| |
ย้อนเวลาหารัก.......มาต่อ(แต่ไม่จบ) ต่อตอนเก่าอีกนิดนึง พอหลังจากได้เบอร์เราไปก่อน นักเรียนเข้าแถว พอเราสอนคาบสองเสร็จ ก็ลงมาดูโทรศัพท์ เห็นเบอร์แปลก โทรเข้ามา ก็ไม่ได้โทรกลับทันทีนะ เพราะตั้งแต่เริ่มใช้โทรศัพท์มา ไม่เคยโทรกลับเบอร์แปลกเลยแม้แต่ครั้งเดียว อยู่ดี ๆ ก็นึกอยากรู้ขึ้นมาว่า เบอร์ใครว่ะ สุดท้ายก็เลยลองโทรกลับซะหน่อย ปรากฎว่าเป็นพี่ชายเพื่อนนี่เอง ก็เลยเริ่มคุยกันตั้งแต่วันนั้น ผ่านไป 3 วันก็เลยไปถามน้องชายเค้าว่า พี่ชายชื่ออะไร (แสดงให้เห็นว่าใส่ใจมาก  ) คุยไปคุยมา ดูท่าจะเอาจริง ๆ พอครบอาทิตย์ จะนัดเจอกันซักทีก็เลยตัดสินใจรวบรวมความกล้า บอกพี่เค้าไปว่า................. คือ เราจำหน้าพี่ไม่ได้อ่ะ  พี่เค้าก็ดีนะ ส่งรูปมาให้ทางโทรศัพท์ เราก็ถามนะรู้ได้ไงว่าโทรศัพท์เราจะรับรูปได้ (สมัยนั้นสมาร์ทโฟนยังหายากอยู่) พี่เค้าบอกว่าก็เดาเอา สรุปก็นัดเจอกันที่กรุงเทพ เพราะเรากลับบ้านช่วงตรุษจีนพอดี ที่บ้านก็แปลกใจที่เราบอกว่ามีนัดกับเพื่อน เพราะร้อยวันพันปี ไม่เห็นมันจะออกจากบ้านไปไหน เดทแรกรู้สึกจะเป็นไปดูหนังเรื่อง Enchanted ที่มาบุญครอง เข้าปีที่ 4 แล้ว ยังจำทุกอย่างได้เหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อเดือนที่แล้วนี่เอง แต่เรื่องราวระหว่างนี้กลับจำไม่ค่อยได้ แฮ่ะ ๆ เราก็ไม่เคยบอกพี่เค้าหรอกนะ ว่าจำอะไรได้มากแค่ไหน สุดท้ายพอได้นึกถึง ก็จำได้เยอะเหมือนกันนะเนี่ย สมัยเจอกันใหม่ ๆ   ช่วงที่คุยกันว่าจะแต่งงาน หลาย ๆ คู่ก็น่าจะเหมือนกัน คือ ทะเลาะกัน จนแทบจะเลิกกันอยู่แล้ว อย่างของฝน ก็ วัดใจกันไปเลย ว่าใครจะพูดว่า ยกเลิก ไม่ต้องแต่งแล้วก่อนกัน เพราะว่าเรารีบร้อนไปหน่อย ที่พอบอกว่าจะแต่ง ก็แต่งเลยอีก 2 เดือนข้างหน้า ทุกอย่างเร่งไปหมด ร้อนไปหมด จริง ๆ เหมือนมีเวลาแค่ไม่กี่วันด้วยซ้ำ เพราะว่าทำงาน จันทร์ถึงเสาร์ มีแค่วันอาทิตย์วันเดียว ที่จะตะเวนหาอะไร ต่อมิอะไร เรื่องรูปแบบงาน คุยกันเองว่าจะเอาแบบง่าย ๆ กันเอง ๆ พอเราจะคุยกับพ่อแม่ พี่เค้าก็ไม่ให้คุย กลัวจะมีพิธีเยอะ เราจะให้ดูรูปตัวอย่างงานของคนอื่น ๆ ก็ไม่ยอมดู เราอยากสืบราคาแพคเกจ ก็ไม่ได้ ให้เราเลือกเจ้าแรกแล้วเจ้าแรกเลย สถานที่จัดงานก็ได้แต่นึกภาพตามที่คนเค้าบอกต่อ ๆ กันมา ซึ่งเราอยากได้แบบ ในสวน ริมสระ อะไรทำนองนั้น แต่ก็กลัวเรื่องฝนจะตก ก็เลยต้องเลือก ๆ ตามที่ออแกไนซ์เค้าแนะนำ ชุดแต่งงานก็ไม่ได้ลอง ไปถึงร้านแบบงง ๆ เพราะว่า ตอนแรกตั้งใจ ไปดูสถานที่ รีสอร์ทแห่งหนึ่งในจังหวัด แล้วเค้ามีทุกอย่างครบ อยู่ดี ๆ ก็จับวัดตัว พยายาม(บังคับ)ชี้แนะ แบบชุดที่เค้าบอกว่าเหมาะกับเรา แต่เรายังไม่ได้ลองชุดใด ๆ เลยในร้าน ไม่ได้อารมณ์แบบที่ฝันไว้เลย ซึ่งพี่เค้าก็เห็นดี เห็นงามด้วย เชื่อมั้ย นอกจากชุดแต่งงานวันจริงแล้ว ยังไม่เคยใส่ชุดอื่นเลย เพราะไม่ได้ถ่ายพรีเวดดิ้ง คือแค่วันเดียวจัดการทุกอย่างได้หมด เหลือแค่รอเวลา เท่านั้น ซึ่งกว่าจะถูกใจ ก็ไม่อยากจะระลึกให้เสียอารมณ์ ต่อมาก็ของจุกจิก อย่างแหวน อย่างของรับไหว้ ของชำร่วย การ์ดเชิญ รองเท้า ชุดชั้นใน ร้านทำเล็บ ทำผิว แต่ไม่ว่าจะบำรุงดีแค่ไหน ก็ต้องลงรองพื้นกันอยู่ดี ที่หน้าไม่เท่าไร แต่ที่ตัวนี่ดิ ญาติแอบแซวว่า เราใส่บอดี้สูท ซะเหมือนแขนจริงเลย  เศร้า นี่มันแขนจิ๊ง แต่เราว่าพอแสงไฟมันไม่พอ ถ่ายรูปออกมาเหมือนแขนเทียมมากกว่า เจ้าบ่าวก็มือดำเชียวเมื่อเทียบกับมือ(ปลอม)ของเจ้าสาวแต่สุดท้ายทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี เป็นอีกหนึ่งความทรงจำที่เหมือนฝันไปจริง ๆ เพราะไม่อยากจะเชื่อตัวเองเหมือนกันว่า จะได้แต่งงานก่อนอายุ 27 แค่วันเดียว ดูจากประวัติแล้วมันน่าจะนานกว่านั้น  ขอบคุณคนบนฟ้านะคะ ที่ส่งผู้ชายคนนี้ลงมาให้ฝน ส่งมาคอยดูแล ฝนและครอบครัว ส่งมาทำให้ชีวิตของเราทั้งคู่สมบรูณ์แบบมากขึ้น คำว่ารักมันยังน้อยไปจริง ๆ สำหรับคน ๆ นี้  
|
ฝนกลางฤดูรัก
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Friends Blog
Link |
||||||||||||
