และแล้วก็ถึงเวลานั่งนับถอยหลัง เหลืออีกไม่กี่วัน ก็ต้องกลับเมืองไทยแล้ว ใจหนึ่งก็ดีใจ กลับไปอยู่กับครอบครัว ไปเจอแม่ เจอน้อง ญาติๆ และเพื่อนๆ แต่อีกใจหนึ่งก็อดที่จะเป็นห่วงฝาละมีไม่ได้ ก็คนเคยอยู่ด้วยกันทุกวัน และต้องห่างกันนานแสนนานมันก็อดคิดถึงไม่ได้

ตอนแรกก็ลังเล อยากจะลองคลอดที่จีนดู คลอดเสร็จ พ่อแม่ฝาละมีก็มาเยี่ยม แม่และน้องเราก็มาเยี่ยมที่นี่ได้ มันก็ไม่น่าจะมีปัญหามากมาย คนจีนยังคลอดได้เลย แล้วทำไมเราจะคลอดที่นี่ไม่ได้ แต่ทุกคนก็ค้าน อยากให้กลับไปคลอดที่เมืองไทยมากกว่า

แต่สุดท้ายเราก็ต้องเปลี่ยนใจ เมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังตั้งครรภ์แฝด มีลูกอยู่ในท้องตั้งสองคน ภาวะความเสี่ยงอะไรก็มากกว่าครรภ์เดี่ยว ฝาละมีเราก็ต้องทำงานเกือบทุกวัน กลัวว่าฉุกเฉินอะไรจะไม่มีใครช่วยเราได้ แต่ถ้าเราอยู่เมืองไทย อย่างน้อยก็ยังมีครอบครัวเราให้พึ่งพาได้

เอาก็เอา กลับไปคลอดเมืองไทยล่ะกัน คลอดเสร็จแล้วค่อยว่ากันต่อ แต่ที่อดคิดถึงไม่ได้ก็ฝาละมีของเรานี่ล่ะ

เราเชื่อว่าคุณแม่ที่กำลังตั้งครรภ์ก็คงเข้าใจความรู้สึกของเราว่า การมีฝาละมีอยู่ข้าง ๆ ช่วงตั้งครรภ์มันเป็นกำลังใจที่วิเศษสุด ๆ แล้ว อยากกินอะไรก็ได้กิน อยากไปไหนก็ได้ไป อยากซื้ออะไรก็ซื้อให้ เอาใจสาระพัดเพื่อให้เรามีความสุขและส่งความสุขนี้ไปถึงลูกน้อย ๆ ในครรภ์

สุดท้ายก็ฝากผลงานชิ้นเอก ที่ทำไว้สำหรับเจ้าตัวน้อยทั้งสองคน ระบายสีเพลิน ๆ เอาไว้ไปใส่กรอบแล้วติดผนังในห้องนอนของตัวเล็ก ๆ

ปล. ยังไม่รู้เลยว่าได้ลูกชายหรือลูกสาว แต่ชอบภาพนี้ก็เลยซื้อมาเลยยย