เป็นนิยายเชิงอัตชีวประวัติของคุณประชาคม ที่เล่าเรื่องราวชีวิตตั้งแต่ที่ตัดสินใจออกจากบ้านที่ต่างจังหวัดมาสร้างความฝันด้วยตัวเองที่เมืองใหญ่ด้วยตัวคนเดียว ต้องมาระหกระเหินหางานทำเพื่อยังชีพให้ได้ ซึ่งถ้าใครเคยอ่านงานของคุณประชาคมมาก่อน คงเดาได้ว่าชีวิตนี้ยากแน่ และคงต้องทำงานเป็นลูกประมงด้วย เพราะหนังสือส่วนใหญ่เขามีฉากหลังเป็นทะเล แต่สิ่งที่เราได้อ่าน และซึมซับจากหนังสือเล่มนี้มันให้อารมณ์ที่หนักหน่วงกว่านิยายที่เขาแต่งมาก มันเจ็บและจุก เพราะเขาจะพาเราไปรับรู้อาชีพต่างๆที่เคยทำมาตั้งแต่เด็กเสิร์ฟอาหาร และการแก้แค้นเจ้าของที่นิสัยไม่ดีอย่างสมน้ำสมเนื้อ พนักงานโรงงาน คนทำสวนปลูกหอม เฝ้าวังกุ้ง ออกทะเล ไปจนพนักงานรักษาความปลอดภัย ซึ่งสอดแทรกเรื่องราวการเขียนนิยายที่เขาแต่งออกมาระหว่างที่ทำงานนั้นๆ 

เรื่องราวในหนังสือทำให้เรารู้สึกเหมือนคนว่ายน้ำไม่แข็งแล้วถูกถีบลงทะเลซ้ำแล้วซ้ำเล่าหลังจากที่พยายามหาทางขึ้นเกาะได้ ทั้งแสบผิวเพราะแดด น้ำเค็ม สำลักน้ำ ว่ายก็ไม่แข็ง ต้องพยายามดิ้นรนว่ายเข้าฝั่งทั้งที่ไม่มั่นใจ แต่ก็ต้องตะเกียกตะกายเพื่อไม่ให้จมลงทะเล มันเป็นชีวิตที่พอทุกครั้งที่กำลังจะไปได้ดีก็จะถูกสถานการณ์หรือใครทำให้ต้องดิ้นรนหาทางมีชีวิตรอดอยู่ตลอดเวลา ซวยซ้ำซวยซ้อน ซวยไม่รู้จบ แต่เราจะได้เห็นความเข้มแข็ง ความพยายามต่อสู้ดิ้นรน ความเศร้าเสียใจที่มันเสียดแทงใจเราเข้าไปด้วยเหมือนกัน และเห็นว่าทุกครั้งที่ล้มเขาจะลุกขึ้นแล้วก้าวต่อไปได้อย่างรวดเร็ว

ระหว่างที่เราอ่าน บางทีเราก็ต้องวางลง เพราะเรารู้สึกรับไม่ไหวแล้ว แบบ "เฮ้ย...อีกแล้วหรอ" แต่เราดีใจมากที่ได้อ่านหนังสือเล่มนี้เพราะได้ทำความรู้จัก และรู้ที่มาของผู้เขียนนิยายที่เราสงสัยมานานว่า "ทำไมชีวิตพระเอกในเรื่องมันเศร้าจับจิตจับใจจังวะ!" และเนื้อเรื่องมักจะมีฉากหลังเป็นทะเล ชาวประมง และอธิบายเห็นภาพมาก แล้วก็จะบีบคั้นอารมณ์น้ำตาแตกเสมอ แต่ที่แน่ๆคือพระเอกจะมีความแกร่งเกินคนเหมือนผู้แต่ง และรู้สึกว่าชื่อเรื่อง และภาพหน้าปกสื่อถึงทุกสิ่งทุกอย่างในเล่มครบถ้วนจริงๆ

แนะนำให้ไปหามาอ่านค่ะ แล้วเวลาที่เราพบเจอปัญหา เราจะรู้สึกว่าเราประสบพบเจอเรื่องแย่ๆไม่ถึงเสี้ยวที่เขาต้องเจอเลย อย่างน้อยเราก็มีบ้านให้กลับ มีอาหารให้กิน