|
|
| | 1 | 2 |
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
..... บทที่ 18 .....
บทที่ 18
น้ำค้างหล่นเปาะแปะจากต้นประดู่ที่กำลังเริ่มออกดอก กลิ่นหอมอ่อนๆ คลุ้งไปทั่ว ลายมุดเข้าไปเอาจักรยานที่ซ่อนอยู่ในพุ่มดอกสายหยุด กลิ่นมันหอมเชิญชวน เขาจึงเด็ดดอกสายหยุดพวงโตใส่ในตะกร้าหน้าแฮนด์ จูงจักรยานออกไปเงียบๆ เกือบเสียเรื่องเมื่อไอ้เด่นเข้ามาส่ายหางทำก้นดุ๊กดิ๊ก ร้องงิ๊ดงิ๊ดเหมือนถามว่าจะไปไหน ลายต้องเอามือปิดปากไอ้เด่นและยอมมันเลียหน้าสองสามแผล็บจึงออกมาได้อย่างปลอดภัย
ลายขับจักรยานไปเรื่อยๆ นานๆ จะสวนทางกับไอ้ต๊อกที่เพื่อนบ้านกำลังขับไปทำงาน ลายก็กำลังจะไปทำงานเหมือนกัน ไม่เชิงทำงาน ไปให้ความช่วยเหลือเพื่อนบ้านคนหนึ่งอันเป็นนิสัยที่ลายชอบทำเสมอจนใครๆ ที่บ้านค่อนแคะว่าลาย เสือก ลายกำลังจะไปหาหิน พี่ฝรั่งที่น่าสงสาร หินไม่เหมือนฝรั่งมากนักแต่ลายนึกถึงคนต่างชาติตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้พบหิน...ลายไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมจึงเอาใจใส่หินเป็นพิเศษมากกว่าเพื่อนบ้านคนอื่นๆ อาจเป็นเพราะความเป็นคนใจอ่อนขี้สงสารของเขานั่นเอง...ก็วันนั้นหินน่าสงสารมากนี่นะ ลายแก้ตัวกับตัวเอง...
ไอ้ต๊อกคันหนึ่งติดหล่มอยูในทางลูกรังเล็กๆ ที่แยกจากถนนเข้าไปในนา ชายเจ้าของรถกำลังออกแรงยกอยู่ตามลำพัง
วู้ว์! ลายหยุดรถโบกมือส่งเสียงไปหาชายคนนั้นแล้วเลี้ยวรถเข้าไปในถนนดินแดง
พี่ทิดครับ ผมมาช่วยแล้ว ลายเป็นคนอย่างนั้นจริงๆ
ขอบใจมากไอ้หนู พี่ทิดกับลายช่วยกันยกอีต๊อกออกจากหล่ม
สองแรงนี่มันทำอะไรได้ง่ายจริงนะ พี่ทิดปัดมือกับกางเกงขาดมอมแมมแล้วยื่นมือออกมาทำท่าจะเช็คแฮนด์กับลาย
โอ้โฮ! ขนาดนี้เลยหรือพี่ ลายเช็คแฮนด์กับพี่ทิดแล้วทั้งสองคนก็หัวเราะออกมา ลายยิ้มอย่างมีความสุขที่ได้ช่วยเหลือเพื่อนบ้านอย่างที่เขาชอบทำ...ลายมองไปรอบๆ ตัว ภูมิใจในความดีที่เพิ่งทำไป
ไปก่อนนะไอ้น้อง ขอบใจมากที่ได้ช่วยพี่ วันหน้ามีอะไรให้ช่วยละก้อ ได้เลยนะ พี่ทิดโยกเยกรถจากไป
ลายยังยืนมองทิวทัศน์ยามเช้าของทุ่งนาอย่างชื่นชม แม้จะเคยเห็นอยู่ทุกวันแต่เขาก็ยังรักผืนนาและธรรมชาติรอบกายไม่มีเบื่อหน่าย...พลันสายตาของลายก็พบกับร่างๆ หนึ่งนอนฟุบอยู่บนคันนา ไม่ใช่ภาพแปลกตาสำหรับลาย พ่อและพรรคพวกเคยนอนให้แม่มาลากกลับบ้านอยู่บ่อยๆ แต่ถ้าเขาเข้าไปปลุกพี่ทิดขี้เมาคนนี้ให้กลับบ้านก็คงจะดีกว่าให้ลูกเมียออกตามหา...ลายลุยซังข้าวเข้าไปในนา
พี่ๆ พี่ๆ ลายเขย่าตัวและจับร่างพี่ทิดหงายขึ้น แล้วลายก็ประหลาดใจ
อ้าว! พี่ศักดิ์น่ะเอง...เอ...ใช่พี่ศักดิ์หรือเปล่าก็ไม่รู้ ลายออกแรงเขย่าอีกสักพัก
อือ... ศักดิ์ปรือตาขึ้น เขามองเห็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่เขาพอจำได้ว่าคือน้องชายเดือนที่เคยเป็นพี่เลี้ยงของหิน
ทำไมพี่มานอนอยู่ตรงนี้ ไม่มีกลิ่นเหล้าสักหน่อย ไม่สบายหรือครับ
ไม่..ครับ ศักดิ์ไม่รู้จะอธิบายอย่างไรดี
พี่พักอยู่ที่ไหน ผมไปส่งให้เอาไหม?
ไม่ ศักดิ์เค้นสียง
ไม่อะไร ผมไม่รู้เรื่องครับ พี่เป็นอะไร เหมือนจะเจ็บคอหรืออย่างไร ลายส่ายหัวทำหน้างงๆ
ไม่ ศักดิ์พูดอีกหนพร้อมกับทำท่าทางบอกว่าพูดไม่ได้ลายจึงพอจะเข้าใจ
เอางี้ ผมจะพูดกับพี่ พี่ใช้วิธีพยักหน้าหรือสั่นหัวถ้าไม่ใช่แล้วกันนะ
ก่อนอื่น ผมสงสัยอยากรู้มากว่าพี่คือพี่ศักดิ์ลูกยายพรใช่ไหมครับ?ลายยิงคำถามแรกที่ทำให้ศักดิ์อึ้งไปชั่วขณะ ถ้าเขาปฏิเสธ ลายยิ่งจะสงสัยมากขึ้นไปอีก และเด็กช่างสังเกตอย่างลายคงไม่หยุดค้นหาความจริงจนได้
ครับ ศักดิ์พยักหน้า เล่นเอาลายขยับตัวถอยห่างออกมาทั้งๆ ที่เดาคำตอบไว้แล้วล่วงหน้า
พี่อยู่ที่ไหน?
ไม่
พี่ไม่มีที่อยู่หรือครับ? ศักดิ์อึ้งไป...เมื่อคืนเขาวิ่งเตลิดมาเพราะอยากจะไปให้พ้นๆ อดีต ถึงแม้จะมาได้ไม่ไกลนักก็ยังดีกว่ากลับไปที่เดิมซึ่งเขารู้ตัวว่าไม่มีวันตัดใจได้...ศักดิ์จึงพยักหน้า
ทำไงดี?...พี่ไปพักที่ห้องผมชั่วคราวไหม แล้วค่อยคิดหาทางกันอีกที ศักดิ์ไม่ตอบ ลายจึงพยุงศักดิ์ลุกขึ้นแล้วให้ซ้อนจักรยานกลับไปบ้าน
พี่เดือน...พี่เดือน... ลายกระซิบเรียกเดือนที่ยังงัวเงีย
ทำไม? เดือนหงุดหงิดที่ถูกปลุกแต่เช้า
พี่ศักดิ์มาหา ลายตัดสินใจพูดออกไปตรงๆ
หา! ได้ผลเพราะเดือนสะดุ้งลุกออกจากที่นอนทันที
ไอ้ลายบ้า! หลอกผีฉันแต่เช้าเชียว...รู้น่า...จะปลุกฉันให้ไปส่งที่บ้านยายฝรั่งน่ะซี เดือนล้มตัวลงนอน
ไม่ใช่นะ ฉันมีอะไรเกี่ยวกับพี่ศักดิ์จะเล่าให้ฟัง ลายเขย่าตัวเดือน
ไอ้ลาย ฉันง่วงนะแก
ถ้าไม่ตื่นฉันก็ไม่ไปบ้านหินอีกแล้วนะพี่ ลายหยอดไม้ตายซึ่งได้ผล เดือนลุกจากที่นอนแต่ไม่วายบ่น
ไอ้บ้าลาย
พี่ไปล้างหน้าแปรงฟันให้เรียบร้อยก่อน เดี๋ยวพี่ศักดิ์เหม็นขี้ฟันแย่นะเออ ลายทำเสียงทีเล่นทีจริง
บ้าซิ ใครจะออกนอกบ้านทั้งๆ ขี้ฟัน เดือนออกไปทำความสะอาดร่างกายเรียบร้อยแล้วกลับเข้ามาในห้อง
ไม่ต้องแต่งตัวสวยหรอกพี่ รีบตามฉันมาเถอะ ลายจูงมือเดือนที่ทำท่าจะหาเสื้อผ้าใส่เพราะแน่ใจว่าลายต้องการให้ขับรถไปส่งที่บ้านหิน
เดี๋ยวนะ...ฉันขอเล่าอะไรให้พี่ฟังก่อนที่พี่จะตกใจร้องบ้านแตก ลายกลับนั่งลงหน้าประตูห้องแล้วเริ่มเล่าเหตุการณ์ต่างๆ ตั้งแต่ได้พบศักดิ์ในคืนที่หินเดินตกที่ จนถึงเมื่อเช้านี้ที่เพิ่งผ่านมา...
ที่แกเล่ามาทั้งหมดนี้เป็นเรื่องจริงหรือ ฉันไม่อยากเชื่อเลย แล้วพี่ศักดิ์หายไปไหนมา คนที่พวกเราช่วยกันเผาล่ะ? ฉันงงไปหมดแล้ว เดือนยกมือกุมหัว
เรื่องนี้ฉันก็ยังสงสัยอยู่เหมือนกัน ยังไม่ได้ถามอะไรพี่ศักดิ์เลย ท่าทางเขาไม่สบายมาก พูดอะไรไม่ได้...อีกอย่าง... ลายจับมือเดือนปลอบใจ ...ถ้าพี่เห็นตาข้างหนึ่งของพี่ศักดิ์แล้วอย่าตกใจนะ เพราะมันถลนออกมาน่ากลัวอยู่เหมือนกัน แต่ถ้าพี่เดือนยืนยันว่ารักเขาจริงก็ไม่น่ารังเกียจอะไร...ถึงอย่างไรฉันอยากให้พี่สงสารเขาหน่อยแล้วกัน และอย่าเพิ่งไปบอกเรื่องนี้กับใคร ให้พี่ศักดิ์หายดีแล้วเราค่อยปรึกษากันว่าจะทำอย่างไรต่อไป
เดือนพูดอะไรไม่ออกได้แต่นั่งอึ้งเพราะนึกไม่ถึงว่าจะมีเรื่องอย่างนี้เกิดขึ้น เดือนรักศักดิ์แน่อยู่แล้ว แต่การที่ศักดิ์ฟื้นขึ้นมาจากความตายด้วยใบหน้าที่น่ากลัวนั้นเดือนต้องขอเวลาทำใจสักหน่อย
เสียงฝนตกปรอยๆ ลงบนใบไม้ฟังไพเราะรื่นหู ตั้งแต่ตาไม่ดีหินรู้สึกมีอารมณ์ร่วมกับทุกสิ่งที่ได้ยิน ยิ่งจมูกจะได้กลิ่นไวกว่าเดิม...หินได้กลิ่นอ่อนๆ ของดอกไม้โชยมา กลิ่นมันหอมหวาน ดอกอะไรนะ หินไม่ได้กลิ่นดอกไม้ชนิดนี้มานานแล้ว จำได้ว่าเคยได้กลิ่นเสมอๆ ที่บ้านแม่กลอง ดอกอะไรนะ...กลิ่นยิ่งหอมชัดเจนขึ้น...ดอกสายหยุด! หินนึกออกมาดังๆ
เก่งจังครับ ผมเก็บดอกสายหยุดมาฝาก วางไว้ในครัวให้ยายช่อหนึ่งลายยื่นพวงดอกสายหยุดไว้ตรงหน้าหิน
น่าเสียดายที่พอสายๆ มันก็หยุดส่งกลิ่นหอมสมชื่อ...สบายดีหรือลาย หายไปไหนมาหลายวัน ไม่ห่วงผมเลย หินแกล้งพูดต่อว่า
หินคอยผมอยู่หรือ แย่จริงนายลาย แต่ผมไม่ได้เกเรนะ ผมถูกงูกัดครับ ลายพูดเสียงอ่อน
งูกัด! งูอะไร แล้วลายไม่เป็นอะไรหรือ หินทำท่าตกใจ
งูเห่าสิครับ ผมนอนเป็นไข้อยู่หลายวัน ขาบวมเหมือนขาช้างเลย อยากให้หินเห็นจังจะได้สงสารผม ลายนั่งบนเตียงข้างๆ หิน
ยังต้องการคนอยู่เป็นเพื่อนอีกหรือเปล่า...
ไม่รู้จิ...อยู่ในบ้านก็พออยู่ได้นะถึงแม้บางทีจะมีหกล้มบ้าง...
อื้อ...งั้นคงไม่ต้องการผมแล้ว...ผมไปก็... ลายลุกจากเตียง
เดี๋ยวดิ... หินคว้าเงาอะไรไวๆ ตรงหน้า งอนเป็นด้วยหรือเด็กยักษ์ หินคว้าแขนลายได้แม่นยำ
อ้าว! ผมโดนสองข้อหาเลย...เด็กยักษ์...งอน ลายหงายลงบนเตียงตามแรงฉุดของหิน
ไม่ฟังผมพูดให้จบเสียก่อน คือผมไม่อยากหกล้มน่ะ และอีกอย่างผมก็อยากออกไปนอกบ้านด้วยครับคุณลาย หินทุบลงไปบนท้องลาย
เจ็บนะหิน...นี่แน่ะ! ลายดึงตัวหินลงนอนข้างๆ
ลายครับ ผมมีข่าวดีจะบอกลายเป็นคนแรก...ผมเริ่มมองเห็นอะไรได้ลางๆ แล้ว เมื่อกี้ผมมองเห็นแขนลายแวบๆ หินนอนเพ่งดูเพดานห้อง
ข่าวดีของหิน...แต่ไม่ค่อยดีของผม...คิดอย่างนี้ก็ไม่ถูก ว่ามะ? ลายนอนมองเพดานเช่นกัน
ผมคงไม่มีโอกาสได้ใกล้ชิดหินอย่างนี้อีกแล้ว ใช่ไหม? ลายหันมามองจมูกโด่งรั้นของหิน คงแปลกพิลึกถ้าผมจะจ้องหน้าหินอย่างเดี๋ยวนี้ถ้าหินหายดีแล้ว ใครๆ เขาคงว่าผมสติไม่ดีแน่ ลายจับมือหินดื้อๆ
งั้นลายก็ดูซะให้พอใจ เพราะถึงวันนั้นผมคงไม่อยู่เฉยๆ ให้ลายนั่งจ้องแน่ หินยิ้มดีใจกับคานไม้ท่อนโตที่พาดอยู่ใต้ฝ้าสีขาวซึ่งเขากำลังเริ่มมองเห็นอย่างมัวๆ จนไม่ทันรู้สึกว่าลายเอามือของเขาเข้าไปกอด
ลายทำอะไรน่ะ! สักครู่หินรู้ตัวจึงดึงมือออก
ป่าวครับ...ผมรักหินครับ ลายตัดสินใจปุ๊บปั๊บพูดออกมา
ลาย!... หินพูดอะไรไม่ออก ไม่รู้ว่าสมควรจะพูดอะไรกับลาย...ลายเป็นเด็กน่ารัก เป็นผู้ใหญ่เกินอายุ เป็นคนจิตใจดี หินชอบลายทั้งในแง่ของความเป็นเพื่อน เป็นน้อง เป็นใครคนหนึ่งที่อบอุ่นและสนุกสนานเมื่ออยู่ใกล้ แล้วหินจะทำอย่างไรดีกับสถานการณ์นี้...
พาผมออกไปเที่ยวดีกว่าครับหินแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ฉุดลายให้ลุกขึ้นนั่ง
หินนะ ขี้โกงผม ลายกอดเอวหินที่ยืนอยู่ข้างเตียง
ไม่เอา ลุกขึ้นพาผมไปเดินเที่ยวกันเถอะ...ครับผม หินล้อเลียนลายพร้อมกับฉุดลากให้ลายลงจากเตียง
ไปก็ไป หินขี้โกง....
อย่าไปไหนไกลนะ เดี๋ยวกลับมากินข้าวด้วย ป้ายวนตะโกนมาจากบ้าน ทั้งลิลลี่และป้ายวนแอบสังเกตท่าทางที่คล่องแคล่วของหินด้วยความสบายใจ
คร๊าบ... ลายตะโกนตอบ เขาพาหินเดินไปด้านข้างของถนนที่มีต้นไม้ใหญ่ให้ร่มเงา ในใจลายยังอยากรู้ความรู้สึกของหินที่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้...เขารู้ว่าตัวเองคิดมากไป แต่เขารู้สึกอย่างนั้นจริงๆ และเขาก็ได้พูดออกไปแล้ว...เขาต้องการคำตอบ...
ลาย! ลาย! เสียงเดือนเรียกอยู่ริมรั้วบ้าน
อ้าว! พี่เดือนมาทำไมหรือ มีอะไรกับฉัน
หินยืนเกาะต้นมะม่วงนี้ไว้ก่อนนะครับ เดี๋ยวผมมา แป๊บเดียวนะ ลายจับมือหินยึดต้นมะม่วงแล้ววิ่งออกไปที่รั้ว
พี่รินก็มาด้วยหรือ จะไปไหนกันซิ่งมอเตอร์ไซด์คนละคันเชียว ลายถามประสาซื่อ
ไง หินหายดีแล้วหรือถึงได้ออกมาเดินเที่ยว เดือนตะโกนทักหินด้วยเสียงเป็นมิตร ซึ่งทั้งลายและหินอดประหลาดใจไม่ได้ แต่ที่ทำให้หินประหลาดใจมากกว่านั้นคือเมื่อเขาเพ่งสายตาไปทางเสียงของเดือน เขาเห็นภาพของเดือน และเริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ...หินเดินตรงไปที่เดือน
เฮ้ย! หินเดินมาทำไมเดี๋ยวล้ม ลายรีบวิ่งเข้าไปจูง
ผมพอมองเห็นแล้ว...สวัสดีครับ...พี่เดือน หินเดินไปเกาะรั้ว
ฉันคือน้าเดือนนะจ๊ะ ไม่ใช่พี่เดือน...และนี่ไง ริน หินจำได้ไหม? เดือนแนะนำริน
สวัสดีครับพี่ริน จะไปไหนกันหรือครับ พี่รินคือพี่สาวของลายอีกคนหนึ่งใช่ไหมครับ หินยิ้มกว้างเพราะดีใจที่มองเห็นทุกอย่างได้
รินไง หินจำไม่ได้หรือ เดือนถามหินอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
เอ๊ะ! พี่เดือนนี่ก็แปลกจังคนเขาไม่รู้จักยังบังคับให้เขารู้จักอีก ลายห้วเราะ
งั้นเราไปกันเถอะเดือน รินได้พิสูจน์แล้วว่าหินจำอะไรที่เกิดขึ้นในวันนั้นไม่ได้แน่ เธอจะรีบกลับไปรายงานนายหยดที่ใช้ให้มาสืบเรื่องนี้ ถ้าหินจำรินได้นายหยดคิดจะกำจัดหินเสีย โชคดีที่ไม่เป็นเช่นนั้นเพราะรินก็ไม่อยากทำอะไรที่ชั่วร้ายอย่างนั้นอีกแล้ว ครั้งเดียวที่ทำไปก็ตามหลอกหลอนอยู่ทุกวัน
ว่าแต่พี่เดือน ฉันขอยืมรถหน่อยดิจะพาหินนั่งรถเล่น...นะ ลายอ้อน
...ได้...เห็นกับหินนะนี่... เดือนปิดบังพิรุธร้ายที่ยังค้างคาอยู่ในใจถึงแม้ขณะนี้หินไม่ได้เป็นเสี้ยนหนามอะไรกับเดือน อีกทั้งศักดิ์ก็ยอมมอบทั้งกายใจให้เดือนแล้วก็ตาม
พี่เดือนของฉันใจดีจัง...พี่ซ้อนพี่รินไปแล้วกันนะ ขอบใจมากจ๊ะ...บาย ทั้งลายและหินโบกมือให้เดือน
ตาหินมองเห็นแล้วหรือผมดีใจจัง...เราไปเที่ยวกันนะ ผมขับรถเก่งครับหินไม่ต้องกลัวอันตราย
ไม่เข้าไปบอกยายก่อนหรือ? หินเดินตามลายออกมานอกรั้ว
ขืนบอกเราก็อดไปแน่ๆ เชื่อผมเหอะ เราไปกันเดี๋ยวเดียวเอง นะครับลายขึ้นคร่อมสตาร์รถ
ขึ้นมาสิหิน... ลายเอี้ยวตัวไปตบเบาะหลังและพยักหน้า
จะดีหรือ?... หินลังเล รู้สึกสังหรณ์ใจขึ้นมา...มันเหมือนภาพเหตุการณ์ที่ศักดิ์ชวนเขาขึ้นรถในวันนั้นเหลือเกิน...ซึ่งจนป่านนี้หินก็ยังไม่ได้กลับบ้านเลย
มาสิคร า บ... ลายลงจากรถมาจูงหินให้ขึ้นซ้อนแล้วจึงขึ้นนั่งตำแหน่งคนขับตามเดิม
กอดเอวผมไว้แน่นๆ นะ นายลายจะซิ่งแล้วครับผม หัวใจลายลิ่วไปพร้อมกับมอเตอร์ไซด์ วันนี้เป็นวันที่ลายมีความสุขที่สุด เขาพาหินโลดไปอย่างคึกคะนอง สักพักเขาจึงลดความเร็วลงเพราะสังเกตเห็นหินเงียบไป
หินกลัวหรือ? ผมลืมไปว่าหินเพิ่งมองเห็น ไม่ต้องกลัวนะครับ ลายเอื้อมจับมือของหินไปวางบนหน้าขาของเขาแล้ววางมือทับไว้เบาๆ
ให้ผมเกาะเอวลายดีกว่าเดี๋ยวหล่น หินชักมือกลับไปเกาะเอวลายตามเดิม
ก็ได้ ก็ได้...หินนะ! ลายแกล้งงอน
อย่างนี้ดีไหม... หินกระเถิบเข้ากอดเอวลายแน่นขึ้นกว่าเดิม
อื้อ...ค่อยมีกำลังใจพาไปเที่ยวหน่อยครับ ลายยิ้มอย่างมีความสุข
ลายพาหินไปดูทัศนียภาพของหมู่บ้านและทิวป่า ดูความสงบเยือกเย็นของน้ำในบึงหล่มที่ใสสะอาดปริ่มบึง มีเรือหาปลาลำเล็กลอยอยู่ลิบๆ เห็นหมู่ปลาว่ายไปมาใต้กอบัวและแพผักตบชวาที่ออกดอกสีม่วงเย็นตา ลายพาหินไปจนทั่วจึงพากลับมาที่ถนน ตั้งใจจะพาหินไปอีกหมู่บ้านหนึ่งที่มีการทอผ้าเป็นสินค้าการโอท็อป
ลายจะไปไหนอีกหรือ เดี๋ยวยายกับคุณลิลลี่เป็นห่วงนะ เราออกมาก็ไม่ได้บอกแก
งั้นแวะกินน้ำที่บ้านผมก่อนนะครับ...นั่นไงถึงพอดี... ลายเลี้ยวรถเข้าถนนซอย สักพักก็เห็นหลังคาบ้านโผล่มาจากยอดไม้
บ้านลายใหญ่เหมือนกันนะ
ได้ไง ไม่รู้หรือว่านี่คือบ้านนักเลงเก่านะครับ ลายจอดรถใต้ต้นมะม่วง
อ๋อเหรอ พ่อลายเป็นนักเลงหรือ หินกระซิบ
โธ่! ผมล้อเล่นนะครับหิน กลัวผมจะพามาหมกหรือไง หึ หึ ลายหัวเราะขำท่าทางหวาดๆ ของหิน
ลายหรือ นั่นพาลูกฝรั่งที่ไหนมา แม่ของลายตะโกนถามจากในครัว
ไม่ใช่ลูกฝรั่งครับ นี่ไงหินที่พี่เดือนพูดถึงบ่อยๆ ลายตะโกนตอบ
ใครนะ?
หินครับ ชื่อหินครับ ลายตะโกนดังกว่าเดิม
หินครับ ชื่อหินครับ เสียงลายทำให้ศักดิ์ซึ่งกำลังมองหาจักรยานอยู่หลังบ้านสะดุ้งตื่นจากฝันร้าย มันยิ่งกว่าฝันร้ายเพราะมันเป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่นี้เอง...
...รินและเดือนขับรถกลับเข้ามาในบ้าน...
ว่าไงนังริน ได้เรื่องอะไรมาบ้าง ไอ้หินมันจำแกและเหตุการณ์วันนั้นได้ไหม? นายหยดโผล่จากพุ่มไม้ริมป่าข้างบ้าน
เดี๋ยวให้ฉันจอดรถก่อนซิแก...หินจำอะไรไม่ได้เลย เราปลอดภัยแล้ว
แล้วมันจำเดือนได้หรือเปล่า
เอ...ก็เห็นเขาทักทายดีนี่นะ รินพูดตามที่เห็นมา
แสดงว่ามันจำได้ทุกอย่างแต่แกล้งทำเป็นลืม รอจังหวะที่จะเล่นงานเรา ได้ข่าวว่ามันตาบอดใช่ไหม?
หายแล้วนี่เมื่อกี้คุยกับฉันเป็นปกติดี เดือนเข้าร่วมวง
เราต้องเร่งมือแล้ว ตามันหายมันก็คงกลับกรุงเทพฯ เราจะไม่มีโอกาสกำจัดมัน...ฉันจะไปนัดแนะกับพวก คิดว่าวันนี้หรืออย่างช้าคืนนี้คงต้องจัดการ...
...นั่นคือเรื่องที่ศักดิ์แอบได้ยิน เขารีบหากระดาษดินสอเขียนข้อความสั้นๆ บอกข่าวให้คุณลิลลี่รู้ตัว ขณะกำลังมองหาจักรยานเพื่อจะขับไปหาคุณลิลลี่ ลายก็พาหินเข้ามาพอดี...
| Create Date : 06 กุมภาพันธ์ 2551 |
| Last Update : 17 พฤษภาคม 2551 11:45:55 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 707 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: dinkun (กริชครับผม  ) วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:22:31:50 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [