|
|
| | 1 | 2 |
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
[Draw Me]เรื่องไม่เล็ก...เด็กประจำ ตอน 'แต่งนักเรียน'
"...I’m not going to tell the story the way that it happened.
I’m gonig to tell it the way I remember it."
--Great Expectations--
ข้อความหัวบล็อก quote จากภาพยนตร์ ที่คอสตูมคุมโทนเขียวทั้งเรื่อง
(เหตุผลแรกและเหตุผลเดียวที่ทำให้คนคลั่งสีเขียวอย่างจขบ.ไปหามาดู
โดยไม่สนใจเนื้อหา แต่มาประทับใจเอาประโยคแรกของหนัง)
ที่สามารถหยิบยกมาใช้กับบล็อกเกือบทุกบล็อกภายใต้หัวบล็อกนี้
เนื่องจากจขบ. เป็นพวกไม่ค่อยบันทึกอะไรสดๆ เพราะมันมัก
จะมีเรื่องที่(คิดว่า) น่าสนใจ(กว่า) มาให้ทำอยู่ตลอด พอว่างๆ จึงมานั่งระลึก
บันทึกข้อความที่หลั่งไหลจากสมอง ด้วยสองมือออกมาให้อ่านกันที
บล็อกในวันนี้ก็ไม่อยู่เหนือข้อแม้ที่กล่าวมา โดยเราจะรำลึก
ย้อนหลังไปไกลกว่าบล็อกที่แล้ว(คือเมื่อสามสี่ปีก่อน) บวกไปอีก
สี่ซ้าห้าปี รวมๆ ก็ราวๆ สิบปีได้ โอ๊ยตายแก่จริงๆ เรามาย้อนวัย
มัธยมต้นของเด็กหญิง 'มัดเมฆ' กันค่ะ
ตอนม.ต้น ฉันเรียนโรงเรียนประจำแห่งหนึ่งในจังหวัดฉะเชิงเทรา
ไม่ใช่โรงเรียนประจำ แบบโรงเรียนคอนแวนต์ หรือโรงเรียนสตรี
ที่มีปณิธานจะบ่มเพาะให้เหล่าเด็กหญิงเป็นสุภาพสตรีน้อยๆ
แต่เป็นโรงเรียนที่เข้มงวดด้านระเบียบวินัย มีปรัชญาของโรงเรียน
คือ 'มีเกียรติศักดิ์ รู้รักสามัคคี ภักดีชาติ ศาสน์ กษัตริย์'
เป็นตัวหนังสือสีทอง ติดบนผนังหินอ่อนสีดำเด่นหราหน้าอาคารเรียน
โรงเรียนแห่งนี้ก่อตั้งขึ้นเนื่องในวโรกาสที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ
ทรงครองราชย์ครบ 50 ปี และพระราชทานชื่อโรงเรียนแห่งนี้ว่า
'โรงเรียนกาญจนาภิเษกวิทยาลัย ฉะเชิงเทรา' ซึ่งมีโรงเรียนในเครือ
รวมกัน 9 โรง ใช้ชื่อ กาญจนาภิเษกวิทยาลัย ต่อด้วยชื่อจังหวัดที่เป็นที่ตั้ง
นอกจากการเรียนการสอนแบบโรงเรียนสหศึกษาตามหลักสูตร
มัธยมศึกษาทั่วไปทางโรงเรียนยังมุ่งเน้น ระเบียบวินัย และการกีฬา
และโรงเรียนนี้เอง ทำให้ฉันได้สัมผัสกีฬา 'รักบี้' เป็นครั้งแรก
โรงเรียนในเครือของเรามีตราประจำโรงเรียน ที่ได้รับพระราชทาน
พระปรมาภิไธยย่อ ภปร. มาเป็นสัญลักษณ์ ใช้สีน้ำเงินที่มีความหมาย
ถึงสถาบันพระมหากษัตริย์ และสีเหลืองทองที่เป็นสีประจำพระองค์
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดชฯ เป็นสีประจำโรงเรียน
ดังนั้นเครื่องแต่งกาย และข้าวของเครื่องใช้จึงเต็มไปด้วยตราสัญลักษณ์
อันสูงค่า และสีประจำโรงเรียน ทำให้การแต่งกายภายในโรงเรียน
(ไม่จำกัดแค่ชุดที่ใส่ไปเรียน) ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ อีกต่อไป
ในโอกาสนี้ฉันวาดภาพประกอบ ที่มีรายละเอียดเท่าที่พอจะนึกได้
จากภาพวาดตัวเองเล่นๆ ในค่ำคืนหนึ่ง ที่พยายามวาดภาพการ์ตูน
ตัวเองในปัจจุบันแต่ไม่สำเร็จ(ไม่เคยวาดการ์ตูนได้ดูเป็นผู้เป็นคนมาก่อน)
แต่ดันวาดตัวเองตอนม.ต้นแล้วพอมีเค้า (คงเพราะทรงผมที่มีความเด่นชัด)
ทีแรกวาดภาพชุดพิธีการก่อน แล้วจึงวาดรูปอื่นๆ เพิ่มตามมา
ใช้เวลาวาดวันละนิดละหน่อยตั้งแต่วันจันทร์ที่แล้ว จนวันนี้ครบตามต้องการ
จึงนำมาบันทึกไว้
ชุดที่ 1 ชุดนักเรียน
เสื้อสีขาวคอบัว ปล่อยชาย มีกระเป๋าเสื้อหนึ่งใบที่อกด้านซ้าย
(ฉันมักจะเสียบปากกาไว้ และมีหมึกไหลเปรอะแทบทุกตัว)
มีตราโรงเรียนปักด้วยสีน้ำเงินที่อกด้านขวา ปักชื่อด้านซ้าย
เหนือกระเป๋าด้วยด้ายสีน้ำเงิน ปักจุดบอกชั้นปีเหนือชื่อ
กระโปรงจีบรอบสีกรมท่ายาวคลุมเข่า(ในคู่มือนักเรียนน่าจะบอกด้วยว่า
วัดจากลูกสะบ้าหัวเข่าลงไปไม่เกินกี่ ซม.) รองเท้านักเรียนสีดำขัดมัน
ถุงเท้าสีขาวพับสองทบ
กระเป๋านักเรียนสีกรมท่า มีตราโรงเรียนปักที่กระเป๋าด้าหน้าสีทอง
ซื้อได้ที่ร้านค้าสหกรณ์โรงเรียน
ชุดที่ 2 ชุดพละ
เสื้อโปโลสีกรมท่า มีกระเป๋าที่อกด้านซ้าย ปักตราโรงเรียนสีขาว
ปักชื่อที่อกด้านขวาสีขาว ปีหลังๆ ประมาณม.3 มีเสื้อรุ่นใหม่ออกมา
ปักตราโรงเรียนสีเหลือง หลายๆ คนเลยปักชื่อสีเหลืองตามไปด้วย
เสื้อโปโลแบบนี้ บางทีก็ไม่เหมาะกับการเล่นกีฬาหนักๆ แบบรักบี้
ที่ถือเป็นกีฬาประจำโรงเรียน ที่บังคับเรียนในชั้น ม.1 และ ม.4
ทั้งนักเรียนหญิงและนักเรียนชาย
และใช้กติกาการเล่นแบบแทรคเกิล ที่ทำให้คู่ต่อสู้ล้มจริงๆ
เพื่อที่จะเล่นลูกต่อทั้งผู้หญิงและผู้ชาย ไม่ได้ใช้กติกา
touch rugby ที่แตะตัวฝ่ายตรงข้ามให้ส่งลูกแบบรักบี้หญิงที่เล่นในจุฬาฯ
ที่ว่าไม่เหมาะเพราะผ้าที่ใช้ตัวเสื้อโปโลแบบนี้ ความยืดหยุ่นต่ำ
ไม่เหมือนผ้ายืด พอพวกผู้ชายเล่นกันแรงๆ หน่อย ก็ขาดตามแนวตะเข็บ
ข้างลำตัว บางคนถูกดึงแรงมากก็ขาดยาวถึงรักแร้ จนอาจารย์
ต้องออกข้อปฏิบัติเสริมมาว่า ให้ใส่เสื้อยืดข้างในในวันที่มีเรียนพละด้วย
ส่วนกางเกง เป็นกางเกงวอร์มแบบขาจั๊มป์ สีกรมท่า และแสดง
สีประจำโรงเรียนอย่างเด่นหราด้วยแถบสีเหลืองขนาดใหญ่
ที่ขาทั้งสองข้าง โดดเด่นเป็นเอกลักษณ์ ทำให้กางเกงนี้
มีชื่อที่เรียกกันในหมู่นักเรียน(และเป็นที่รู้กันในหมู่อาจารย์ว่า)
กางเกง 'แถบเหลือง'
กางเกงแบบนี้ใส่แล้วร้อนอบเหมือนกางเกงซาวน่า เด็กที่ไม่ได้อยู่ประจำ
(มีเด็กแบบไป-กลับด้วย) ที่อาจจะนึกรำคาญความร้อนและโดดเด่น
ของกางเกงโรงเรียนตน และอยู่ใกล้แหล่งขายกางเกงในตลาด
จึงริเริ่มนำกางเกงแบบขาปล่อย และไม่มีแถบมาใช้ เรียกว่า
กางเกง 'Tempo' ซึ่งเป็นยี่ห้อของมันนั่นเอง
การเกงเทมโป้นี้ จัดว่าเป็นเครื่องแต่งกายที่ผิดระเบียบของโรงเรียน
แต่คนที่ใช้คงเชื่อว่าสบายกว่าจริงๆ เพราะถึงขนาดที่ว่าวันที่มีการตรวจ
เครื่องแต่งกายยอมพกกางเกงแถบเหลืองมาตอนตรวจ แล้วเปลี่ยน
เป็นกางเกงเทมโป้ในภายหลัง หรือใส่แถบเหลืองทับเทมโป้ไว้
แล้วค่อยถอดออกก็มี ดูแล้วลำบากจนคิดว่าน่าจะเป็นการกระทำ
เพราะอยากหลุดจากกรอบของฝ่ายปกครองมากกว่า
ชุดที่ 3 ชุดพิธีการ
เนื่องจากโรงเรียนของเรามีจุดประสงค์ในการตั้งเพื่อเฉลิมพระเกียรติ
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 9 ได้รับพระราชทานทั้งชื่อโรงเรียน
และตราโรงเรียน ตลอดจนเครื่องแต่งกาย และการฝึกระเบียบวินัย
ของนักเรียนประจำ ที่น่าจะได้ต้นแบบมาจากโรงเรียน ภปร.ราชวิทยาลัย
เพียงแต่เป็นโรงเรียนที่ผู้หญิงสามารถเข้าเรียนได้
กิจกรรมต่างๆ ในรอบหนึ่งปีที่เกี่ยวข้องกับสถาบัน ชาติ ศาสนาและ
พระมหากษัตริย์นั้น โรงเรียนเราจะต้องมีส่วนร่วมอย่างเข้มข้น
เช่น งานวันเฉลิมพระชนมพรรษา วันที่ 5 ธันวา และวันที่ 12 สิงหา
วันที่ 9 มิถุนายน(วันที่ในหลวงทรงครองราชย์) ที่พวกเราเรียกกันว่า
'วันเกียรติยศ' งานวันไหว้ครู และพิธีจบการศึกษาในทุกๆ ปีด้วย
การร่วมกิจกรรมในชุมชนที่สำคัญ เช่น งานประจำปีวัดหลวงพ่อโสธรฯ
ก็จะมีตัวแทนนักเรียนแต่งชุดพิธีการเข้าร่วมขบวนแห่ด้วย
ซึ่งจะสร้างความตื่นตาตื่นใจ ให้กับชาวบ้านร้านตลาดเป็นอันมาก
นอกจากนี้พวกเรายังได้รับเสด็จ พระบรมวงศานุวงศ์ในบางโอกาสด้วย
อาจจะคิดว่าอุตส่าห์ตัดเสื้อสูทตัวละตั้ง 1,300 (ถือว่าแพงมากแล้วสำหรับ
ชุดนักเรียนและสำหรับเด็กอายุขนาดนั้น) ปีหนึ่งๆ คงได้ใช้ไม่กี่ครั้ง
แต่เราก็ใช้ชุดนี้อย่างภาคภูมิ ในวันที่ผู้ปกครองมารับกลับบ้าน
ทุกๆ สองสัปดาห์ด้วยเช่นกัน
เครื่องแต่งกายชุดพิธีการสำหรับนักเรียนหญิง เสื้อเชิ้ตสีขาวแขนสั้น
(แยกต่างหากหนึ่งตัวจากชุดนักเรียน) ผูกเนคไท(ไม่ต้องเรียนคอนแวนต์
ก็ได้ผูกเนคไทกันคราวนี้) ติดเข็มกลัดเนคไทมีตราโรงเรียน
กระโปรงสีกรมท่าจีบรอบ(จีบหน้าตรงกลางจะใหญ่กว่าจีบอื่น)
หรือก็คือกระโปรงนักเรียนนั่นเอง คาดเข็มขัดหัวเข็มขัดมีตรามหามกุฏ
สวมเสื้อสูทสีขาวตัดพอดีตัว(มีการวัดตัวและสั่งตัดตั้งแต่วันจ่ายค่าเทอมวันแรก)
ติดกระดุม 3 เม็ด มีกระเป๋าสองข้าง(เอาไว้เก็บหมวกเวลาไม่ได้สวม
แอบใส่ลูกอม ยาดม เวลาเข้าแถวกลางแดดนานๆ) สวมหมวกหนีบ
(เรียกว่าหมวกพระราชทานอีกแล้ว) ที่ต้องมีพิธีรับกับพระบรมฉายาทิสลักษณ์
ในวันเกียรติยศปีแรกเข้า ติดเข็มกลัดตราโรงเรียนที่ปก เหมือนจะที่หน้าอกด้วย
จำได้ไม่แน่ชัด รู้แต่ว่าเวลาจะส่งสูทซักแห้งที ถอดเข็มออกมาได้เพียบ
ที่หมวกก็มีเข็มตราภปร.ติดเหมือนกัน นัยว่าคงให้นักเรียน
ระลึกถึงเกียรติและศักดิ์ศรีที่ตนเองแบกรับไว้อยู่เสมอ จะได้ไม่
ประพฤติตนให้เสื่อมเสียแม้จะเพียงเล็กน้อยก็ตาม
เวลาฝึกระเบียบแถวในชุดนี้จะเท่มากๆ โดยเฉพาะเวลาทำความเคารพ^^
ชุดที่ 4 ชุดกึ่งพิธีการ
ไม่ค่อยได้สวมใส่กันเป็นกิจลักษณะเท่าใดนัก คือไม่รู้ว่าจริงๆ จะสวมในโอกาสไหน
เพราะต่างจากชุดพิธีการแค่ถอดเสื้อสูทตัวนอกออก ชุดกึ่งพิธีการเลยมักปรากฏให้เห็น
ประปรายตอนเสร็จพิธีการแล้วนักเรียนร้อนเลยถอดสูทออก พาดแขนไว้นั่นเอง
ซึ่งโดยมากก็มักจะถอดหมวกเก็บด้วย ชุดกึ่งพิธีการเลยไม่ค่อยมีให้เห็นเต็มรูปแบบเสียที
เวลากลับบ้านผู้ปกครองมาเซ็นชื่อออกจากโรงเรียน เราต้องใส่สูทเต็มยศ
จนพ้นป้อมยามประตูโรงเรียนไปแล้วนู่น จึงถอดสูทได้ ส่วนเย็นวันอาทิตย์
จะกลับเข้าโรงเรียน ประมาณสักห้าร้อยเมตรก่อนถึงก็ค่อยสวมสูท นั่งยืดหลังตรง
ผ่านประตูรั้วโรงเรียนเข้าไป
ลืมเล่าไปว่าทั้งชุดพิธีการและชุดกึ่งพิธีการนั้นอาจารย์ฝ่ายปกครองท่านเน้นมาก
เรื่องความแวววาวของรองเท้าหนังที่สวม ว่าต้องขัดให้มันวับขนาดที่
'แมลงวันลื่นล้มหัวแตก' คืนก่อนงานพิธีนักเรียนหอพัก ก็ต้องตั้งหน้าตั้งตา
ขัดรองเท้าเป็นการใหญ่ บางคนเชี่ยวชาญและชื่นชอบมาก รับอาสาขัดให้เพื่อนก็มี
ใครขี้เกียจขัดเอง ไม่แน่ใจว่ามีรับจ้างขัดหรือเปล่า แต่คิดว่านักเรียนหญิงไม่น่ามี
ชุดที่ 5 ชุดลำลอง
ชุดนี้จะมีใช้กันเฉพาะนักเรียนหอพัก ใช้ในการทำกิจกรรมทุกอย่าง
นอกเหนือจากการนอนและการไปโรงเรียน เวลาตั้งแถวรวมเพื่อจะทานข้าว
นักเรียนที่กลับจากโรงเรียนต้องเปลี่ยนเครื่องแต่งกายเป็นชุดลำลองแล้วเท่านั้น
การแต่งกาย เสื้อยืดสีน้ำเงินมีปกสีขาว ขลิบเส้นเล็กๆ สีน้ำเงิน
มีกระเป๋าหนึ่งใบที่อกด้านซ้าย ปักตราโรงเรียนสีขาว
เสื้อลำลองนี้รุ่นก่อนที่เราจะเข้าไป มีเสื้อถึงสี่สี ตามคณะสีเวลาแข่งกีฬาที่โรงเรียน
รุ่นเราเป็นรุ่นเดียวที่ใช้เสื้อสีน้ำเงินทั้งหญิงและชาย รุ่นถัดไปนักเรียนหญิงใช้เสื้อสีฟ้า
นักเรียนชายเสื้อสีเหลืองรูปแบบคล้ายเดิมแต่ผ้าที่ใช้เป็นผ้ามัน
ซึ่งพวกเราก็ซื้อแบบสีฟ้ามาใช้เพิ่มเติม การที่เปลี่ยนแบบเสื้อหลายครั้ง
ทำให้เวลาเข้าแถวรวม มีสีสันหลากหลายเต็มไปหมด
แม้รุ่นพี่เจ้าของเสื้อสีๆ จะจบไปแล้ว ก็ยังทิ้งมรดกไว้ให้รุ่นน้อง
ที่สนิทสนมบางคน รุ่นน้องเองก็ชอบขอไว้เพราะผ้าใส่สบายกว่า
และดูเก๋าดีมีเส้นสาย(ซึ่งจะเล่าถึงในโอกาสต่อไป)
ส่วนกางเกงเป็นกางเกงวอร์มกรมท่าหรือสีดำ ใครจะใช้เทมโป้หรืออะไรก็ได้
ตามอัธยาศัย แต่เราใช้ของที่ซื้อกับทางโรงเรียนและของแกรนด์สปอร์ต
ที่ยังใช้ทนจนถึงเดี๋ยวนี้ เป็นแบบขาจั๊มป์ใส่เมื่อไหร่ร้อนเมื่อนั้นจริงๆ
ชุดที่ 6 ชุดนอน
โรงเรียนประจำ หรือโรงเรียนกินนอน กิจกรรมที่ต้องมีแน่ๆ คงหนีไม่พ้นการนอน
ชุดนอนของนักเรียนหญิง เป็นเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีชมพูมีกระเป๋าที่อกด้านซ้าย
และกางเกงขายาวเอวยางยืด ผ้าฝ้ายอย่างดีตราสมอ ชุดละสามร้อยกว่าบาท
ของผู้ชายเป็นแบบเดียวกันแต่สีฟ้า พี่รุ่นแรกๆ นั้นใช้สีฟ้าทั้งชายและหญิง
แต่บางครั้งทำให้เกิดความสับสน ปีแรกที่เราเข้าเรียน อนุญาตให้นักเรียน
ใส่ชุดนอนลงมาตอนประชุมรวมหอชายและหอหญิงได้ แต่พบว่าชุดนอน
รุ่นหลังๆ เนื้อผ้าบางไป(ไม่เหมือนสีฟ้ารุ่นแรกๆ) จึงไม่อนุญาตให้ทั้งนักเรียนหญิง
และนักเรียนชายใส่ชุดนอนออกมานอกอาคาร หรือนั่งใต้ถุนอาคารเด็ดขาด
แต่ก็ยังมีนักเรียนชายแต่งแบบครึ่งท่อน เช่น เสื้อลำลองกับกางเกงนอน
หรือเสื้อนอนกับกางเกงลำลองที่เป็นขาสั้น เดินเอ้อระเหยไปมาอยู่บ่อยครั้ง
-----------------------------------------------------------------------------
เรื่องราวในรั้วโรงเรียนประจำยังมีให้เขียนถึงอีกมาก ยิ่งเขียนเราก็ยิ่งนึก
ต่อยอดไปเรื่อยๆ ยังมองเห็นภาพกลุ่มอาคาร การฝึกระเบียบแถว
และกิจกรรมต่างๆ ในชีวิตประจำวันได้ชัดเจน แม้จะผ่านมาเกือบสิบปี
วันนี้โรงเรียนคงเปลี่ยนไปมาก และไม่รู้ว่าระเบียบวินัยยังดีอยู่ไหม
หวังว่าก่อนเรียนจบทำงาน คงได้เข้าไปเยี่ยมเยียนสักครา
ภาพประกอบ : จขบ.พร่ำบอกกับผู้อื่นเสมอ ว่าเรานั้นวาดคนไม่เป็น
ตั้งแต่ตอนเรียนความถนัดสถาปัตย์ตอนม.5-6 แล้ว จนตอนนี้
ก็ยังวาดไม่ค่อยได้ เมื่อวันจันทร์ที่แล้วอ่านหนังสือเตรียมสอบอังกฤษ
จนดึกเบื่อๆ เลยพยายามวาดหน้าตัวเองดู ตอนนี้ผมยาวๆ หยักศก
แต่วาดยังไงก็ดูไม่เหมือน เลยวาดคนผมสั้นเล่นๆ มีตาเป็นจุดแค่สองจุด
เพราะถ้าวาดเครื่องหน้าแบบเหมือนจริง รับรองได้ว่าพอแต่ละชิ้น
ที่อุตส่าห์บรรจงวาดมาวางเรียงเข้าด้วยกัน จะต้องไม่เข้ากันอย่างที่สุด
เติมแว่นนิดหน่อย โอ้ชักเหมือนเราตอนม.ต้นแฮะ (ลองจินตนาการ
ตามเอาเองนะคะ) ลองวาดชุดให้ใส่เล่นๆ สุดท้ายเกิดไอเดียวาดชุดนักเรียน
จนเลยเถิด มาเป็นบล็อกในวันนี้ ด้วยประการฉะนี้แล.
| Create Date : 05 เมษายน 2554 |
| Last Update : 5 เมษายน 2554 1:42:03 น. |
|
19 comments
|
| Counter : 4642 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: กะว่าก๋า   วันที่: 5 เมษายน 2554 เวลา:5:32:31 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ  วันที่: 5 เมษายน 2554 เวลา:6:34:05 น. |
|
|
|
| โดย: phunsud วันที่: 5 เมษายน 2554 เวลา:7:43:10 น. |
|
|
|
| โดย: panwat วันที่: 5 เมษายน 2554 เวลา:8:23:33 น. |
|
|
|
| โดย: Megeroo วันที่: 5 เมษายน 2554 เวลา:14:37:47 น. |
|
|
|
| โดย: เจ้าการะเกด วันที่: 5 เมษายน 2554 เวลา:15:06:54 น. |
|
|
|
| โดย: nicky bomb วันที่: 5 เมษายน 2554 เวลา:15:37:15 น. |
|
|
|
| โดย: nootikky วันที่: 5 เมษายน 2554 เวลา:17:33:06 น. |
|
|
|
| โดย: pinkyrose วันที่: 5 เมษายน 2554 เวลา:22:10:28 น. |
|
|
|
| โดย: NOONA (nareelove ) วันที่: 6 เมษายน 2554 เวลา:0:02:14 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 6 เมษายน 2554 เวลา:5:45:54 น. |
|
|
|
โดย: d__d (มัชชาร  ) วันที่: 6 เมษายน 2554 เวลา:19:47:12 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Im not going to tell the story the way that
it happened. Im gonig to tell it the way
I remember it.
--Great Expectations--
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
ขอให้มีความสุขมากๆ
สุขภาพแข็งแรง
และประสบความสำเร็จในการเรียน+การทำงานนะครับ
ปล. อ่านบล็อกนี้ของน้องเจื้อยแจ้ว
พี่ก๋าก็นึกถึงอดีตของตัวเองเหมือนกัน
ส่วนใหญ่ใส่แต่เสื้อชอปครับ 555