มีนาคม 2552
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
28 มีนาคม 2552
 

"เกื้อกูล หรือ..จะลืม ล..ตัวท้าย"

"มาช่วยเพื่อน...ต้องการอะไรเหรอ?"

อยากถามว่า..เราเคยเจอ หรือเคยคิดแบบนี้กันบ้างหรือเปล่าคะ...

....

วันนี้...คิมได้เจอเรื่องที่สะกิดใจเรื่องหนึ่ง และเกิดคำถามขึ้นมาว่า

"การช่วยเหลือซึ่งกันและกันด้วยความจริงใจ..หาได้น้อยลงในสังคม..จริงหรือ?"

"ทุกคนที่เข้าไปทำดีกับใคร หรืออะไร..เพียงเพื่อต้องการผลประโยชน์ตอบแทน..เท่านั้นหรือเปล่า?"


คำตอบที่คิมหาได้ก็คือ...อาจจะน้อยลง แต่คงไม่หมดไป....
และใครที่ทำอะไรเพื่อผลประโยชน์ของตัวเองเท่านั้นคงไม่ใช่กับทุกคนที่เรารู้จัก..

น้ำใจ ตัวโต ๆ น่ารัก ๆ..คงยังมีอยู่...
เพียงแต่อาจจะถูกกดเอาไว้เป็นส่วนน้อยที่ไม่เด่น และมองกันไม่ค่อยจะเห็น..
หรือ..น้ำใจ..อาจจะไม่สำคัญเลย หากเราไปเจอสังคมที่ไม่เห็นและรับรู้ความสำคัญของสิ่งนี้..


หากเราคิดจะเปลี่ยน..พลิกสิ่งที่เราคิดว่าไม่ดี...ก็คงไม่ใช่เพียงวันเดียว..ของมันแน่นะคะ อิอิ..

คิมเคยอ่านหนังสือเล่มหนึ่ง..ที่เขียนไว้แล้วทำให้รู้สึกว่า..สิ่งเล็ก ๆ นั้นแสนยิ่งใหญ่...

ต้องขอประทานอภัยที่จำชื่อหนังสือไม่ได้นะคะ...เขาพูดถึง..การที่เราชื่นชอบหนังเกาหลี..
เพราะดูแล้ว ผู้ชายหน้าตาดี แสนอบอุ่น น่ารัก และที่สำคัญ..รักครอบครัวมาก..แต่ความเป็นจริง..ไม่ใช่สิ่งที่เราเห็น..

มีเพียง 5% ของผู้ชายเกาหลีเท่านั้นที่มีสิทธิเป็นแบบนั้น..แต่ส่วนใหญ่จะตรงกันข้าม..
ดังนั้น...แผนพัฒนาประเทศของเกาหลี ก็คือ..การนำเสนอภาพสังคมและครอบครัว..ผู้ชายและผู้หญิงในอุดมคติ..
เพื่อโน้มน้าวจิตใจให้ประชากรของประเทศเขาซึมซับและปลูกฝังสิ่งดี ๆ ในจิตใจ..
และสามารถปรับเปลี่ยนชีวิตของตนเองให้เป็นไป..ตามสังคมอุดมคติที่ประเทศอยากให้เป็น..

อ่านแล้วก็ทึ่ง..มิใช่น้อยเลยค่ะ...แค่ละคร..ก็สามารถเป็นแผนพัฒนาระดับชาติได้แล้วหรือนี่...


คิมเปิดละครไทย...แล้วก็นั่งคิด.....แต่ไม่เครียดนะคะ อิอิ...
ประเทศเรามีแผนพัฒนาละครไทยระดับชาติ เพื่อให้คนในสังคมเป็นไปแบบนั้นบ้างหรือเปล่านะ..

ละคร: โอ..ทำได้ไงคนเราสามารถเดินเข้าไปตีกันหน้าสาธารณชน...เป็นคนที่...ยั้งสติไม่ได้...ดูแล้วเหนื่อยใจจริง ๆ..

ปิดละคร..เปิดดูข่าว...

ข่าว: คนเสื้อ...ตีกับคนเสื้อ.... ด่าทอ เกลียดกัน...ขว้างปาข้าวของ......ต่อหน้าสาธารณชน


โอ...คล้ายๆ กันเลยวุ้ย....ดูอะไรแล้วสบายใจกว่ากันนะ...แฮ่ะๆ



คิมยังนึกถึงสังคมที่เกื้อกูล...ที่อาจจะเป็นเพียงอดีต..เป็นเพียงภาพฝันสำหรับคนรุ่นต่อ ๆ ไป..

ในขณะที่ ณ ปัจจุบัน...คนรุ่นนี้..และอีกไม่ไกลกันนัก..จะต้องเจอกับ "สังคมที่เกื้อกู....(ล)"* ไปอีกนาน..


..การแก้ปัญหา..คงต้องเริ่มจากตัวเราก่อน..

เกื้อกูลคนอื่นบ้าง..สังคมจะได้น่าอยู่ขึ้น ..จริงมั้ยคะ....เพราะยังเชื่อว่า..
การรับรู้จากการกระทำที่น่ารัก จริงใจ..จะสามารถทะลวงจิตใจให้เกิดความอ่อนโยนขึ้นมาได้ค่ะ...


*แฮ่ะๆ ไม่ได้พูดไม่เพราะนะคะ...แต่เห็นคำน่าเล่น...อิอิ


:)




 

Create Date : 28 มีนาคม 2552
3 comments
Last Update : 28 มีนาคม 2552 23:53:44 น.
Counter : 644 Pageviews.

 
 
 
 
น่าคิดนะ... :)
 
 

โดย: โยตะ วันที่: 31 มีนาคม 2552 เวลา:19:05:48 น.  

 
 
 
อิอิ...ขอบคุณค่ะ
 
 

โดย: คิมมี่ (*CriMy*) วันที่: 5 เมษายน 2552 เวลา:8:34:30 น.  

 
 
 
พี่หนู??

ถ้าใช่คงยังไม่ลืมกันนะ :P
 
 

โดย: ChaMp IP: 125.24.155.154 วันที่: 31 พฤษภาคม 2552 เวลา:22:06:31 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

คิมมี่ (*CriMy*)
 
Location :
- United States

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




[Add คิมมี่ (*CriMy*)'s blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com