต่อได้ เรามานั่งคุยกันว่าจะโทรดีไหม เพราะต่างฝ่ายต่างมีครอบครัว แต่คำถามนี้มีอยู่ในใจพี่สาวมานานเหลือเกิน จนมาถึงขนาดนี้แล้ว ดี.กับเพื่อนที่ช่วยกันหาข้อมูลให้ก็กำลังใจไปว่า โทรเถอะ โทรให้รู้ไปในชาตินี้ ไม่ต้องติดไปชาติหน้า และไม่ต้องคาใจอีกต่อไป
พี่สาวจึงตัดสินใจโทร... เมื่อปลายทางรับสาย พี่สาวบอกให้รู้ว่าใครเป็นคนโทรมา พี่มาเล่าให้ฟังทีหลังว่า ก่อนจะโทรไปก็ทำใจแล้วล่ะว่าคนปลายสายอาจจะจำไม่ได้ เพราะว่ามันผ่านมานานเหลือเกินแล้ว และถ้าจำไม่ได้ก็จะจบลงแค่นั้น
เสียงน่ะจำไม่ได้แน่ๆ เพราะผ่านมานานแล้ว แต่พอบอกให้รู้ว่าใครโทรมา ปลายสายที่รับตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่ดีใจมาก โดยบอกว่าไม่เคยลืมรักครั้งแรก พี่สาวเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เขาเขียนจดหมายติดต่อเป็นเวลาหลายปี
คือทั้งคู่พบกันที่บ้านต่างจังหวัด แต่เพราะเรียนหนังสือคนละจังหวัด การสื่อสารสมัยนั้นไม่ดีเหมือนสมัยนี้ สิ่งที่ทำได้คือการเขียนจดหมายติดต่อกัน---และเมื่อมาเรียนจังหวัดเดียวกันที่กรุงเทพฯ พบกันไม่กี่ครั้งดันทะเลาะกัน งอนกันแบบเด็กเด็ก เลยไม่ได้พบกันอีก---ฟังแล้วตลกดีค่ะ เขียนจดหมายคุยกัน รักกันแทบตาย แต่พอเจอหน้ากัน เลิกกันซ๊างั้น ให้คาใจมานานนนน
พอปลายสายคุยด้วยน้ำเสียงดีดี ทางนี้ก็เลยสบายใจ ต่างฝ่ายต่างถามถึงทุกข์ สุข ได้รู้ชีวิตของอีกฝ่าย ก็คุยแบบทั่วๆไป แต่ยังไม่ได้พูดเรื่องที่คาใจอยู่
พี่คนนั้นเค้ารู้จักคนในครอบครัวของพี่สาวทั้งหมด เพราะบ้านเกิดอยู่ในจังหวัดเดียวกัน แต่ว่าเพราะต่างก็ย้ายบ้าน ย้ายที่อยู่ก็เลยไม่ได้พบกันอีก พอเจอกันอย่างนี้ พี่สาวจึงเล่าให้แม่กับน้องๆฟังด้วย ทุกคนตื่นเต้น ที่ตื่นเต้นก็เพราะนึกไม่ถึงว่าโลกอินเตอร์เน็ตจะทำให้กลับมาพบกันได้อีก
สิ่งที่ตามมาหลังจากวันนั้นก็คือ เมื่อพี่คนนั้นรู้ว่าครอบครัวของพี่สาวอยู่ที่ไหน (ตัวพี่สาวอยู่กรุงเทพ) พี่คนนั้นได้ไปหาทันที พี่คนนั้นไปกราบแม่ บอกว่ายังระลึกถึงเสมอ และไม่เคยรู้เลยว่าอยู่ที่ไหนกัน นึกไม่ถึงด้วยว่าพี่สาวจะพยายามตามหาเขา เพราะมันนานเหลือเกิน
สิ่งที่เขาเล่าให้แม่ฟังก็คือ คำถามที่ค้างคาอยู่ในใจพี่สาวมานาน นั่นก็คือวันที่แยกกันอย่างไม่เข้าใจในคราวนั้น พี่เขามีปัญหาทางบ้านหลายอย่าง ประกอบกับเรียนหนัก ก็เลยไม่ได้ติดต่อ พอเรียนจบก็ถูกส่งเข้าไปทำงานไกล และไม่สามารถติดต่อกันได้อีก ที่สำคัญพี่เค้าใช้ชีวิตในช่วงวัยรุ่นที่ไม่ค่อยดีนัก มองไม่เห็นอนาคตเลย กว่าจะผ่านวันนั้นมาได้ ตัวเขาเองก็เกือบจะเอาตัวไม่รอด แต่ในที่สุดก็ผ่านมาได้ กระทั่งมีครอบครัว และมีลูก
พี่เค้าเล่าเรื่องของเค้าให้แม่พี่สาวฟัง และแม่ก็เล่าเรื่องพี่สาวให้เค้าฟัง คือทั้งสองฝ่ายต่างก็มีชีวิตที่ดี มีครอบครัวที่อบอุ่น โดยมี คำ ถ า ม เป็นสิ่งชักนำให้กลับมาพบกันอีก
พี่สาวเล่าให้ฟังอย่างขำๆว่าแม่เอาเรื่องไปขายซ๊าหมดเลย ไม่ได้พูดอะไรเองสักคำ แถมบอกพี่เค้าไปด้วยว่า ...มันบ้า มันตามหาลูกมาตั้งหลายปี... แม่ของพี่สาวแทนตัวพี่คนนั้นว่าลูกทุกคำ---พี่สาวดี.บอกว่าเค้าเคยเกือบจะได้เป็นแม่ยายกับลูกเขยกันนี่555+ (ก็ตอนที่เขามาจีบน่ะ เข้าทางแม่ ถ้าพี่สาวไม่ต้องเข้ามาเรียนหนังสือที่กรุงเทพฯก่อน ก็อาจจะได้แต่งงานกันไปแล้ว)
สำหรับพี่สาว แค่ได้รู้ คำถามที่คาใจมานานก็หมดไป ด้วยความรู้สึกโล่ง นอนตายตาหลับได้กับเรื่องนี้แล้ว หลังจากนั้น พี่สาวได้พบ และพูดเรื่องนี้กับพี่คนนั้นด้วย ซึ่งพี่เค้าก็อธิบายทุกอย่างให้ฟังอีกครั้งอย่างที่เคยเล่าให้แม่ฟัง และบอกว่าจากนี้ต่อไปจะดูแลกัน เท่าที่สามารถจะทำได้ เมื่อพี่สาวถามว่ากว่าจะหากันพบ ต้องใช้เวลานานมาก แล้วจะทิ้งกันอีกไหม
สิ่งที่ตามมาหลังจากวันนั้น พี่คนนั้นมักจะแวะเวียนกลับไปเยี่ยมครอบครัวของพี่สาวเสมอ อีกทั้งยังคอยช่วยน้องๆของพี่สาวในฐานะพี่ชายคนหนึ่ง ตามสัญญา
พี่สาวบอกกับดี.และเพื่อนที่ช่วยจนได้พบกันว่า "ดี.เนอะ ชั้นแค่อยากรู้แล้วจบ แต่แม่ชั้นได้ลูกชายเพิ่มมาอีกคน แถมลูกสะใภ้ และหลานอีกสอง" (พี่คนนั้นเค้าพาครอบครัวมาทำความรู้จักกับแม่เสร็จสรรพ)
พูดไปอย่างนั้น แต่ดี.รู้ว่าพี่สาวก็โล่งใจล่ะนะ พี่สาวบอกว่าแค่อยากจะลบคำถามที่คาใจ ไม่ได้ต้องการอะไรมากไปกว่านั้น และมันก็จบอยู่แค่นั้นจริงๆ
ดี.ว่าพี่สาวโชคดีนะคะ เพราะจริงๆแล้วการตามหาใครสักคนในอดีต ผลที่ออกมาอาจจะไม่ใช่อย่างนี้ก็ได้ อาจจะนำมาซึ่งปัญหามากมาย ทั้งจากฝั่งครอบครัวของพี่สาว หรือฝั่งคนที่เราจะตามหา เหมือนการอยู่ดีไม่ว่าดี แต่ดันดิ้นรนไปหาเรื่อง ก่อนที่จะเริ่มตามหา เราคุยเกี่ยวกับปัญหาที่จะตามมาเยอะมาก แต่เพราะพี่สาวบอกว่า
แ ค่ ใ ห้ รู้
เ รื่ อ ง ร า ว ข อ ง พี่ ส า ว ดี. จึ ง จ บ ล ง อ ย่ า ง มี ค ว า ม สุ ข
เพื่อนเพื่อนมี คำ ถ า ม โดยเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับ ค ว า ม รั ก และถ้ามี เพื่อนเพื่อนตัดสินใจกันอย่างไรคะ....หรือปล่อยให้ผ่านเลย....
Last Update : 16 กุมภาพันธ์ 2550 8:37:23 น.
Create Date : 16 กุมภาพันธ์ 2550 |
Last Update : 6 สิงหาคม 2550 8:14:26 น. |
|
39 comments
|
Counter : 857 Pageviews. |
|
|
|
โดย: todayd วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:9:15:28 น. |
|
|
|
โดย: p' pord (พี่ป๊อด ) วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:9:46:32 น. |
|
|
|
โดย: zMee วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:10:04:47 น. |
|
|
|
โดย: แสงไร้เงา วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:10:19:18 น. |
|
|
|
โดย: กุมภีน วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:10:53:59 น. |
|
|
|
โดย: opleee วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:11:29:47 น. |
|
|
|
โดย: พลอยสีรุ้ง วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:11:36:02 น. |
|
|
|
โดย: ปลายปัญญา วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:12:21:15 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:12:39:59 น. |
|
|
|
โดย: run to me วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:12:43:19 น. |
|
|
|
โดย: แซนด์ซี วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:13:53:03 น. |
|
|
|
โดย: บัวริมบึง วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:13:56:17 น. |
|
|
|
โดย: Bond Man วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:14:06:43 น. |
|
|
|
โดย: fonrin วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:14:13:18 น. |
|
|
|
โดย: smack วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:14:59:36 น. |
|
|
|
โดย: asariss วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:15:14:03 น. |
|
|
|
โดย: สยึมกึ๋ย วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:17:23:04 น. |
|
|
|
โดย: ปลายเทียน วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:17:49:38 น. |
|
|
|
โดย: nakwan6 วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:18:58:32 น. |
|
|
|
โดย: dekhype วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:19:10:25 น. |
|
|
|
โดย: 9A วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:19:52:30 น. |
|
|
|
โดย: อุ้มสี วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:20:52:54 น. |
|
|
|
โดย: สะเทื้อน วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:21:01:39 น. |
|
|
|
โดย: บูรพกาล (กลกาล ) วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:22:17:03 น. |
|
|
|
โดย: ทูน่าค่ะ วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:23:07:50 น. |
|
|
|
โดย: หลานยายจุล วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:23:30:10 น. |
|
|
|
โดย: ป่ามืด วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:2:13:06 น. |
|
|
|
โดย: พลทหารไรอัน วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:2:36:06 น. |
|
|
|
โดย: فاليري نيبومنياتشي عن تدريب متصدر ترتيب الدوري الأوزبكي باختاكور من أجل التركيز على خدماته مع المنتخب الأوزبكي الوطني IP: 203.107.196.177 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:3:54:17 น. |
|
|
|
โดย: ทาสบอย วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:8:12:27 น. |
|
|
|
โดย: random-4 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:9:26:27 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ไม่คิดจะตามใครและให้ใครติดตาม จบแล้วก็แล้ว
กันไปเลยค่ะ