สิบ..เก้า..แปด...เจ็ด ...หก ...ห้า...
ผมไม่ได้เค้าท์ดาวน์ปีใหม่
ที่จริง ผมไม่ทันได้นับถอยหลังจากสิบถึงหนึ่งด้วยซ้ำ
จำไม่ได้ว่านับ สิบ เก้า แปด..
แล้วไป "หลับ" ตอนถึงเลขอะไรก็ไม่รู้ เหอเหอ

แต่ทันทีที่ฟ้าเปิด...แสงอ่อนๆ ก็ส่องผ่านม่านหน้าต่างเข้ามาในห้องนอน

"พระอาทิตย์ขึ้นแล้ว...ออกไปดูกัน"
ผมกลับมุดกลับไปซุกตัวในผ้าห่มนวมผืนหนาบนเตียงอย่างขี้เกียจ
"เร็ว ..เดี๋ยวไม่ทันเห็นพระอาทิตย์แรกของปีนะเอ๊า"
ประโยคนี้...ทำเอาผมแทบจะกระโดดลงจากเตียงแบบทันทีทันใด

ดวงอาทิตย์ตอนกำลังขึ้น... ปรกติก็สวยน่าดูอยู่แล้ว
ยิ่งเป็นดวงอาทิตย์ที่ขึ้นครั้งแรกของปี... คงสวยพิเศษกว่าวันไหนๆ
แต่นี่วันนี้..ที่นี่ ต้องยิ่งพิเศษและสวยงามกว่าวันไหนๆ และที่ไหนๆ
เพราะนี่...เป็นดวงอาทิตย์แรกของปี...
ที่กำลังแทรกตัวผ่านขึ้นมาจากเหลี่ยมแนวเขา...หิมาลัย

แสงสีทองเริ่มจับขอบฟ้าจนสว่างขึ้นเรื่อยๆ
เผยให้เห็นแนวเขามหึมาที่เสียดยอดทะลุผ่านทะเลเมฆเบื้องล่าง
แรกๆ ก็เห็นยอดเขาลูกเตี้ยๆ ใกล้ๆ ระดับสายตา
เอ่อ...จะว่าเตี้ยๆ ก็คงไม่ถูกต้องเท่าไหร่นักหรอก

เพราะจุดที่ผมยืนอยู่นี่คือ "นาร์กาก๊อต"
ก็สูงจากระดับน้ำทะเลตั้ง 2,000 กว่าเมตรเข้าไปแล้ว
พอๆ กับความสูงของยอดดอยอินทนนท์บ้านเรานั่นเลย
เพราะอย่างนั้น...เจ้าภูเขาลูกเตี้ยๆ ที่ออกมาต้อนรับเราตอนนี้
ว่าไปคงไม่เตี้ยเท่าไหร่นักหรอก สองพันสามพันเมตรทั้งนั้นละ เอิ๊กๆ

ไม่นาน...พอดวงตะวันเริ่มเปลี่ยนจากดวงกลมแดงมาสาดแสงสว่างจ้า
แนวเทือกเขาสีขาวโพลนอันมหึมาที่โอบล้อมพวกเราอยู่ก็ค่อยๆ เผยโฉม
"หิมาลัย" ... ช่างยิ่งใหญ่ น่าตื่นตาตื่นใจ สมคำล่ำลือ
ตัดขอบฟ้าด้วยเส้นสีขาวของหิมะ
สมกับเป็น... หิมาลัย... ดินแดนแห่งหิมะชั่วกัลป์กัลล์

ยอดเขาสูงเสียดฟ้าที่แต่ละยอดสูงกว่า 5พัน 6พันเมตร
และแน่นอนที่สุด.. "Everest" ด้วยความสูง 8,848 เมตร
ที่เสียดยอดขึ้นสูงเหนือกว่ายอดเขาไหนๆ ในโลก
ยอดเขาที่ชาวเนปาลเรียกกันว่า
"สครมาตา (Sagarmatha)".... พระแม่แห่งจักรวาล

ลองถามคนเนปาลแถวนั้นว่ายอดเขาอันไหนคือ เอเวอเรสต์
เค้าก็ชี้นิ้วให้ดู...บอกอยู่แถวๆ ตรงนั้น ตรงนี้
แต่เรามองไปมันก็เหมือนกันหมด ..ยอดแหลมๆ ขาวๆ โพลนๆ
เค้าว่า.. จากนาร์กาก๊อตนี่เห็นเอเวอเรสต์แค่นิดเดียวไกลๆ
มองดูแล้วเหมือนจะเตี้ยกว่ายอดเขาอื่นๆ ที่อยู่ใกล้กว่าด้วยซ้ำ

เป็นอันว่าไม่เป็นไร... เราก็ติ๊ต่างเอาเอง
ว่าเจ้ายอดสูงๆ ที่เราเห็นนีแหละมันคือ เอเวอเรสต์

ไม่งั้นต้องชะเง้อต้องเพ่งหากันจนปวดตา ไม่ไหวเอิ๊กๆ
คิดแบบนี้ได้ก้สุขใจ... สบายใจที่ได้มาเห็นแล้ว แหะๆ

ปีใหม่ปีนี้...ผมได้เริ่มต้นปีด้วยความสุข
ณ จุดที่แทบจะเรียกได้ว่า สูงที่สุดในโลก
กับอ้อมกอดของคนที่รักผมที่สุดในโลก

ผมก็หวังเพียงว่า... ปีนี้ผมคงจะเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลกคนหนึ่ง
ตลอดปี...และก็ตลอดไป
เพราะผมก็เชื่อว่า...ผมจะได้อยู่กับเค้า
ตลอดปี...และก็ตลอดไป... เช่นกัน