|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
การเห็นกายและเวทนาในระดับแห่งผู้หลุดพ้น
การเห็นกายและเวทนาในระดับแห่งผู้หลุดพ้น
..........อัคคิเวสสนะ ! กายนี้ มีรูป ประกอบด้วยมหาภูตสี่ มีบิดามารดาเป็นแดนเกิด เจริญขึ้นด้วยข้าวสุกและขนมสด ทั้งที่มีการขัดสีนวดฟั้นอยู่ก็ยังมีการแตกสลายกระจัดกระจายเพราะความไม่เที่ยงนั่นเองเป็นธรรมดา อันบุคคลควรเห็นโดยความเป็นของไม่เที่ยง โดยความเป็นทุกข์ เป็นโรค เป็นหัวฝี เป็นลูกศร เป็นความยากลำบาก เป็นอาพาธ เป็นดังผู้อื่นให้ยืมมา เป็นของแตกสลาย เป็นของว่าง เป็นของไม่ใช่ตน เมื่อบุคคลนั้น ตามเห็นอยู่ซึ่งกายนี้โดยความเป็นของไม่เที่ยง โดยความเป็นทุกข์ เป็นโรค เป็นหัวฝี เป็นลูกศร เป็นความยากลำบาก เป็นอาพาธ เป็นดังผู้อื่น ให้ยืมมา เป็นของแตกสลาย เป็นของว่าง เป็นของไม่ใช่ตน ความพอใจในกาย ความสิเนหาในกาย ความตกอยู่ในอำนาจของกาย ที่มีอยู่ในกาย เขาย่อมละเสียได้
..........อัคคิเวสสนะ ! เวทนาสามอย่างเหล่านี้ มีอยู่ คือ สุขเวทนาทุกขเวทนา อทุกขมสุขเวทนา
..........อัคคิเวสสนะ ! สมัยใด บุคคลเสวยสุขเวทนา สมัยนั้น สมัยนั้น ไม่ได้ เสวยทุกขเวทนา ไม่ได้เสวย อทุกขมสุขเวทนา สมัยนั้น คงเสวยสุขเวทนาเท่านั้น
..........อัคคิเวสสนะ ! สมัยใด บุคคลเสวยทุกขเวทนา สมัยนั้น ไม่ได้เสวยสุขเวทนา ไม่ได้เสวย อทุกขมสุขเวทนา สมัยนั้น คงเสวยแต่ทุกขเวทนาเท่านั้น
..........อัคคิเวสสนะ ! สมัยใด บุคคลเสวยอทุกขมสุขเวทนา สมัยนั้น ไม่ได้เสวยสุขเวทนา ไม่ได้เสวยทุกขเวทนา สมัยนั้น คงเสวยแต่ อทุกขมสุขเวทนาเท่านั้น
..........อัคคิเวสสะ ! สุขเวทนา เป็นของไม่เที่ยง เป็นของปรุงแต่ง เป็นของอาศัยกันเกิดขึ้น มีความสิ้นไปเป็นธรรมดา มีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา มีความจางคลายไปเป็นธรรมดา มีความดับไปเป็นธรรมดา
..........อัคคิเวสสนะ ! แม้ทุกขเวทนา ก็เป็นของไม่เที่ยง เป็นของปรุงแต่ง เป็นของอาศัยกันเกิดขึ้น มีความสิ้นไปเป็นธรรมดา มีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา มีความดับไปเป็นธรรมดา
..........อัคคิเวสสนะ ! แม้ อทุกขมสุขเวทนา ก็เป็นของไม่เที่ยง เป็นของปรุงแต่ง เป็นของอาศัยกันเกิดขึ้นมีความสิ้นไปเป็นธรรมดา มีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา มีความดับไปเป็นธรรมดา
...........อัคคิเวสสนะ ! อริยสาวกผู้มีการสดับ เมื่อเห็นอยู่อย่างนี้ ย่อมเบื่อหน่ายแม้นในสุขเวทนา แม้นในทุกขเวทนา แม้ใน อทุกขมสุขเวทนา เมื่อเบื่อหน่าย ย่อมคลายกำหนัด เพราะคลายกำหนัด ย่อมหลุดพ้น เมื่อหลุดพ้นแล้ว ย่อมมีญาณหยั่งรู้ว่า หลุดพ้นแล้ว อริยสาวกนั้น ย่อมรู้ชัดว่า ชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์อยู่ จบแล้ว กิจที่ควรทำได้ทำสำเร็จแล้ว กิจอย่างอื่นที่จะต้องทำเพื่อความหลุดพ้นอย่างนี้ มิได้มีอีก ดังนี้
..........อัคคิเวสสนะ ! ภิกษุผู้มีจิตหลุดพ้นแล้วอย่างนี้แล ย่อมไม่กล่าวคำประจบใครๆ ย่อมไม่กล่าวคำขัดแย้งใครๆ และโวหารใดที่เขากล่าวกันอยู่ในโลก เธอก็จะกล่าวโดยโวหารนั้น ไม่ยึดมั่นความหมายไรๆอยู่
| Create Date : 20 สิงหาคม 2553 |
| Last Update : 20 สิงหาคม 2553 11:22:27 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 686 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: พรหมญาณี  วันที่: 21 สิงหาคม 2553 เวลา:3:26:42 น. |
|
|
|
| โดย: พรหมญาณี วันที่: 23 สิงหาคม 2553 เวลา:15:30:16 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [