|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
ก.เอ๋ย ก.กิ้งก่า...ก.เอ๋ย ก.ก้อง...
ก.เอ๋ย ก.กิ้งก่า...ก.เอ๋ย ก.ก้อง...
...ดีน ดาเรน.
ไม่รู้กิ้งก่าหรือจิ้งเหลนเอาหัวหมุนดินให้เป็นหลุมตื้นๆ มันหมุนตัวอีกสามรอบแล้วจึงทำท่าเหมือนปล่อยอึหรือปล่อยไข่ลงในหลุมนั้น ลูกตาพองโตกระดุกกระดิกไปรอบๆเหมือนกลัวจะมีอันตราย มันโกยดินกลบหลุมแล้วปรู๊ดปร๊าดจากไปอย่างรวดเร็ว
เจ้าสัตว์ตัวนั้นมันไม่รู้หรอกว่าก้องแอบดูอยู่ตั้งแต่แรกแล้ว ก้องชอบแอบมานั่งเงียบๆหลังโรงเรียนที่ติดกับชายทุ่งนานี้ มันดูเหมือนเป็นป่าละเมาะก็ไม่เชิง ที่รกๆก็ไม่เชิง แต่ก้องชอบเพราะมันมีหลายอย่างเหมือนที่บ้านของก้อง ไม่ใช่บ้านของก้อง บ้านของพ่อก้องน่ะ
ก้องอยากจะเอาไม้ไปคุ้ยดูที่เจ้ากิ้งก่าหรือจิ้งเหลนตัวนั้นเขี่ยดินกลบไว้ แต่ก้องกลัวว่าจะไปพบลูกกิ้งก่าตัวแดงๆร้องหาแม่ แล้วก้องก็ไม่มีนมจะให้มันกิน
วันนี้เป็นวันเสาร์แต่ไม่มีใครมารับก้องกลับบ้าน เพื่อนบางคนได้กลับบ้านก็ดีใจกันยกใหญ่ เพื่อนๆที่เหลืออยู่ไม่สนุกสนานกันสักคน คุณครูใหญ่ก็ไม่ยิ้มเลยนอกจากเวลามีผู้ปกครองมาเท่านั้น
เอาอีกแล้วก้องเบื่อที่สุด คุณครูใหญ่จะอาบน้ำสระหัวให้พวกก้อง คิดดูซิ พวกก้องโตๆกันแล้วคุณครูยังให้แก้ผ้ารวมกันหมดทั้งผู้หญิงผู้ชาย แล้วสอนให้อาบน้ำสระหัวให้ถูกวิธี ต้องใช้ยาสระผมพอดีๆขยี้เบาๆ เอียงซ้ายเอียงขวาอะไรอีกก็ไม่รู้ มาสิ้นสุดเอาเมื่อครูใหญ่ใช้ผ้าเช็ดตัวผืนเบ้อเริ่มโปะบนหัวแล้วขยี้ๆปั่นๆแล้วก็ดึงจนหัวก้องเกือบจะหลุดติดไปกับผ้าเช็ดตัวอย่างนั้นแหละ
สุดท้ายก้องก็มายืนกางแขนกางขาให้เขาใส่ชุดนอนให้ วันนี้ก้องใส่ชุดสีฟ้าอ่อน เป็นชุดนอนของเด็กญี่ปุ่น แม่บอกก้องเพราะแม่เป็นคนซื้อให้
นอนที่โรงเรียนนี่ก้องไม่เคยนอนหลับจริงๆสักที เพราะพอสวดมนต์ตามคุณครูเสร็จคุณครูก็สั่งให้นอน ยังไม่ทันก้องจะหลับตาคุณครูก็เดินตรวจทุกๆเตียงว่าใครยังไม่หลับบ้าง ก้องจึงต้องแกล้งหลับตา และทุกทีก้องมักจะหลับไปตอนนี้เอง ไม่เคยเลยที่ก้องจะหลับไปโดยสมัครใจ
คืนนี้คุณครูที่คุมห้องไม่อยู่ หรือจะเป็นพิเศษเฉพาะวันเสาร์ก็ไม่รู้ซี เด็กๆจะเลือกนอนเวลาไหนก็ได้แต่ต้องไม่เกินสองหรือสามทุ่มนี่แหละ เพื่อนบางคนไปนั่งเฝ้าหน้าจอทีวี บางคนเล่นลอดใต้ราวผ้าเช็ดตัว บางคนก็เล่นตุ๊กตา
ก้องมีน้องเล็กๆคนหนึ่งชื่อน้องก้อย น้องก้อยอยู่ที่บ้านคุณย่า คุณย่าไปไหนก็พาน้องก้อยไปด้วย คุณย่ารักน้องก้อยมากกว่าก้อง เวลาก้องกลับบ้านทีไรถ้าใครๆเผลอก้องเป็นต้องทุบน้องก้อยบ้าง ต่อยน้องก้อยบ้าง น้องก้อยร้องไห้แงๆ แต่ไม่มีใครรู้หรอกว่าก้องเป็นคนรังแก น้องก้อยมีตุ๊กตาเยอะแยะ ตัวโตก็มีตัวเล็กก็มีบางตัวโตกว่าน้องก้อยอีก
ธรรมดาทุกวันเสาร์คุณย่าจะให้คนมารับก้องกลับบ้านพอวันจันทร์จึงพามาส่ง นอกจากถ้าอาทิตย์ไหนคุณย่าไม่ว่างก้องก็อดกลับบ้าน ถึงจะได้กลับบ้านก็ไม่แน่ว่าก้องจะได้พบกับพ่อหรือแม่ บางทีแม่ก็มาหาก้องพาก้องไปซื้อของเล่นซื้อเสื้อผ้า กินไอศกรีมอร่อยๆแล้วก็พาไปส่งไว้ที่บ้านคุณย่า บางทีพ่อก็ให้ลุงจ่าขับรถมารับก้องเข้าไปหาพ่อที่บ้านในกรมทหาร
บ้านพ่อที่ในกรมทหารนี่เหละที่ก้องว่าเหมือนกับข้างหลังโรงเรียนและรกๆเหมือนกันด้วย เพระพ่อมีแต่ทหารรับใช้คนเดียวที่จะต้องทำทุกๆอย่าง เช่น กวาดถูบ้าน ซักผ้ารีดผ้า ล้างรถ ซื้อขนมให้ก้อง และอ้อเลี้ยงไก่ด้วย พ่อก้องทำกรงไก่ใหญ่มาก ในนั้นมีไก่มากมายและมันก็ออกไข่มากๆด้วย เวลาพ่อพาก้องมาบ้านพ่อชอบพาผู้หญิงอีกคนหนึ่งมาด้วยเสมอ บางทีก้องแกล้งขังตัวเองอยู่ในกรงไก่ทั้งวันไม่ยอมออกมาเลย บางทีก้องก็แกล้งโทรศัพท์ไปหาแม่ คุยกับแม่ให้อาผู้หญิงคนนั้นได้ยินเขาจะได้ไม่มาหาพ่อก้อง แต่ก้องก็พบกับเขาอีกเรื่อยๆ
ก้องว่าพ่อรักก้องมากกว่าอาผู้หญิงคนนั้น เพราะบางทีเวลาก้องจะสอบก้องแกล้งร้องไห้ให้พ่อมานั่งเป็นเพื่อนอยู่นอกห้องสอบพ่อก็ยอมมา ซ้ำยังซื้อดินสอให้ใหม่ตั้งหลายแท่งและเหลาให้เสร็จทุกแท่งด้วย ก้องดีใจที่พ่อรักก้องมากก้องจึงนั่งหัวเราะกับพ่อ ทำยักคิ้วทำตาเหล่กับพ่อแล้วก็วาดรูปอะไรสนุกๆลงบนกระดาษสอบแต่ไม่ได้ทำเลขเลยสักข้อ ก็ก้องกำลังไม่อยากทำนี่นะ
ทั้งที่แม่รักก้องมากแต่บางทีก้องรู้สึกเหมือนแม่ไม่รักก้องเลย เมื่อก่อนนี้ ตั้งแต่ก้องยังไม่เข้าโรงเรียน บางทีก้องไม่เห็นหน้าแม่ตั้งหลายๆวัน หน้าพ่อก็ไม่เห็น บางทีก็ไม่เห็นคุณย่าด้วย ไม่รู้ใครๆไปไหนกันหมด ก้องคิดถึงพ่อคิดถึงแม่ ก้องร้องไห้ใหญ่และกระชากผมบนหัว มันหลุดติดมือออกมาเป็นกระจุกๆ ทีนี้พอเวลาก้องโกรธไม่พอใจอะไรก้องต้องดึงผมตัวเองทุกที แล้วก้องก็ปาข้าวของที่มีอยู่ใกล้ๆตัวอีกด้วย
ก้องคิดถึงพ่อคิดถึงแม่แล้วก็คิดถึงกิ้งก่าตัวนั้น ก้องแอบไปคุ้ยดูหลุมที่มันกลบเอาไว้ ก้องพบแต่ไข่ใบเล็กๆสองใบ ก้องไปแอบดูอยู่หลายวันก็ไม่เห็นแม่กิ้งก่ามาสักที อีกวันหนึ่งก้องไปเขี่ยดูอีก พบแต่เปลือกไข่เปล่าๆ ลูกกิ้งก่าคงเกิดเป็นตัวหมดแล้ว มันจะไปอยู่กับใครนะ และมันจะมีคุณย่าอย่างก้องกับน้องก้อยหรือเปล่าก็ไม่รู้ซี
ก้องอยากรักใครสักคนที่เขารักก้องจริงๆไม่ใช่แกล้งรัก พ่อนั้นน่ะก้องชักไม่แน่ใจเสียแล้วว่าจะรักก้องจริง บางทีทำเป็นไม่สนใจก้องเลย ซ้ำดุเสียอีกเมื่อก้องทำท่าล้อเลียนเวลาอยู่ต่อน้าอาผู้หญิงคนนั้น ส่วนแม่ก็นอนตื่นสายเสมอ ก้องโทรฯไปหาทีไรไม่ค่อยยอมตื่นทุกที คุณย่าก็ชอบหอบน้องก้อยไปบ้านเพื่อนๆของคุณย่า
ก้องนึกอะไรขึ้นมาได้ ก้องจะเอาไข่ไก่ใบหนึ่งไปฝังดินไว้ที่หลังเล้าไก่ เมื่อมันออกเป็นตัวอย่างลูกกิ้งก่าก้องจะได้รักมัน และมันก็จะต้องรักก้องด้วย แต่แล้วแผนการของก้องก็ต้องล้มเหลวและถูกพ่อเอ็ดเอาอีกด้วย เพราะไอ้เณรทหารรับใช้เป็นคนฟ้องพ่อ
ก้องฮัลโหลไปหาแม่เพื่อจะบอกเรื่องถูกพ่อดุ คนเฝ้าบ้านบอกว่าแม่ไม่อยู่ไปฮันนีมูนที่เมืองนอกอีกหลายวันจึงจะกลับ ก้องโมโหไม่รู้จะทำอย่างไรดีจึงปาที่พูดโทรศัพท์ใส่ฝาผนังหลายทีจนมันแตก คุณย่าตีก้องจนมือเกือบแตกเหมือนกัน ก้องไม่ร้องไห้สักนิดเดียวแต่น้ำตามันไหลออกมาเยอะแยะ น้องก้อยเดินยิ้มต้วมเตี้ยมเขามาหา ส่งตุ๊กตาให้ก้องเล่น ก้องเลยผลักทั้งน้องก้อยทั้งตุ๊กตาหกล้มร้องไห้แงๆ
เมื่อสองสามวันที่แล้วเป็นวันเกิดของก้อง พ่อจัดงานให้ก้องที่บ้านในกรมทหาร มีเด็กๆมาเยอะแยะ มีไอศกรีมมากมายลูกโป่งก็มาก และมีขนมเค้กอันใหญ่เบ้อเริ่มให้ก้องเป็นคนตัดอีกด้วย ก้องได้ใส่ชุดใหม่สีขาว น้องก้อยก็ได้ชุดใหม่สีขาวฟูๆ ก้องได้ของเล่นหลายอย่าง น้องก้อยก็ได้เหมือนกันทั้งๆที่ไม่ใช่วันเกิดของตัวเองสักหน่อย
อาผู้หญิงคนนั้นเป็นคนเจ้ากี้เจ้าการอะไรทั้งหมด ก้องทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เสียหนึ่งวัน น้องก้อยน่ะซีทำน่าเกลียดไปเรียกอาผู้หญิงคนนั้นว่าแม่ ก้องนึกไม่ชอบใจเลย พอถึงเวลาจะตัดเค้กอาผู้หญิงเอากล่องของขวัญกล่องใหญ่ส่งให้ก้อง พ่อบอกให้ก้องรับไว้และให้ก้องไหว้ขอบคุณคุณแม่ ก้องบอกว่าไม่ พ่อก็ยิ้มและบอกให้ก้องขอบคุณคุณแม่อีกครั้ง ก้องก็ว่าไม่ ทีนี้พ่อชักหน้าแดงบอกว่าให้ก้องคิดให้ดี ก้องโตแล้วก้องควรจะทำอย่างไร ก้องรู้ว่าพ่อไม่พอใจ ก้องก็ไม่พอใจเหมือนกัน ใครๆต่างจ้องดูเราอยู่ ก้องตัดสินใจไม่ถูกไม่รู้จะทำอย่างไรจึงเอามือทั้งสองทิ่มพรวดลงไปบนขนมเค้กสวยอันนั้น และละเลงๆจนเละไปหมดทั้งโต๊ะ...
คืนนั้นก้องรู้สึกตัวว่าทำผิดก้องจึงโทรฯไปหาพ่อที่บ้านในกรมทหาร ก้องบอกพ่อว่าก้องคิดถึงพ่อและอยากนอนกับพ่อ พ่อบอกว่าเอาไว้วันหลังพ่อจึงจะมารับ ก้องก็บอกว่าไม่เอาก้องจะนอนกับพ่อให้ได้ พ่อก็ไม่ยอมมารับ ก้องเลยปาหูโทรศัพท์อีกและร้องให้โฮเสียงดัง คุณย่าเอ็ดอีกตามเคยและสั่งให้ก้องกับน้องก้อยขึ้นนอนทั้งๆที่ยังหัวค่ำอยู่เลย
น้องก้อยไม่รู้เรื่องรู้ราวหอบตุ๊กตาหมีขึ้นกอดแล้วเดินตามหลังก้องขึ้นบันไดไปห้องนอน คราวนี้น้องก้อยไม่กล้าทำหน้าเป็นเพื่อเอาใจก้องเพราะกลัวโดนรังแกเอาอีก จนเกือบจะถึงบันไดขั้นสุดท้ายแล้ว ตุ๊กตาหมีของน้องก้อยหลุดจากมือ น้องก้อยผวาเข้ากอด ทั้งตุ๊กตาหมีทั้งน้องก้อยกลิ้งตุ้บหล่นจากบันไดลงมาถึงชั้นล่าง คุณย่าเป็นลม อาๆร้องวี๊ดว้ายวิ่งกันให้วุ่น น้อยก้อยนอนนิ่งไม่กระดุกกระดิกเลย ใครๆพากันดุด่าว่าก้องกันยกใหญ่ และแน่ละก้องถูกตีน่วมไปทั้งตัว ก้องไม่ยอมพูดอะไรกับใครสักคนแม้แต่กับพ่อ เพราะก้องรู้ว่าจะไม่มีใครเชื่อเลยว่าก้องไม่ได้ผลักน้องก้อยตกบันได
เมื่อเย็นนี้ก้องไปนั่งเงียบๆที่หลังโรงเรียน ก้องมองเลยเข้าไปในทุ่งนาเห็นเด็กตัวเล็กเท่าก้องนั่งเล่นอยู่บนหลังควาย ก้องอยากจะแลกกันให้เด็กคนนั้นมาเป็นก้องเสียจริงๆ ก้องจะได้ไม่ต้องมีเรื่องคิดมากมายอย่างเดี๋ยวนี้...ใครๆที่บ้านโดยเฉพาะพ่อคงเกลียดก้องไปอีกนาน
เปลือกไข่กิ้งก่ายังกลิ้งอยู่ที่เดิม ก้องอยากรู้นักว่าเจ้าลูกกิ้งก่ามันไปอยู่ที่ไหนกันหมด...และมันมีความสุขกันดีละหรือ
ก้องเพิ่งคิดได้เดี๋ยวนี้เองว่าที่ไม่มีใครมารับก้องวันนี้คงเพราะต้องการจะทำโทษก้องนั่นเอง
ก้องชะเง้อดูเพื่อนๆ เห็นหลับกันหมดทุกเตียงแล้วก้องจึงควานมือเข้าไปใต้หมอนหยิบอะไรอย่างหนึ่งออกมา ก้องพลิกตัวนอนคว่ำแล้วเอาเจ้าสิ่งนั่นวางบนหมอน มันเป็นตุ๊กตาตัวเท่าหัวแม่มือนอนหลับตาอยู่บนเตียงโล้ได้อันกระจิด เมื่อเอานิ้วเขี่ย เตียงตุ๊กตานั้นจะโล้ไปมา ก้องขโมยมาจากเพื่อนผู้หญิงเมื่อหัวค่ำนี้เอง
ป่านนี้น้องก้อยจะหายไม่สบายหรือยังก็ไม่รู้ ก้องจ้องมองเตียงตุ๊กตาโล้ไปโล้มาแล้วรู้สึกร้อนที่ลูกตา...จริงๆนะ ก้องคิดๆดูแล้วไม่เห็นมีใครรักก้องสักคนนอกจากน้องก้อย
ก้องเขี่ยเตียงนั้นอีก มันโล้ไปโล้มา...ม่านน้ำตารางเลือนทำให้ก้องมองเห็นเป็นน้องก้อยนอนอยู่บนเตียงกระจิดนั้น...แล้วก้องก็ร้องไห้.....
| Create Date : 05 มกราคม 2551 |
| Last Update : 30 มีนาคม 2551 11:08:14 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 1191 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: สีน้ำฟ้า  วันที่: 5 มกราคม 2551 เวลา:20:24:45 น. |
|
|
|
| โดย: ดีน (ดาเรน ) วันที่: 5 มกราคม 2551 เวลา:20:45:20 น. |
|
|
|
| โดย: kanok_noi วันที่: 6 มกราคม 2551 เวลา:0:43:00 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
กำลังสนุก เมา มันส์ (หรือเปล่า) กับการโพสต์เรื่องสั้นล่ะสิ..
หุหุ พี่อ่านไม่ทันแล้วนะคะ.. เม็ดขนุนยังซึม และซึ้ง ประทับใจอยู่เลย