น้องไคญ่ามาแล้วค่ะ!! ประสบการณ์ผ่าคลอดแบบไม่ทันตั้งตัว!

27 JAN 2011 [10:59]

สวัสดีค่าาาาา

หายหน้าไปไม่ได้มาอัพบล็อก เพราะแอบไปคลอดลูกสาวคนสวยมาเมื่อประมาณเกือบสองอาทิตย์ก่อน (พรุ่งนี้ก็ครบสองอาทิตย์พอดี)

หลังจากที่เฝ้ารอมานานแสนนนนนาน ทั้งอ้อนทั้งขู่สารพัดให้ลูกสาวเลิกนอนตีพุงในท้องออกมานอนกลิ้งไปกลิ้งมาข้างนอกกับหม่ามี๊แทน ในที่สุดก็ประสบผลสำเร็จ อิอิ

วันนี้มาเล่าประสบการณ์ผ่าคลอดแบบไม่ทันตั้งตัวให้อ่านกันค่ะ เริ่มละนะ


อ๊ะมันต้องมีที่มาก่อนสิ!

คืนวันที่ 13 มกรา 54 (พฤหัสฯ) ตอนอาบน้ำก็ลูบท้องไป แล้วก็พูดกับลูกเหมือนเดิม "เมื่อไหร่หนูจะออกมาซะทีน้อ คุณแม่อยากเห็นหน้าหนูแล้วนะ เอ๊ะ...แต่ถ้าหนูออกมาพรุ่งนี้ก็ดีนะลูก แดดดี๊ จะได้ไม่ต้องลางานเยอะ ยังอยู่ในช่วงโปรฯอยู่ ไม่งั้นต้องโดนหักวันละเกือบสองพันแน่ะ ถ้าหนูออกมาพรุ่งนี้ แดดดี้ก็ลาแค่วันศุกร์วันเดียว เสาร์อาทิตย์ก็หยุดแล้วเนอะ หนูมาพรุ่งนี้แล้วกันเนอะๆ"

อ่ะก็ว่ากันไป ไม่ได้คิดอะไร เพราะปกติก็พูดอย่างนี้ทุกวัน อิอิ


24 มกรา 54 เวลาประมาณตีห้าครึ่ง

คุณสามีก็อาบน้ำแต่งตัวเสร็จเตรียมออกไปทำงานแล้ว เราก็เดินไปส่งที่ประตู มีkiss goodbye, say have a great day ตามปกติ เพราะสามีต้องออกบ้านแต่เช้าอย่างนี้ทุกวันอยู่แล้ว ส่งเสร็จเราก็กลับมานอนต่อ กำลังหลับฝันได้ที่ ตกใจตื่นรู้สึกเหมือนมีน้ำอะไรไหลออกมา เย้ย นี่เราฉี่ราดหรอเนี่ย ไม่เคย....เป็นอีกเลยนะตั้งแต่โตมาเนี่ย ว้าย แย่จัง

ก็ลุกไปเข้าห้องน้ำ เอ๊ะ ก็ไม่ได้ปวดนี่นา ไหน อืม...เริ่มสงสัย ขอดมๆกางเกงที่เปียกหน่อยซิ เอ๋...นี่มันไม่ใช่กลิ่นยูเรียนี่นา มันไม่มีกลิ่นแฮะ รึจะเป็นน้ำเดิน!!!! อืม...รอดูอาการอีกแป๊บละกันเพื่อความชัวร์ เค้าว่ากันว่ามันจะเรื่อยๆ เวิ่นเว้อรีบโทรไปตามสามีเดี๋ยวจะกลายเป็นไม่ใช่ไปซะอีก

ดูเวลา... 6.15 am

ก็ลุกออกจากห้องน้ำ เปลี่ยนกางเกงตัวใหม่จะกลับไปนอนต่อ ยังไม่ทันก้าวขาขึ้นเตียงเลย เฮ้ย ไหลอีกแล้วว คราวนี้ไหลเป็นทางเลย น่าจะใช่แล้ว
โทรหาสามีเลย "ฮาโหลๆ ตอนนี้อยู่ไหน ชั้นคิดว่าชั้นน่าจะน้ำเดินแล้วนะ เอางี้เดี๋ยวชั้นจะอาบน้ำแต่งตัวแล้วเราไปเจอกันที่โรงพยาบาลเลยนะ โอเค"


ก็ยังใจเย็น อาบน้ำ ทำสวยได้อยู่ อิอิ ก็คุณหมอบอกว่าถ้าน้ำเดินแล้ว ยังไม่ปวด ก็ยังพอมีเวลา คลอดภายใน 12 ชั่วโมงได้ อาบน้ำแต่งตัวมาโรงพยาบาลได้ ไอ่เราก็เชื่อหมอ อาบน้ำแต่งตัวซะ เขียนคิ้ว ปัดแก้มนิดนึงพอเป็นพิธี เอาเป็นว่าถ่ายวีดีโออกมาแล้วไม่ดูขี้เหร่ อิอิ

เสร็จแล้วก็คว้ากระเป๋าที่เตรียมไว้ จับ taxi หน้าคอนโด บอกไปโรงพยาบาลเสรีรักษ์ ตรงแยกมีนค่ะพี่ แท๊กซี่ก็ถามว่าไปคลอดหรอ เราก็บอกใช่ค่ะ น้ำเดินแล้ว คราวนี้พี่แท๊กซี่ใจดีบอกเอางี้พี่โทรแจ้ง จส 100 ให้เค้าเคลียร์ทางให้เลยแล้วกันนะ แล้วก็หันมาถามเราเป็นระยะๆ ปวดมั้ย ไหวมั้ย ไอ่เราก็ไม่ปวดค่ะพี่่ ไหวค่ะ (ไม่ปวดจริงๆอ่ะ แต่น้ำคร่ำนี่ไหลออกมาไม่หยุด น่าจะเต็มจนจะล้น ผ้าอนามัยออกมาได้มั้งน่ะ)

ทาง จส 100 ก็ใจดี จัดการให้เราหมด ไม่ติดไฟแดงเลย ปรากฎว่าไปถึงโรงพยาบาลใน 15 นาที (ถ้าปกติก็ประมาณครึ่งชั่วโมงได้มั้ง) ประกาศออกวิทยุด้วยว่า taxi สีนี้ ทะเบียนนี้ กำลังพาคนท้องแก่ใกล้คลอดไปคลอดให้รถทุกคนเปิดทาง พอถึงโรงพยาบาลก็tip พี่เค้าไปซะ 100 นึงเลย เอิ้ก

พอลงจาก taxi เท่านั้น โหยยย น้ำคร่ำไหลเป็นโจ๊ก เลอะเทอะชุดสวยที่ใส่มาไปหมด แต่อารมณ์นั้นเลอะก็เลอะเหอะฟะ อยากเห็นหน้าลูก สามีมาถึงก่อนแล้วยืนรอหน้าประตูพร้อมกับเจ้าหน้าที่เข็นวีลแชร์

ตรงขึ้นไปห้องคลอด หมอก็ให้เปลี่ยนชุด โกน....แล้วก็สวนอุจจาระ ไอ่เรานึกว่าสวนแล้วต้องรอซักพักถึงจะปวดอึ๊ ที่ไหนได้ สวนไปไม่ถึง 10 วิ เราต้องบอกคุณพยาบาลไม่ไหวแล้วค่ะ จะออกแล้วให้หนูไปเข้าห้องน้ำเถอะ พยาบาลก็แสนจะใจดี "ไม่ได้ค่ะ รอให้หมดถุงก่อนะคะ" เอื้อกกก มันจะบุกแล้วน้า ก็อดทนไว้จนหมดถุงแล้วพุ่งปรู๊ดไปเข้าห้องน้ำ เฮ้อ...โล่ง สบายอะไรเช่นนี้ ชักติดใจ อยากขอกลับบ้านไปสวนเองซักถุงสองถุงแล้วสิ อิอิ

มาดูรูปเตรียมคลอดกันค่า ชุดสีชมพูน่าร๊ากก



สามีก็เปลี่ยนเป็นชุดแบบนี้



เปลี่ยนชุดกันเสร็จก็ไปรอในห้องคลอด คุณหมอให้น้ำเกลือผสมยาเร่งคลอด
เช็คดูปากมดลูกเปิดเท่าไหร่ 1 เซ็นต์

ผ่านไปซักพัก โอ๊ย...มันเริ่มปวดแล้ว จับเวลาดูทุกๆ 10 นาที
ผ่านไปเรื่อย ชักถี่ จาก 10 เป็น 5 จาก 5 เป็น 2 จาก 2 เป็นทุกๆครึ่งนาที
ไม่ไหวแล้วค่า ทรมานมากแล้ว หมอกลับเข้ามาดูปากมดลูกเปิดเท่าไหร่

เท่าเดิม 1 เซ็นต์ ดูนาฬิกา กี่โมงแล้ว โอ๊ย 10 โมงครึ่ง นอนมาตั้งแต่ 7 โมง ยัน ตอนนี้ปากมดลูกไม่เปิดเพิ่มเลย แถมน้ำคร่ำก็ไหลไม่หยุด
คุณหมอหนูทนไม่ไหว หันไปถามสามี ขอผ่าคลอดเถอะนะ

เอา เป็นไงเป็นกัน ทีมแพทย์ก็ผนึกกำลังเตรียมห้องผ่าตัดกันด้วยความรวดเร็ว ของเราก็เปลี่ยนจากชุดชมพูเป็นชุดเขียว เสร็จปุ๊บเข็นขึ้นเขียงทันที

ส่วนสามี คุณหมอให้รอแป๊บ สงสัยกลัวจะช็อคตอนที่เราโดนลงมีด เอื้อก

ความรู้สึกตอนนั้น กลัวมั้ย ป่าวอ่ะ ตื่นเต้น อยากรู้ ไม่เคยรู้ว่าผ่าตัดจะรู้สึกยังไง แล้วมันก็ปวดท้องมากกก ซักพักหมอวิสัญญีเข้ามา จะบล็อกหลังให้ เดี๋ยวก็หายปวดแล้วนะ ทนนิดนึง อ่ะงอตัว ฉีด จึ้ก

โอ๊ะ สะดุ้งนิดนึง จี๊ดยาวไปถึงปลายขา รอซักพัก...เออ หายปวดเป็นปลิดทิ้งแฮะ คุณหมอก็เอาอะไรเย็นๆมาเช็ดแถวหน้าอก ถามเย็นมั้ย เย็นค่ะ เปลี่ยนไปเช็ดแถวๆท้อง เย็นมั้ย ไม่อ่ะค่ะ

ซักพักสามีก็เข้ามาถ่ายวีดีโอ เรามีผ้าปิดส่วนอกไว้ มองอะไรไม่เห็น รู้สึกแค่ว่าตัวเขย่าไปเขย่ามา หันไปถามสามี เค้าผ่าชั้นไปยังอ่ะ สามีก็บอก ผ่าตั้งแต่ก่อนเค้าเข้ามาแล้ว เราก็ โอ๊ะ... อะไรกันไม่รู้เรื่อง

ซักพักก็รู้สึกมีแรงกดๆที่ท้อง (มาดูวีดีโอ ปรากฏว่าคุณหมอผู้ชายคนนึงช่วยเอาแขนมาดันลูกให้ออกมา ดันตรงเหนือท้องเรา) รอไม่นานก็ได้ยินเสียง แอ้.... คุรหมอก็บอก คลอดแล้วค่ะ คลอดแล้ววว ลูกสาววววว ลูกสาวออกมาแล้ว หันไปดูตอนเค้าเช็ดตัวเบื้องต้น อุ๊ยดีจังลูกเราสีชมพูเชียวเนาะ ทำการตรวจเบื้องต้นแล้ว คุณหมอเด็กก็อุ้มเจ้าตัวน้อยมาให้เราดู แล้วบอกว่าเบื้องต้นน้องสมบูรณ์แข็งแรงดี เดี๋ยวคุณหมอจะเอาน้องไปชั่งน้ำหนัก บลา บลา บลา จำไม่ค่อยได้ว่าพูดอะไรอ่ะ มึนๆ แล้วก็ให้เราจุ๊บหน้าผากลูกทีนึง ก่อนจะพาออกไป เราก็สั่งสามีว่าตามไปซะดีๆ ไม่ต้องห่วงชั้น ชั้นโอเค

และในที่สุด คุณหมอวิสัญญีก็เดินมาแล้วบอกว่า เดี๋ยวหมอจะให้ยานอนหลับนะคะ จะได้พักผ่อน แล้วก็สลบไป คร่อก...


อันนี้รูปหลังน้องเกิดได้ประมาณ 40 นาทีค่า

เกิดวันที่ 14 มกราคม 2554 เวลา 11.12 น. น้ำหนักแรกเกิด 2862 กรัม ความยาว 52 เซ็นต์จ้า ไคญ่าสุดสวยของหม่ามี๊!!!

Create Date : 27 มกราคม 2554 Last Update : 6 ธันวาคม 2554 7:21:23 น. Counter : 5279 Pageviews.		8 comments
Share Tweet