|
|
| | 1 |
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
เป็นคุณ คุณจะกล้าถีบไหม
เรื่องนี้มันเกิดขึ้น เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา ซึ่งเป็นศุกร์สิ้นเดือนที่เหล่ามนุษย์เงินเดือนทั้งหลายรู้กันดี คนทำงานส่วนใหญ่จะออกไปใช้เงินกันในค่ำคืนนี้ ส่วนใหญ่จะหาร้านอาหารดีๆ เพลงเพราะๆฟังกัน และผมกับเพื่อนก็เป็นเช่น คนกลุ่มนี้ เพื่อนผมมันรู้หน้าที่นี้ดี โทรมาชวนไปหาอะไรกินกัน แถวๆทางด่วนรามอินทรา ซึ่งเป็นร้านประจำ วันนี้งานมากเช่นทุกวัน (ทำเท่าไรก็ไม่หมดเสียที) ผมหันมองดูเวลา 2 ทุ่มกว่าแล้ว นึกขึ้นได้ว่า นัดเพื่อนๆไว้ จึงรีบเก็บของ ตอกบัตร ลงลิทฟ์ เดินตรงไปยังสถานีรถไฟใต้ดิน โดยส่วนใหญ่ ผมจะออกทางด้านหน้าตึก ตึกผมอยู่ตรงข้ามสวนลุมพีนีพอดีเลย ทางเดินที่จะไปลงรถไฟใต้ดินที่ใกล้ที่สุดคือ สถานีสีลม ผมเดินไปกลับทางนี้ทุกเช้า เย็น ในช่วงค่ำ จากตึกที่ผมทำงานไปยังสถานีรถไฟใต้ดิน จะต้องใช้ทางเท้าที่แคบ ไม่พอ กทม ท่านยังใจดีเอาต้นไม้ ดอกไม้มาลง ให้คนที่ขับรถผ่านไป ผ่านมาบริเวณนี้ได้เห็น ถนนสวยๆที่เต็มไปด้วย ดอกไม้ริมทางเท้า ท่านครับ ที่จะเดินมันจะไม่มีอยู่แล้ว เอาอะไรมาคิดครับท่าน เอาต้นไม้ ดอกไม้มาลงอีก กลับมายังทางที่ผมเดินกลับในคืนนั้นต่อครับ ด้วยความที่รีบ กลัวว่าเพื่อนๆมันจะไม่รอ (กลัวกับข้าวหมด หารเท่ากัน ไม่ได้กินไรเลย ) ผมเลยรีบเดินด้วยความเร็ว ไม่ได้สนใจใคร ผมมาพบกับกลุ่มคนที่เดินอยู่ด้านหน้าของผม เรียงหลายกัน เดินผ่านช่องแคบดอกไมสวย้ที่ทาง กทม ท่านเอาอะไรไม่รู้มาคิดทำให้ สวยงามมากๆเลยครับท่าน ต้องเดินเรียง 1 กันจะเดินสวนกัันที ลำบากมากครับท่าน โดยคนที่เดินอยู่หน้าผม เป็นผู้หญิง ผมรีบเดิน เธอหันหลังมามองเห็นผมเข้า แสดงอาการตกใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด ผมคิดในใจ ตูหน้าเหมือนโจรไงว่ะ อย่างกับตูจะมาขโมยของ จึงจะเป็นเวลาไม่กี่วินาที ที่ผมเดินผ่านและแซงเธอไป ผมจำหน้าเธอได้ดี เพราะอะไรก็ไม่รู้มาโดยใจ หรือสีหน้าที่เธอตกใจ และมองผมว่าเป็นโจร ( ผมคิดเองทั้งนั้น ) ผมเดินแซงกลุ่มของเธอมาได้ไม่ไกลนัก ประมาณ 100 เมตร เห็นจะได้ เดินมาจนถึงบริเวณหน้าโรงแรมชื่อดังที่ชาวต่างชาติและคนไทยนิยมใช้บริการกัน ก็มีเสียงร้องกริ๊ดโว้ยวาย ดังขึ้นมาจากด้านหลัง ผมหันกลับไปมอง เห็นมีแสงไฟ 1 ดวงจากรถมอไซด์ ยิงมาที่หน้าของผม มอไซด์แล้วมันขึ้นมาทำไรบนทางเท้าล่ะ หรือว่ารถมันเยอะ มันเลยขึ้นมาวิ่งบนทางเท้า ( อันนี้ผมเห็นบ่อยๆ เวลาผมใช้บริการทางเดินนี้ ในเวลาเร่งด่วน ) แล้วเขาร้องกันทำไมว่ะ ผมคิดขึ้นมาในใจ " มอไซด์มันจะชน หรือทำให้ตกใจอะไรนะ หรือว่าขโมย ขโมยแน่ๆ " ระหว่างที่ผมคิด มอไซด์คันนั้นก็ลงจากทางเท้าตรงหน้าโรงแรม เพื่อออกถนนหลัก มันขี่เขามาใกล้ผม ด้วยความสามารถของผมเอง ผมคิดว่าสามารถที่จะโดดข้ามที่กันข้างถนน
ลงไปจับมอไซด์ หรือกระโดดถีบ รถมอไซด์คันนั้นได้ ช่วงวินาทีนั้นเอง สมองผมก็คิดเตือนขึ้นมาว่า ถ้ามันไม่ใช่ขโมยล่ะ ถ้าผมถีบมันไปโดนรถที่จอดติดไฟแดงอยู่ล่ะ เกิดความเสียหายขึ้นกับคนอื่นโดยที่มันไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดล่ะ แล้วผู้หญิงกลุ่มนั้น ก็ไม่ได้ตะโกนว่า มันเป็นขโมย ได้แต่ร้องกริ๊ดเสียงดัง " ผมถีบไป ผมทำไป คนอื่นเดือดร้อน ผมคิดผิด ผมทำผิด " มันจะเป็นอย่างไร ร่างกายมันเลยหยุดคิดตาม ปล่อยให้มอไซด์คันนั้น วิ่งผ่านไปอย่างช้าๆ เป็นภาพที่เคลื่อนไหวช้าๆ ผ่านหน้าผมไป ผมมองเห็น ผู้ชายขี่มอไซด์สีแดง ตัวอ้วนมือข้างซ้ายถือกระเป๋าเล็กๆคล้ายๆกับของที่ผูุ้หญิงคนนั้น คนที่มองว่า ผมเหมือนโจร ขโมย ผ่านหน้าผมไป เลิ้ยวซ้ายผ่านไปทางถนน สีลม ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก แต่สิ่งที่ผมเห็นกับเป็นภาพช้าๆ มันเกิดขึ้นกับผม แล้วก็ผ่านไป ผมยืนดูผู้หญิงกลุ่มนั้นอยู่ได้สักพัก พวกเธอหยุดอยู่กับที่ไม่เคลื่อนไหว ผมไม่รู้จะทำไงดี เลยเดินลงรถไฟใต้ดินต่อไป ปล่อยเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้น ไว้ที่นั้นจึงมันจะไม่เกี่ยวกับผมโดยตรง จึงผมจะไม่รู้จักเธอ แต่ทางสายนี้ผมเดินผ่านทุกวัน ถ้าช่วยได้ผมก็อยากที่จะช่วย แต่ผมไม่มีข้อมูล ไม่รู้ความจริงดีพอ ถ้าผมถีบมันไป ไม่ใช่ขึ้นมาละก็ จะเกิดอะไรขึ้นกับผม ผมก็ทำได้แต่ทุกวันนี้ ถ้าผมกลับบ้านดึกๆอีก แล้วมีกลุ่มผู้หญิง เดินอยู่ด้วย ผมจะเดินดูและเดินเป็นเพื่อนให้ ถ้าเห็นผมแล้ว ระวังตัวกันด้วยนะครับ อย่าได้ไว้วางใจใครง่ายๆ ผมจะช่วยดูแล เป็นเพื่อนร่วมทางด้วยอีกคน เท่านี้ที่ผมจะทำได้จริง คือ อย่าให้มันเกิด เหตุการขโมยแบบนี้ขึ้นอีก พอมันเห็นว่ามีผู้ชายมาด้วย มันจะได้ไม่กล้้าลงมือ ขออย่าให้ใครโดนแบบนี้อีกเลย ถ้าเป็นไปได้นะครับ ผมขอแสดงความเสียใจกับน้องผู้หญิงคนนั้นจากใจจริง ไม่รู้ว่าเธอต้อง ศูนย์เสียอะไรบ้าง ถ้าเพื่อนได้อ่านแล้ว ได้มีโอกาศ หรือมีเหตุการด้วยกันแบบผม เป็นคุณ คุณจะกล้าถีบไหม
| Create Date : 07 ตุลาคม 2548 |
| Last Update : 7 ตุลาคม 2548 12:38:36 น. |
|
11 comments
|
| Counter : 603 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: nut_cracker  วันที่: 7 ตุลาคม 2548 เวลา:13:01:36 น. |
|
|
|
| โดย: Ple So gOoD วันที่: 7 ตุลาคม 2548 เวลา:13:11:49 น. |
|
|
|
| โดย: d_yong (D_YONG ) วันที่: 7 ตุลาคม 2548 เวลา:14:45:27 น. |
|
|
|
| โดย: Plc4MieHaed วันที่: 9 ตุลาคม 2548 เวลา:14:41:48 น. |
|
|
|
| โดย: โคอาล่าน้อย วันที่: 12 ตุลาคม 2548 เวลา:16:16:31 น. |
|
|
|
| โดย: ithipong IP: 141.209.29.241 วันที่: 17 ตุลาคม 2548 เวลา:10:07:39 น. |
|
|
|
| โดย: พี่โหน่ง PBA (gaa ) วันที่: 17 ตุลาคม 2548 เวลา:17:27:50 น. |
|
|
|
| โดย: รักษ์ภาษา IP: 158.108.36.67 วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:14:45:09 น. |
|
|
|
| โดย: d_yong IP: 203.144.158.122 วันที่: 24 พฤศจิกายน 2548 เวลา:10:29:39 น. |
|
|
|
| โดย: wan IP: 58.9.229.195 วันที่: 26 ตุลาคม 2550 เวลา:21:51:45 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
พระนครศรีอยุธยา Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
นี้ล่ะ ตัวผม ดูมาทุกทาง ฟังมาทุกอย่าง แต่ไม่เคยลงมือทำ
เลยเป็นอยู่อย่างนี้ มาดูกัน ตัวตนที่แท้จริง .....ของผม คนรักแต่ความสบาย คนหนึ่ง ....
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539 ห้ามผู้ใดละเมิด โดยนำ ภาพถ่าย,รูปภาพ, บทความ,งานเขียน รวมถึงข้อความต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นส่วนหนึ่งส่วนใด หรือทั้งหมดใน Blog แห่งนี้ ไปใช้เผยแพร่ ไม่ว่าส่วนตัวหรือเชิงพาณิชย์ โดยไม่ได้ รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร จะถูกดำเนินคดี ตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด
|
|
|
|
|
|
|
|
|
