Group Blog
 
<<
มิถุนายน 2554
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
2627282930 
 
14 มิถุนายน 2554
 
All Blogs
 
สุขสันต์วันธรรมดา

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เขียนเอาไว้นานแล้ว
แต่เหมือนว่า ยังเข้ากับเหตุการณ์ปัจจุบัน
และพอดีว่าวันนี้เป็นวันดีดี ที่อยากเขียนอะไรให้เป็นเรื่องเป็นราว
แต่ไม่มีเรื่องราวให้เขียน ก็เลยเอาเรื่องเก่ามาเล่าใหม่ อิอิ

กระต่าย กับ เต่า และ  ปลาฉลาม

            กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในป่าสัตว์ป่าทั้งหลายต่าง พูดคุย สื่อสาร ด้วยภาษาเดียวกัน หนึ่งในนั้น กระต่ายเป็นสัตว์ที่หัวไว สมองดี ปราดเปรียว และมีขนปุกปุยสีขาวสวยงาม เป็นที่สะดุดตาของใคร ๆ และ ไม่น่าสงสัยเลยว่ากระต่าย เป็นที่รักของใครต่อใครในป่า  ตรงกันข้าม เต่า นอกจากจะมีกระดองที่ใหญ่ ขรุขระ ใบหน้าบึ้งตึง แล้วยังชอบอยู่เงียบ ๆ คนเดียว พูดจาตรงไป ตรงมา สัตว์ป่าทั้งหลายจึง น้อยนักที่จะมีใครคบหากับเต่า ...

           เช้าวันหนึ่งในขณะที่เต่ากำลังเคี้ยวใบผัก อยู่นั้น ก็ได้ยินเสียง กระต่าย “ในป่าที่เน่าเฟะ แห่งนี้ เมื่อไหร่พระเจ้าจะปรับปรุงแก้ไขใหม่ซะทีนะ”   กวางสาวถามขึ้นมาบ้างว่า “แล้วท่านคิดว่าจะทำอย่างไรละ” กระต่ายตอบ “ถ้าข้าได้เป็นเจ้าป่านะ ข้าจะทำให้สัตว์ป่าทั้งหลายอยู่กันอย่างมีความสุข โดยไม่เบียด เบียน กันและกัน ไม่เอารัดเอาเปรียบ ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน จะไม่มีสิงโต ที่คอยไล่จับเรา ไม่มีฝูงแร้ง คอยทึ้งเวลา ใครล้มตาย ไม่มีสัตว์กินเนื้อ เพราะ สัตว์กินพืชอย่างเรา เป็นผู้ทรงศีลไม่เบียดเบียนใคร ไม่ว่าจะมีมากเพียงไร ก็ไม่ทำให้ใครต้องเดือดร้อน”สัตว์ป่าทั้งหลายต่างก็พยักหน้าเห็นด้วยกับกระต่าย แม่ควายป่า เสริมขึ้นมาว่า “ก็จริงอย่างท่านว่า สัตว์กินพืชอย่างเรา ไม่เคยเบียดเบียนใคร แล้ว ทำไมยังต้องถูกเบียดเบียนจากสัตว์กินเนื้อด้วย”  ฝูงสัตว์ทั้งหลายต่างลุกฮือ เข้าสนับสนุน  “เราต้องการให้กระต่ายเป็นนายก เอ๊ย!  เป็นนายของเรา  เราไม่ต้องการเจ้าป่าที่ไม่เป็นธรรม  เราต้องการให้กระต่ายเป็นเจ้าป่าของเรา”

          เหล่าสัตว์ทั้งหลายต่างก็ ส่งเสียง ระเบงเซ็งแซ่ และแล้ว ก็มีเสียงเล็กแทรกขึ้นมาว่า “ถ้ามีสัตว์กินพืชเยอะ ๆ แล้ว ไม่มีพืชเหลือแล้วเจ้าจะทำอย่างไร” กระต่ายตอบ “เราก็ปลูกพืชกินเองซิ ฉลาดอย่างเราไม่ต้องให้คนโง่อย่างเจ้าออกความเห็นหรอกนะ ในเมื่อเจ้าเองก็เป็นสัตว์กินพืช อย่างเจ้า จะต้องเดือดร้อนทำไมเจ้าเต่าโง่” เต่าเงียบและเดินจากไป ...

          ในเช้าของอีกวันที่เต่ากำลังเล็มยอดผักอ่อนอยู่นั้นก็ได้ยิน “เฮ้ย พวกเรา จำไว้ ถ้าข้าได้เป็นเจ้าป่า สิ่งแรกที่เราจะไม่เห็นอยู่ป่าแห่งนี้ คือไอ้เต่าโง่เง่าตัวนี้” และนับจากวันนั้นเป็นต้นมาเมื่อกระต่ายเดินไปไม่ว่าที่ไหนก็จะมีแต่เสียงโห่ร้อง ยินดี สรรเสริญ และ แน่นอน เต่า ยังคนเก็บตัวเงียบอยู่คนเดียว คุยกับตัวเอง ในกระดอง วันแล้ววันเล่า จนวันนึงระหว่างที่เต่าคลานต้วมเตี้ยมหายอดหญ้าอ่อนอยู่นั้น  ตูมมมมม  เสียง วัตถุตกน้ำดังสนั่นและ เต่าก็ รู้สึกได้ว่าตัวเองพลัดตกลงทะเลซะแล้ว ฮ่า ฮ่า เจ้าเต่าโง่ มาเป็นอาหารข้าถึงที่เลยเหรอเนี่ย เสียงมาจากฉลามตัวโตนั่นเอง เอาละซิ เต่าเริ่มคิด ทำไงดี แต่ก่อนที่จะคิดอะไรได้นั้นเต่าก็รู้ว่าตัวเองอยู่ในปากของฉลามซะแล้ว เต่าคิด “รึว่า ความคิดของกระต่ายจะถูกต้อง รึว่าความคิดของเราจะผิด รึว่า...ฯลฯ...” มีความคิดหลากหลายผุดขึ้นมาในหัวของเต่า
           ในขณะที่เค้ารู้สึกว่า ฉลามกำลังสะบัด และ ขบกัดมาที่กระดองของเค้า จนกระทั่ง เอ๊ะ  ฉลามได้ปล่อยเค้าออกมาจากคมเขี้ยวแล้ว แต่ ขณะนั้นเอง ฉลามกลับตกไป อยู่ใน ฝูงปะการังพิษ ที่รุมฉีดพิษเข้าสู่ฉลาม แต่ทันได้นั้นก่อนที่จะทันได้คิด เต่ากลับเอากระดองเข้าป้องกันพิษ และ กัดเหล่าปะการังนั้น ด้วยความคิดเพียงว่า การใช้เข็มพิษ และ การรุมทำร้ายนั้นเป็นการกระทำที่ไม่เป็นธรรม หลังจากที่ฉลามรอดจากปะการังพิษ ก็ได้พาเต่ามาส่งที่ฝั่งและ สัญญาว่าจะเป็นเพื่อนกับเต่าตลอดไป  

           หลังจากนั้น ไม่นาน เมื่อพระเจ้ารับรู้ถึงความต้องการของสัตว์ทั้งหลาย ที่อยากให้มีการแต่งตั้งเจ้าป่าขึ้นใหม่ พระเจ้าจึงได้จัดให้มีการวิ่งแข่ง ระหว่างตัวแทนของบรรดาสัตว์ป่า กับ ตัวแทนพระเจ้า ที่ไม่มีใครรู้ว่าพระเจ้าจะส่งอะไรมาเป็นตัวแทน  และ แน่นอนคนที่อ่านกระต่ายกับเต่า มาแล้วก็คงเดาออกว่า พระเจ้าส่งเจ้าเต่า มาวิ่งแข่ง
           "55555 ข้าอยากจะหัวเราะซักพันครั้ง" กระต่ายพูดขึ้น ถ้าให้ข้าแข่งกับเจ้าเต่าโง่ ทำไมไม่ให้ข้าเป็นเจ้าป่าเสียเลยละ กระต่ายเย้ยพระเจ้า อย่างยโส   และแน่นอน พอถึงวันแข่งขัน ไม่มีใครต้องคาดเดาผล กระต่าย เข้าเส้นชัยหลังเต่า เพราะไปแอบหลับกลางทาง ตามนิทานสอนเด็กเป๊ะ  แต่หลังจากนั้นไม่ว่าเต่าจะคลานไปไหน ก็จะยังไม่มีใคร สนใจมันดังที่เป็นมา ตรงกันข้ามกระต่ายผู้พ่ายแพ้ ก็ยังเป็นที่รักของฝูงสัตว์อยู่เช่นเดิม และแน่นอน กระต่ายยังไม่ละความพยายาม
           "พระเจ้า! ถ้าท่านแน่จริงก็ให้ข้าแข่งกับเต่า อีกครั้งสิ ครั้งนี้ข้าจะไม่แอบหลับอีก ถ้าข้าไม่หลับนะ วิ่งแค่อึดใจก็ถึงเส้นชัยแล้ว"กระต่ายนะโกน   “ถ้าเจ้าต้องการเช่นนั้น ข้าจะทำตามที่เจ้าขอก็ได้ แต่ การแข่งขันจะต้องเปลี่ยนกติกานะ คือให้วิ่งแข่ง กันในน้ำ แทน การวิ่งบนบก” พระเจ้าตอบ  
            กระต่ายกระหยิ่มอยู่ในใจ  เจ้าเต่าขาสั้นจะเอาอะไรมาวิ่งกับข้าแค่ลงน้ำไม่เท่าไรก็คงจมน้ำตายแล้ว "ตกลง ข้าจะแข่ง กับ เจ้าเต่า ตัวแทนของท่าน ..."

           พอถึงวันแข่ง กระต่าย ลงไปน้ำจนท่วมระดับหน้าอก แล้วพูดขึ้นว่า “เฮ้ยเจ้าเต่าเจ้าคงไม่ต้องลงมาลึกหรอก เพราะน้ำแค่ระดับตาตุ่มข้า เจ้าก็คงจะจมน้ำตายแล้วละ 5555” กระต่ายพูดได้แค่นั้น สัตว์ทั้งหลายก็ต้องตกตะลึง...เมื่อเห็นว่ามีฉลามตัวใหญ่คาบเอาร่างกระต่ายผู้น่าสงสารไปเป็นอาหารเสียแล้ว ....
เต่ายิ้ม  แล้วเดินจากไปเงียบ ๆ

           หึ หึ เจ้ากระต่ายผู้แสนฉลาด อย่างน้อยสัตว์กินเนื้ออย่างฉลาม ก็ช่วยทำให้สัตว์กินพืชที่หยิ่ง ยโส อย่างเจ้าลดจำนวนลงได้  และ ใครจะรู้บ้างว่า ฉลามนั้น จริง ๆ แล้ว ก็คือพระเจ้าที่ปลอมตัวมา เพราะทนความรำคาญเจ้ากระต่ายขี้โม้ไม่ไหวนั่นเอง ...

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
ภายใต้ใบหน้า ท่าทางที่น่าเชื่อถือ คำพูดที่ไพเราะ มีหลักการ   แน่ใจแล้วเหรอว่าเค้าคิดถูก กระแสของคนหมู่มากไม่ใช่เรื่องถูกเสมอไป


                   จบแล้วค่าาาาาา


วันนี่ตื่นแต่เช้าไปใส่บาตร แล้วก็มานอนรอคำอวยพรจากแม่ แค่นี้ก็เพียงพอแล้วมั๊ง อ้อ ยังมีเพื่อน ๆ ใน facebook ขอบคุณทุก ๆ ค่ะ

                                "สุขสันต์วันธรรมดา" 



Create Date : 14 มิถุนายน 2554
Last Update : 14 มิถุนายน 2554 18:19:26 น. 0 comments
Counter : 564 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Dalapat
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




กำลังใช้ชีวิตอย่างพยายาม หรือ กำลังพยายามใช้ชีวิต แต่ยังไงพรุ่งนี้ต้องดีกว่าวันนี้ จะพยายาม ^_____^
free counters
Free counters
Friends' blogs
[Add Dalapat's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.