ความเรียงเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เขียนขึ้นเฉพาะกิจสำหรับเพื่อนรักของฉัน เพื่อนผู้ซึ่งตอนนี้สูญเสียศรัทธาในความรัก สิ้นศรัทธาในตัวเอง เหตุหลักๆของคนเราที่จะสิ้นศรัทธาในเรื่องพวกนี้ก็ไม่พ้นเรื่องความรัก และในตอนนี้เพื่อนฉันก็กำลังอยู่ในจุดนี้พอดี ในยามที่ฉันสิ้นศรัทธาในรัก เพื่อนคนนี้อยู่เคียงข้างพร้อมคำถามที่กระแทกใจจนน้ำตาไหล และคำพูดที่ว่า แล้วจะผ่านพ้นไปได้ แต่ในตอนนี้ ด้วยภาระหน้าที่ของแต่ละคน ฉันไม่สามารถไปปลอบใจเพื่อนได้ มีแต่เพียงเสียงโทรศัพท์ทางไกลที่บอกว่า โทรมาคุยนะ อยากระบาย ไม่ไหวแล้ว เพียงแค่นี้ ฉันก็ใจหายแล้ว เพื่อนผู้เข้มแข็งตลอดมา กลับร้องไห้ด้วยน้ำเสียงที่หมดหวังและท้อแท้ ฉันเห็นภาพผู้ชายตัวโตๆ ที่ไม่เคยให้ใครเห็นน้ำตา กลับร้องไห้ด้วยความสิ้นศรัทธาในรัก ประโยคที่ทำให้ฉันห่วงมากคือ แก ฉันเสียศรัทธาในรักไปแล้ว ทำให้ฉันเป็นห่วงเพื่อนอยู่มาก ใกล้จะสอบชี้ชะตาอนาคตของเพื่อนแล้วว่าจะอยู่เรียนต่อ หรือต้องกลับบ้าน ทำให้ยิ่งเป็นห่วงมากขึ้นไปอีก ฉันก็ได้แต่ปลอบแล้วก็ส่งกำลังใจไปให้ ว่า สักวันจะผ่านไปได้ เพียงแค่หันกลับมา ยังมีอีกหลายคนที่รอการกลับมาของเธออยู่
ปล. ขออภัยค่ะ ช่วงนี้ที่ห่างหายไปเลย เปลี่ยนที่ทำงานหน่ะค่ะ เลยยุ่งๆหน่อย ช่วงนี้ทำงานเสร็จกลับบ้านหลับสนิทเลย เหอ เหอ เลยไม่ค่อยได้เข้าไปเยี่ยมเยียนทุกๆคนที่บล็อกเลย ขอโทษนะค้า จะมีเวลาจริงๆก็เมื่อเสาร์ อาทิตย์ แต่ช่วงนี้เป็นอะไรไม่รู้ ไม่ค่อยอยากที่จะขยับขยายตัวไปไหนเลยให้ตายสิ สงสัยตัวขี้เกียจติดกาวเหนียวหนึบ เอิ๊กๆๆๆ แต่เรื่องทริปเกาะหมากนี่ สิ้นเดือนนี้ได้อ่านแน่นอนค่ะ แหะ แ หะ อีกอย่างค่ะ เมื่อวันที่ 2 มิถุนาของทุกปี เป็นวันครบรอบการคบกันของเรากับคนๆหนึ่ง ถ้านับแล้ว ปีนี้เป็นปีที่ 7 ที่คบกันมา แต่ ทุกอย่างไม่แน่นอน เราสองคนตัดใจที่จะแยกกันในวันที่ 2 มิถุนาของปีที่แล้ว สิ้นสุดความรัก 6 ปีที่สร้างกันมา เป็นเดือนที่มีแต่น้ำตาจริงเลย...
ขอขอบคุณ
เอก เพื่อนตัวใหญ่ใจดี ที่คอยดูแลเราเสมอมา ตลอดเวลาที่อยู่ที่ออสเตรเลีย
เพื่อนที่เป็นครูสอนทำอาหารง่ายๆยามอยู่ไกลบ้าน
เพื่อนที่ยอมตามใจ ทำอาหารอร่อยๆให้กินยามดึก
เพื่อนที่คอยโทรตามเวลากลับบ้านดึกทั้งเวลาทำรายงานและเวลาออกไปเที่ยว
เพื่อนที่กล้าเรียกเราออกมาคุยแบบเปิดอกเมื่อเราทำตัวเกเร
เพื่อนที่ปลอบโยนเวลาเราร้องไห้ ด้วยการเปิดเพลงอกหักลั่นบ้าน
ขอบคุณที่คอยห่วงใยตลอดมา ขอบคุณจริงๆ แล้วก็ ยกโทษให้ตัวเองเถอะนะ อย่าจมอยู่ในความทุกข์เลย พาตัวเองออกมาจากทะเลน้ำตาเสียเถอะ ขอให้รับรู้เอาไว้ ว่าเพื่อนคนนี้เป็นห่วงและรักเธอมากมาย
คนในอดีต ที่สอนให้รู้ว่า ถ้าเราไม่หันหน้ามาพูดกัน แล้วปล่อยให้เรื่องคาใจ ปล่อยให้อีกฝ่ายคิดไปร้อยแปด โดยไม่มีการพูดกัน มันจะเป็นระเบิดที่ถูกจุดชนวนด้วย ความอดทน ที่รอการทำลาย ใจ
ขอบคุณ เพื่อนๆ พี่ๆ และน้องๆที่เข้ามาทิ้งข้อความดีๆไว้ที่บล็อกนะคะ ไว้เจอกันค่ะ ขอบคุณค่ะ
ถ้าหาก..... กบ ทรสิทธิ์ และกบ เสาวนิตย์ MAr& Venus
มอง ไกลสุดท้องฟ้า ช่วงเวลาที่ฟ้านั้นกำลังแปรเปลี่ยนสี
ยังจดจำทุกๆเวลา และทุกๆนาที ที่เธอและฉันนั่งมองฟ้าไกล
มอง ยิ่งมองยิ่งเหงา ที่ตรงนี้ไม่เหลือแม้เงาของเธอต่อไป
มีแต่ความอ้างว้างมุมนึง ที่ปรากฎขึ้นในใจ
กับความทรงจำมากมายที่เหลือ
ถ้าหากนั้นฉันตัดสินใจ
ทำตามอย่างที่หัวใจของฉันมันสั่ง
ให้โอกาสตัวฉันเอง บอกความจริงให้เธอได้ฟัง
คงจะพอมีหวังรั้งตัวเธอไว้ได้
ถ้าหากวันนั้นฉันตัดสินใจ
บอกเธอว่าเธอสำคัญกับฉันแค่ไหน
ถ้าฉันจะบอกว่ารักเธอ บอกว่ารักมากมายเท่าไหร่
วันนี้ก็คงไม่ต้องมานั่งมองฟ้าคนเดียว
เธอ ไปอยู่ที่ไหน ไม่มีทางได้รู้ว่าฉันนั้นเป็นอย่างนี้
เธออาจลืมเรื่องฉันไปนาน แต่ฉันกี่ร้อยกี่ปี
ในใจยังมีภาพเธอเสมอ
ถ้าหากนั้นฉันตัดสินใจ
ทำตามอย่างที่หัวใจของฉันมันสั่ง
ให้โอกาสตัวฉันเอง บอกความจริงให้เธอได้ฟัง
คงจะพอมีหวังรั้งตัวเธอไว้ได้
ถ้าหากวันนั้นฉันตัดสินใจ
บอกเธอว่าเธอสำคัญกับฉันแค่ไหน
ถ้าฉันจะบอกว่ารักเธอ บอกว่ารักมากมายเท่าไหร่
วันนี้ก็คงไม่ต้องมานั่งมองฟ้าคนเดียว
วันนี้ก็คงไม่ต้องมานั่งทนเหงาคนเดียว...
Create Date : 14 มิถุนายน 2550 |
|
140 comments |
Last Update : 17 มิถุนายน 2550 20:52:09 น. |
Counter : 1011 Pageviews. |
|
|
อ่านคร่าวๆ แล้วก็ขอเม้นต์ไว้ก่อน
ธารว่าคนเราก็คงจะมีช่วงเวลาแบบนี้ด้วยกันทั้งนั้น
ณ จุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลง มันยากที่จะก้าวเดินไปโดยที่ไม่มีใครคนนั้นอยู่เคียงข้าง
แต่ถ้าก้าวผ่านช่วงเวลาและความรู้สึกเหล่านั้นมาได้
บางที...เราอาจจะหลงรักช่วงเวลาของการเป็นอิสระที่เขาหยิบยื่นให้เราก็ได้นะ
หวังว่าเพื่อนคนนั้นจะกลับมาแกร่งได้ในเร็ววัน
เอาใจช่วยค่ะ