|
|
| | 1 | 2 |
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
[Sketch..V]The Last Two Apples
อากาศร้อนอบอ้าว...
ม่านไม้ไผ่ที่ซื้อมาจากร้านขายของญี่ปุ่นในราคาม้วนละ 60 บาทขยับเบาๆ
พอให้รู้ว่าหน้าต่างห้องแคบๆ บนชั้นสามของหอพักที่ถูกมุ้งลวดสกัดกั้นลม
ไปไม่ต่ำกว่าครึ่งของลมที่มีแววจะพัดผ่าน ยังพอดึงดูดสายลมเดือนเมษายน
ที่ไม่รู้ว่าควรจะดีใจดีหรือไม่ที่อากาศมันเริ่มร้อนสมกับเป็นฤดูของมันได้อยู่บ้าง
ใกล้ประตูมีชั้นวางของ บนชั้นวางของมีหนังสือ บนหนังสือมีเสื้อยืดซักแล้วหนึ่งตัว
ใกล้ๆ กับเสื้อยืดหนึ่งตัวมีถุงอยู่หนึ่งใบ ในถุงหนึ่งใบมีแอปเปิลสองผล
สองผลสุดท้ายสำหรับค่ำคืนนี้ ที่กากใยของมันจะอำนวยความสะดวกให้กับ
ผู้กลืนกินในยามเช้า
อากาศแทบไม่หมุนเวียน ใบพัดลมหยุดนิ่ง มันหยุดนิ่งอยู่อย่างนั้นมานาน
หลายเดือนแล้วตั้งแต่วันที่มันร้องครางแต่ไม่หมุน แถมยังตามมาด้วยกลิ่นไหม้
ที่ไม่ว่าใครก็สัญญาว่าจะไม่เปิดมันอีกจนกว่ามันจะได้รับการเยียวยา ให้หมุนได้ดังเดิม
นั่งบนเตียง หลังพิงผนังกึ่งๆ พิงมุ้งลวดของหน้าต่างบานนั้น เสียงใบมะม่วง
ต้องลมแผ่วๆ แล้วก็กลับหยุดนิ่ง เสียงรถราบนถนนเริ่มเงียบลง เสียงรถไฟฟ้า
ที่ผ่านไปมาขบวนแล้วขบวนเล่ายังดังอยู่
ยังไม่พลิกหนังสือการ์ตูนเพราะหมึกของมันอาจจะเข้าสู่ร่างกายได้
หากใช้มือนั้นส่งแอปเปิลสีออกแดงปนเหลืองละอองเข้าปาก
แอปเปิลแกะฉลากล้างแล้ว แม้จะไม่ได้สะอาดหมดจด ก็ไม่ได้ปอกเปลือก
ก่อนส่งเข้าปาก คนเรามันต้องได้รับสารพิษเข้าไปสร้างภูมิต้านทานกันบ้าง
สะอาดนักจะอ่อนแอ
คำแล้วคำเล่า น้ำตาลจากผลไม้กรอบฉ่ำ ทำให้วันล้าๆ ดีขึ้นหน่อยหนึ่ง
ไม่นานก็หมดลูก คงเหลือแกนที่ขั้วยังอยู่ครบแต่มเมล็ดหลุดร่วงไปบ้างแล้ว
จัดการหมดทั้งสองลูก วางเศษซากอารยธรรมไว้เคียงกันบนโต๊ะทำงาน
เอนตัวพิงหมอนที่สุมกันอิงผนังพลิกอ่านการ์ตูนจนจบไปหนึ่งตอน
พักสายตานอนราบศีรษะวางต่ำกว่าระดับโต๊ะ เจ้าแอปเปิลที่แม้จะถูก
กัดกินจนเว้าแหว่งวิ่น แต่ก็ยังคงมองออกว่าเป็นแอปเปิลนี่ช่างน่ารักจัง
กระดาษรีไซเคิลมีเยอะแยะ ปากกาก็อยู่ใกล้มือ ขอวาดรูปเจ้าเก็บไว้หน่อย
แล้วกัน (สิ่งที่เคยเป็น)แอปเปิลสองผล ถุงและหนังสือจากมือของร่างที่ได้
รับน้ำแอปเปิลฉ่ำนั่งตาปรือ ซึมกระทือไปกับกาอาศร้อน วาดยังไม่ทันเสร็จดี
เจ้าแอปเปิลสองผลนี้ก็มีคนรับช่วงต่อ
มดดำตัวน้อยเดินชักแถวกันมาดูดน้ำหวานแจกฟรี ท่ามกลางอากาศร้อน
และระยะทางอันยาวไกล จากประตูมาสุดที่ด้านในห้อง รอให้พวกเขา
ดูดดื่มจนอิ่มเอมอีกสักพัก ก่อนที่ประติมากรรมที่สีค่อยๆ เข้มขึ้นสองชิ้นนี้
จะลงไปนอนกับเพื่อนๆ ของมันในที่ที่เราเรียกว่า 'ถังขยะ'
------------------------------------------------------------------------------
ไม่มีอะไรนึกอยากเขียนเป็นพิเศษสำหรับภาพสเกตช์ในวันนี้
นั่งมองแกนแอปเปิลอยู่ดีๆ ก็อยากวาดขึ้นมา
ปากกาหมึกซึมด้ามนี้วาดรูปสนุก(เดี๋ยววันหลังจะพามาแนะนำตัว)
ภาพนี้จัดองค์ประกอบภาพแปลกๆ วาดตามที่เห็นเลยไม่ได้โยกย้าย
ไว้คราวหน้าถ้าวาดหุ่นนิ่งอีกจะพยายามจัดตำแหน่งให้ดีกว่านี้นะ
-------------------------------------------------------------------------------
edit : 07.04.2554 8.12
พอจะรู้ละคะว่าที่ภาพนี้ดูแปลกเพราะเจ้ากองกระดาษ(ที่ดูไม่ค่อยเหมือน)
ทางซ้ายมือนั่นเอง ที่กินพื้นที่ภาพมาแทบจะมากกว่าน้องหนูแอปเปิล
ที่ตั้งใจจะให้เป็นจุดเด่น และยังชวนให้จินตนาการเป็นสิ่งของอื่นๆ ได้อีก
แถมดูไม่ออกว่าเป็นภาพอะไรจากการมองครั้งแรกด้วย
ฮ่าๆ วันนี้นั่งรอดูดีกว่าว่าจะมีใครจินตนาการภาพนี้เป็นอะไรได้อีก
ขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาเยี่ยมเยียนบ้านไม้สนของมังกรเขียวนะคะ
| Create Date : 07 เมษายน 2554 |
| Last Update : 7 เมษายน 2554 8:16:55 น. |
|
6 comments
|
| Counter : 828 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: กะว่าก๋า   วันที่: 7 เมษายน 2554 เวลา:5:44:20 น. |
|
|
|
| โดย: MeMoM วันที่: 7 เมษายน 2554 เวลา:16:36:24 น. |
|
|
|
| โดย: minporee วันที่: 9 เมษายน 2554 เวลา:19:36:13 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Im not going to tell the story the way that
it happened. Im gonig to tell it the way
I remember it.
--Great Expectations--
|
|
|
|
|
|
|
|
|
) 
)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
แกนแอปเปิลกะเรื่องสำเภา