|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 |
| 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
"สวนสัตว์สนาน" (บทที่10)
บทที่ 10
ผมไม่ได้ไปดูโจแข่งกีฬา แต่ขอร้องพี่สาวนำดอกไม้ไปให้หลานชาย
งานเอกชนที่ไหนจะให้พนักงานหยุดบ่อยๆ ผมรู้ดีจึงไม่ได้ลาพักร้อนอย่างที่คุยไว้กับโจเมื่อคืน
ผมออกไปซื้อดอกไม้ตั้งแต่เช้ามืด
ทำไมสองช่อ? แม่ถาม
ประเดิมร้าน โปรโมชั่นซื้อหนึ่งแถมหนึ่งครับ พูดปดแต่เช้า
มีอย่างนี้ด้วยหรือ เพิ่งเคยได้ยิน..หึ..หึ.. แม่ไม่เชื่อแต่ไม่รู้จะซักไซ้ทำไม
ผมวางดอกไม้ช่อหนึ่งบนโต๊ะชั้นล่างมองเห็นชัดเจน อีกช่อวางไว้บนชั้นสูงในครัว
เอาไปไว้สูงอย่างนั้นทำไม? แม่แปลกใจ
ช่อแถมมันไม่ค่อยสวยผมกลัวพี่เค้าหยิบผิดน่ะแม่ ความจริงผมตั้งใจซื้อสองช่ออย่างที่โจบอก แต่คิดได้ว่าไม่สมควรโดยเฉพาะผู้ที่จะนำไปคือพี่สาว..ลำพังของโจช่อเดียวพี่จะทำหน้าที่ผู้ปกครองให้หรือเปล่ายังไม่รู้เลย
ผมไปทำงานก่อนนะแม่..ฝากย้ำพี่เจี๊ยบด้วยว่าให้ไปเป็นกำลังใจหลานชายหน่อย.. ง่วนผูกรองเท้า
จะรีบไปไหน แม่ผิดสังเกต
เมื่อวานผมหยุดงาน วันนี้ต้องรีบไปทำชดเชย..ไปก่อนครับ จุ๊บแก้มแม่กลบเกลื่อนความในใจ
ไม่ใช่ความในใจอะไร เพียงแต่ผมกลัวต้านการรบเร้าของโจไม่ได้..ดอกไม้ก็พร้อมอยู่สองช่อแล้วนี่..ผมจะแก้ตัวบ่ายเบี่ยงอะไรได้..เด็กสมัยนี้โดยเฉพาะหลานชายผมแก่แดดและมีเหตุผลมากมาย
งานค้าง งานยุ่งอย่างที่คิด ผมทำงานเพลิน..เที่ยง..เย็น เลิกงาน ถึงเวลากลับบ้านไม่รู้ตัว
น้ามิว!!.. โจตะโกนทัก..นั่งอยู่หน้าบ้าน
เฮ้!.. ผมทักตอบ..เตรียมคำถามคำตอบที่กำลังจะเกิดขึ้น
น้ามิว.. แคร์ออกมาสมทบ
นี่ไงเหรียญทองของผม โจชูเหรียญให้ดู
ได้ดอกไม้ของน้ามิวหรือเปล่า? แน่ใจว่าต้องได้
ได้ครับ.. พี่สาวผมไม่ใจจืดกับหลาน คุณยายเอาไปให้
อ้าว!.. ผมอ้าปากค้าง ใจเต้นตึกตักเลือดพุ่ง..พี่สาวผมทำอย่างนี้ได้อย่างไร..ใช้แม่นำดอกไม้ไปให้โจที่โรงเรียน
อ้าวอีกแล้วน้ามิว
พี่บัส.. แคร์แทรกขึ้น..ผมไม่ทันฟัง เดินเข้าร้านไปหาแม่
เออ..ได้ยินแล้ว..แม่ตอบก่อนที่ผมจะถาม พอดีคุณหมอคลินิคหน้าตลาดโทรฯ มาบอกว่ากระถินช็อคเพราะขาดเลือด ต้องการเลือดช่วยชีวิตด่วน..แนะนำพี่สาวแกพากวักทองไปถ่ายเลือดให้กระถิน แม่หยุดหายใจ แม่เลยต้องไปแทน
อ๋อ..เรื่องเป็นอย่างนี้เอง ค่อยเย็นลงจากเมื่อครู่..นึกได้ว่าได้ยินแคร์พูดถึงบัส..ผมหันกลับไปหาแคร์ที่เพิ่งตามเข้ามา พี่บัสทำไมหรือ?
พี่บัสชนะที่หนึ่ง ผมใจวาบ..นึกเวทนาเด็กลูกครึ่งที่ไม่ได้ดอกไม้อย่างโจ
แม่พาแคร์ไปด้วย จะทิ้งให้อยู่บ้านคนเดียวได้อย่างไร แม่เสริม
พี่บัสได้ดอกไม้..
เหรอ.. ผมคงต่ออะไรไม่ได้..นักกีฬาลูกครึ่งน่ารักอย่างบัสคงมีแฟนคลับมากมาย
ดอกไม้เหมือนของพี่โจเปี๊ยบเลย..ฮิ..ฮิ..
คิก..คิก.. โจหัวเราะด้วยอีกคน..ทำหน้าเจ้าเล่ห์
อะไร!..อะไร!.. ผมมองคนโน้นทีคนนี้ที..สงสัย..ขำอะไรกัน..มีอะไรปิดบัง!
แม่เห็นดอกไม้เหลืออยู่เปล่าๆ ตั้งใจจะเอาไปให้โจอีกอัน.. คำอธิบายแก้ความสงสัยของผม
โจก็เลย..ฮิ..ฮิ.. โจแย่งพูด เอาไปให้บัส
นั่นละ..นั่นละ..โจขอดอกไม้ไปจากแม่ แม่ส่ายหัวเดินเข้าหลังบ้าน..งงกับการกระทำของเด็กๆ เด็กเล็ก เด็กกลาง เด็กโข่ง
น้ามิวซื้อดอกไม้ให้พี่บัสหรอ.. แคร์หน้าเป๋อเหลอ..จะรู้เรื่องมากน้อยแค่ไหนกัน แคร์ได้ยินพี่โจบอกพี่บัสว่าน้ามิวฝากมาให้
กำ..กำ.. ผมยกมือทาบหน้าผาก หมดกัน..น้ามิวเสียหายหมด..กำ..กำ
ก็ดีไหมล่ะ..ฮะ..ฮะ..คิก..คิก.. นายโจ
ฮิ..ฮิ..คิก..คิก.. แคร์
ยังไม่ทันที่ผมจะต่อว่าอะไร (ต่อว่าอะไร?) หลานสองคนเดินตามคุณยายเข้าครัว
พี่เจี๊ยบไปไหนครับแม่.. ผมตามมาติดๆ ทำอะไรกินเอ่ย หวานร้อนตัว
ซื้อทั้งนั้น วันนี้ไม่มีเวลาทำเลย.. เปิดตู้เย็นหยิบกับข้าวออกมาสี่ห้าถุงพี่เขาออกไปรับกวักทองกลับบ้าน เพิ่งไปก่อนมิวมาแปบเดียว
ผมอุ่นให้เอง แม่ออกไปรอข้างนอกเถอะ ดุนหลังแม่ออกจากครัว
โจไปด้วย
แคร์ไปด้วย
ไม่ต้องเลยนายโจ.. รั้งหลังคอเสื้อโจกลับเข้าครัว โตแล้ว ช่วยน้ามิวทำงานบ้าง
อ๋อย..อ๋อยยยย.. โจแกล้งอ้อน..รู้ตัวว่าจะโดนสอบสวน
คุณยายยังไม่ได้หุงข้าว..ว้า..อีกนานกว่าจะได้กิน
งั้นโจออกไปก่อนนะ
อ๋อ!.. คว้าข้อมือโจ ที่แท้หุงแล้ว อยู่หม้อใบนี้เอง
โจแกะหนังยางให้นะ
เล่ามาเลย..เกิดอะไรขึ้น? ผมยืนเฉยมองดูโจแกะถุงอาหาร..หวังจะได้ยินรายละเอียด
หัวเราะอะไรกันคิกคัก.. พี่สาวโผล่มา ได้ยินไปถึงหน้าบ้าน..จะมีใครคิดถึงชั้นและกวักทองไหมว่ามีอะไรเกิดขึ้น
แม่เล่าให้ฟังแล้วว่ากวักทองไปให้เลือดกระถิน ผมชะเง้อมองผ่านพี่สาว
ตายหรือเปล่าครับ ประโยคมาตรฐานของโจ
ป๊อก!.. เสียงมะเหงกมาตรฐานของพี่สาวเช่นกัน
โอ๊ย..ปวดขา..น้ามิวทายาแก้ปวดให้โจหน่อยครับ โจครวญคราง..ถลกขากางเกง บีบนวดตัวเอง
พรุ่งนี้ไปโรงเรียนหรือเปล่า ผมทายาคลายกล้ามเนื้อบนขาของหลานที่ผมเลี้ยงมาตั้งแต่เล็ก เมื่อก่อนเคยอุ้มกระเตงเดี๋ยวนี้โตเกือบจะเท่าผมแต่บางทียังงอแงเหมือนเดิม
น้ามิวช่างไม่รู้อะไรเล้ย..โรงเรียนโจปิดแล้ว มองหน้าผมหวังให้ถามถึงใครบางคน..และผมก็ถามจริงๆ
เห็นที่คอกวักทองไหม?..
เห็น..น้ามิวคุยเรื่องอื่นเถอะ
น่าสงสารนะ ถูกโกนขนที่ใต้คอจนเกลี้ยงหมดหล่อ ป่านนี้ยังป้อแป้อยู่เลย ผมแกล้งไม่เข้าใจว่าโจอยากให้พูดถึงใคร ถ้ากระถินหายป่วยกลับบ้านป้าเจี๊ยบต้องเล่าถึงความเสียสละของกวักทองให้ฟัง..สองตัวอาจเปลี่ยนใจมารักกันก็ได้
เป็นเรื่องเป็นราวนะน้ามิว.. โจร่นขากางเกงลง เอนตัวนอน พอแล้วครับ..โจง่วง..นอนดีกว่า
อ้าว!.. ผมโดนแกล้งกลับซะงั้น
อ้าว..อ้าว..อ้าว..ฮะ..ฮะ..ฮ่า..คิกๆ.. โจได้ทีหัวเราะร่วน
เรื่องนายบัส.. ผมเป็นฝ่ายยอมแพ้ถามขึ้น
คงต้องรอน้ามิวไม่สบายมาก.. ลุกขึ้นนั่ง พูดอะไรให้ผมงง แล้วบัสมาให้เลือดช่วยชีวิต น้ามิวถึงจะรักเขาใช่ไหมครับ
เฮ้ย!.. ผมตกใจ พูดอะไรอย่างนั้น
จริงนะ..บัสเขาชอบน้ามิว
แค่ชอบ..ไม่ใช่รักอย่างที่โจพูดเมื่อกี้.. ผมเดินกลับเตียง หว่า..เด็กสมัยนี้แก่แดดจริง
ยังไงบัสเขาก็รักน้ามิวอยู่ดี..เขาบอกผมตอนได้รับดอกไม้
เห่อ..เฮ้อ.. ลงนอนก่ายหน้าผาก โจบอกบัสอย่างไรเกี่ยวกับช่อดอกไม้
บอกว่าน้ามิวฝากมาให้..มาให้กำลังใจไม่ได้เพราะไปทำงาน
พูดแค่นั้นแน่นะ เอื้อมปิดไฟหัวเตียง
แค่นั้นจริงๆ ครับ โจอมยิ้มในความมืด
ไม่น่ายุ่งด้วยเลย เป็นเรื่องจนได้ ผมพึมพำ
ไม่เป็นเรื่องหรอกครับ..พรุ่งนี้บัสจะบินไปบ้านเกิดของพ่อ กว่าจะกลับก็เปิดเทอม..และที่เขาหายไปเพราะถูกทำโทษที่มายุ่งกับพวกเราครับ
มายุ่งกับพวกเรา ผมทวนคำ
ปัญหาเกิดขึ้นเพราะสังคมที่บ้านเราหรือเพราะผมคนเดียวกันแน่..โดยเฉพาะคืนที่บัสนอนกอดผม
| Create Date : 07 สิงหาคม 2555 |
| Last Update : 7 สิงหาคม 2555 18:57:00 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 1058 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: คุณแม่ใจดี  วันที่: 11 สิงหาคม 2555 เวลา:17:54:55 น. |
|
|
|
| โดย: ดาเรน (ดาเรน ) วันที่: 14 สิงหาคม 2555 เวลา:7:00:58 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
แม้รู้ว่ามันไม่เกี่ยวกับกวักทองหรือกระถินเลยก็เถอะ
คุณดีนพอทราบมั๊ยคะ ว่าเขาหายไปไหน?