|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
[Sketch..I]Jury Effect...'POP!' Behind Paper
'แก...วันนี้ชั้นหลับตอนจูรี่อ่ะ หลับตั้งแ่ต่เริ่มพรีเซ้นท์ไปได้หน่อยเดียว
มาตื่นตอนเค้าเปลี่ยนเซ็ทใหม่'
'เออ...ชั้นเห็นแล้วล่ะ หลับแล้วหลับอีก จนชั้นยังนึกขอบคุณ
ตอนที่แกลุกออกไปล้างหน้า'
'แก...คอยดูนะ วันนี้ชั้นจะไม่หลับตอนจูรี่'
'นี่ พูดๆ กันมาตั้งนานตกลงจูรี่มันแปลว่าอะไรกันแน่อ่า'
'รู้แต่ว่าต้องพรีเซ้นท์งาน แล้วมีอาจารย์คอยรุมหลายๆ คน'
'วันนั้นชั้นไปเปิดดิกมาแล้วแก มันแปลว่าการพิจารณาโดยคณะลูกขุน'
'หืม...เห็นภาพมากๆ ออกไปพรีเซ้นท์ให้โดนอาจารย์กลุ่มอื่นยำเล่น'
'ว่าแต่แน่ใจหรอว่าจะไม่หลับ ห้องนั้นมันชวนง่วงจะตาย'
'เชื่อชั้นๆ ไม่หลับชัวร์'
-------------------------------------------------------------------------------
ฉัน...ประกาศกร้าวออกไป ทั้งที่ไม่ได้เตรียมตัวเป็นพิเศษอะไรจากครั้งที่แล้ว
สำหรับเผชิญกับห้องสี่เหลี่ยมแคบๆ บรรจุคนกว่าสี่สิบคน
อาจารย์ 5 ท่าน นิสิต 39 คน ที่ไม่เคยอยู่ครบพร้อมกันในห้องสักที
เนื่องจากวนเวียนผลัดเปลี่ยนกัน ออกไปล้างหน้า ทำธุระส่วนตัว
ออกไปเดินเล่นแก้ง่วง หรือหาอะไรทานแก้หิว
ห้องที่ปกติ เครื่องปรับอากาศไม่ได้เสีย แต่เหมือนไปเปิดเมื่อมีคนเข้าไป
ใช้สถานที่จนเต็ม ห้องที่ไม่ได้แคบอะไรมากนัก หากไม่มีโต๊ะตัวใหญ่
และเก้าอี้หลายสิบตัวเรียงชิดกันโดยรอบ คนหลายสิบคนคล้าย
ร่วมด้วยช่วยกัน ปลดปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ สู่อากาศ
ทางลมหายใจออก การพรีเซ้นท์งานของเพื่อนที่ได้ถูกรับเลือก
บางคนพูดจายืดยาวด้วยคิดและเตรียมมาอย่างดี บ้างพูดสั้นเหมือน
ไม่ได้คิดมา และบางคนดูออกแต่แรกว่าไม่ได้คิดมา แต่สรรหา
เรื่องราวจากไหนมากมายมาพูดวกวนให้คนฟังงงเล่น
ปกติแล้วการตรวจงานในวิชาสตูดิโอ(การปฏิบัติการออกแบบ)
จะแบ่งนิสิตออกเป็นกลุ่มๆ และมีอาจารย์ประจำกลุ่มช่วยให้คำปรึกษา
และปรับปรุงแก้ไข หรือที่เรียกกันว่า'ตรวจแบบ'
อาจารย์แต่ละคน ก็คล้ายเป็นลูกค้า ที่มีรสนิยมความชอบแตกต่างกัน
และมักมีอิทธิพล ต่องานออกแบบของเด็กในแต่ละกลุ่ม
เมื่อตรวจแบบกันได้ระยะหนึ่ง ก็จะนำมาตรวจรวม หรือที่เรียกว่า 'Jury'
โดยแต่ละกลุ่มจะคัดเลือกงานของคนที่น่าสนใจมาแปะขึ้นบอร์ดหน้าห้อง
ให้เจ้าของงานออกมาพรีเซ้นท์ และอาจารย์ที่ตรวจกลุ่มอื่นๆ
ก็จะให้คอมเม้นท์ตามแนวคิดของแต่ละคน
ซึ่งนับเป็นประโยชน์มากๆเพราะจะได้ทราบความเห็นจากอาจารย์หลายๆ ท่าน
ได้ทราบข้อผิดพลาด ที่อาจารย์บางท่านอาจจะไม่เน้นมากนัก
การฟังจูรี่ จะได้รับประโยชน์มหาศาล หากไม่ฟังเพื่อนโม้ จนหลับไปเสียก่อน
ที่อาจารย์แต่ละท่านจะได้พูด ซึ่งอาจารย์บางท่านก็มีเสียงทุ้มลึก
จนชวนหลับไปได้เหมือนกัน
---------------------------------------------------------------------------------
'วันนี้ชั้นจะไม่หลับตอนจูรี่' ฉันย้ำกับตัวเอง
แต่ก็รู้ตัวดีว่าแม้จะไม่หลับ นอนไถลเลื่อนกับเก้าอี้เหมือนครั้งที่แล้ว
แต่คำพูดของเพื่อนก็ไม่ได้เข้าไปกระตุ้นสมอง ให้เกิดปฏิกิริยา
ที่แสดงถึงความรับรู้และเข้าใจเลยสักนิด
ฉันกวาดตามองไปรอบๆ ห้อง หลายคนเอนตัวอย่าง(แอบ)ผ่อนคลาย
จนตัวแทบจะไม่อยู่บนเก้าอี้ เหยียดขา คลายความเมื่อยขบ
จากการนั่งให้เสียงผ่านหู ให้รูปผ่านตา มากว่าสี่ชั่วโมง
บางคนก้มหน้าก้มตาหมกมุ่นกับอุปกรณ์สร้างความหรรษา
อย่าง PSP หรือ i-Phone วางแผนการรบ นั่งทำอาหารกันอย่างตั้งใจ
ไม่สนใจโลกภายนอก
---------------------------------------------------------------------------
'หืม...มีอะไรหรือ' ฉันหันหน้าไปทางขวาอย่างช้าๆ เมื่อรู้สึกว่า
มีอะไรมาสะกิดที่แขน เพื่อนตัวขาวผมม้า ของฉัน ใช้ห่อหมากฝรั่ง
กลิ่นแอปเปิ้ล ด้านที่เป็นรอยหยักสำหรับฉีก ข่วนแขนฉันเบาๆ เพื่อ
ถามไถ่ว่า จะรับหมากฝรั่งบ้างไหม ฉันหันไปยิ้ม รับหมากฝรั่งมา
พร้อมกล่าวคำขอบคุณ หวังว่าจะช่วยให้ฉันกระปี้กระเปร่าขึ้นบ้าง
ฉันไม่ได้ซื้อหมากฝรั่งเองนานแล้ว ไม่แน่ใจว่าเพราะอะไร
ตอนเด็กๆ ฉันมีวิธีเคี้ยวหมากฝรั่งมากมาย เพื่อให้ได้รสสัมผัสที่
ที่ต่างๆ กัน จำนวนที่เคี้ยว กินไปพร้อมกันขนมบางอย่าง
ทำให้เนื้อหมากฝรั่งเหลว อมน้ำแข็งตามไปจนหมากฝรั่งแข็งโป๊ก
หรือเผลอกลืนหมากฝรั่งลงคอ เพราะมันผสมกับอย่างอื่นจนไม่เป็นชิ้น
แต่วิธีการใดๆ ก็ไม่สนุกสนานเท่า สิ่งที่แรงภายในส่วนลึก
กำลังผลักดันให้ฉันทำในตอนนี้
ในห้องตรวจงานที่มีเพื่อนหลายสิบ และอาจารย์ถึง 5 ท่าน
ที่แม้จะนั่งหันหลังให้ฉัน แต่ก็มีโอกาสจะหันมาพูดเน้น
หรือถามความคิดเห็น ฉันรู้ดีว่าการกระทำบางอย่างมันไม่เหมาะ
แต่ทุกท่านก็คงจะรู้ไม่ต่างกันว่า บางครั้งการทำอะไรแอบๆ ซ่อน
มันก็ตื่นเต้นเร้าใจดีเหมือนกัน
ชั้นค่อยๆ ยกแผนที่หาดทรายแก้ว ขนาด A3 ไซต์งาน
ที่เราจะทำโปรเจกท์ชิ้นต่อไป หลังจากจบการจูรี่ในวันนี้
ขึ้นบังทั้งใบหน้า โดยเฉพาะริมฝีปาก ก่อนจะใช้ลิ้นแผ่หมากฝรั่ง
เป็นแผ่นบางหุ้มตั้งแต่ปลายลิ้น ก่อนจะเป่าลมเข้าไปเบาๆ
ลูกโป่งหมากฝรั่งถือกำเนิดขึ้น ก็ก็ถูกแทรกเข้ามาด้วยอาการปอด
ฉันหุบปากอย่างทันควัน ได้ยิ้นเสียงดังฟีบ เจ้าลูกโป่งหมากฝรั่ง
ไม่มีโอกาสได้เจริญเติบโตต่อไป ฉันเคี้ยวหมากฝรั่งต่อไปพลาง
พยายามนั่งฟังเพื่อนพูดต่อไป แต่สุดท้ายก็แพ้แก่แรงกระตุ้นภายใน
ฉันค่อยๆ แผ่หมากฝรั่งอีกครั้ง ยกกระดาษขึ้นบัง(เพื่อนอาจจะเห็น
และคิดว่าฉันแอบแคะขี้ฟัน)
ปล่อยให้อากาศลื่นไหล เข้าแทนที่ ฉันระงับปากใจได้ทันควัน
แต่นับว่ายังช้ากว่าคราวที่แล้ว คราวนี้ทิ้งเสียงดังปิ๊บ
ฉันมีความกล้ามากขึ้นเรื่อยๆ ที่จะทำพฤติกรรมไม่ค่อยเข้าท่า
ระบายความเก็บกดในที่สาธารณะ โดยที่ไม่อยากควบคุม
ความอยากที่จะหยุดเพิ่มขนาดลูกโป่ง ลดน้อยลงทุกที คราวนี้เสียงเริ่มดังขึ้น
เป็นดังแป๊ะ เมื่อฉันตัดลมปราณมันอีกครั้ง
ฉันตัดสินใจ ครั้งสุดท้ายว่าเป็นไงเป็นกัน ฉันจะไม่ไปขัดขวาง
การเจริญเติบโต ที่ขยายขนาดขึ้นตามแรงกดดันภายในใจอีกแล้ว
ฉันเป่าลมจนสุด ลูกโป่งขยายจนเกือบชนกระดาษที่ฉันใช้บังหน้า
คราวนี้ไม่มีการออมเสียง ลูกโป่งที่ขยายจนสุดขีดแตกดังป๊อป
(เอ๊ะ หรือดังโป๊ะ) ฉันมั่นใจว่าต้องมีคนได้ยินแน่ๆ
เพื่อนที่นั่งข้างซ้ายหันมา พร้อมกับถามว่าเสียงอะไรวะ
ฉันยิ้ม แลบลิ้นน้อยๆ (เพื่อตวัดเยื่อใยของหมากฝรั่งเข้าปาก)
แล้วยิ้มอีกครั้ง ฉันได้ระบายความเก็บกดออกมาจนหมด
หยิบกระเป๋าตังค์ ลุกออกไปนอกห้อง และกลับมาในอีกหนึ่งชั่วโมงถัดมา
------------------------------------------------------------------------------
ภาพ sketch ที่ต้นบล็อก วาดหลังจากเหตุการณ์ Pop Behind Paper
มาเกือบสัปดาห์ นับว่าเป็นเหตุการณ์ที่ต้องจดจำเหตุการณ์หนึ่ง
ที่ทำอะไรเพี้ยนๆ ไปอย่างนั้น และเมื่ออยู่ๆ ชื่อกรุ๊ปบล็อก
'ขีดคิด...ขยันเขียน' (มาจากขีดๆ เขียนๆ ที่แปลงคำให้มีเสียง
คล้ายเดิมแต่มีความหมายมากขึ้น) ปรากฏขึ้นในสมองขณะอาบน้ำ
ประกอบกับระลึกถึงคำพูดของพี่แดงว่า แค่รูปเก๋ๆ สักรูปกับคำบรรยายสั้นๆ
เราก็มีเรื่องให้เขียนได้ทุกวันแล้ว สารภาพว่าจริงๆ แล้วมีเวลาเล่น
อินเทอร์เน็ตทุกวัน เพราะต้องหาข้อมูลและรับส่งงานกับเพื่อนอยู่ตลอด
รวมถึงเล่นเพื่อผ่อนคลาย แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่ยอมอัพบล็อกสักที
เพราะเป็นพวกบ้าเขียนยาว มีเวลานิดๆ หน่อยๆ จะไม่ยอมเขียน
แต่นับจากวันนี้จะเขียนบล็อกเพื่อฝึกฝนตัวเองสองต่อ
คือ จะ sketch ภาพเพื่อฝึกมือสักวันละภาพ และเขียนคำบรรยาย
สั้นบ้างยาวบ้างเพื่อฝึกสมองและสร้างวินัยในการเขียนด้วย
ให้ตรงคอนเซปท์ 'ขีดคิด...ขยันเขียน' ด้วย
-------------------------------------------------------------------------------
ภาพประกอบวันนี้ เป็นบรรยากาศในห้องจูรี่ในวันเกิดเหตุ
เขียนด้วยดินสอไม้ 4 บี และลงหมึกเพิ่มเติมบางส่วน
เป็นการสเกตช์เร็วๆ และไม่ได้ใช้ยางลบ ออกจะดูยุ่งเหยิงไปหน่อย
แต่พอคิดจะวาดอีกสักภาพให้ดูเรียบร้อย ก็ไม่ได้อารมณ์แบบเดิมแล้ว
ช่วงนี้อากาศร้อนจัด ฟ้าแรง ฝนตกหนัก แปรปรวนกันสุดๆ
ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
Create Date : 27 สิงหาคม 2552 |
Last Update : 27 สิงหาคม 2552 23:42:29 น. |
|
17 comments
|
Counter : 785 Pageviews. |
|
|
|
โดย: minporee วันที่: 27 สิงหาคม 2552 เวลา:22:03:14 น. |
|
|
|
โดย: minporee วันที่: 27 สิงหาคม 2552 เวลา:22:08:35 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 27 สิงหาคม 2552 เวลา:22:18:38 น. |
|
|
|
โดย: momster วันที่: 27 สิงหาคม 2552 เวลา:23:18:34 น. |
|
|
|
โดย: รัชชี่ (รัชชี่ ) วันที่: 28 สิงหาคม 2552 เวลา:19:32:27 น. |
|
|
|
โดย: minporee วันที่: 28 สิงหาคม 2552 เวลา:23:29:30 น. |
|
|
|
โดย: ปฐพีหอม วันที่: 29 สิงหาคม 2552 เวลา:18:16:23 น. |
|
|
|
โดย: Devonshire วันที่: 30 สิงหาคม 2552 เวลา:14:01:42 น. |
|
|
|
โดย: minporee วันที่: 30 สิงหาคม 2552 เวลา:19:24:48 น. |
|
|
|
โดย: พลังชีวิต วันที่: 1 กันยายน 2552 เวลา:14:47:17 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 2 กันยายน 2552 เวลา:7:52:34 น. |
|
|
|
โดย: nanida วันที่: 2 กันยายน 2552 เวลา:11:55:02 น. |
|
|
|
โดย: ปฐพีหอม วันที่: 3 กันยายน 2552 เวลา:18:44:39 น. |
|
|
|
|
|
|
Im not going to tell the story the way that
it happened. Im gonig to tell it the way
I remember it.
--Great Expectations--
|
|
|
|
|
|
|