|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
ความรู้จากการถูกตะขาบกัด
หมายเหตุ: เนื้อหาและภาพของบทความนี้ไม่เกี่ยวข้องกันเลย ไม่ต้องงงนะจ๊ะ
เมื่อวันเสาร์ที่แล้วผมโดนตะขาบกัด เป็นตะขาบตัวโคตรใหญ่ ผมโดนกัดตอนที่กำลังจะเดินเข้าบ้าน ในมือถือตะกร้าผ้า (ของเมีย) ที่พึ่งไปรับกลับมา อาจจะเป็นเพราะตะกร้านี่แหละ ที่ทำให้ผมไม่ทันสังเกตเห็นมัน วินาทีที่โดนกัดผมนึกถึงงูเป็นอย่างแรก ซึ่งพอนึกอย่างนั้นความรู้สึกที่ตามมานอกเหนือจากความเจ็บปวดคือความขยะแขยง เพราะสำหรับผมแล้ว งูเป็นสัตว์ที่น่าเกลียดน่ากลัวที่สุดในโลก หลังจากกรีดร้องโวยวายอยู่พักใหญ่ๆ จนทั้งแม่และหมาตกใจ ส่วนไอ้ตะขาบตัวต้นเหตุก็เลื้อยหนีเข้ารกเข้าพงไปแล้ว ผมถึงได้มาสังเกตบาดแผลที่บริเวณข้อเท้า ซึ่งก็มีรอยเขี้ยวชัดเจนและเลือดที่ไหลซึมอยู่ตลอดเวลา เรื่องต่อจากนี้เป็นการสรุปรวมเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนั้น
1. ผมพึ่งรู้ว่าตัวเองโง่พอที่จะไม่รู้ว่าเวลาถูกสัตว์มีพิษกัด เราต้องรีบล้างปากแผล และรีดพิษออก เพราะสิ่งที่ผมทำตอนนั้นก็คือ หาสำลีมาซับเลือดเฉยๆ... 2. แผลที่โดนกัดจะยังไม่เจ็บเท่าไหร่ในตอนแรก มันจะเหมือนเราถูกของมีคมบาด มีเลือดไหลซึมเป็นระยะๆ นอกนั้นแล้วสำหรับผมถือว่าปกติทุกอย่าง นั่นทำให้ในตอนแรก ผมไม่มีความคิดที่จะไปหาหมอด้วยซ้ำ เรื่องโง่ๆที่ทำเป็นอย่างที่ 2 ก็คือ ชวนแม่ออกไปหาซื้อยาแก้อักเสบมากิน... 3. แต่แล้วความเจ็บปวดก็ทำให้ผมต้องเริ่มฉลาดขึ้น เพราะประมาณ 20 นาที ผ่านไป ผมเริ่มปวดแผลมาก และแม่ผมก็เริ่มสติแตก สิ่งที่คุณวรรณาทำตอนนั้นก็คือ สีหน้าทุกข์ใจ และการพูดประโยคซ้ำๆกันว่า จะทำยังไงดีๆ... นั่นทำให้ผมคิดได้ (เสียที) ว่า เราคงต้องไปรพ.แล้วล่ะ
4. ตอนที่ถึงรพ. ผมเจ็บแผลมากขึ้นแต่ก็อยู่ในระดับที่ทนได้ ผมเดินตัวปลิวเข้าห้อง ER พลางนึกอยู่ในใจว่า กูต้องโดนฉีดยาแน่ๆเลย นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมไม่อยากมารพ. 5. แล้วผมก็โดนฉีดยาจริงๆ ก่อนจะฉีดคุณหมอถามว่าจะเลือกแบบไหน ระหว่างฉีดเข้ากระแสเลือด หรือฉีดที่ปากแผล ผมเลือกอย่างหลัง ก่อนที่จะพบว่า นั่นคือเรื่องโง่เรื่องที่ 3 ที่ผมทำ... 6. หลังจากฉีดยาแล้ว ผมหายปวดแทบจะทันที สามารถนอนกระดิกตีนพร้อมพูดจากระเซ้าเย้าแหย่คุณวรรณาที่ยืนทำหน้ากังวลอยู่ปลายเตียงได้อย่างสนุกสนาน ที่ผมนึกในตอนนั้นก็คือ นี่เหรอพิษตะขาบ ก็ไม่เท่าไหร่นี่หว่า...
7. หมอให้ผมกลับบ้านได้ และนัดมาดูแผลอีกทีในวันพรุ่งนี้ ผมกลับบ้านพร้อมแม่อย่างสบายใจ แม่เริ่มอารมณ์ดีขึ้นพอที่จะแซวว่า ตอนถูกกัดผมร้องได้ตุ๊ดแตกเอามากๆ ผมรู้มานานแล้วว่าแม่รักผม แต่เหตุการณ์วันนี้เป็นเครื่องยืนยันว่า รักของแม่มันมากมายจริงๆ ผมดีใจที่ตัวเองไม่เป็นอะไรมาก เพราะผมไม่อยากเห็นแม่ทุกข์ใจมากไปกว่านี้ 8. หมอบอกว่ายาที่ฉีดให้ผมจะมีฤทธิ์อยู่ได้ประมาณ 1 ชม. แต่ผมใช้เวลาจากรพ.ถึงบ้านประมาณ 15 นาที ผมก็เริ่มปวดแผลอีก ผมรีบกินยาแก้ปวดที่หมอให้มา และคิดว่าอีกเดี๋ยวมันคงหาย...
9. ยาแก้ปวดไม่มีผลอะไรเลย ผมยังคงปวด และปวดมากขึ้นเรื่อยๆ ผมกลัวแม่จะไม่สบายใจ เลยอดทนและเอาแต่นอนบิดไปบิดมาอยู่บนเตียง แม่มาเล่าให้ฟังทีหลังว่าได้ยินเสียงเหมือนผมตีลังกาไปมาอยู่ในห้อง ผมลองนึกๆดูสภาพผมตอนนั้นคงเหมือนหงอคงที่โดนห่วงรัดจากคาถาของพระถังซำจั๋ง (เปรียบซะเท่เลยกู สภาพจริงๆแล้วอเน็จอนาถสุดๆ) จนเที่ยงคืนผมทนไม่ไหว ต้องเรียกแม่ให้พาไปรพ.อีกรอบ 10. อาการของผมกับสปีดการขับรถของแม่ ถือเป็นปฏิกริยาผกผันแบบสุดๆ เพราะในขณะที่ความเจ็บปวดของผมทวีขึ้นเรื่อยๆ แม่กลับขับรถเหมือนตามขบวนแห่ ใครเห็นคงคิดว่าอี 2 แม่ลูกกำลังขับรถชมวิว ไอ้ที่แย่สุดๆก็คือตอนที่มาถึงรพ. แทนที่แม่จะจอดรถหน้าตึก ER เลย เธอกลับสาละวนอยู่กับการหาที่จอดที่เหมาะสม พระเจ้า! ผมอยากมีสติมั่นคงให้ได้อย่างแม่จัง 11. สภาพผมตอนเดินถึงหน้าตึก ER คงแย่มาก เพราะพนักงานที่เห็นรีบลนลานเข็นรถมารับผมเข้าห้อง ER ทันที สิ่งแรกที่พยาบาลทำคือเข้ามาถามไถ่อาการ ผมบอกเคยมาทีนึงแล้ว ตอนนี้ปวดมาก ช่วยทำอะไรก็ได้ให้ผมหายปวดก่อน พยาบาลบอกผมต้องรอคุณหมอ ผมบอกจะขอบคุณมากถ้ารีบไปตามมา เพราะกูจะทนไม่ไหวแล้ว พยาบาลเดินหายไป พยาบาลที่เคาท์เตอร์หลบตาผม ผมนอนดิ้นพราดๆอยู่บนเตียง ปวดเหมือนขาจะขาด นอนถีบนู่นถีบนี่อยู่ซักพักหมอก็มา เป็นคนละคนกับที่รักษาผมในตอนแรก เป็นหมอหนุ่มหน้าใสๆ ทำท่าทางดูใจเย็นจนน่าหมั่นไส้ หมอดูอาการและถามว่าผมยินดีจะให้ฉีดยาเข้ากระแสเลือดมั๊ย ผมตอบตกลง (นาทีนี้ให้ฉีดเข้าสมองกูก็ยอม) หมอหายไปอีกที ตอนนี้แขนขาผมเริ่มมีอาการชาแล้ว
12. พยาบาลมาฉีดยาเข้ากระแสเลือด แต่ยาจะใช้เวลาประมาณ 10 นาทีถึงจะออกฤทธิ์ แม่สติแตกมากกว่าเดิม เริ่มไม่แน่ใจว่าไอ้ตัวที่กัดผมเป็นงูหรือตะขาบกันแน่ สุดท้ายแม่ตัดสินใจโทรตามไอ้โก้ โก้มาแล้วจะช่วยอะไรได้รึเปล่าก็ไม่รู้ แม่คงอยากมีที่พึ่งทางใจ 13. หมอตัดสินใจให้ผมนอนรพ. หลังจากที่อาการปวดยังคงไม่ลดลง ผมเลือกห้องที่ราคาถูกที่สุดเพราะไม่อยากเสี่ยงหัวใจวายตายตอนเห็นยอดค่าใช้จ่ายทีหลัง ห้องของรพ.ดูสะดวกสบายตามสไตลล์รพ.เอกชนทั่วไป ผมเข้าไปนอนได้ซักพักไอ้โก้ก็มาถึงด้วยชุดลำลองเหมือนกระเทยชายหาด ประกอบด้วยเสื้อยืดพอดีตัว กางเกงเลขาลอย รองเท้าแตะคีบ และกระเป๋าสะพายใบเล็กสีสดใส ผมคันปากอยากจะกัดมันเรื่องชุดแต่ก็เจ็บจนพูดอะไรไม่ไหว หลังจากนอนบิดขาไปมาได้ซักพักก็มีหมอมาดู และบอกว่าจะให้ยาแก้ปวดโดยการผสมกับน้ำเกลือและหยดให้เรื่อยๆ คิดว่าวิธีนี้คงได้ผล ผมก็หวังอย่างนั้น
14. ภรรยาผมมาถึงเช้าวันอาทิตย์หลังจากทราบข่าวจากแม่ผม (ก่อนหน้านั้นเธออยู่บ้านแม่ที่ต่างอำเภอ) ท่าทางดูงงๆเพราะไม่คิดว่าแค่ตะขาบกัดจะรุนแรงขนาดนี้ แต่หลังจากที่เห็นแผลแล้วก็เข้าใจ เพราะรอยเขี้ยวที่ฝากไว้มันใหญ่จริงๆ เพื่อนๆพี่ๆหลายคนที่ผมโทรฯไปบอกข่าวตอนแรกก็หัวเราะขำกันทุกคนที่รู้ว่าผมถูกตะขาบกัด ต้องอธิบายกันเป็นการใหญ่กว่าจะเข้าใจว่าเป็นตะขาบตัวยาวเท่าขวดชาเขียวนะโว้ย ไม่ใช่ตัวเท่านิ้วก้อยถึงจะเริ่มตกอกตกใจกัน แม๊...ผมล่ะอยากให้โดนกันบ้างซะจริงๆ ไอ้พวกนี้ 15. ผมได้ออกจากรพ.ในตอนเที่ยงวันจันทร์ด้วยความอาวรณ์เล็กน้อย เพราะยังติดใจในความสะดวกสบายของห้อง แต่พอนึกได้ว่าที่นี่ไม่ใช่โรงแรมและค่าห้องก็ไม่ใช่ถูกๆเลยต้องรีบตัดใจ สรุปว่าผมต้องจ่ายเงินส่วนเกินจากบัตรประกันสุขภาพไปอีกสามพันกว่าบาท ซึ่งถือว่าใช้ได้ทีเดียว ตอนแรกนึกว่าต้องเสียเป็นหมื่นซะอีก พึ่งจะรู้ว่าบัตรประกันสุขภาพของบริษัทเรานี่ก็เจ๋งเหมือนกันแฮะ
16. ความรู้ที่ได้มาอีกเรื่องจากเหตุการณ์นี้ก็คือ การเบิกเงินคืนจากประกันสังคมเป็นเรื่องยากมากๆ เพราะพอผมนำหลักฐานไปทำเรื่องเบิกเงินส่วนต่างคืนจากที่นั่น (รพ.ในบัตรจะอยู่อีกจังหวัดหนึ่ง) ผมก็พบว่าตัวเองเหมือนกับชาวยิวที่กำลังถูกนาซีสอบสวน (ไม่ได้เวอร์ บรรยากาศประมาณนั้นจริงๆ) จนถึงตอนนี้ผมก็ยังคงไม่ได้เงิน ยังต้องหาหลักฐานและคำอธิบายอีกมากมายไปชี้แจง ที่ผมสงสัยเอามากๆก็คือ ที่มาของกระบวนการซักถามที่เข้มงวดและหยุมหยิมเหล่านี้มาจากไหน ประกันสังคมถูกหลอกบ่อยหรือยังไง ทำไมต้องซักไซ้ผู้ประกันตนเหมือนเป็นคนที่จะมาต้มตุ๋นรัฐแบบนี้ อา...นี่มันคนละเรื่องกับตอนที่หักเงินเราเลยนะเนี่ย
นี่ถือเป็นครั้งแรกที่ผมเจ็บป่วยรุนแรงจนต้องนอนรพ. ทำให้ได้รู้ว่าบรรยากาศในห้อง ER เป็นยังไง (ไม่ค่อยเหมือนใน Greys Anatomy เท่าไหร่แฮะ) การที่ต้องเข้าห้องน้ำไปด้วยพร้อมกับลากสายน้ำเกลือไปด้วยเป็นยังไง และความเป็นห่วงเป็นใยของแม่และเมีย รวมไปถึงเพื่อนฝูงทุกคนมันดีและมีผลกับคนที่เจ็บป่วยขนาดไหน ตอนนี้ผมไม่โกรธแค้นตะขาบตัวนั้นแล้ว (เพราะพึ่งตีตายไปเมื่อเช้า 1 ตัว สันนิษฐานว่าน่าจะเป็นตัวเดียวกัน) แต่ก็หวังว่าชีวิตคงไม่เจออะไรแบบนี้อีก เพราะมันทรมานจริงๆ
Create Date : 02 มกราคม 2551 |
Last Update : 2 มกราคม 2551 14:29:00 น. |
|
28 comments
|
Counter : 10439 Pageviews. |
|
|
|
|
โดย: นางน่อยน้อย วันที่: 2 มกราคม 2551 เวลา:16:11:03 น. |
|
โดย: หม๋องแหม๋ง วันที่: 3 มกราคม 2551 เวลา:17:22:45 น. |
|
โดย: ShongkoryO วันที่: 10 มกราคม 2551 เวลา:19:25:51 น. |
|
โดย: Mr.ใหม่_01 วันที่: 12 มกราคม 2551 เวลา:1:18:48 น. |
|
โดย: อั๊งอังอา IP: 124.120.122.124 วันที่: 12 มีนาคม 2551 เวลา:9:38:07 น. |
|
โดย: ตะขาบแผลงริด IP: 203.121.167.241 วันที่: 16 เมษายน 2551 เวลา:10:47:16 น. |
|
โดย: คนโดนตะขาบกัดเหมือนกัน IP: 117.47.215.206 วันที่: 5 ตุลาคม 2551 เวลา:17:36:28 น. |
|
โดย: ดกด IP: 202.5.81.26 วันที่: 29 ตุลาคม 2551 เวลา:13:08:05 น. |
|
โดย: wijan123 IP: 117.47.194.161 วันที่: 14 พฤศจิกายน 2551 เวลา:23:15:45 น. |
|
โดย: pupe'69 IP: 125.24.117.13 วันที่: 13 มีนาคม 2552 เวลา:10:06:24 น. |
|
โดย: เนเธซเธขเธทเนเธญเธเธฐเธเธฒเธ IP: 58.9.104.29 วันที่: 31 มีนาคม 2552 เวลา:18:41:01 น. |
|
โดย: จูน IP: 117.47.22.156 วันที่: 28 เมษายน 2552 เวลา:15:34:40 น. |
|
โดย: seeda IP: 125.26.242.64 วันที่: 11 กันยายน 2552 เวลา:0:16:07 น. |
|
โดย: adisak IP: 125.26.134.53 วันที่: 4 ตุลาคม 2552 เวลา:12:51:47 น. |
|
โดย: araidee_ja IP: 118.175.88.193 วันที่: 27 ตุลาคม 2552 เวลา:17:09:23 น. |
|
โดย: เอกรัตน์ IP: 118.173.6.71 วันที่: 3 ธันวาคม 2552 เวลา:9:29:47 น. |
|
โดย: น้องดิว IP: 124.121.47.252 วันที่: 24 เมษายน 2553 เวลา:14:42:50 น. |
|
โดย: เอ็ม IP: 113.53.139.154 วันที่: 15 สิงหาคม 2553 เวลา:13:20:26 น. |
|
โดย: พี่ตุ๊ก IP: 223.205.161.235 วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:13:48:35 น. |
|
โดย: aey IP: 192.168.1.102, 115.87.107.81 วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:20:43:29 น. |
|
โดย: อัทครับ IP: 223.207.189.245 วันที่: 1 มิถุนายน 2554 เวลา:8:44:41 น. |
|
โดย: Papatsara Dabbaransi Bodan IP: 58.8.130.37 วันที่: 16 กันยายน 2554 เวลา:0:42:39 น. |
|
โดย: เพชร IP: 125.26.241.252 วันที่: 2 ตุลาคม 2554 เวลา:20:52:33 น. |
|
โดย: EARK SHINOBU IP: 58.9.69.138 วันที่: 8 ธันวาคม 2555 เวลา:11:47:23 น. |
|
โดย: ป้อม IP: 183.88.41.99 วันที่: 21 กรกฎาคม 2556 เวลา:21:54:10 น. |
|
โดย: nuchy IP: 124.121.159.212 วันที่: 4 ตุลาคม 2556 เวลา:16:00:04 น. |
|
โดย: มี่ IP: 180.183.140.134 วันที่: 13 ตุลาคม 2557 เวลา:14:31:27 น. |
|
โดย: เอพี IP: 1.1.205.247 วันที่: 4 พฤษภาคม 2561 เวลา:23:25:02 น. |
|
| |
|
แฟนผมตัวดำ |
|
|
|
|
สวัสดีปีใหม่ค๊า