keep walking.......
|
||||||||||||||
.... [ บ่นพึมพำ ] .... จะสอบแล้ว..... ช่วงนี้ไม่ค่อยมีความสุขกับที่เรียนเล้ย แต่เวลามันก็ผ่านไปเร็วเวอร์ เทอมนี้รู้สึกว่าจะมีแต่ปัญหาประดังประเดเข้ามาหาฉันหมดในทุกรูปแบบ ไม่ว่าจะเพื่อน ทางบ้าน ครอบคลุมซ่ะทุกด้านเลย เรื่องเรียน เทอมนี้เป็นอะไรที่เรียนไม่รู้เรื่องที่สุดเท่าที่เคยเรียนมา เขาว่ากันว่า พอเข้าวิชาภาคคุณก็จะรู้ว่ามันเป็นตัวของตัวเองมากน้อยแค่ไหน ซึ่งก็คิดอยู่แล้ว ว่ามันไม่ใช่.... +555 ก็เป็นไปตามนั้น วิงเวียนอย่างบอกไม่ถูก บอกแม่ว่าจะซิ่ว นางหาว่าพูดเล่น ไม่เข้าใจว่าเกรดงามๆ เกียรตินิยมจะซิ่วทำไม!! แต่กว่าจะได้เกรดแบบนั้นมาฉันต้องพยายามแค่ไหน น้ำตาท่วมห้องไปเท่าไหร่ กดดันแค่ไหน ฟุ้งซ่านเท่าไหร่ นางก็ไม่เข้าใจ ฉันแค่อยากจะบอกนางว่าการที่ทำอะไรที่ตัวเองรักบางทีอาจจะดีกว่า การที่ต้องมานั่งทรมานเหมือนพยายามเอาเข็มทิ่มแทงตัวเองแบบนี้ ฉันอาจจะได้เกียรตินิยมลำดับ1 แทนลำดับ2ก็ได้ โดยที่ไม่ต้องทรมานด้วยความรู้สึกอยากจะกรีดร้องแบบนี้ ทำไมไม่ชอบถึงเรียนได้ดี ก็เพราะไม่ เคยมีเกรดไม่ดีอยู่ในใบทรานสคลิปจึงทำให้กดดันมากถึงมากที่สุด พยายามอย่างที่สุดเพื่อให้ได้เกรดดีมาครอง นั่นแหละสาเหตุแห่งความเครียดที่ทำให้ปัญหาตามมา แล้วยังจะต้องเตรียมตัวสอบทุนฝึกงานอีก แงๆๆๆ เพื่อน เพื่อนในกลุ่มก็ทะเลาะกันแบบอึมครึมอยู่นาน ทนรับพฤติกรรมกันไม่ได้ก็ไม่บอกกัน ซึ่ง... พูดไปแล้วนางก็ปรับปรุงตัวอยู่ประเดี๋ยว แล้วก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม ฉันยอมรับว่าความเห็นแก่ตัวใครๆก็มี มีมากมีน้อยก็เท่านั้น นางกลับบ้านทุกอาทิตย์ที่ไม่มีเรียนทั้งๆที่เพื่อนที่ทำงานคู่กับนาง จำต้องทำงานอยู่นั่นคนเดียวไม่ได้กลับบ้าน เมื่อครั้งแรกที่นางเลือกจับคู่กับเพื่อน นางบอกว่านางรู้ว่าเพื่อนจะพานางรอด แต่ทำไมนางไม่เคยคิดว่า นางจะพาใครรอดไปบ้าง นางทำตัวอย่างนี้ใครๆก็หนักใจ ตัวรอด แต่ตัวไปอยู่กับคนอื่น รู้มั๊ยว่าเขาต้องดึงแกด้วย ทั้งๆที่เขาเองก็จะหมดเรี่ยวแรงจะดึงตัวเอง เมื่อวันจันทร์ที่แล้วดูบอลดึกไม่สามารถมาทำแลบได้ จึงอ้างว่าปวดฟัน คุณพระคุณเจ้าช่วย แล้วยังบอกว่าแค่วัดค่าเองไม่ใช่เหรอ น่าจะทำคนเดียวได้ แต่เมิงก็เอาผลไม่ใช่เหรอ อยากได้ก็ช่วยกันหน่อย นางอยากได้ความช่วยเหลือซึ่ง นางไม่เคยคิดที่จะช่วยตัวเองก่อน พอไม่ช่วยก็ทวงบุญคุณซ่ะงั้น ฉันก็ยังเอาตัวเองไม่รอดเลย จะให้ช่วยนาง ทั้งที่ตัวเองก็ยังไม่รอด... ได้พากันดิ่งลงเหวคู่ ฉันจะต้องจัดการกับนางอย่างไร ในเมื่อปีสี่พวกเราต้องปะหน้ากันเพื่อนจับฉลากแบ่งกลุ่มโปรเจคอีกครั้ง ถ้าฉันจับได้นาง ฉันคงยื่นคำขาด ชั้นจะทำโปรเจคคนเดียว หันไปบอกแบบเลิศๆ กุทำเองได้ ไม่ต้องพึ่งใคร --* +555 ครอบครัว ฉันไม่อยากจะพึ่งเงินทางบ้าน ตอนนี้จึงต้อง... เผชิญกับมรสุม มาม่า ไวไว นานาชนิตบะหมี่กึ่งสำเร็จอยู่ตอนนี้ เซง บะหมี่แล้วน้า...... ความรัก แห้งเหี่ยวชนิดตายสนิท เรียนยังเอาตัวไม่รอด เงินก็ไม่มีจะใช้ T_T เอาเวลาที่ไปหาความรัก เฮ้ย... จำเริ่มจัดการตรงไหนก่อนเนี่ย งง ทำอะไรไม่ถูก
เป็นกำลังใจให้ว่าที่บัณฑิตนะจ๊ะ
ทำโปรเจคไม่ยากหรอกค่ะ ทำคนเดีียวก็ได้เนอะ สู้ ๆ นะค่ะ โดย: pimtida
 วันที่: 8 กรกฎาคม 2555 เวลา:22:35:56 น. |
lustig
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||||
ไหนๆก็ไหนๆแล้ว สู้ๆครับ