เมื่อหัวใจเป็นอิสระ ก็พร้อมจะโบยบิน
 
สิงหาคม 2551
 
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
16 สิงหาคม 2551
 
 

มนต์เสน่ห์แห่งภูกระดึง

ปลายฝนต้นหนาวแบบนี้ อากาศสดชื่น สายลมเย็นรำเพยแผ่วแต่ไม่ถึงกับหนาวเคล้ากลิ่นดินหลังฝนตกเช่นนี้ชวนให้นึกถึงภูสวยๆ อากาศหนาวๆ พรรณไม้ต่างๆ แข่งกันผลิดอกให้เราได้ชื่นชม คิดได้ดังนั้นจึงตกลงกับผองเพื่อนอีก 7 คน ชวนกันไปภูกระดึง ภูอันมีสัณฐานเหมือนดังกระดิ่งทับหล้าที่เปี่ยมไปด้วยมนต์ขลังดึงดูดนักท่องเที่ยวทุกรุ่น

รวมตัวกันที่หมอชิต พร้อมออกเดินทางสู่จังหวัดเลยอันเป็นที่ตั้งของภูกระดึง เราเดินทางกันในเวลากลางคืนเนื่องจากใช้เวลาเดินทางนานถึง 10 ชั่วโมง เพื่อเป็นการไม่เสียเวลาเที่ยวจึงใช้เวลานอนเป็นเวลาเดินทางนั่นเอง

เช้าวันใหม่พร้อมกับอากาศสดใสที่ผานากเค้า จ. เลย เราต้องลงรถกันที่นี่แล้วค่อยต่อรถสองแถวอีกประมาณ 40 นาทีจึงมาถึงที่หมายของเรา

ติดต่อเรื่องบ้านพักเรียบร้อย ก่อนขึ้นภูอันแสนทรหดอีก 9 กิโลเมตร เป็นทางลาดชันเสีย 5 กิโลเมตร และทางราบอีก 3 กิโลเมตร ยังดีที่มีซำต่างๆให้เราได้แวะพักให้หายเหนื่อยกันบ้าง

เดิน เดิน ปีน ปีน เริ่มเหงื่อออก ก็ยังไม่ถึงไหน ซำแฮก เป็นซำแรกที่พวกเราเจอ เชื่อแล้วว่าทำไมถึงชื่อซำแฮก เพราะกว่าจะเดินถึงก็หอบแฮกๆ กันทุกคน แล้วอีกกี่ซำกันเนี่ยกว่าจะถึงยอด ไม่เป็นไร ของดีย่อมต้องมีอุปสรรค เดินกันต่อก็แล้วกัน

ผ่านซำต่างๆ ทุกซำแล้ว ก็ถึงหลังแปเสียที แต่กว่าจะถึงหลังแปก็กินเวลาไปหลายชั่วโมง มองดูนาฬิกาบ่ายสองแล้วหรือนี่ นับรวมเวลาที่ขึ้นภูตั้งแต่แปดโมงเช้า ใช้เวลาเดินทางไปถึง 6 ชั่วโมง แวะพักเหนื่อยถ่ายรูปกันพักใหญ่ ก็ได้ฤกษ์เดินทางราบบนภูต่อไปอีก 3 กิโลเมตรครึ่งเพื่อจะไปที่ทำการอุทยาน เอากุญแจไปเปิดบ้านพัก ใช้เวลากว่า 2 ชั่วโมง ไม่ไหวแล้ว เราทุกคนพออาบน้ำเสร็จก็หลับเป็นตายกันทุกคน

ตี 4 ตื่นได้แล้ว ไปดูพระอาทิตย์ขึ้นที่ผานกแอ่นซึ่งอยู่ห่างจากที่ทำการประมาณ 3 กิโลเมตร เดินกันทั้งมืดๆมีไฟฉายดวงเดียวใช้ 8 คน ตื่นเต้นดีพิลึก รวมถึงตื่นเต้นกำลังสองกับเจ้าทากตัวน้อยที่ฤทธิ์ไม่น้อยกัดเพื่อนเราเลือดออกซิบไปหลายคน

กลับจาการดูพระอาทิตย์ขึ้นสีส้มสดลอยขึ้นพ้นขอบฟ้าอันแสนโรแมนติค เราก็แวะกินข้าวยังร้านค้าใกล้กับที่ทำการอุทยานฯ จากนั้นเริ่มต้นเดินทางด้วย 2 เท้าน้อยๆที่มีความรู้สึกมากกว่าคำว่าเมื่อย เราใช้เส้นทางน้ำตก ได้เดินชมน้ำตกทุกน้ำตก ไม่ว่าจะเป็นน้ำตกเพ็ญพบ น้ำตกเพ็ญพบใหม่ น้ำตกธารสวรรค์ น้ำตกถ้ำใหญ่ ผ่านป่าดงดิบ ทำไงดีล่ะ ฝนตก เสื้อกันฝนก็ไม่พบ หาชายคาหลบฝนก็ไม่มี จริงซินะในป่าจะมีได้อย่างไร สุดท้ายเปียกกันถ้วนหน้า นับเป็นอีกประสบการณ์ที่ช่างสนุกสุดในชีวิต

ตอนเย็นเดินไปดูพระอาทิตย์ตกที่ผาหมากดูก เดินกลับมืดๆผจญภัยกับทากตามเคย ข้าวผัดหมูกรอบวันนั้นอร่อยที่สุด กลับถึงบ้านพักหลับเป็นตายอีกครั้ง

เริ่มต้นวันใหม่ ตื่นสายกว่าเมื่อวาน วันนี้เราจะใช้เส้นทางเลียบผา มองท้องฟ้าเห็นแต่เมฆครึ้มได้แต่ภาวนาอย่าให้ฝนตก แต่บางครั้งความแน่นอนก็คือความแน่นอน ฝนตกกระหน่ำยิ่งกว่าเมื่อวาน แต่ยังดีเข้าที่ยังมีจังหวะฝนหยุดตกให้เราได้ชมวิวถ่ายรูปกันบ้าง

ฟ้าหลังฝนช่างสวยงามเสียนี่กระไร เหล่าพรรณไม้ต่างพากันชูช่อผลิยอดรับความชุ่มฉ่ำจากสายฝนที่เพิ่งหยุดตกไปสร้างสดชื่นและชีวิตชีวาให้แก่พวกมันยิ่งนัก ทิวหญ้าสองข้างทางเดินก็เขียวสดขจีและเต็มไปด้วยหมอกดูคล้ายกับเราเดินบนสรวงสวรรค์ ในที่สุดโชคก็เข้าข้างเราแล้ว

เดินเลียบผาจำศีล ผานาน้อย ผาเหยียบเมฆ ผาแดง ไปจนถึงผาหล่มสัก เห็นวิวของยอดภูน้ำหนาว ภูเขายอดตัดเฉกเดียวกับภูกระดึง รวมถึงสองข้างทางที่เต็มไปด้วยสนสองใบ สนสามใบ พรรณไม้กินแมลงจำพวกหม้อข้าวหม้อแกงลิง หยาดน้ำค้าง ตามลานหินมีกล้วยไม้ เฟิร์น มอส และไลเคน ที่เบียดกันขึ้นอย่างเนืองแน่น

บนความสูง 1,200 เมตรจากระดับน้ำทะเล ทำให้ทัศนียภาพในการชมวิวเป็นไปด้วยความเพลิดเพลินราวกับว่าเราได้อยู่ใกล้ฟ้ามากเลย ไม่อยากจะกลับกรุงเทพฯเลยจริงๆ

ถึงผาหล่มสักแล้ว เดินมาทั้งวัน 2 ขาเริ่มที่จะหมดแรงนั้นจะได้พัก คงดีใจน่าดู

5 โมงเย็น พระอาทิตย์จะลาเราไปแล้ว พวกเราจึงนั่งที่ริมผาเพื่อที่ส่งดวงอาทิตย์ดวงน้อยไปนอนหลับฝันดี พรุ่งนี้เจอกันใหม่นะเจ้าพระอาทิตย์ แล้วเราจะกลับไปนอนบ้าง

9 กิโลเมตรที่ทรหด เอาน่าเดี๋ยวก็ถึงบ้านพักแล้ว ปลอบใจตัวเองอย่างนี้ตลอด โชคดีที่มีเพื่อนเดินกลับเยอะ ไม่อย่างนั้นได้กางเต้นท์นอนแถวผาหล่มแน่เลย

รวมเดินทั้งวัน 20 กิโลเมตร พวกเราสามารถมาก หากเดินที่กรุงเทพฯคงไม่ได้แบบนี้

หลงเข้าบ่วงเสน่ห์ของภูกระดึงจนไม่อยากกลับแล้ว อยากอยู่ที่นี่ ที่ที่มีแต่ป่าเขาอันบริสุทธิ์ อากาศสดชื่นเย็นสบาย ถ้าได้พำนักกายพักผ่อนจิตใจอยู่ในกระท่อมหลังน้อย ณ สวรรค์น้อยๆแห่งนี้ คงเป็นความรู้สึกที่ไม่สามารถจะบรรยายได้จริงๆ แต่ทั้งหมดก็เป็นเพียงฝัน

ในที่สุดก็ต้องเผชิญความจริงเสียที 6โมงเช้าวันรุ่งขึ้นเราเตรียมลงภูกันพร้อมกับความรู้สึกที่อาลัยเหลือเกิน
“แล้วฉันจะกลับมา ฉันสัญญา ”




 

Create Date : 16 สิงหาคม 2551
2 comments
Last Update : 17 สิงหาคม 2551 3:22:25 น.
Counter : 640 Pageviews.

 



ไปมาแล้วอยากกลับไปอีกแต่คิดแล้วเหนื่อยจัง

 

โดย: chalawanman 17 สิงหาคม 2551 1:08:14 น.  

 

อาบน้ำมันมาก ไปห้องอาบน้ำเก่าสะอาดและแห้งกว่าเพราะคนไม่ค่อยใช้ ตะโกนดังดังได้เลย จะได้สะใจเวลารดตัว

 

โดย: tuk-tuk@korat 17 สิงหาคม 2551 13:29:21 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

 

ครีมเค้ก
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




[Add ครีมเค้ก's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com
pantip.com pantipmarket.com pantown.com