Bloggang.com : Cyberchat : ~จดหมายรัก~

~จดหมายรัก~

ปกติเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบหนังไทยนัก เพราะพลอตเรื่องส่วนใหญ่จะพื้นๆเดาได้ แต่เรื่องนี้คนพูดกันเยอะจังว่าซึ้งเลยดูซะหน่อย

หลังจากได้ดูหนังเรื่องนี้แล้ว คิดถึงความทรงจำที่ผ่านมากับจดหมาย
ไม่ว่าความคิดถึงจากเพื่อน หรือคนรัก ที่เคยส่งจดหมายและเก็บจดหมายกันไว้
....เมื่อเวลาผ่านไปได้กลับมาอ่าน ถึงแม้ตัวอักษรซีดจางจนอ่านแทบไม่ได้
แต่ก็ทำให้คิดถึงความทรงจำดีเหมือนย้อนภาพของวันวานที่ผ่านมา

The Letter
เรื่องราวของพรหมลิขิตและรักแท้

เป็นเรื่องราวดิวนางเอก ทำงานคอมพิวเตอร์ ได้ไปเชียงใหม่กับเพื่อน เพื่อรับมรดกเป็นบ้านไม้หลังเล็ก และไร่ บังเอิญได้พบกับ ต้นพระเอกที่ทำงานเกี่ยวกับต้นไม้และมีชีวิตผูกพันธ์กับต้นไม้

หลังจากนั้นดิวและต้นก็ติดต่อกันเรื่อยมาทางโทรศัพท์ พูดคุยถึงเรื่องชีวิตประจำวันของกันและกันเป็นประจำ

จนกระทั่งต้นมาทำธุระที่กรุงเทพและพบกับดิว และวันนั้นเองเป็นวันที่ดิวได้เสียเพื่อนรักไป จากการที่เพื่อนไปพบกับหนุ่มที่รู้จักในอินเตอร์เนตโดยการแชตคุยกัน หลังจากพบตัวจริงเพื่อนดิวไม่พอใจที่โดนหนุ่มในเนตหลอก เมื่อตัวจริงขี้เหร่และไม่ได้จบนอกตรงข้ามกับที่หนุ่มอวดอ้างไว้ เธอจึงแสดงความไม่พอใจจนโดนหนุ่มในเนตโมโหและฆ่าตาย

ดิวเสียใจต่อการเสียชีวิตของเพื่อนสนิทที่ทั้งทำงานและพักอยู่ด้วยกัน จนไม่อยากเจอกับสภาพความเป็นอยู่ที่มีเพื่อนเคยนอนอยู่ด้วยกัน เธอจึงไปเชียงใหม่เพื่อทำใจต่อการจากไปของเพื่อนรัก

ที่นั่นดิวได้รับการดูแลเอาใจใส่ ความห่วงใย และความรักจากต้น จนความรักเติบโตถึงขั้นแต่งงานกันใช้ชีวิตและอยู่บ้านไม้ที่ดิวได้มรดก

อยู่มาวันหนึ่งต้นบังเอิญเจอกล่องเก็บจดหมายเป็นจดหมายรักจากผู้ชายเขียนถึงคนรัก

จดหมายคุณยายเล็ก

ยอดบูชาของผม ผมจำต้องจากคุณมาไกลถึงเชียงใหม่
ดินแดนที่ผมไม่รู้จักจากสิ่งใด หนาวหัวใจทุกครั้งเมื่อใกล้ค่ำ
ได้แต่คิดถึงแต่หน้าคุณในเสี้ยวนาทีสุดท้าย
ก่อนที่จะลาจากผมจำได้อย่างไม่มีวันลืมเลือน
เหมือนคุณเป็นแสงสว่างสิ่งเดียวของผม
แต่วันนี้เมื่อไม่มีโอกาสได้พบสมดังใจหวัง
ก็เหมือนแสงสว่างดับวูบไป
ความเงียบวังเวง ผมเฝ้าคิดถึงเพลงนั้น
ถึงวันที่เราเต้นรำและสวมกอด
รู้สึกถึงไออุ่นของคุณอยู่ใกล้ๆ
แต่ทุกอย่างเป็นความฝันอันไกลแสนไกล
เพราะในความเป็นจริง
เราทั้งสองคงหมดโอกาสที่จะได้พบกันอีกต่อไป

สิ่งเดียวที่ผมจะทำได้ เพียงเก็บคุณไว้ในความทรงจำ
คุณเปรียบเสมือนน้ำทิพย์หล่อเลี้ยง
โปรดจดจำเอาไว้ว่าหัวใจของผม
จะเป็นของคุณคนเดียวทั้งชีวิต

ต้นประทับใจในความทรงจำของจดหมายถึงแม้เจ้าของจะจากโลกนี้ไปแล้วแต่ยังมีสิ่งให้คนรุ่นหลังได้คิดถึงและรับรู้ความรู้สึก ต้นอยากให้ดิวและเขาเขียนจดหมายแบบนี้บ้าง ไม่ใช่แค่เขียนอีเมล์หากันทางเนต แต่ดิวไม่เห็นด้วย

จนกระทั่งต้นได้จากดิวไปด้วยโรคมะเร็ง ความปราถนาของต้นให้เอาเถ้ากระดูกไปไว้ที่ต้น"บ๊วย"ใหญ่ ที่ต้นชอบไปนั่งพักเป็นประจำ

ดิวทนต่อการสูญเสียไม่ไหวจะกลับไปอยู่กรุงเทพ
แต่เหมือนมีปาฎิหารย์จากที่ไหน เธอได้รับจดหมายจากต้น

ดิว ผมเอง
ไม่เคยคิดเลยว่าจดหมายฉบับแรกของเราจะเป็นอย่างนี้
ป่านนี้แล้วยังร้องไห้อยู่อีกใช่ไหม
นี่ก็เป็นเดือนแล้วนะ ดิวต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปนะ
อย่ามัวแต่คิดถึงผมอย่างเดียว
ดิวห่วงตัวเองบ้างนะครับ

เธอจึงตัดสินใจจะรอรับจดหมายจากต้นที่บ้านไม้หลังนี้
และเธอก็ได้รับจดหมายให้กำลังใจจากต้นเรื่อยมา

ดิวที่รัก

การเขียนจดหมายถึงคุณมันเป็นความสุขของผมจริงๆ
มันเป็นสิ่งเดียวที่จะทำให้ผมมีเรี่ยวแรงจะมีชีวิตอยู่ได้
ตอนนี้ดิวค่อยยังชั่วบ้างขึ้นรึยัง
ผมอยากให้ดิวกลับไปเป็นดิวคนเดิมเร็วที่สุด
เพราะเมื่อเวลาผมมองกลับลงมาจะได้เห็นดิวที่มีชีวิตชีวาคนเก่า
ไม่ใช่คนที่เอาแต่นั่งร้องไห้อย่างเดี๋ยวนี้
ไม่ต้องห่วงผมหรอก ดิวลองมองรอบๆตัวดิวตอนนี้ซิ
รู้สึกรึเปล่าว่าผมยังวนเวียนอยู่ข้างเสมอ
คอยกอดดิวเสมอ
ผมไม่มีวันทิ้งให้ดิวในมือเหงาๆอย่างนี้หรอกเชื่อผมนะจ๊ะ

ดิวครับ...

วันนี้ผมคิดถึงดิวทั้งวันเลย ดิวทานข้าวรึยัง
ดูแลตัวเองดีๆนะ
ผมรู้เวลาผมไม่อยู่ดิวคงเหงามาก
แต่คนเราทุกคนต้องมีความทุกข์ใจ
มันก็เหมือนกับการเดินทางที่ยาวไกล
บางช่วงเราก็อาจผ่านทะเลทรายที่แห้งแล้ง
แต่ผมก็หวังว่าดิวคงต้องเผิญชอย่างไม่ลำบากนะ
อย่างน้อยจดหมายพวกนี้ก็เหมือนเป็นแรงบันดาลใจเล็กที่จะทำให้ดิวมีเรี่ยวแรงพอที่จะข้ามผ่านมันไปให้ได้
ดิวต้องเข็มแข็งไว้นะจ๊ะ

จนกระทั่งเธอได้รับฉบับสุดท้าย
จากคนที่ต้นฝากให้ส่งให้ ซองสุดท้ายเป็นเทปวีดีโอ

ภาพวีดีโอเริ่มต้นงานแต่งงานต่อมาตัดภาพมาต้นนั่งพูดหน้าจอ

วันนี้ผมเขียนหนังสือไม่ไหวแล้ว

เสียงโทรศัพท์ดิวดังขึ้นแทรกเข้ามาโทรศัพท์อัดเสียงอันโนมัติทำงาน

"ต้นมีอย่างนึงนะที่ดิวไม่เคยบอกกับต้นเลย
ดิวรักต้นนะรักมากกว่าชีวิตของดิวอีก ต้นอย่าพึ่งเป็นอะไรนะ"

ตัดภาพมาที่ต้น

"ผมไม่เคยคิดว่าตัวเองหล่อหรือวิเศษอะไรเลย
ตั้งแต่วันแรกที่เจอดิว ผมจะทำทุกอย่างเพื่อคุณ
ผมจะทำให้ดิวมีความสุขที่สุด
จะไม่ทำให้ดิวต้องเสียน้ำตาอีก
มีอย่างนึงผมอยากขอร้องดิว

...อย่าลืมผมนะ...

วันนึงข้างหน้ามันอาจจะนานมาก
แต่ไม่ว่ามันจะนานแค่ไหน
เราต้องกลับมาพบกันอีกผมสัญญา
ดิว...ผมรักคุณนะ

หลังจากนั้นดิวก็มีลูกชาย ดิวพาลูกไปปลูกต้นไม้ต้นเล็กๆตั้งชื่อต้นไม้ว่าต้อมเหมือนชื่อลูกชาย ต้นไม้ต้นเล็กนี้ปลูกข้างข้างต้น"บ๊วย"ต้นใหญ่ ที่มีเถ้ากระดูกของต้นฝังอยู่
"ต้อมไปกอดคุณพ่อซิลูก"
ภาพเด็กชายตัวเล็กๆเดินไปกอดต้นบ๊วยต้นใหญ่ที่แผ่กิ่งก้านสาขาขึ้นฟ้า

", title: { text: 'BlogGang.com', button: 'Close' } }, position: { my: "bottom center", // Position my top left... at: "top center", // at the bottom right of... target: $("#followfeed2") // my target }, style: { classes: "ui-tooltip-blue ui-tooltip-shadow" , width: "250px" }, show: 'mousedown', hide: 'mousedown' }); });