|
|
..คืนวันที่หลงลืมจากปลายนิ้วที่เลอะเลือน..และ..จุด จุด จุด..(ตอนที่ 10)
.. 10 ..
ต้นไม้ที่ขึ้นตามธรรมชาติ..ชนบทจังหวัดต่างๆ..
ผมสงสัยมาหลายปีแล้ว..ที่จังหวัดนครปฐมคือต้นอะไร..ต้นตาลหรือ..ถ้าเพชรบุรีนั้นแน่นอน..ไม่แน่หรอก..ผมไปนครสวรรค์ เข้าทางแยกอุทัยธานีผ่านอำเภอ หมู่บ้าน หุบเขา ไปโผล่ที่ลาดยาว..ระหว่างทางมีต้นตาลขึ้นเต็มไปหมด
เกี่ยวอะไรกับที่ผมจะเขียน?..เกี่ยวสิครับ..เกี่ยวกับชีวิตของยุ่นในตอนท้ายๆ ก่อนที่ผมจะไม่ได้ข่าว ไม่ได้พบเห็นเขาอีกเลย..เฉ้า..เคร้าคับ
เป็นอันว่าผมจะเขียนแบบเล่าและนิยายปนกันนะครับ..ไม่อย่างนั้นอธิบายได้ไม่ละเอียดเหมือนเหตุการณ์จริงที่เกิดขึ้นในอดีต
กินข้าวหรือครับ? จำได้ว่าร่างที่นั่งอยู่บนแผง หันหลังพิงเสาตลาดนั้นคือยุ่น
ขะ..ครับ.. ยุ่นสะดุ้ง..วางชามข้าวซ่อนข้างตัว คุณ..ตี๋
ยุ่น.. เจ้หุยเดินออกมาจากห้อง เจ่เอาข้าวกับไข่มาเติมให้ เจ้หุยตักข้าวและไข่เจียวลงในชามข้าวที่ยุ่นค่อยๆ ยื่นให้
หอมจัง.. ผมยิ้มให้เจ้หุย ไข่เจียวใหม่ๆ หอมน่ากิน
ยุ่นเขาชอบกินข้าวกับไข่ เจ้หุยยิ้มตอบ นกขุนทองยุ่น! ขยี้หัวยุ่นแล้วเดินเข้าห้องไป
ผมไม่ได้ชอบกินข้าวกับไข่ทอดเท่าไหร่หรอกครับ..คุณตี๋.. ยุ่นหันหน้ามาทางผม
เรียกตี๋เฉยๆ ดีกว่า.. นั่งลงข้างยุ่น ผมก็ชอบเหมือนกัน ข้าวกับไข่เจียว
กินบ่อยๆ.. ยุ่นยิ้ม..สายตาอยู่ก้ำกึ่งระหว่างผมกับชามข้าว เบื่อเหมือนกัน..แต่..
วันนี้.. หยุดคิดหนึ่งวินาที เป็นวันเสาร์ ไม่ได้ไปโรงเรียน.. ผมตัดสินใจพูดต่อ ตอนเที่ยงจะพายุ่นไปกินก๋วยเตี๋ยวที่ตลาดท่ารถนะ
ไม่..ไม่ดีหรอก..แต่ก็ขอบคุณครับ..
อึ๊..อ๊ะ..อ๊ะ.. พรรณต้วมเตี้ยมออกจากร้าน..มาที่ผม
ไปหาพรรณก่อนนะ..ไม่รู้ละ เที่ยงนี้พบกัน คว้าพรรณขึ้นอุ้ม เดินกลับบ้าน
ตี๋.. เสียงยุ่นแว่วตามหลัง
เที่ยงวัน..
ยุ่น.. ผมหุบปากแทบไม่ทัน..หลายคนนั่งล้อมวงรอบโต๊ะกินข้าว..เจ้หุย สามีเจ้หุย ยุ่น ชายและหญิงสูงอายุสองคน..เดาว่าคือพ่อแม่ของยุ่น
ยุ่นคงไม่ได้ลืมที่ผมนัดไว้เมื่อเช้า..
อายุ่ง.. แม่ยุ่นตักกับข้าวใส่ชามของยุ่น ตั้งใจกินหน่อย..หันไปทำไมหน้าบ้าน เดี๋ยวข้าวหกหรอก
ผมหันหลังกลับบ้าน..ยุ่นคงไม่คิดว่าผมพูดพล่อยๆ..ลืมที่พูดไว้เมื่อเช้า..ถ้าคิด..ช่วยไม่ได้..ชั่งเถอะ
เย็นแล้ว..ผมนั่งทำการบ้านอยู่บนโต๊ะญี่ปุ่น ได้ยินเสียงอ๊ะๆ ของพรรณพร้อมเสียงฝ่ามือแปะปะมาตามประตูซึ่งเป็นฝาบ้านในตัว..นึกขำว่าพรรณจะมาอึ๊ใส่บ้านผมอีก..พี่ติ๋มก็ชั่งไม่ดูแลลูกเลย..หกล้มไปจะว่าอย่างไร..ผมคงโดนด้วย..ตัวต้นเหตุ
กำลังจะลุกขึ้นไปรับ..พอดีเสียงถึงประตูสองบานที่แง้มไว้
พรรณหรือ? ถามออกไปอย่างกับพรรณจะเข้าใจ
อะ..แอ้ม..
หือ!.. ผมเริ่มงง
อี๋....ตี๋..สิ้นเสียงที่สอง..ประตูแง้มกว้าง..ขาล่ำสองข้างยืนอยู่ที่ประตู..สูงขึ้นไป..พรรณยิ้มร่าอยู่ในวงแขนแข็งแรงของยุ่น
ยุ่น!.. ตกใจ..แปลกใจพร้อมกัน มาได้ไง..เดี๋ยวหกล้มทั้งสองคนหรอก
อี๋ พรรณเรียกผม
ตี๋.. ยุ่นยิ้มพราย ผมสอนให้เรียก ตี๋ แต่พรรณเรียก อี๋
แล้ว.. ผมควรจะทำอย่างไร เข้ามาก่อนซิ ชวนแล้วถึงนึกได้ ยุ่นจะเข้ามาได้อย่างไร..ไม่ใช่ห้องของเขา คงไม่รู้หรอกว่ามีอะไรขวางอยู่ตรงไหนบ้าง
ครับ ยุ่นรับคำ..แกะมือข้างหนึ่งออกจากพรรณยื่นมาข้างหน้า
อ่อ.. ผมตรงไปกุมมือยุ่น ดึงเข้าบ้าน
อย่างนี้ดีกว่าครับ.. ยุ่นเข้าประชิด มีพรรณอยู่กลาง..กลิ่นแป้งปะทะจมูก..ไม่รู้ยุ่นหรือพรรณที่เพิ่งอาบน้ำมา เอามือผมไปจับศอกของตี๋ มันเป็นตำแหน่งที่ทำให้คนตาบอดเห็นได้ชัดพอกับคนนำทาง" (ประโยคนี้หินเคยพูดกับลาย ใน หินสักลาย)
ผมสะเทือนใจกับคำว่า คนตาบอด ที่ออกมาจากปากยุ่นอย่างชัดถ้อยชัดคำ..
| Create Date : 09 มีนาคม 2558 |
| Last Update : 9 มีนาคม 2558 18:44:36 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 735 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [