เสน่หาปารีส003 : คำสารภาพ(ผิด)ของสาวนักช็อป

ฉันขอสารภาพว่า ถึงแม้กรกฎาคมจะเป็นเดือนที่ปารีส sales ทั้งเมือง แต่ฉันก็แทบจะไม่ได้ซื้ออะไรมาเป็นชิ้นเป็นอันให้สมฉายาสาวนักช้อปตัวจริง กลับมาเพื่อนๆที่กรุงเทพ ต่างพากันประณามหยามเหยียด เพราะนอกจากจะตัวดำปิ๊ดปี๋จนราศีคุณหนูเสื่อมโทรม ค่าที่เดินท่อมๆตากแดดอยู่เป็นหลายเดือน ฉันยังไม่ได้หอบเสื้อชุดเปรี้ยว หรือหลุยส์ตัวใหม่ล่าสุดกลับมาเฉิดฉายให้เพื่อนๆได้ชื่นใจ

แต่ถ้าคุณมีกะใจละสายตาจากโบสถ์ซาเครเกอร์ที่มองมาร์ต (รวมถึงหนุ่มเสิร์ฟสุดหล่อแถวๆนั้น) หรือ ลา ตูร์ ไอเฟล แสนสวยยามค่ำคืน มาคุ้ยกองของลดราคา จากร้านเล็ก ไปจนถึงเสื้อผ้าทั้งราวที่ติดป้ายลด 70% ตัวโตๆในร้านใหญ่ ขอแนะนำปารีสเดือนกรกฎาคมค่ะ (ทนร้อนหน่อยนะคะ คนสวย) ให้ขอแผนที่ถนนชอปปิ้งจากซุ้มรูปตัวไอ จากนั้นตั้งหน้าสำรวจคลังสมบัติแห่งทวีปยุโรปให้หมดทุกตรอกซอกซอย แล้วคุณจะรักเมืองนี้หมดใจ

Tips: ฉันไม่มีอะไรจะแนะนำมาก แต่ของที่ฉันหอบกลับมาจากปารีสส่วนใหญ่เป็นของจากตลาดนัดชาวบ้าน เรียกว่าโบก๊องค่ะ โบก๊องของจริงจะมีชาวบ้านร้านฝรั่งเศสขนของหลังบ้านมาเปิดขายกัน เสื้อผ้า กระเป๋า กระเบื้องเก่า กะลาแตก สารพัดที่จะขนมา ล้วนแต่สวยแปลกตาไปทั้งสิ้น คุณน้าชอบไปซื้อชุดเครื่องกระเบื้อง ของฝรั่งเศสบ้าง อังกฤษบ้าง เครื่องเงินก็สวย และลดราคากันถูกเหมือนได้เปล่า ฉันชอบโคมไฟเจียระนัยเป็นช่อชั้นแบบแชนเดอเลีย ก็เห็นบางบ้านเอามาขายเหมือนกัน (แอบสงสัยอยู่ว่า คนแถวนี้บ้านเค้าเป็นวังเก่ากันหมดเลยหรือยังไง ???) อ้อ ใครสนใจหนังสือ เทป ซีดี โดยเฉพาะเวอร์ชั่นที่หาซื้อยากราคาแพง มาดูที่โบก๊องอาจจะได้ราคาแค่ห้าสิบสตางค์ฝรั่งเศสเท่านั้นเองค่ะ เพื่อนคุณน้าซึ่งต่อมาสนิทกับฉันมากๆชอบไปเที่ยวตลาดแบบนี้ จนต้องมีหนังสือรายการโบก๊อง list เอาไว้ครบหมดว่ามีจัดงานที่ไหนเมื่อไหร่ (ข่าวว่าตลาดนัดในปารีสก็เก๋ แต่ฉันคุ้ยว่าของหลังบ้านคนสนุกกว่า เลยยังไม่ได้เข้าไปลุยในเมืองสักที)

ที่นี่..กระเป๋าเศษเงินปักลายแบบโบราณส่วนใหญ่ราคาใบละแค่ 1 ยูโร (แล้วฉันก็ยังมีหน้าไปต่อเขา แซงกอง ซองติม ดั๊ก กอ? ห้าสิบตังค์ได้ป่าวคะ?) เสื้อผ้าส่วนใหญ่สาวไทยไซส์ปกติใส่ไม่ค่อยได้ค่ะ และฉันก็เสียเวลาไปในร้านค้าแค่ไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น ตลอดสิบกว่าวันในปารีส

อ้อ แต่ถ้าชอบเครื่องสำอาง บำรุงประทินผิวต่างๆ ฉันว่าร้านขายยาแถวๆสถานีรถไฟมองปากนัส ก็ให้ราคาต่ำกว่าหลายๆเจ้าดีนะ ใครที่จะไป หรือมาจากโพรวองซ์ ทางตอนใต้ ผ่านสถานีนี้ ลองแวะดูได้ค่ะ ฉันเองมาปารีสบ่อย ก็เลยชอบวิ่งโฉบเข้าไปดูราคาของแบบไม่เกินห้านาที พอไม่ให้เสียอารมณ์เที่ยว แล้วค่อยมาซื้อเอาวันสุดท้าย จากที่นี่ เดินผ่าน คุย เดอ คีน ไป เป็นที่เที่ยวทั้งนั้นค่ะ ฉันพลาดสวนลุคแซมบูกร์ ( ป้ายจะเขียนเหมือนภาษาอังกฤษว่า ลักแซมเบิร์ก) ไปได้ยังไงไม่รู้ นั่นเป็นวันแรกๆของการเดิน ที่ใครๆก็พลาดกันได้ แต่ปารีสก็หลากหลายจนทำให้ฉันหาเวลากลับมาเดินถนนสายนี้ไม่ได้อีกเลยในวันต่อๆมา ดังนั้น ทำการบ้านไปดีๆนะคะสาวๆ

Create Date : 16 มิถุนายน 2550 Last Update : 29 กันยายน 2550 21:59:02 น. Counter : 677 Pageviews.		1 comments
Share Tweet