BlogGang.com : : แฟนผมตัวดำ : การผจญภัยในห้องผ่าตัดของผมและ เอ่อ... น้องชายผมเอง

พฤศจิกายน 2552

1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30

23 พฤศจิกายน 2552

การผจญภัยในห้องผ่าตัดของผมและ เอ่อ... น้องชายผมเอง

การผจญภัยในห้องผ่าตัดของผมและ เอ่อ... น้องชายผมเอง

1. ตอนแรกตั้งใจว่าจะเขียนถึงบล็อคเชียงใหม่ที่หลายๆคนถามหา แต่เนื่องจากระหว่างนี้เกิดสถานการณ์ไม่ปกติกับ “น้องชาย” ของผมซะก่อน ความไม่ปกตินี้ไม่ถึงกับเป็นอันตรายร้ายแรง แต่ก็ก่อให้เกิดความเดือดร้อนรำคาญเล็กๆในจิตใจของผม จนนำพาไปสู่ประสบการณ์ผจญภัยที่ผมไม่เคยคิดฝันมาก่อนว่าชีวิตนี้ต้องพานพบ

2. คำว่า “น้องชาย” จากข้อที่แล้ว หลายๆคนที่อ่านบล็อคผมประจำคงรู้แน่ๆว่ามันต้องไม่ได้หมายถึงมนุษย์ที่เกิดมาในท้องเดียวกับมารดาสุดที่รักของผม หากแต่หมายถึง เอ่อ... ก็น้องชายน่ะ ช่วยๆเข้าใจกันหน่อยเถอะ นั่นแหละ มันเกิดมีปัญหาขึ้นมา พินิจจากอาการและความรู้ที่พี่กูมอบให้แล้ว ฟันธงได้เลยว่า มันเป็นอาการของ “เสื้อคลุม” อักเสบ ซึ่งอาจจะเกิดจาการที่เสื้อคลุมนั้น ห่อหุ้มน้องชายมากเกินไป จนทำให้พักหลังๆ การรูดเสื้อคลุมในยามที่น้องชายขยายร่าง นำมาซึ่งความเจ็บแสบ เพราะอยู่ดีๆเสื้อคลุมที่เคยมีขนาดกระชับเหมาะสม ก็กลับคับแน่นรัดติ้วขึ้นมาซะอย่างงั้น ถึงแม้ไม่มีผลกับการดำเนินชีวิตตามปกติทั่วไป แต่ในยามที่ต้องการจะใช้งานน้องชาย มันก็แทบไม่ต่างอะไรกับการบำเพ็ญทุกขกริยา ทำให้ช่วงเกือบสองเดือนที่ผ่านมา ผมเหมือนคนที่อยู่ในระหว่างการถือศีลอด และเป็นการ “อด” ที่ยากลำบากมากกว่าการอดข้าวอดน้ำเป็นไหนๆ (แหะๆ อันนี้ก็เว่อร์ไปหน่อย)

3. จากการบากหน้าไปปรึกษาคุณหมอ โดยมีคุณพยาบาลสาวยืนสำรวมสงบเสงี่ยมอยู่ใกล้ๆ (คุณพยาบาลจะรู้มั๊ยว่ามันทำให้ผมขัดเขินและกระดากใจมาก จะเอ่ยปากไล่ก็กลัวจะเสียมารยาท เลยต้องทนเขินหัวหูแดงอยู่อย่างนั้น) และแจ้งเจตนากับคุณหมอว่าอยากจะให้คุณหมอ “ตัดเย็บ” เสื้อคลุมให้หน่อย คุณหมอบอกไม่มีปัญหาและทำสีหน้าสบายๆไม่ต่างอะไรกับช่างตัดผมที่ได้ยินลูกค้าบอกว่าเล็มผมให้นิดนึง ท่าทีของคุณหมอทำให้ผมเกิดความมั่นใจขึ้นมาว่านี่คงเป็นงานง่ายๆไม่ต่างอะไรกับการพลิกฝ่ามือ และในอีกเจ็ดวันข้างหน้า อนาคตของผมและน้องชายตัวน้อยก็จะดิ้นขลุกขลักอยู่ในฝ่ามือของคุณหมอ (แต่ใจจริงอยากให้เป็นฝ่ามือของคุณพยาบาลมากกว่า)

4. เจ็ดวันผ่านไปไวเหมือนตอแหล ผมโทรไปบอกที่ทำงานว่าขอลาป่วย (จะให้บอกความจริงก็ดูกระไรอยู่ กลัวเปิดงานไปแล้วมีแต่คนจับจ้อง ดีไม่ดีมาขอดูแผลเดี๋ยวจะไปกันใหญ่) คุณหมอนัดให้มาเจอกันตอนสี่โมงเย็น ก่อนออกจากบ้านผมอาบน้ำอย่างพิถีพิถันและทำความสะอาดน้องชายเป็นพิเศษ ใจเต้นตุ๊มๆต่อมๆตึกตักตุ้งแช่เพราะไม่เคยมีประสบการณ์การเข้าห้องผ่าตัดมาก่อน พยายามปลุกปลอบใจตัวเองว่าไม่มีอะไรต้องกลัว มันก็เหมือนผ่าตัดไส้ติ่งนั่นแหละ แต่อีกเสียงในใจก็แย้ง แต่นี่มันสำคัญกว่าไส้ติ่งอีกนะโว้ย ขืนพลาดไปใช้การไม่ได้เหมือนเดิมจะทำยังไง ผมปล่อยให้มารขาว-ดำตบตีกันไปพลาง แต่งตัวไปพลาง ความตื่นเต้นทวีขึ้นตามเข็มนาฬิกาที่เดินไปเรื่อยๆ แม้ภายนอกผมจะดูสงบนิ่ง แต่ภายในผมเอะอะอึกทึกเหมือนถนนริโอ เดอ จาเนโร ยามที่มีงานคาร์นิวัลก็ไม่ปาน

5. ถึงรพ.ผมยื่นใบนัดให้คุณพยาบาลที่แผนกศัลยกรรม พยายามมองหาหมอศัลย์ที่หน้าคล้ายๆเมอเรดิธ เกรย์หรือว่าอิซซี่ แต่ก็ไม่พบ (แต่ถ้าหน้าคล้ายหมอหยางก็พอหาได้อยู่) คุณพยาบาลให้ผมไปชั่งน้ำหนักและวัดความดันพลางซักถามประวัติทางการแพทย์ทั่วไป ก่อนที่จะให้ผมเข้าพบคุณหมอ คุณหมออธิบายขั้นตอนการตัดเย็บให้ผมฟังคร่าวๆ เริ่มจากการฉีดยาชาที่รอบๆโคนน้องชาย (แค่ฟังตอนเริ่มก็อยากเป็นลมแล้ว) ใช้โลชั่นฆ่าเชื้อเช็ดบริเวณโดยรอบ จากนั้นก็จะเริ่มการตัดเย็บ พันผ้าพันแผลเสร็จแล้วก็กลับบ้านได้ ทั้งหมดที่ว่ามาใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมงก็เรียบร้อย คุณหมอถามว่าผมมีอะไรจะถามก่อนเข้าห้องผ่าตัดหรือเปล่า ผมอยากจะถามว่า “ผมจะตายมั๊ยหมอ” แต่ก็อายคุณพยาบาล เดี๋ยวจะหาว่าผมตื่นตูมเกินกว่าเหตุ

6. ทางเดินไปห้องผ่าตัดที่นี่ซับซ้อนมาก พยาบาลพาผมขึ้นลิฟท์และลัดเลาะไปตามโถงทางเดินแคบๆ ก่อนจะมาหยุดยืนหน้าห้องๆหนึ่ง มีป้ายเขียนติดไว้ว่า “ติดต่อห้องผ่าตัด กรุณากดกริ่ง” ซักพักก็มีพยาบาลในชุดห้องผ่าตัด (นึกออกมั๊ยครับ ชุดสีเขียวๆ ใส่หมวกคลุมผม) เปิดมาดู พยาบาลชุดขาวคุยกับพยาบาลชุดเขียวและส่งตัวผมเหมือนกับการผลักภาระน่ารำคาญออกจากอก ก่อนจะเดินลับหายไป ผมเข้ามายืนเก้ๆกังๆอยู่ในห้องซักพัก พยาบาลชุดเขียวก็บอกให้ผมเปลี่ยนรองเท้าและเสื้อผ้าเป็นชุดแบบเดียวกับเธอ ผมเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำอย่างทุลักทุเลเล็กน้อยเพราะงงกับสายของชุดคลุมผ่าตัด แต่ก็มั่วๆใส่ออกมาจนได้ รู้สึกตัวเองเหมือนมิโกะตามวัดญี่ปุ่นที่ไม่ใส่ชั้นใน โหวงเหวงโล่งโจ้งอย่างบอกไม่ถูก ผมยืนอยู่รอหน้าห้องน้ำซักพัก พยาบาลอีกคนก็มาพาผมไปที่ห้องปฏิบัติการ

7. ระหว่างทางไปที่ห้องของผมต้องเดินผ่านห้องผ่าตัดห้องอื่นๆ ผมมองเข้าไปเห็นหลายๆห้องมีการผ่าตัดอยู่ บ้างก็เป็นการผ่าตัดที่ดวงตา บ้างก็เป็นการผ่าที่ช่องท้อง อยู่ดีๆผมก็นึกถึงหนัง Hostel ขึ้นมาซะอย่างงั้น ช่างเป็นการนึกถึงหนังที่เสริมสร้างขวัญและกำลังใจดีเหลือเกิน ห้องของผมอยู่ด้านในสุดทางเดิน เมื่อไปถึงคุณพยาบาลบอกให้ผมขึ้นไปนอนบนเตียง ก่อนที่จะเอาสายรัดมาล็อคขาผม และถามว่าผมจะให้รัดข้อมือด้วยมั๊ย ผมสั่นหน้า (แค่นี้ก็เขย่าขวัญจะแย่อยู่แล้ว ให้โอกาสกูได้ต่อสู้บ้างเถอะ) จากนั้นพยาบาลอีกคนก็ติดตั้งฉากบังตา หลังจากนี้ใครจะไปง่วนเชียงกับน้องชายผมยังไงผมก็มองไม่เห็นอีกแล้ว ผมนอนประสานมืออยู่บนอก ตามองไปรอบๆ เห็นถาดเครื่องมือวางอยู่ห่างไปสุดช่วงแขน ในหัวนึกถึงภาพตัวเองกระดกตัวขึ้นคว้ามีดผ่าตัดขึ้นมาเชือดคอหมอ ก่อนจะจิกผมนางพยาบาลให้หงายหน้าขึ้นแล้วทิ่มมีดลงไปที่เบ้าตา จากนั้นใช้มีดตัดสายรัดที่ล็อคขาอยู่และพาตัวเองหนีออกไปจากที่นี่...

8. ความระทึกขวัญทวีคูณขึ้นทันทีที่คุณหมอผลักประตูห้องเข้ามาด้วยท่าทีเหมือนเดินอยู่ในสวนดอกไม้ คุณหมอเหลือบตามองผมแว่บหนึ่งแล้วหายไปทำอะไรกุกกักอยู่หลังฉาก ได้ยินเสียงคุณหมอกับพยาบาลคุยกันจิ๊จ๊ะอิ๊อ๊ะจับใจความไม่ได้ ก่อนที่คุณหมอจะหันมาพูดกับผม “เปิดเลยนะครับ” ในขณะที่ผมยังงงๆว่าคุณหมอจะเปิดอะไร คุณหมอก็กระตุกผ้าที่คลุมน้องชายผมออกอย่างรวดเร็ว ผมพยายามเงี่ยหูฟังเผื่อจะได้ยินเสียงหัวเราะด้วยความเอ็นดูจากคุณพยาบาล นึกภาพน้องชายขดตัวด้วยความหวาดกลัวและความหนาวเย็นจากเครื่องปรับอากาศแล้วก็ให้รู้สึกลำบากใจแทนคุณหมอ เงียบกันไปอึดใจคุณหมอก็พูดออกมาอีก “หมอจะฉีดยาชาแล้วนะครับ ไม่ต้องกลัวนะครับ” (ผมอยากจะบอกคุณหมอเหลือเกินว่ากูจะกลัวก็ตอนที่มึงบอกนี่แหละ จะทำอะไรก็ทำซะทีเถอะ) ผมเกร็งตัว รอรับความเจ็บปวดจากการฉีดยาชา เงียบอยู่ซักพัก ขณะที่ผมกำลังสงสัยว่าหมอแม่งมือเบาขนาดนี้เลยเหรอวะ? เสียงคุณหมอก็ดังขึ้น “เออ หมอต้องไปยืนข้างนั้นนี่หว่า?”

“เชี่ยหมอ นี่ยืนมึงยังยืนผิดข้างเลยเรอะ!!!...”

9. โชคดีที่ผมจินตนาการถึงความเจ็บปวดจากการฉีดยาชาไว้สูงมาก พอโดนฉีดเข้าไปจริงๆถึงแม้จะเจ็บอย่างที่คิดแต่ก็ยังอยู่ในระดับที่รับได้ กอรปกับการได้กำลังใจจากคุณพยาบาลที่เข้ามายืนบีบไหล่พลางพูดปลอบตลอดเวลาของการฉีด ทำให้ความเจ็บปวดนี้ไม่ถึงกับสาหัสสากรรจ์เกินไปนัก หลังฉีดเสร็จ (นับได้คร่าวๆว่าสี่จุดสี่ครั้ง) คุณหมอบอกว่าจะทดสอบความชา ผมไม่รู้ว่าหมอทดสอบยังไงแต่ผมไม่มีความรู้สึกอะไรเลย ไม่รู้ว่าหมอหยิก ดีด หรือเอาไฟลน หลังจากที่แน่ใจว่าผมชาแน่ๆแล้วคุณหมอก็เริ่มลงมือทำการตัดเย็บ บรรยากาศเป็นไปอย่างรื่นรมย์ ผมนอนเย็นสบายจากประสิทธิภาพของเครื่องปรับอากาศ ได้ยินเสียงคุณหมอกับพยาบาลคุยกันสนุกสนานเฮฮา ไม่มีอะไรน่ากลัวหรือเจ็บปวดอย่างที่นึกกลัวไปก่อนหน้า มนุษย์มักจะกลัวสิ่งที่ยังมาไม่ถึง ใครคนหนึ่งเคยบอกผมไว้อย่างนั้น

10. “จะเสร็จแล้วนะครับ” เสียงคุณหมอร้องบอกในขณะที่ผมกำลังจะเคลิ้มหลับพอดี คุณหมอดึงผ้าบังตาออกเผยให้ผมเห็นสภาพของน้องชายที่บวมเปล่ง ซ่อนตัวอยู่ในผ้าพันแผลสีขาวเจือด้วยสีแดงจางๆของเลือด ผมสังเกตเห็นชายของชุดคลุมผ่าตัดเปรอะเปื้อนคราบเลือดวงใหญ่ จินตนาการได้ถึงความดุเดือดเลือดกระเซ็นของกิจกรรมที่ผมไม่รู้สึกรู้สา คุณหมอบอกให้ผมเปิดแผลได้พรุ่งนี้ และนัดมาให้คุณหมอดูแผลในอีกเจ็ดวันข้างหน้า ก่อนจะถามว่าผมมีอะไรจะถามก่อนกลับบ้านหรือเปล่า ผมเอ่ยปากถามคุณหมอด้วยความเกรงใจคุณพยาบาล “เอ่อ... แล้วถ้ามันแข็งตัวล่ะครับคุณหมอ?” หมอเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“ก็สวดมนต์สิ”

... ตอนนี้ผมรู้แล้ว ว่าเขาล็อคขาผมไว้ทำไม

11. หลังจากจ่ายค่าเสียหาย ผมนั่งรอภรรยามารับด้วยท่วงท่าเหมือนคนจะเล่นโยคะบนเก้าอี้ ความเจ็บปวดแผ่ซ่านหนักหน่วงขึ้นตามระยะทางที่ห่างออกมาจากห้องผ่าตัด ยาแก้ปวดที่หมอให้แทบไม่ได้ช่วยอะไรเลย ความรู้สึกเหมือนมีคนมาเหยียบน้องชายอยู่ตลอดเวลา คืนนั้นทั้งคืนความเจ็บระบมยังคงอยู่จนผมต้องรีบหลับเพื่อหนีความเจ็บปวด โชคดีที่พอถึงเช้าวันรุ่งขึ้น ความเจ็บปวดก็ทุเลาลง ผมค่อยๆแกะผ้าพันแผลออกดูหน้าน้องชายตัวเอง หลังจากที่ผ้าก็อตแถบสุดท้ายค่อยๆเลื่อนหลุดไป เผยให้เห็นใบหน้าของน้องชายภายใต้ผ้าพันแผล ผมก็เข้าใจความรู้สึกของดร.แฟรงเก้นสไตน์หลังจากที่เห็นโฉมหน้าของอสุรกายที่ตนสร้างมากับมือทันที หลังจากนี้ผมยังจะต้องวุ่นวายอยู่กับการฟูมฟักรักษาน้องชายให้กลับคืนสภาพปกติ แต่ปัญหาเฉพาะหน้าตอนนี้ก็คือ กรูจะไปทำงานยังไงไม่ให้คนที่ทำงานผิดสังเกตวะเนี่ย เดินก็ต้องเดินย่องๆ ปกติเดินไปกระโดดไปยังกะเห้งเจีย กลุ้มใจจริงๆเลย...

Create Date : 23 พฤศจิกายน 2552

Last Update : 23 พฤศจิกายน 2552 17:32:47 น.

72 comments

Counter : 1007 Pageviews.


นี้แหนะ แปะโป้ง เจิมก่อน 55

โดย: BloodyMonday

วันที่: 23 พฤศจิกายน 2552 เวลา:18:31:04 น.

หมดๆๆๆๆๆ ผมว่าคนที่อ่านบล็อคนี้อยู่เรื่อยๆ คงไม่เหลืออะไรเกี่ยวกับชีวิตของคุณแฟนผมให้อิมเมจิ้นอีกต่อไปแล้ว 555+

......ไม่รู้จะคุยอะไรดี 55+

ขอนับถือจริงๆที่เขียนเรื่องการผจญภัยของน้องชาย ออกมาได้อย่างตื่นตาตื่นใจขนาดนี้ แต่ไม่ต้องเขียนเป็นมหากาพย์นะ เอาแค่ตอนเดียวจบก็โอเคแล้ว... แต่ระวังโดนเอาไปทำเป็นฟอร์เวิร์ดเมลนะครับ หุหุ

ว่าแต่ไม่ต้องทำเป็นแท็กนะครับ ถ้าทำผมก็คงมิกล้าเขียนถึงน้องชายตัวเองแน่ๆ (ไม่ต้องเอ่ยปากถาม แต่สามารถสื่อกันได้ด้วยใจ 55+)

โดย: BloodyMonday

วันที่: 23 พฤศจิกายน 2552 เวลา:18:49:31 น.


โอ๊ย.. ขำ.. ลาหยุดซักวันสองวันดีมั๊ยคะ ? ที่ทำงานจะได้ไม่สงสัย เวลากระโดดไปมา..

โดย: VELEZ

วันที่: 23 พฤศจิกายน 2552 เวลา:21:04:34 น.

บล็อคแก็งค์ไม่มีให้ดาวเหมือนเอ็กซ์ทีนเหรอ จะกดซัก 25 ดวง

หวาดเสียวมากอ่ะพี่ ขำก็ขำอ่ะนะเพราะพี่ก็สำบัดสำนวนซะ นี่ถ้าเจอหมอหยางจริงๆ ผมกลับบ้านมาใหม่วันหลังแน่ๆ แต่ผมหวาดเสียวมากกว่าอ่ะ ยิ่งกว่าดูห้าแพร่งอีก

จริงอย่างที่คุณอาร์ตว่า ไม่เหลืออะไรอีกแล้วพี่โอ๊ต เปิดเปลือยชีวิตเสียล่อนจ้อนอย่างนี้ แต่เป็นความรู้ดีมากเลยนะพี่

ว่าแต่ เค้า "ป้องกัน" กันอย่างไรเหรอไอ้เสื้อคลุมอักเสบเนี่ย ได้โปรดบอกเป็นวิทยาทานอย่างด่วน 555

โดย: เอกเช้า IP: 124.120.186.47 วันที่: 23 พฤศจิกายน 2552 เวลา:23:22:00 น.

+ เอ่อ ... นายจะกล้าไปมั้ยเนี่ย (แต่เรารู้ว่านายกล้าพอ) เล่น "เปลือยชีวิต" ตัวเองออกมาให้เพื่อนๆ น้องๆ ได้รับรู้เยี่ยงนี้ ... แล้วยังงี้คุณอี๊ตมาอ่าน ไม่เขินม้วนเลยเหรอเนี่ย ที่สิ่งที่เธอควรจะต้องรับรู้แต่เพียงผู้เดียว ถูกนำมาตีแผ่ในที่สาธารณะเรียบร้อยแล้ว กรั่กๆ

(แหม! แต่กลัวที่คุณอาร์ตว่า ที่ว่าอาจมีมือดีก๊อปไปทำเป็น fwd. mail เจงๆ อ่า คงดู (อ่าน) ไม่จืดเลยนะนั่น

)

+ เราอ่านรวดเดียวจบ เหมือนหนังระทึกขวัญอย่างไรอย่างนั้น หยดหยอง เหอๆ (โชคดีที่เราจะไม่ต้องเจอกับประสบการณ์นี้แน่ๆ เพราะคุณแม่ได้นำเราไปเข้าพิธีกรรมตั้งแต่ตอนเด็กๆ จำความแทบไม่ได้นั่นแล้ว)

- เอ๊ะ! นี่ช้านมาเล่าอะไรเนี่ย?!?

+ โชคดีอีกอย่าง ตั้งแต่เกิดมา เรายังไม่เคยต้องผ่าตัดใหญ่เลยสักครั้ง (ยกเว้นครั้งที่บอกจำเกือบไม่ได้นั่นแหละ) ดังนั้น ก็ขอให้ชีวิตกระผมเป็นเช่นนี้ต่อไปด้วยนะคร้าบ ไม่อยากขึ้นเขียงง่า (อ่านที่อาบรูดเอาเรื่องแผลผ่าตัดมาเล่า ก็เจ็บจะแย่แล้อ่า

)

+ แหม! คิดภาพตอนนายไม่ทำงานไม่ออกเลยว่ะ ต้องเดินขาถ่างๆ ทำหน้าปุเลี่ยนๆ ... ถ้ามีคนทักว่าไปทำอะไรมา จะตอบว่าไงอ่ะนั่น?

โดย: บลูยอชท์

วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:1:06:51 น.


^ ^ วรรคสุดท้าย ตั้งใจจะเขียนว่า "คิดภาพตอนนายไปทำงานไม่ออก .........." เมาขี้ตาเจงๆ เลยตรู

โดย: บลูยอชท์

วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:1:10:00 น.


55 จินตนาการสูงส่ง เดี๋ยวมาใหม่ หมดเวลา

โดย: butbbj

วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:7:56:54 น.


อายที่ทำงาน แต่ไม่อายสาวๆ ในบ๊อกๆ เหรอ แฟนคลับผู้หญิงเยอะจะตาย

โดย: butbbj

วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:7:58:37 น.

ขออภัย...

อ่านไปฮาไปค่ะ

เขียนเล่าเรื่องตัวเองได้สนุกมากเลยอ้ะ 555+ น่าจะไปหากิน+เอาดีทางนี้นะคะ

ลาป่วยเพิ่มดีกว่ามั้งคะ หรือไม่ก็ลาพักร้อนไปเลย หมอบอกมั้ยหละคะว่า..กี่วันถึงจะเป็น "ปกติ"

แต่หมออย่างฮาอ้ะ "สวดมนตร์"

ส่วนเรื่องร้านอาหาร ก็บอกเค้าว่ามาเซอร์เวย์น่ะค่ะ พอดีว่าเพื่อนทำงานอยู่ในวงการทัวร์ เพราะงั้นก็ขอเซอร์เวย์+ถ่ายรูปได้น่ะค่ะ

โดย: สาวไกด์ฯ ล็อกอินแล้วนะ (สาวไกด์ใจซื่อ

) วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:8:37:52 น.


อ่านไปรับประทานอาหารเช้าไปเอร็ดอร่อยเหลือเกิน

โดย: Evil is Live

วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:10:26:37 น.

อุแหง่ะ..เลือดด

อ่านไปกลัวไปขำไปค่ะ

ตอนนี้คุณแฟนผมอาการดีขึ้นแล้วยัง ขอให้หายเจ็บเร็วๆนะคะ

แต่ถ้าได้คุณหมออิซซี่มาทำการผ่าตัดคงไม่กลัวขนาดนี้ชิมิล่า หุๆ (เดี๋ยวอป.จะฟ้องคุณอี๊ต)

นี่ถือเป็นผ่าตัดใหญ่เลยนะคะเนี่ย อป.เคยแต่ผ่าฟันคุดกับผ่าซีสต์ในตา แค่นั้นก็กลัวแทบแย่ บรื๋อส์..

ตอนนี้ไม่เหลืออะไรให้จิ้นเกี่ยวกับคุณแฟนผมแล้วล่ะ ตัวจริงก็เจอมาแล้ว ประสบการณ์หวาดเสียวขนาดนี้ก็ได้อ่าน อิๆ แฟนคลับชอบใจค่า

โดย: อป (apple_cinnamon

) วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:11:53:34 น.

อุ๊ย โดนพาดพิงด้วยเรา อิอิ ^^

เพิ่งรู้ว่าพี่แฟนฯ เป็นลิง

เกิดปีวอกหรือเปล่าเนี่ย

นึกข้ออ้างออกแระ ก็บอกที่ทำงานไปสิว่า ที่พ้มเดินกะย่องกะแย่งแบบเน้ เพราะว่าโดนเมียซ้อมมาคร้าบบบบ

จะเอาเหตุผลด้วยไหมล่ะ จะได้ช่วยคิด ก๊ากๆ

โรงบาลจุฬา ก็ซับซ้อนพอกัน ถ้าใช้ให้ไปตึกอื่น ถึงไปหลายเที่ยวแล้ว แต่ไปทีไร ก็ไม่เคยมั่นใจสักทีว่าจะไปถูก

ทำไมโรงบาล ต้องทำงงๆ ด้วย ไม่เข้าใจ บางทีตึกติดกัน เชื่อมต่อกัน จนเหมือนเป็นตึกเดียวกันไปแล้ว แล้วคนป่วย นานๆ มาที จะไปรู้ไหมเนี่ย และดั๊น จะไปตึกที่อยู่ข้างหลัง ทางก็มีอยู่ทางเดียว คือต้องผ่านตึกข้างหน้าเข้าไปอีก อย่างงงอ่ะ เอ๊ะ มันถูกทางหรือเปล่าหว่า อยู่ดีๆ ป้ายบอกทางมันหายไปง่ะ

และเคยโดน จนท.ดุอีกแน่ะ ตอนที่ไปถึงเค้าแล้ว เค้าบอกให้กลับมาซื้อยาเอง หนูก็งงๆ ว่าไปซื้อตรงไหน(คะ) เค้าก็ถามตอนขามามันมี 7-11 ไม่เห็นเหรอ นึกในใจ ก็ไม่เห็นสิ(วะ) ไม่งั้นจะทำหน้างงอย่างงี้เหรอ ทางเดินมันไม่ได้มีทางเดียวนะเว้ย เดี๋ยวแม่งชกเลย

โอย ของขึ้น

แล้วอยู่บ้านทั้งวันทำไรอ่ะ นอนดูมิยาบิอย่างเดียวเลยดิ อิอิ

โดย: butbbj

วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:12:09:06 น.

เพิ่งจะฟังข่าวกระทรวงสาธารณสุขออกเครื่องวัดปิกาจู๊สำหรับวัดขนาด เวลาไปซื้อเสื้อกันฝนจะได้ซื้อขนาดพอดีตัวน้องชาย ไม่คับหรือหลวมเกินไป หุหุ

แต่ของคุณแฟนผมตัวดำมีปัญหากับเสื้อคลุม อุ๊บส์ ! (พยายามไม่หัวเราะดัง)

ยังไงก็ขอให้น้องชายหายดีในเร็ววัน พี่ชายอย่างคุณแฟนผมฯจะได้สบายใจสบายตัวซักที

บุญรักษานะคะ

โดย: mrs.postman

วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:12:21:03 น.

ยังไม่มีเวลาตามไปตอบที่บล็อค ขอรวบตึงก่อนแล้วกัน

คุณบลัดดี้
5555++ จริงๆก็อายอยู่นะ แต่คิดว่าถือเป็นวิทยาทานทางการแพทย์ ตอนเดียวจบแน่นอนครับ (จะเขียนอะไรได้ยาวนักหนา ของ เอ๊ย เรื่องมันมีนิดเดียว)

น้องเอกเช้า
ไม่รู้จะป้องกันยังไงเหมือนกันครับ พี่มั่นใจว่าดูแลดีนะ แต่อยู่ๆก็เป็นขึ้นมาซะอย่างงั้น

เพื่อนวิน
นี่เราตัดทอนฉากหวาดเสียวไปบ้างแล้วนะเนี่ย โชคดีแล้วเพื่อน ที่ทำตั้งแต่ยังเด็กๆ ส่วนเรื่องที่ทำงาน ก็มีบางคนรู้ บางคนไม่รู้ พยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุด หวังว่าคงจะเนียน

น้องบุษบา
แหม... มองให้เป็นความรู้ดิ อุตส่าห์แชร์ประสบการณ์สยองส่วนตัว ว่าแต่เรื่องโดนจนท.โรงบาลเหวี่ยงนี่น่าโมโหแฮะ

ส่วนเรื่องมิยาบิ เป็นของต้องห้ามช่วงนี้เลยน้องเอ๊ย...

คุณสาวไกด์
ช่วงนี้ใกล้เงินเดือนออก ลาไม่ได้เลยครับ ส่วนเวลาที่น่าจะกลับมาเป็นปกติก็อยู่ราวๆ 1 เดือน (อ๊า... ทรมาน...)

คุณนุ้ย
ดีใจที่มีส่วนทำให้ข้าวเช้าคุณนุ้ยอร่อยขึ้นนะครับ

คุณอป.
ถ้าได้หมออิซซี่มาผ่าจะให้เค้าเอาฉากบังตาออกเลยครับ จะได้นอนมองหน้าหมอให้เพลินเลย

ผ่าตาก็น่าสยองนะนั่น

คุณ mrs.postman
ผมก็หวังให้มันหายดีเร็วๆเหมือนกัน ขอบคุณที่อวยพรครับ

โดย: แฟนผมตัวดำ

วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:12:59:38 น.


^ ^ + เอนทรี่หน้า เขียนบล็อกอีโรติคแกล้งนายดีกั่ว กร๊ากกกกก + ระวังคนที่รู้ว่าไปทำไรมา จะ "ขอดูแผลหน่อย!!" เข้านะงับ หะเอิ๊กๆ

โดย: บลูยอชท์

วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:13:48:03 น.


^ ^ อ้างอิงถึงเม้นท์อป. กลัวว่าถ้าหมออิซซี่เป็นผู้ดูแลคนไข้ น้องชายคุณแฟนผมจะ "ดีใจ" เป็นพิเศษ จนไม่เป็นอันรักษาสิครับ

โดย: BloodyMonday

วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:14:29:18 น.


พาคุณหมอมาเยี่ยมไข้แล้วค่ะ

โดย: อป (apple_cinnamon

) วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:14:29:32 น.


อุ๊บส์..ไม่ได้เดี๋ยวอาการยิ่งแย่อย่างที่เลือดสาดจันทร์สยองบอก เอาหมอคนนี้แทนแล้วกัน

โดย: อป (apple_cinnamon

) วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:14:34:00 น.

อ้าว ทำงานอยู่เหรอเนี่ย

แต่แค่เดือนเดียวเองน่ะ ทนเอาหน่อย ของหนูสิ ไม่เห็นมีกำหนดเลย หมอบอก หายๆ ไม่เป็นไรแล้ว นัดครั้งที่แล้ว เราบอกเจ็บ บอกปวด ก็ไม่เป็นไรๆ

ฮือ ใช่ซี้ หมอไม่เคยเป้นคนโดนผ่าหนิ

หายๆ ไม่เป็นไร ขึ้นรถ ลงเรือ ได้โม้ดดดดดดด โก6 ชัดๆ เลย แค่เดิน ยังอยากให้คนข้างๆ อุ้มอยู่เล้ย ฮืออออออ

โดย: butbbj

วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:15:12:33 น.

อ้าว

ตื่นเต้นเหรอ
ก็เรื่องหลังจากนั้นมันไม่มีไรหนิ

ก็แค่ไปหาหมอ แล้วหมอบอกว่าคงไม่เกี่ยว เพราะว่าอยู่คนละข้าง และให้ยาเกี่ยวกะลำไส้มากิน

เซ็งเลย ตอนแรกนึกว่าหมอจะส่งอุลตร้าซาวด์เลยซะอีก บอกให้รอดูอาการ 2 อาทิตย์
อือ

ตายก่อนพอดี
ตอนนี้ก็ค่อยยังชั่วขึ้นแล้วค่ะ ไม่ปวดตอนกลางดึกอีก แต่ก็รู้สึกเจ็บอยู่ทั้งวันนั่นแหละ ขยับหรือเคลื่อนไหวอะไรก็รู้สึกไปหมดนั่นแหละ

โดย: butbbj

วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:16:42:16 น.

แหะๆ เพิ่งสังเกตว่าตกคุณ VELEZ ไป

ลาแค่สองวันน่ากลัวไม่พอครับ นี่ขนาดพักเสาร์-อาทิตย์แล้วยังระบมอยู่เลย ต้องเคลื่อนไหวน้อยๆ นิ่งๆ ฝืนธรรมชาติมากๆ

โดย: แฟนผมตัวดำ

วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:17:44:36 น.


แรกสุดขอให้คุณน้องหายป่วยโดยไว จะบอกว่าอ่านแบบตาไม่กระพริบ...ตื่นเต้นตามไปด้วย เล่าสนุกเเม้ว่าจะหวาดเสียวก็ตาม... ขำที่หมอบอกให้สวดมนต์....

โดย: กาแฟดำไม่เผ็ด

วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:18:34:00 น.

"อ้างอิงถึงเม้นท์อป. กลัวว่าถ้าหมออิซซี่เป็นผู้ดูแลคนไข้ น้องชายคุณแฟนผมจะ "ดีใจ" เป็นพิเศษ จนไม่เป็นอันรักษาสิครับ"
^
^
เม้นต์นี้ของคุณ BloodyMonday ชนะเลิศคร้าบ 5555

ถ้าเป็นหมอหยางน่ะ เค้าไม่ผ่าหรอก อัน เอ๊ย! เคสเล็กๆ แบบเนี้ย เชิดใส่แน่ๆ

ป.ล. หายไวๆ กลับมาเต้นบัลเล่ต์พริ้วๆ ได้เร็วๆ นะพี่นะ

โดย: เอกเช้า IP: 165.89.84.88 วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:18:42:23 น.


เอาแม็คสตรีมมี่ย์มาฝากครับ เอริ่ม อันนี้น้องชายไม่ "ดีใจ" แน่นอน (เผลอๆออกอาการหมั่นไส้... ชิส์)

โดย: BloodyMonday

วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:18:53:16 น.

คุณแฟนผมอ่ะ ... อ่านข้อสามนี่แล้วเราฮาแทบจะตกเก้าอี้น่ะค่ะ
สุดยอดเลยอ่า อ่านซ้ำไป ซ้ำมาก็ยังฮาอยู่ กว่าจะเข้ามา
อ่านถึงจนจบตอนที่ 24 เล่นเอาน้ำตาเล็ดกับเรื่องน้องชาย ..

แต่ว่าไปแล้วมันทรมานไม่น้อยเลยนะค่ะ เพราะว่าการผ่าตัด
ไม่ว่าจะส่วนไหน น้องชาย น้องสาว ป้า หรือว่า ลุง มันเจ็บทั้งนั้น
แล้วยิ่งเป้นส่วนของน้องชายที่ติดมากับบอดี้แบบนี้ด้วยอ่ะ
ไปเดินกระย่องกระแย่งยังไงหนอ .. กว่าจะหายก็คงเป็นอาทิตย์แน่ะ ...

แบบนี้ขอแวะมาฟังอัพเดทนะคะว่าเป็นยังไงต่อน๊า

โดย: JewNid

วันที่: 25 พฤศจิกายน 2552 เวลา:8:14:11 น.


อ่านไปฮาไป มีการเว้นวรรคโกรธหมอด้วย

โดย: grappa

วันที่: 25 พฤศจิกายน 2552 เวลา:9:26:35 น.

อ่านไป ฮาไป

TBH ว่า คุณแฟนผมฯ มีพรสวรรค์ในการทำให้เรื่องทุกเรื่องกลายเป็นเรื่องฮาได้นะคะเนี่ย ถ้าเปลี่ยนอาชีพเป็นดาราตลก/นักเขียนเฮฮาเมื่อไหร่ บอกด้วยนะคะ TBH จะรีบสมัครเป็นแฟนคลับทันทีเลย

ขอให้คุณแฟนผมหายเจ็บไวๆ นะคะ

โดย: ThE BooK@HoLiC

วันที่: 25 พฤศจิกายน 2552 เวลา:9:35:53 น.

น่ากลัวไม่กล้าอ่าน วันหนึ่งก็คงต้องพามันไปแวะเวียนที่โรงพยาบาลแน่ๆ ไม่ว่าจะด้วยอะไรก็ตาม

ขนาดผมมีแฟนเป็นพยาบาล ไปโรงพยาบาล ฉีดยา จิ้มนั่นจิ้มนี่ น่ากลัวทุกที

โดย: yuttipung

วันที่: 25 พฤศจิกายน 2552 เวลา:16:44:24 น.


นี่คือบล็อกที่สุดของเดือนนี้ เท่าที่ผมอ่านมาทั้งหมด!!! A++++++++++++++++++

โดย: merveillesxx

วันที่: 26 พฤศจิกายน 2552 เวลา:1:12:59 น.

ถ้าเจอพิธีกรรมแบบที่โน้สอุดมเอามาขยายความในเดี่ยว 7 คงฉิบหายกว่านี้แน่นอน (แค่นี้ยังหวาดเสียวไม่หาย - -*) กลัวว่าไอ้ตอน "ดีใจ" กับ "ตกใจ" นี่มันจะเลือดสาดสยองโลกขึ้นมา

แบบว่า ขี้เกียจซีักผ้าปูที่นอนเปื้อนเลือดอ่ะ - -*

โดย: nanoguy IP: 118.173.98.133 วันที่: 26 พฤศจิกายน 2552 เวลา:1:55:28 น.

โอย ขำมากๆอ่ะ ขำจนรู้สึกผิด เพราะคุณแฟนผมฯและน้องชายคงไม่ขำด้วย

อ่านถึงตอนที่หมอยืนผิดข้าง ปล่อยก๊ากเลย หมอฮาดีนะ ใช่หมอแจ๊ค สุขารมย์ รึเปล่า

หวังว่าตอนนี้คงดีขึ้นแล้วนะคะ
อ่านแล้วรู้สึกเหมือนเรารู้จักกันมากขึ้นเลย ฮ่าๆๆๆ

โดย: nanida

วันที่: 26 พฤศจิกายน 2552 เวลา:13:10:51 น.


555 สุหนัด ไหมล่ะมึง ไม่ต้องมาชวนกุเลยนะ ก๊ากกกกกกกๆๆๆๆๆๆๆ

โดย: ลูกคุณนายพรทิพย์ IP: 125.26.124.56 วันที่: 26 พฤศจิกายน 2552 เวลา:20:56:59 น.


แวะมาดูอาการ.. หายเปื่อยไวไวนะคะ

โดย: VELEZ

วันที่: 26 พฤศจิกายน 2552 เวลา:21:09:50 น.


อ่านไปวันแรก ไม่กล้าเมนต์ มัวแต่ลุ้นและหวาดเสียว 555555 วันนี้กลับมาอ่านอีกรอบ หวาดเสียวน้อยลง แต่ต้องบอกว่า แหะๆ ขออภัย ฮากว่าเดิม

โดย: แพนด้ามหาภัย IP: 124.127.123.114 วันที่: 26 พฤศจิกายน 2552 เวลา:22:02:02 น.


วุ่นเขียนงานนีั่แหละพี่ อีกนิดนึงจะเสร็จแล้ว ฮือๆๆ

โดย: nanoguy IP: 118.173.99.18 วันที่: 26 พฤศจิกายน 2552 เวลา:22:51:32 น.

สวัสดีอีกรอบเด้อ (เอ..ล็อกอินแล้ว ทำไมมันขึ้นว่ายังไม่ล็อกอิน)

ร้านนี้อร่อยค่ะ ไม่รู้ว่าอร่อยเฉพาะเมนูที่เราสั่งมาหรือเปล่า แต่นอกจากน้ำพริกกุ้งสดแล้ว นอกนั้นอร่อยหมดเลยจริงๆ ค่ะ

โดย: สาวไกด์ IP: 202.28.12.82 วันที่: 27 พฤศจิกายน 2552 เวลา:9:08:19 น.

อาการเสื้อคลุมอักเสบ นี่ไม่น่าไปหาหมอนา
น่าจะไปหาช่างตัดเสื้อ ให้ตกแต่งใหม่น่าจะเวิร์คกว่า

ว่าแต่ว่า คนที่ทำงานมีใครขอดูแผลมั่งยังคะเนี่ย

ไม่อยากจะนึกภาพเลย เอิ๊กกก เอิ๊กกก

โดย: Shallow Grave

วันที่: 27 พฤศจิกายน 2552 เวลา:16:14:48 น.


ได้ลองพาน้องชายไป test drive ยังครับ หรือว่ายังต้องเข้าอู่ทำสีอีกสักพัก

โดย: BloodyMonday

วันที่: 28 พฤศจิกายน 2552 เวลา:1:17:19 น.


^ เง้ออ คุยเรื่องอะไรกันนี่ หนุ่มๆแถวนี้

โดย: อป (apple_cinnamon

) วันที่: 28 พฤศจิกายน 2552 เวลา:11:38:54 น.


เป็นไงบ้างค่าาาา แอบห่วงไกลๆนะ อยากบอกว่า แวะมาลุ้นทุกวัน ว่าคุณแฟนฯมีอาการดีขึ้นอย่างไร

โดย: Evil is Live

วันที่: 28 พฤศจิกายน 2552 เวลา:22:00:02 น.


อะโฮ่ๆ เป็นไงมั่งตอนนี้ ยังเห้งเจียเข้าทรงไปทำงานอยู่ป่าวอ้ะ โฮกกกกก

โดย: แพนด้ามหาภัย IP: 124.127.123.114 วันที่: 28 พฤศจิกายน 2552 เวลา:22:09:52 น.

Update!!!

ทำไมต้องมีเครื่องหมายตกใจเยอะแยะ...

กราบขอบพระคุณมิตรรักแฟนบล็อคทุกท่านที่เป็นห่วงเป็นใยอาการของน้องชายจขบ.นะครับ ความคืบหน้าล่าสุดตอนนี้อาการดีขึ้นมากแล้ว บาดแผลไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง แต่ไหมยังละลายไม่หมด ทำให้ เอ่อ... นี่มันจะเปิดเผยเกินไปรึเปล่า อยากรู้กันขนาดนี้รึเปล่านี่... เอาเป็นว่าที่ยังลำบากอยู่ก็อีตอนใส่กางเกงไปไหนมาไหนนี่ล่ะครับ ต้องหา Boxer นุ่มๆใส่ไว้ข้างใน ลำบากตอนเดิน วิ่งนี่ไม่ต้องพูดถึง ลืมไปได้เลย อีกประมาณ 2 อาทิตย์ทุกอย่างก็น่าจะกลับสู่สภาพปกติ ( โอ้... นี่เราจะเปิดเผยมากไปหรือเปล่านี่) ช่วงนี้ก็ทนเดินกระย่องกระแย่งไปก่อน เอน็จอนาถนิดนึง (T_T)

แหะๆ สำหรับท่านที่รู้สึกตะขิดตะขวงใจ ถือว่าอ่านเป็นข้อมูลทางการแพทย์แล้วกันนะครับ (ตรงไหนวะ?)

ขอบคุณในความใส่ใจอีกครั้ง

โดย: จขบ.ผู้ใส่ได้แต่กางเกงหลวมๆ IP: 117.47.24.136 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2552 เวลา:21:43:25 น.

เข้าอู่อีกตั้งสองอาทิตย์... เอาหน่ะ ใส่เครื่องเจเปลี่ยนล้อแม็กติดสปอยเลอร์ เดี๋ยวก็ออกมาวิ่งฉิว หุหุ

เชื่อผม เขียนเป็นไดอารี่เลยดีกว่า อัพเดทรายวันว่าสภาพล่าสุดเป็นยังไง อาจมีภาพประกอบเพื่อเพิ่มความตื่นเต้นของเนื้อหา (จากนั้นแอ็คเค้าท์ของคุณแฟนผมก็จะหายไปจากสารบบบล็อคแก้งท์ 55)

โดย: BdMd IP: 124.120.64.54 วันที่: 30 พฤศจิกายน 2552 เวลา:0:06:55 น.


^ ^ แน่ใจนะเรื่องขอภาพประกอบ!!!!

โดย: เอกเช้า IP: 124.120.191.216 วันที่: 30 พฤศจิกายน 2552 เวลา:0:12:12 น.


มาอ่านข่าวอัพเดท ขอให้หายไวๆ นะคะ อิอิ ไปจริงๆ ตอนคนเยอะๆ ก็ไม่น่ากลัวค่ะ แต่ถ้าคนโหวงๆ นี่ก็น่ากลัวใช้ได้อยู่เหมือนกัน

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ

วันที่: 30 พฤศจิกายน 2552 เวลา:10:25:59 น.

น่าสงสาร ไม่ขำอ่ะ จริงใจหน่อย เอาใหม่ ขำนิดๆ แค่พอยิ้มๆ ออกแนวหวาดเสียวมากกว่านะคุณโอ๊ต คือเราเห็นฉาก "เฉือนจริง" แบบนี้ค่อนข้างบ่อย รู้สึกผ่าแบบนี้จะเรียกว่าผ่าตัดเล็กนะ ตอนเราผ่าตาก็ผ่าเล็ก แต่ในความรู้สึกเรามันไม่เล็กเท่าไหร่นะ

เขาต้องล็อกขาแขนไว้น่ะถูกแล้ว ถ้าเกิดเผลอ ยกขาขึ้นมา ตอนหมอกำลังลงมีด ไม่เหลือให้ร้องจ๊ากเลย สยองจริงๆ ว่าแต่ตอนหมอเย็บ รู้สึกเสียวๆ ป่าว ตอนหมอกำลังดึงไหมน่ะ มีเสียงฝรึดๆ รึปล่าว สนุกดีนะ (กรี๊ดดดด-- ซาดิสต์)

ที่จริงถ้าอยู่บ้าน นุ่งแต่ผ้าขาวม้าคงสบายตัวที่สุดนะ อ้อ หวังว่ากะทิไม่ใช่หมาที่เวลาดีใจแล้วเข้าถึงเนื้อถึงตัว ...

โดย: อออ IP: 202.176.89.115 วันที่: 30 พฤศจิกายน 2552 เวลา:14:41:35 น.

+ หึๆ ขำความเห็นแต่ละเม้นต์ ... แถมมียุให้ทำ "เรียลลิตี้ - น้องชาย" ด้วยวุ้ย กรั่กๆๆ

+ อืม ... เราก็ชอบ About a boy เหมือนกันเลย (คงเป็นเพราะสภาพใกล้เคียงกับตัวเราเอง - ยกเว้นความรวยของ ฮิวจ์ แกรนท์!) ดูแล้วอินดี ซึ้งด้วย

+ เห็นด้วยนะว่าเจ้าน้องโฮลท์ โตขึ้นมาหน้าตาดีอย่างเหลือเชื่อทีเดียว (เหมือนเค้าจะเล่นซีรีส์ชื่ออะไรสักอย่างที่ฝั่งอังกฤษ - ที่มีเดฟ พาเทล ตอนยังไม่ดัง แสดงด้วย ตอนเสิร์ชเจอมา) ไม่เหมือนเด็กบางคน ตอนเดะๆ น่ารัก โตขึ้นมาก็ดันขี้ริ้วสุดๆ

+ การแคสต์ นิค สตาห์ล มาเล่นเป็น จอห์น คอร์เนอร์ ใน T3 อาจเป็น 1 ในการแคสต์ผู้เล่นหนังระดับบล็อกบัสเตอร์ที่ผิดพลาดที่สุดของฮอลลีวูดก็เป็นได้ เพราะตอนนั้นเค้าก็ยังไม่ดัง และหลังจากยิ่งพอเล่นแล้ว ไม่มีรัศมีอะไร ก็ยิ่งดับสนิทไปเลย

+ กว่าจะได้ทำตอน 3 คงต้องรวบรวมข้อมูลอีกนานเลยล่ะ เพราะกว่าจะเก็บหลายๆ คนมาเข้าลิสต์ตอน 2 ได้นี่ ก็ต้องรออยู่พักใหญ่ๆ เลยอ่า

+ ก็ขอให้น้องชายนายสบายดีไวๆ แล้วกันนะเพื่อน (ทักยังกับคนรู้จักกันแน่ะ เหอๆ

)

โดย: บลูยอชท์

วันที่: 30 พฤศจิกายน 2552 เวลา:17:38:21 น.

^
^
โห... จะเอาภาพประกอบ หึๆๆ นี่คงไม่รู้สินะว่าในบล็อคแก๊งค์เรามีบล็อคเรื่องนี้โดยเฉพาะอยู่แล้ว ภาพประกอบแบบจะๆ เห็นกันเต็มๆตา ไม่เชื่อลองเสิร์ชหาชื่อบล็อค "สาลิกาโบยบิน" ดูได้ ปริศนาทุกอย่างจะกระจ่างเอง

คำเตือน: ใจไม่ถึงอย่าดูนะจ๊ะ ดูแล้วอย่าคิดอะไรมาก มันคือความรู้ทางการแพทย์ (^o^)

ถึงคุณอออ. กะทิเป็นหมาที่เข้าถึงเนื้อถึงตัวจริงๆครับ แต่ผมเบี่ยงหลบทัน 5555++

โดย: จขบ. ผู้ใส่ได้แต่กางเกงหลวมๆ IP: 142.103.23.32, 202.134.119.218 วันที่: 30 พฤศจิกายน 2552 เวลา:17:53:06 น.


ไม่กล้าหัวเราะอ่ะ สงสาร.... หายเร็วๆ น้า....

โดย: iamsquid

วันที่: 30 พฤศจิกายน 2552 เวลา:22:54:19 น.


อ่านแล้วเห็นภาพถึงความทรมานเลยค่ะ... ว่าแต่ตอนนี้ยังต้องสวดมนต์อยู่หรือเปล่าคะ

โดย: chenyuye

วันที่: 1 ธันวาคม 2552 เวลา:10:20:43 น.

...

+ หวัดดี พี่โอ๊ต

ไม่เจอะกันซะนาน

+ ที่จริงจะเข้ามาทักทายแต่เมื่อวานที่ พี่วิน ไปเกริ่นไว้แล้วครับว่า

พี่โอ๊ต ช่างกล้าเป๋ยเผิดความเป็นตัวเองให้โลกรู้

แต่พอดีอัพบล็อกไม่เสร็จ และติดงานเลยรอจนวันนี้

+ อ่านมาถึงคำว่า "ก็สวดมนต์สิ" แล้วนึกถึง เดี่ยวเจ็ด ของ โน้ส อุดม เลยครับ

ตอนที่ โน้ส ไปเข้าพิธีสุหนัด

+ แล้วมารายงานผลความคืบหน้าเมื่อกลับไปทำงานให้อ่านด้วยนะพี่

โดย: The Legendary Midfielder

วันที่: 1 ธันวาคม 2552 เวลา:14:29:40 น.


... เอ้อ ลืมตอบที่พี่ไปคอมเม้นท์ไว้ ยังไม่แน่ใจเหมือนกันครับพี่ ว่าจะอัพบล็อก ทีลอซู อ๊ะป่าว? เหะเหะ

โดย: The Legendary Midfielder

วันที่: 1 ธันวาคม 2552 เวลา:14:31:26 น.

สวัสดีอีกรอบ

เรื่องรักของคนๆ นั้น เขาให้สัมภาษณ์เองแหละ ว่าตอนเขาปิ๊งคนๆ นี้ (ที่เขาแต่งงานด้วย) เขามีแฟนอยู่แล้ว ไปๆ มาๆ ก็ต้องเลิกกับแฟนเก่า แล้วก็มาคบคนนี้

อืมม์..เราค่อนข้างอ่อนไหวกับเรื่องนี้เกินกว่าเหตุน่ะ ก็เลยรู้สึกแย่ๆ ไปเลย

พรุ่งนี้จะอัพบล็อกที่เที่ยวตรังที่สุดท้ายแล้วค่ะ แล้ววันศุกร์ก็จะเริ่มพาขึ้นเหนือแล้วหละค่ะ (หรืออาจจะอัพบล็อกหนังสือคั่นซะหน่อยค่ะ ดูก่อนๆ)

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ

วันที่: 1 ธันวาคม 2552 เวลา:19:06:03 น.


อัพตอน 2 ได้แล้ว อย่ามัวแต่ไปเล่นเฟชบุ้ค

โดย: grappa

วันที่: 2 ธันวาคม 2552 เวลา:12:33:05 น.


สงกาสัยทริปเชียงใหม่ ต้องรอปีใหม่แหงๆ

โดย: butbbj

วันที่: 2 ธันวาคม 2552 เวลา:15:18:58 น.

+ อ้าว! ตลอดมานี่ นายคงเห็นเราอัพรูปแต่ละทริปช้ามากกกก เลยเข้าใจว่าเราอาศัยกล้องเพื่อนอยู่เหรอ? ป่าวเลย เราขี้เกียจโหลดรูปเองต่างหาก เลยต้องรออารมณ์มา กว่าจะอัพได้สักที เราซื้อกล้องส่วนตัวตั้งแต่ตอนไปหาเพื่อนที่เมกาเมื่อสัก 2 ปีก่อนแล้วแหละ แต่กล้องมานกิ๊กก๊อก แถมฝีมือคนถ่ายก็ห่วยเอาการ รูปออกมาก็เลยก๊องๆ อย่างที่เห็นนั่นแหละง่า

โดย: บลูยอชท์

วันที่: 2 ธันวาคม 2552 เวลา:15:32:04 น.


เข้ามาถอนหายใจ... ยังไม่มีภาพประกอบ

โดย: แพนด้ามหาภัย

วันที่: 2 ธันวาคม 2552 เวลา:21:51:55 น.


ส่งหนังโป๊มั้ง คริคริ อยากได้ป่าว

โดย: butbbj

วันที่: 3 ธันวาคม 2552 เวลา:12:11:57 น.


สงสัยเพราะผมเป็นคนนอนดึกสุดมั้งพี่ พวกมันเลยสงสัยเอา (ก็เราลงไปขี้ที่อำเภอนี่หว่า - -*)

โดย: nanoguy IP: 125.24.138.200 วันที่: 3 ธันวาคม 2552 เวลา:13:43:22 น.

อีกตั้งสองอาทิตย์แน่ะกว่าทุกอย่างจะดีขึ้น ... นานเหมือนกันนะคะ
แบบว่าทรมานแทนเพราะวิ่งไม่ได้นี่ล่ะ 55+

ว่าแต่ว่ามีแต่คนลุ้นภาพปลากรอบ .. จะได้เห็นด้วยเร้อ

โดย: JewNid

วันที่: 3 ธันวาคม 2552 เวลา:19:54:15 น.

แวะมาก่อนไปอาบน้ำเตรียมนอนเร็ว ...
จะมาบอกว่า .. หลายคนท้าทายมาแล้ว คุณแฟนผม
อย่ายอมนะค่ะ ... ท้ามา .. ทำได้ ทำได้ค่ะ
แต่ว่าแปะจริงๆ แล้ว ใครจะกล้าดูมั่งหนอ ... 55+

โดย: JewNid

วันที่: 3 ธันวาคม 2552 เวลา:20:51:32 น.


เอ๊ะ พักหลังนี้เห็นในเฟชบุ้คบ่อยขึ้นนะครับ นี้ถ้าเล่นเกมส์ในนั้นด้วยสงสัยจะติดแทนบล็อค

โดย: BloodyMonday

วันที่: 3 ธันวาคม 2552 เวลา:21:49:31 น.


อาเฮีย... สู้ๆ ค่ะ

โดย: Happy ...:^____________^:... IP: 114.128.118.112 วันที่: 4 ธันวาคม 2552 เวลา:11:47:10 น.


ไหนอ่ะ บอดจะอัพบล็อก ( กดดันๆ

โดย: grappa IP: 58.9.193.33 วันที่: 6 ธันวาคม 2552 เวลา:13:15:22 น.


ใช่ๆ ไหนว่าจะอัพบล็อค ผมจะอัพบล็อคที่สามในรอบเอนทรี้เดียวของคุณแฟนผมแล้วนะ 55

โดย: BdMd & Chillin' Sunday IP: 124.122.165.230 วันที่: 6 ธันวาคม 2552 เวลา:13:28:59 น.

อ้าว..เจ๊ย
เมื่อวานที่มิน เข้ามาเม๊นท์ มาคุยด้วย หายไปไหนอ่ะคะ
ไม่ยอมนะ กะลังนั่งชักดิ้นกระแหง่ว ๆ อยู่เนี่ย
จริง ๆ นะ หรือว่าโดนแบนเหรอ
แต่ ไม่มีคำไหนที่ไม่สุภาพเลยนี่นา

โดย: มินทิวา

วันที่: 7 ธันวาคม 2552 เวลา:7:48:15 น.


วันพ่อหนีไปเที่ยวไหนอ่ะ ไม่อัพบ๊อกๆ

โดย: butbbj

วันที่: 8 ธันวาคม 2552 เวลา:7:51:00 น.


แผลผ่าตัดหายดีรึยัง?

โดย: ThE BooK@HoLiC

วันที่: 8 ธันวาคม 2552 เวลา:16:11:35 น.


อะโหลๆ หมีขาวดำเรียกบรูซลี หายอ๊ะยาง

โดย: แพนด้ามหาภัย IP: 124.127.123.114 วันที่: 8 ธันวาคม 2552 เวลา:19:15:36 น.

แวะมาส่งกระแสจิตแรงๆ ตอบให้คุณแฟนผมอัพบล็อกด่วนคร้าบ
เพื่อนๆ มาร่วมตัวยกป้ายประท้วงแล้ว แบบว่าอยากทราบความเคลื่อนไหวว่า
วิ่งเล่นได้หรือยังค่ะ

โดย: JewNid

วันที่: 8 ธันวาคม 2552 เวลา:19:42:33 น.

...

+ ยังระบมอยู่ฤาครับ พี่โอ๊ต? 555555...

+ ที่พี่ไปถามในบล็อกผมล่าสุดว่า "...ยังไม่ได้อ่าน ทีลอซู สินะ"

หมายความว่าไรครับ?

ค้นบล็อกพี่ดูแล้วไม่มีเรื่อง ทีลอซู หนิ

แต่ก็ทำให้ได้อ่าน บล็อกแต่งงาน ของพี่ไปสองสามบล็อก

ถือเป็นอานิสงค์แห่งการค้นคว้า อิอิ

โดย: นัท-คุง IP: 202.12.118.61 วันที่: 9 ธันวาคม 2552 เวลา:16:46:30 น.


ยังไม่อัพอีกเหรอ ใกล้หายยัง? อืม ที่หนูเป็นแบบนี้ หนูกลับรู้สึกสงสารคนที่จะมาเป็นแฟนหนูจัง บางทีหนูก็รู้สึกแย่อ่ะ