บันทึก...วันที่ 7

วันนี้รู้สึกสะเทือนใจกับคำพูดตอกย้ำ
ที่ฟังแล้วคิดตามกลับรู้สึกลึกๆ
ทำให้รู้ว่า...เธอคิดอย่างไรกับฉัน
จริงๆแล้วเธอคงรัก หวังดี
และอยากเห็นฉันเข้มแข็ง
และลืมเรื่องที่ไม่สบายใจ
เธอเลยพูดไรไม่ยั้งแบบนั้น
บวกด้วยความรำคาญนิดๆ ที่ฉันช่างงอแงเหลือเกิน
ฉันไม่ต้องการรบกวนเธอมากนัก
แต่กลับคิดถึงเธอทุกทีเวลาไม่สบายใจแบบนี้
เธอเลยเป็นที่พึ่ง
เป็นคนที่รับฟังและพูดอะไรให้กลับไปคิดเสมอๆ
...
ฉันโทรไปหาเพื่อนเก่าหลายๆ คน
เพื่อคลี่คลายบรรยากาศตอนเหงาๆ
ให้ไม่รู้สึกอ้างว้างเกินไปนัก
ไม่งั้นก็ฟุ้งซ่าน อาจจะทำให้ใครเดือดร้อนอีก
แบบที่โดนว่ามาเสมอ...

แปลกที่คนเรา มักไม่ชอบให้ใครพูดเตือน
อาจจะเพราะเรารู้ ว่าลึกๆแล้วเค้าพูดถูกเสมอ
เวลาโมโห บางทีก็ไม่ฟังเหตุผลอะไรของใครทั้งนั้น
ไม่ว่าใครจะพูดอะไร ใครจะมีเหตุผลของเค้าแค่ไหน
เรามักหน้ามืด จนไม่ฟังใครๆทั้งนั้น

คนเราถึงเรียนรู้จากความผิดพลาด
เพราะความผิดพลาดจะสอนอะไรมากมาย
บางทีก็ทำให้เราเจ็บ จะได้จำ

ฉันบันทึกไว้ที่ เพื่อจะอ่านมันเรื่อยๆ
จะได้เตือนใจตัวเองหลายๆ อย่าง...
แม้วันนี้ทุกอย่างจะไม่ย้อนมา
แต่เรื่องราวและวันเวลา ก็ยังมีค่าเสมอ....

Create Date : 07 มกราคม 2549		0 comments
Last Update : 7 มกราคม 2549 23:52:06 น.
Counter : 320 Pageviews.
Share Tweet