|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
๐๐ ... ซีจินไต ... ๐๐ (บทที่ 6)
บทที่ 6
นายซีจินไตโทรฯ มาหาน้าอีก โจพูดขึ้นบนโต๊ะอาหารมื้อค่ำ
? พี่จินตมัยชะงักช้อน
เอ่อ.. งานเข้าแล้วซิฉัน โจไม่น่าพูดตอนนี้เลย..ทำเป็นไม่ได้ยินดีกว่า
จะให้บอกอย่างไร..ผมหูอื้อเพราะเสียงเขา
อะไรกัน? จินตมัยอดข้องใจไม่ได้เมื่อเรื่องเกี่ยวพันถึงลูกชาย
ซิมเก่าของจินยังเหลือเงินอีกเยอะ โจเสียดายจึงนำไปใช้ เพื่อนบางคนโทรฯ ตามหา เรื่องจริงผสมไม่จริง
ทำไมผมหูอื้อไม่รู้ โจพึมพำ
นั่นละ น้าถึงเปลี่ยนใหม่ทั้งชุด น้าก็อื้อเหมือนกัน อ้างคำพูดของโจ..เหตุผลที่ฟังขึ้น
กรี๊งๆ..กรี๊งๆ..
มาอีกแล้ว โจเดินไปหยิบมือถือจากหน้าคอม
ไหนดูซิ..อย่างไรกัน? จินตมัยฉวยมือถือไปจากลูกชาย
ขอพูดกับคุณคนสวยหน่อย! เสียงดังลอดออกมา
เออ.. จินตมัยกดสายทิ้ง กดนิ้วบนกกหู หูอื้อจริงๆ ด้วย.. กดเรียกดูรายการอะไรสักอย่าง ทำไมเติมเงินตั้งมากมาย ยังเหลืออีกห้าร้อยกว่า มิน่าโจถึงเสียดาย
ก่อนวันเกิดของจินสองสามวันทางศูนย์ส่งข้อความว่า ถ้าเติมเงินในวันเกิดมูลค่าจะเพิ่มเป็นสองเท่า ถือเป็นโอกาสดีจินเลยเติมสามร้อยบาท..กลายเป็นหกร้อย
เราก็โทรฯ ไปบอกเพื่อนให้เป็นเรื่องเป็นราว จะได้ไม่โทรฯ มากวนหลานอีก..น่าเสียดายนะ" พยักเพยิดกับลูกชาย "ตั้งเกือบหกร้อยบาท.. หันมามองหน้าฉัน ทำไม่ต้องบอกว่าขอพูดกับคนสวย..ไอ้หนุ่มที่ไหนนะตาถั่ว
ฮื่อ.. ไม่อยากต่อความให้ยืดเยื้อเพราะคงไม่พ้นตัว..ที่รู้ๆ ซีจินไตสามารถเข้าถึงบ้านได้ทุกเวลาโดยได้รับอนุมัติจากเข้าของบ้าน..จนกว่าจะหมดโคว์ต้าห้าร้อยกว่าบาทนั้น
อยู่มาจนอายุสามสิบสี่ ไม่เคยมีเรื่องชู้สาวให้วุ่นวาย เกิดอะไรขึ้นกับฉัน..แน่ใจละหรือว่าเรื่องชู้สาว
ตะตื่อตะตึ๊ดตึ้ดตือตะตือต๊ะตือตึด..
เดี๋ยวผมโทรฯ กลับนะ ฉันกดสายทิ้ง ซีนั่นเองโทรฯ มา..จนแล้วจนรอดยังไม่ได้ส่งรหัสบัตรเติมเงินไปให้สักที..ฉันกดสายเรียกกลับ สบายดีหรือ?
เออ.. ก็ยังดีกว่าอือ.. นายล่ะ?
ดี.. จะคุยอะไรกับเด็กดี
อายุเท่าไหร่ จังหวัดไหน หญิง ชาย เกย์หรือตุ๊ด คำถามมาตรฐาน
ไม่นึกว่าเป็นทอมหรือ.. ฉันนึกสนุก บอกความจริงนะ.. คนพูดโกหกมักเริ่มอย่างนี้ ผมอายุ 19 เป็นชายแท้ 99 เปอร์เซ็นต์ อยู่กรุงเทพฯ
อีกเปอร์เซ็นต์ที่เหลือ
ไว้ให้เดา.. ไว้แก้ตัวถ้าถูกจับได้ในวันข้างหน้า ความจริงของซีล่ะ?
ไม่ใช่อายุ 15 อย่างที่บอก..
นึกแล้ว เด็กสิบห้าจะรู้จักเล่นแชดคุยกันได้อย่างไร..ความจริงฉันปรามาสเด็กสมัยนี้ไปหน่อย
ไม่ชอบโกหก..เค้าอายุ 14 ปี
อ้าว!.. เป็นนั้นไป ต่ำกว่าสิบห้าอีกนายซี ทำไมโกหก ถามไปแล้วรู้สึกอาย..ตัวเองโกหกทั้งดุ้นที่ไม่เคยมี
กลัวไม่มีใครอยากคุยด้วย กลัวตำรวจจับ
ฮะ..ฮะ.. อดขำความกลัวที่สองของซีไม่ได้ ตำวจจับเรื่องอะไร? งงเหมือนกัน
อายุไม่ถึงสิบแปด อยากมีแฟน
เฮ๊ย!.. ตกใจกับความคิดของเด็กชายซี ยังเด็กอยู่นะนาย..อีกอย่างผมเป็นผู้ชายเหมือนกัน
เค้าไม่ได้บอกจะเอาเป็นแฟนสักหน่อย
เออจริง
ทำการบ้านก่อนนะ ยายด่าแล้ว
แม่ล่ะ?
เค้านอนกับยาย กำลังทำการบ้านหน้าเตียงยาย ดึกแล้วพอก่อนนะ
ซีวางสาย..นายจินหนุ่มสิบเก้านอนยิ้มกับการสนทนาที่เพิ่งยุติ..ย้ำกับตัวเองว่าความสุขที่เกิดไม่ใช่พิศวาส สุขอย่างไรไม่แน่ใจ แต่ทำให้หลับสบายทั้งคืน
ผมวางมือถือของน้าไว้หน้าคอมนะ ท่าทางโจอิดโรยกว่าทุกเช้า
อ้าว!.. ฉันพูดอะไรไม่ออก
เมื่อคืนซีจินไตโทรฯ แทบทุกชั่วโมงถามเรื่องคุณคนสวย ถ้าพาไปโรงเรียนด้วยสงสัยไม่ได้เรียน.. มองย้ำที่มือถือ เครื่องมันรวนจริงๆ อย่างน้าว่า ปิดเครื่องไม่ได้สักที ขนาดถอดแบตออก ใส่เข้าไปใหม่เครื่องยังทำงานเฉยเลย..แปลก
ห้ามทิ้งด้วยนะ.. พี่จินตมัยเดินลงบันไดมา หัดเสียดายเงินบ้างนะเรา
ค่ะ ตอบรับอย่างมั่นใจ..ถ้ามันวางอยู่หน้าคอมและฉันไม่ไปแตะต้อง ซีจินไตคงทำอะไรไม่ได้
สองพ่อลูกออกจากบ้านไปแล้วฉันจึงเริ่มงานประจำโดยมีเสียงประกอบเป็นระยะๆ..ดังได้ดังไปเจ้ามือถือผีสิง
ปมด้อยอย่างหนึ่งของฉัน..ไงดีล่ะ..ไม่เชิงปมด้อย..คล้ายๆ ที่ดาราบางคนกลัวเข็มฉีดยา บางคนกลัวแป้งขาวๆ บางคนขนลุกกับเส้นด้ายยาวๆ ..ของฉันทนไม่ได้กับเสียงและกิริยาซ้ำๆ ที่ได้ยินได้เห็น ใครเคี้ยวน้ำแข็งกรุ๊บๆ ไม่เลิก ใครนั่งกระดิกเท้าดิ๊กๆ ฉันต้องหนีห่าง..เสียงมือถือหน้าคอมเหมือนกัน รู้สึกมันจะดังขึ้นทุกที ฉันจะหนีไปไหนได้ จะเอาอะไรไปคลุมทับกั้นเสียงก็ไม่กล้า ดีไม่ดีซีจินไตซึมลามมาที่ฉันละยุ่งเลย
ความคิดหนึ่งแวบมา ฉันตรงเข้าห้องนอนค้นหาสำลีและเทปกาว..ปั้นสำลีให้แน่นเป็นก้อนพอดีรูหู ปิดทับด้วยเทปกาว พอบรรเทาเสียงมือถือได้..นึกอย่างไรไม่รู้ก่อนออกจากห้องฉันไปยืนหน้ากระจกเงาบานที่สอง ยิ้มให้กับคุณคนสวยที่อยู่ในนั้น จะสวยสมบูรณ์ถ้าไม่มีก้อนสำลีและเทปกาวอยู่บนกกหู..อีกอย่าง..ฉันหยิบสแลคสีดำลายเก๋คลุมทับชุดอยู่กับบ้านลายดอก..คุณคนสวยของเจ้าชายอสูร
ฉันดึงเทปกาวออกจากหูสองข้าง..นางสาวใจจินต์หมุนตัวชื่นชมรูปโฉมตัวเองไปมา..เพราะคราบสาวสวยอัดฉีดพลังงานให้ฮึดสู้ทุกสถานการณ์ ฉันออกจากห้องอย่างไม่กลัวสิ่งใด ทำงานด้วยความเพลิดเพลินและมีประสิทธิภาพ
หนึ่งชั่วโมงผ่านไปฉันเริ่มรู้สึกว่าบ้านเงียบกว่าปกติ..เสียงมือถือนั่นเองที่หายไป
ติ๊งต่องๆ..ติ๊งต่อง..
อุ๊ย!.. ฉันอดสะดุ้งไม่ได้ทั้งที่คือเสียงกระดิ่งหน้าประตูบ้าน
อือ.. เสียงที่คุ้นเคย
เปล่า!..ฉันไม่ได้แตะต้องมือถือแต่กำลังเปิดประตู..กว่าจะนึกอะไรได้ประตูก็เปิดออก..สายไปเสียแล้ว..ทีดูละครทีวีนึกตำหนิทุกครั้งที่นางเอกเปิดประตูรับคนร้ายง่ายๆ
คุณคนสวย.. มือแข็งแกร่งถือวิสาสะรวบตัว
ช่วยด้วย!.. ฉันรู้โดยสัญชาตญาณว่ากำลังได้รับอันตราย..ไม่มีเสียงออกจากปาก
คุณคนสวย.. เหมือนหนุ่มชุดดำจะพูดเป็นประโยคเดียว กับลมหายใจฟืดฟาด พูดได้ แก้ข้อสงสัย
คุณเป็นใคร ต้องการอะไรจากฉัน?.. รวบรวมความกล้าถามออกไป
ซีจินไต เจ้าชายอสูร ตอบห้วนๆ แฝงนุ่มนวล
นั่นมัน.. ที่ชายหนุ่มตอบคือสมญานามที่ฉันเป็นคนตั้งให้ในใจ
ความคิดของคุณ ผมรู้หมด ความคิดของคุณ ผมรู้หมด พูดซ้ำเหมือนแผ่นเสียงตกร่อง
คุณมาจากไหน ต้องการอะไร แน่ใจว่าสีดำอำพรางความรู้สึกบางอย่างที่ซ่อนไว้
ตามมา!.. ฉุดกระชากฉันออกจากบ้าน
นาย!.. ฉันเกือบถลาล้ม..หรือสีดำคือสีดำจริงๆ
รองเท้า.. ฉันแกล้งต่อรอง คิดว่าถ้าดิ้นเต็มกำลังคงหลุดไปได้ แต่ก็คงถูกลากตัวมาอีก
มีรองเท้า นายอสูรหยิบรองเท้าสานที่มีอยู่ข้างเดียวออกจากกระเป๋ากางเกง..นั่นสิ..แอบคิดกลัวว่าจะโดนอะไรตุงๆ ในกระเป๋านั้น
ถ้าไม่คิดว่ามีอันตรายฉันคงเคลิ้มเหมือนกันกับการถูกฉุดนี้..ร่างบึกบึน คิ้วเข้ม จมูกโด่ง คางเป็นสัน กลิ่นหอมอ่อนๆ อุ้งมืออุ่น และทีท่าเหมือนจริงเหมือนแกล้ง..ฉันเดินตามเขาไปโดยง่าย
รถของนายรูปหล่อรูปร่างแปลกกว่าที่เคยเห็นทั่วไป มีส่วนผสมของกระสวยอวกาศและจรวดนำวิถี แน่นอนมันเป็นสีดำ ด้านในสว่างโพลงด้วยสีเงิน อุปกรณ์ทุกชิ้นแวววาว เมื่อก้าวเข้าไปนั่งเหมือนละอองเงินคลุ้งจากเบาะ..ตาฉันพร่ามัวไม่เห็นอะไรอีกต่อไป
ท่ามกลางอุณหภูมิเย็นเยือกฉันมองเห็นภาพบ้าน บานประตูเปิดอ้า มือถือเครื่องใหม่สั่นอยู่บนที่นอน ขณะที่เครื่องเก่าสงบนิ่งหน้าคอมเหมือนไม่เคยก่อความเดือดร้อนมาก่อน..ก็แน่ละซีตัวการนั่งอยู่ข้างฉัน..แต่ทำไมเขาหาฉันพบทั้งที่ถามโจทั้งคืนว่าฉันอยู่ที่ไหน
เดี๋ยว!..เขาถามว่า คุณคนสวยอยู่ไหน คงเป็นเพราะฉันอุตริทำตัวสวยนี่เองเขาจึงมาถูก..ถ้าเป็นอย่างที่คิด แค่ฉันพบกระจกเงาสักบานก็จะพ้นจากเขา
ถึง..แล้ว.. เสียงเหมือนออกมาจากโปรแกรมมือถือ..ประตูรถเปิดออก
ที่ไหน? ป่วยการถามเต็มประโยค
บ้าน ยิ่งสั้นลง
บ้านที่เห็นเหมือนไม่ใช่บ้าน มันใหญ่โตมโหฬารเสียจนฉันเหลือตัวนิดเดียว ตัวบ้านเป็นอิฐแผ่นใหญ่สีเทาอ่อนแก่สลับกัน เสาต้นใหญ่ที่ค้ำหลังคาโดมเป็นหินอ่อนเงาวับ พื้นและบันไดเป็นหินสีนิล ตัวบ้านยกสูงแต่ไม่เท่าวังของเจ้าชายในฝัน..แต่..
บนบันไดขั้นแรก..รองเท้าสานข้างหนึ่งของฉันวางอยู่..นายอสูรวางไว้เมื่อไหร่..แต่เอ๊ะ!..เขาเพิ่งละจากยืนพิงรถไปที่เชิงบันได ตำแหน่งที่รองเท้าวางอยู่ ก้มลงและวางรองเท้าอีกข้าง..ครบคู่
ใส่สิ ผายมือไปที่รองเท้า
ที่แท้รองเท้าข้างแรกที่วางอยู่คือที่ฉันทำหล่นเมื่อครั้งวิ่งหนีเจ้าชายอสูรและกองทัพปีศาจในความฝัน..ขนลุกเกรียวเมื่อมองไล่ขึ้นไปตามขั้นบันได..เจ้าหญิงและองครักษ์..โชคดีที่ไม่มีใครอยู่ใต้วงโค้งของทางเข้าบ้าน..วัง..เจ้าชายอสูร
ฉันจะทำอย่างไรดี..นายอสูร..ซีจินไต คือใคร หรือคืออะไรกันแน่..คอยตามติดฉันทำไม..คุณคนสวยหรือ ฉันไม่ได้สวยเลอเลิศพอที่เจ้าชายรูปงามจะต้องการตัวมากขนาดนี้
บอกให้ใส่.. นายอสูรย่อตัวลงตรงหน้า เรือนผมหอมกรุ่นอยู่ระดับหน้าท้อง เขาประคองเท้าฉันสอดใส่ในรองเท้าทั้งสองข้าง..ซินเดอเรลล่าตัวปลอม..เจ้าชายปีศาจ
ฉันจะทำอย่างไรดี..ความคิดเดิมวนเวียนในสมองที่ไม่สั่งการอะไรนอกจากเดินตาม ทำตามทุกอย่างที่นายอสูรสั่ง
ข้างบน..วังในความฝัน คงมีกระจกเงาสักบานให้เอาตัวรอด..ฉันได้แต่ภาวนา
| Create Date : 13 สิงหาคม 2554 |
| Last Update : 13 สิงหาคม 2554 10:20:46 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 749 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ดาเรน  วันที่: 14 สิงหาคม 2554 เวลา:9:51:16 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
เจ้าสาวกลัวฝนจิน กำลังฝัน(ร้่าย)อยู่หรือเปล่า ?
จากคุณ : เซโก้4
เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 54 18:00:03
ความคิดเห็นที่ 2
คุณเซโก้4 ทำงานเสร็จแล้วหรือครับ ...
เป็นดาเรนมากกว่ากระมังที่ฝันร้ายเสมอๆ ครับ ...
ดาเรน ...
จากคุณ : ดาเรน
เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 54 19:17:07
ความคิดเห็นที่ 3
ฝันเป็นตุเป็นตะ ฝันเยอะกว่าเรื่องที่เกิดไปหลายขุมเลย ฮ่าๆๆ
จากคุณ : กาแฟเย็นเพิ่มช็อต
เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 54 23:00:44
ถูกใจ : ดาเรน
ความคิดเห็นที่ 4
คงอย่างนั้นครับ *-_-* ...
ดาเรน ...
จากคุณ : ดาเรน
เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 54 06:17:37