|
|
..คืนวันที่หลงลืมจากปลายนิ้วที่เลอะเลือน..และ..จุด จุด จุด..(ตอนที่ 17)
.. 17 ..
สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
เพราะสัมผัสใกล้ชิดกว่าทุกครั้ง..กระทั่งกลิ่นลมหายใจ
เช้าวันรุ่งขึ้น..คิดถึงยุ่นอย่างจริงจัง..พ่อคงไม่ว่าถ้าผมไปเล่นแถวบ้านเจ้หุยและพี่ติ๋ม (วันเสาร์พ่อไม่ได้ไปทำงาน)
นายชอบเพศเดียวกันหรือ? เสียงของน้อย น้องสาวพี่ติ่ม....ผมกำลังเกือบถึงบ้านเจ้หุย..บานประตูที่พับทบอยู่ด้านข้างบังสายตาทั้งผมและคู่สนทนา ซึ่งอีกคนจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากยุ่น
ก็ไม่เชิง.. เสียงอู้อี้คล้ายเป็นหวัด เมื่อก่อนอยู่ที่ตาคลีเรามีแฟนเป็นผู้หญิง..และ..
อย่างนี้เขาเรียกว่าโบ๊ท น้อยดักคอ
โบ๊ท? ยุ่นงง
ชอบทั้งหญิงทั้งชาย
โห!..เชียวชาญจัง..ฮะ..ฮะ.. เสียงดีขึ้น คงไม่ใช่..เราไม่เคยชอบผู้ชายมาก่อน
แสดงว่าเดี๋ยวนี้ชอบ น้อยรุก (น้อยอยากรู้เรื่องของชาวบ้านไปทั่ว..ถาม..พอได้รับคำบอกเล่าแจ่มแจ้งเธอก็จะพูดว่า เรื่องของคนอื่น กูไม่อยากรู้นักหรอก..และเพราะความอยากรู้ของน้อยนี่ละ ครั้งหนึ่งเธอช่วยจับขโมยให้ผม..จะเล่าให้ฟังครับ)
แต่..เอ..ทำไมน้อยถามเราอย่างนี้ละ?
ก็เสียงด่าของฮั้วทีดังไปสามบ้านแปดบ้านเมื่อกี้ไง..ใครไม่รู้ก็รู้กันหมด..ยุ่นยังร้องไห้เลยไม่ใช่หรือ
เออ..ชั่งเถอะ..เขาเป็นพี่ที่ดีกับเรามาตลอดจนเมื่อมีตี๋เข้ามา ยุ่นเปิดใจ
ตกลงนายชอบตี๋..มีอะไรกับตี๋..ฮั้วหึงนายสองคนใช่ไหม? น้อยเดาเป็นฉาก
เฮ้ย!..พูดอะไรเหลวไหล ยุ่นปราม
อ้าว!..เราก็นึกว่า..
หนึ่ง..เรื่องหึง..หึงใคร..หึงทำไม..ฮั้วไม่ชอบเรื่องผิดธรรมชาติอย่างนี้มากกว่า..สอง..เรากับตี๋ไม่เคยมีอะไรอย่างที่น้อยเข้าใจ.. ยุ่นหยุดชี้แจง..เขาไม่จำเป็นต้องบอกเรื่องที่เขาเป็นฝ่ายมีอะไรกับตี๋ข้างเดียว
แล้วนายชอบตี๋หรือเปล่า?
ไม่รู้สิ..ไม่แน่ใจ..
แล้วฮั้วเอาที่ไหนมาโวยวายเป็นเรื่องเป็นราว
ผมยืนนิ่งรอฟังคำสนทนาต่อ..อยากรู้เหมือนกันว่าที่จริงแล้วยุ่นรู้สึกอย่างไรกับผมแน่
คนเป็นสัตว์สังคมชนิดหนึ่งเช่นเดียวกับสัตว์ทั้งหลายในโลก.. ยุ่นเริ่มอธิบาย
เราจบแค่ปอสี่.. น้อยขัด พูดให้เข้าใจง่ายๆ หน่อย
เอางี้..คนเราเกิดมาก็ต้องมีคู่..มีครอบครัว..มีผัวมีเมีย
คนตาบอดอื่นเห็นเขาเป็นผัวเป็นเมียกันเยอะแยะ น้อยขัดขึ้นอีก
ก็ใช่..แต่..ตาบอดทั้งคู่ใช่ไหม..และส่วนมากรู้จักกันรักกันในแวดวงสังคมของเขา.. ยุ่นหยุดรอน้อยขัดคอ..เมื่อไม่มีจึงต่อ แทบไม่มีหรือไม่มีเลยก็ว่าได้ที่ฝ่ายหนึ่งตาดีฝ่ายหนึ่งตาบอด.. นึกได้ อ้อ!..มีเหมือนกันในนิยาย..หึ..หึ
ก็เลยอยากได้ตี๋เป็นเมีย..หรือผัว? หลังจากนิ่งฟังอยู่นาน
เฮ๊ย!.. ยุ่นสะดุ้ง น้อยทะลึ่ง.. หน้าแดง ไม่รู้สินะ..ฮา..ฮา
อารมณ์ดีขึ้นมาเชียว!.. น้อยสอดรู้ อย่างนี้เรียกพวกเกย์..เขาทำอย่างไรกัน
ไปถามฮั้วสิ..คงรู้ดี ถึงอยากได้ ยุ่นแดกดันพี่ชาย
หา!..อะไรนะ น้อยไม่เข้าใจ..ไม่เคยล่วงรู้ความในใจของสองพี่น้องที่ตี๋เคยได้ยิน ม่ายอะ..ขืนถามชั้นตายแน่
เลิกคุยเรื่องนี้เหอะ..ช่วยฝนสมุนไพรให้เราต่อดีกว่า.. เสียงกระทบของฝาหม้อดิน คงไม่ได้ผล..แต่ดีกว่าไม่พยายามอะไรเลย
แล้ววว.. น้อยไม่เลิก
ก็ได้..ก็ได้.. เสียงไม่เหมือนรำคาญ..อยากระบายความในใจมากกว่า ไม่ถึงกับอยากเป็นผัวเป็นเมียหรอกนะ..แค่ได้คุยกัน..อยู่ใกล้กัน..เป็นเพื่อน..เป็นคู่คิด..เป็นคนที่มั่นใจว่าไม่ไปไหน อยู่ด้วยกันตลอดไป.. เสียงฝนสมุนไพรดังกว่าเคย อย่าว่าแต่ตี๋เล๊ย..ไม่มีใคร..คงไม่มีใครอยากอยู่กับคนตาบอดหรอก
อาจจริงกับประโยคสุดท้ายของยุ่น..อยากปลอบใจ..ผมถอยกลับสองก้าว แล้วเดินเข้าไปหาอย่างปกติ
น้อยฝนยาให้ยุ่นหรือ..มา..ผมช่วย.. ทรุดตัวลงนั่งข้างสองคน ทำเหมือนไม่ได้ยินทั้งคู่คุยกันเมื่อสักครู่ กลางวันนี้ไปกินก๋วยเตี๋ยวร้านเจ้กุนกับเราสองคนนะน้อย
ยุ่นไปไม่ได้!.. เสียงเข้มเหมือนดุ พ่อกับแม่กำลังเดินทางมา
เฮียฮั้ว.. ยุ่นหันไปขอร้อง
ไม่ได้ก็ไม่ได้สิวะ
บางประโยค..บางกิริยาอาการทั้งของพระเอกและผู้ร้ายสะเทือนใจเกินจะถ่ายทอด..เล่าอย่างสรุปแล้วกัน
ขณะนั่งฝนยากันสามคน..พ่อออกมาเห็น..ไม่พอใจที่ผมมาขลุกอยู่กับยุ่น แม้จะมีน้อยและครอบครัวของเจ้หุยอยู่ด้วยก็ตาม..ผมอยากดื้อแพ่งกับการใจแคบของพ่อ พอดีพ่อแม่ของยุ่นมาถึงผมจึงยอมเข้าบ้านโดยดี
ไม่เข็ด!..ห้ามคนจะถ่ายหนักเบา..ห้ามคนจะออกลูก..ไม่ได้..ตกค่ำ..ผมย่องไปบ้านเจ้หุย
และแล้ว..
โบราณไม่ได้ว่าไว้..แต่ห้ามน้ำตาไม่ให้ไหลไม่ได้เหมือนกัน..น้ำตาผมไหลอย่างไม่อายใคร..ยุ่นถูกพาไปทำงานที่นครปฐมตั้งแต่ตอนกลางวัน..ทั้งยุ่นและผมไม่ได้แม้แต่จะร่ำลากัน
หลายปีต่อมา..ขณะเดินกลับจากงานมาตามถนนซอย..รถกระบะเปิดท้ายคันหนึ่งแล่นสวนออกปากซอยสู่ถนนเพชรเกษม..ชายหนุ่มคนหนึ่งที่นั่งอยู่ท้ายกระบะเหลียวมองผมเหมือนมีกระแสจิตชักนำ
กางเกงขาก๊วย..เสื้อม่อฮ่อมมอซอ..เท้าเปล่าเปลือย..มือเท้ามอมด้วยคราบสีดำ..ดวงตาเหม่อลอย..สภาพของคนตาบอดเต็มขั้น
อีกครั้งที่ผมร้องไห้อย่างไม่อายใคร..ร้องครั้งสุดท้าย..ร้องให้กับคนๆ หนึ่ง..คนที่ผมไม่มีโอกาสพบเขาอีกเลย..ชั่วชีวิต..
| Create Date : 25 มีนาคม 2558 |
| Last Update : 25 มีนาคม 2558 10:26:36 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 816 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ดาเรน (ดาเรน  ) วันที่: 25 มีนาคม 2558 เวลา:10:31:53 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
ผมและยุ่นจึงไม่ได้พบกันอีกเลย..เขาคงทำงานย้อมผ้าที่นครปฐมไปจนกว่า..ไม่รู้สิครับ..