น้อยใจแล้วนะ ใครๆก็สนใจแต่โอเลี้ยง
เป็นอะไรกันนักหนา
พ่อก็กลับมาจากต่างจังหวัด แทนที่จะเข้าบ้านมาหาหนูก่อน ก็เปล่า แต่กลับ
ไปหาโอเลี้ยงที่ร้านหมอ
พ่อ แม่ พาโอเลี้ยงกลับบ้าน ต่างก็โอ๋ โอ๋ โอเลี้ยง
ไม่มีใครสนใจหนูเลย
ตอนเช้า แม่ก็ป้อนยาให้โอเลี้ยง ตั้งหลายเม็ดแน่ะ
โอเลี้ยงก็กินยายาก ขนาดทำตามคำแนะนำให้ยัดในไส้กรอกนะ มันยังกิน
แต่ไว้กรอก คายยาทิ้งเลย
แม่บ่นเหนื่อยมาก กว่าจะได้แต่ละเม็ด
ครุกแชงค์อุตส่าห์เดินไปหาแม่ เอาตะหมูกชนแขนแม่ ขอยากินบ้าง แม่ก็ไม่
ให้ ให้โอเลี้ยงกินตัวเดียวเลย ลำเอียง
แล้วแม่ก็หยอดยาที่ตา ให้โอเลี้ยง ไม่ยอมหยอดให้หนูอีก ลำเอียงอีกแล้ว
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป แม่ก็คลุกข้าวให้โอเลี้ยงกิน แถมยังป้อนทีละคำอีก
ส่วนหนูน่ะเหรอ แม่เทนมให้ หนูกินจนหมด แม่เพิ่งสังเกตุเห็น นมที่เหลือติด
ก้นขวด แม่กะจะใส่กาแฟ แม่พบว่า นมเสียจับกันเป็นก้อนแล้ว
โห แม่ เอานมบูดให้หนูกิน ดูสิ สนใจแต่โอเลี้ยง จนไม่ยอมดูว่านมบูดแล้ว
แล้วหนูจะตายไหม
เฮ้อ น้อยใจ
แม่มัวแต่สนใจ ป้อนยา ป้อนข้าว หยอดตา
พาไปเดินเล่น ก็เดินไหวไม่ลูก ไม่ไหวแม่อุ้ม
ฉี่รึยัง อึรึยังลูก
ทีเราเรอะ ไม่เห็นแม่จะสนใจเลย นมที่ให้กินก็นมบูด
หนูว่า หนูจะเก็บข้าวของ หนีไปอยู่วัดแล้วล่ะ น้อยใจ อย่างแรง
| Create Date : 27 ตุลาคม 2551 |
| Last Update : 27 ตุลาคม 2551 15:33:59 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 614 Pageviews. |
|
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
