ดีจังมาอ่านบล็อกวันนี้ได้เที่ยวเกือบทั่วกรุงเทพ
ก่อนอยู่กรุงเทพสองปีแถวซอยศาลาแดงกับแม่ชี
ไปไหนที่ต้องรายงาน ไปดูหนัง ก็จะไปก่อนหนังเริ่มกะถึงโรงหนัง
หนังฉายพอดี กลับหลังหนี่งชม. ไม่ต้องแวะไหน ตกลงอยู่กรุงเทพ
ไม่ได้ไปไหนเลย สีลมอยู่ใกล้ๆยังไม่เคยเดินไปถึง
ตกลงอยู่กรุงเทพ ไม่ได้ไปไหนเลย เพิ่งได้รู้จักกรุงเทพบ้าง
เมื่อสามสี่ปีมานี้ ตอนมาเที่ยวเมืองไทยและเพิ่งหัดไปไหนๆเอง
ทางรถ BTS นั่งแทกซี่ Grap ขณะนั่งก็เปิด GPS ดูตลอดว่ารถพา
ไปถูกทางหรือเปล่า กลัวก็กลัว แต่ต้องช่วยตัวเอง ไม่มีใครจะ
มาบริการเราตลอดเวลา เรื่องมาหัดขับรถเมืองไทยก็ลืมไปเลย
ไม่กล้าขับรถแน่ Grap taxi ใช้บริการหลายครั้ง เริ่มจะกล้ามากขี้น

ขอบคุณที่พาเที่ยวกรุงเทพ ตลาดคลองเตย อยากไปยังไม่เคยไปซักที
อยากไปเดินซื้อของกับเขาบ้าง

นั่งอ่าน... แล้วอมยิ้ม...

ทำให้นึกได้ว่า.... เขียนอะไรก็ได้ที่ใกล้ตัว.. นำความคิด ขัน ๆ ใส่แทรกลงไป ก็น่าอ่านแล้ว... ไม่ต้องเขียนแบบนิยาย
รัก งอน ง้อ..อ่านเพลิน..

ทำให้ลึมนึกถึง รถติด เหม็นเต่า แหะ ๆ ไม่รู้ของคนข้าง ๆ หรือของตัวเอง บางครั้งใครว่า เต่าตัวเองไม่เหม็น ไม่จริงหรอก
...

เห็นภาพทางเดิน จากรถไฟฟ้า เข้าซอยมุ่งสู่ บิกซีอ่อนนุช จำได้เลย.. เพราะเดินบ่อย

ถนนอีกเส้น มีทางน้ำหรือคลองซอย มีคนวางหินทำฝายน้ำล้น..หัวคิดเขาดี.. ยกระดับน้ำ ขึ้นน้ำไหลสู่ล่างตามกฏอะไรดี
้อ้อ กฏธรรมชาติ.. น้ำที่ไหลลง จะเริ่มดีขึ้นมีอากาศอ๊อกซิเจนแทรก..

ดูถนนแคบเรียบไปกับคลอง คล้ายถนนไรหว่า ตรงข้ามเซ็นทรัลชิดลม ลืมชื่อไปแล้วเมื่อก่อนทำงานตรงมุมสี่แยกเพลินจิตสิบ
กว่าปี น่าจะใช่ถนนต้นสน..

ตลาดของเตย
มันคือตลลาดคลองเคยรึเปล่าครับโต้ง
หรือว่าเปลี่ยนชื่อแล้ว
กรุงเทพนี่ชอบเปลี่ยนชื่ออะไรง่ายๆ
น้ำท่วมก็ว่าน้ำรอระบาย
หรือว่าจะกลายเป็นตลาดของตู่
อ๊ะ --- คงไม่ใช่ 555

อ่านไปยิ้มไป และแอบขำคำบรรยายเป็นระยะๆ
เพิ่งรู้ว่าที่ตลาดคลองเตยเป็นดงจิ้งหรีด รู้เฉยๆ ไม่ได้อยากซื้อหรอกค่ะ อิอิ
ได้เห็นมุมมองกรุงเทพในแต่ละที่ดูมันแออัดมาก ไม่น่าอยู่
ไม่สมกับคำว่าโอ้ กรุงเทพเมืองฟ้าอมรเลยนะ

เห็นชื่อเรื่องตอนแรก รู้สึกบรรยากาศเหมือนนั่งรถเมล์ชมวิวไปเรื่อยๆ

พอมาอ่านเนื้อเรื่อง เจ้าของเรื่องเขาเล่าเรื่องการและขยันนั่งรถผิดสายนี่เอง
เวลาคุณงายไปซื้อจิ้งหรีดไม่ได้เเอาไปเลี้ยงสัตว์ค่ะ เอาไปเลี้ยงท้องตัวเองนี่แหละ
เดี๋ยวนี้พวกแมลงทอดในอุบลก็มีขายน้อยแห่งต้องรู้แหล่ง
อ้อ แล้วก็แต่ไหนแต่ไรมา เขานิยมทำแบบนึ่งมาขายมากกว่าทอด

ดูภาพน้ำสะท้อนท้องฟ้าแล้วคิดถึงชมรมคนรักมวลเมฆ
ทุกครั้งที่คุณงายไปช่องเม็ก จะตกหลุมรักท้องฟ้าที่นั่น
เรียกว่าตกหลุมรักได้ทุกวัน ที่นั่นยังมีป่าเยอะค่ะ

โอ๊ะโอ รำพึงรำพันซะยาวอีกแล้ว
ขอบคุณที่แวะไปดูแมวกับของเล่นค่ะ

ตลาดคลองเตยไม่เคยเดินเลยค่ะ ได้แค่ผ่านด้านนอก
ลงผิดสถานี , นั่งรถเมล์ผิดสาย ช่วงนี้น่าจะพักผ่อนเยอะ ๆ นะคะ

สวัสดีวันวิสาขบูชาคะคุณเป็ด
กิจกรรมในแต่ละวัน....เยอะดีคร้า
ถึงว่า ...ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามัยนั่งรถผิด ลงผิดป้าย คริ คริ

เพิ่งรู้ว่าตรงศูนย์ประชุมสิริกิติ์จะมีห้าง
ดีเหมือนกันนะ
แต่กว่าจะเสร็จก็คงอีกสามสี่ปีแบบนี้อะเปล่าคะ

เป็นคนที่เขียนเก่งมาก
เก่งในที่นี้ คือ ถ่ายทอดสิ่งที่รู้เห็นออกมาได้น่าอ่าน
น่าติดตามทุกย่างก้าว ย้ำ ย่างก้าว จริง ๆ

อ่านไปก็มีความรู้สึุกว่าเดินตามก้นผู้ชายคนหนึ่งต้อย ๆ
แบบเงียบ ๆ เลี้ยวไหนก็เลี้ยวตาม หยุดหยุดตาม
อ่านเพลิน ช่วงท้ายและปิดท้าย เจ็บจี๊ดเลย

เรื่องพุทธศาสนาที่เริ่มเสื่อมถอยตามวันเวลา
เหมือนดังที่พระพุทธเจ้าสอนไว้เสมอว่า ไม่จีรังยังยืน
ทุกสิ่งไม่แน่นอน แม้แต่พระพุทธศาสนา สมัยของพระสมณโคดม

ชอบที่จะซื้อของที่ตลาดมากกว่าในซุปเปอร์มาร์เก็ตค่ะ
เพราะแลดูมันสด ของกินละลานตาไปหมด

มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมาย แสดงว่าใจลอย ขึ้นรถผิดสาย นั่งรถเลย

นมสะกิดแขน หรือแนบแขนเคยเจอครับ แล้วเจ้าตัวก็ไม่ค่อยรู้ตัวด้วย เราก็ไม่กล้าขยับ เดี๋ยวเขารู้ตัวจะโดนหาว่าไปลวนลาม

พูดถึงแถวคลองเตย ผมนึกถึงงานหนังสือที่จะโดนย้ายไปจัดที่อื่นซึ่งเดินทางไม่สะดวก

ไปได้ทุกมุมของกรุงเทพ ได้เห็นความเคลื่อนไหวของผู้คนช็อตต่อช็อตเลยครับ
ชีวิตของคนกรุงในยุคนี้ มีคนต่างชาตินั่งรถสาธารณะแทนคนพื้นที่
เดี๋ยวนี้รถเมล์ไม่ปรับอากาศ แถวบางแคบ้านผม วันหยุดว่างมากๆ
ยังสงสัยว่าผู้คนเอาแต่นอนกันหรืออย่างไร
หรือว่าคลองถมเลิกเลิกขายของแบกระดินแล้ว?

สวัสดีมีสุขค่ะ

ขึ้นรถเมล์ผิดสายมาเจอคุณเป็ดสวรรค์
โดนเมียชาวญี่ปุ่นเดินเอาอกไถลตอนลงรถพอดี
เลยลงจากรถบ้างเช่นกันจะไปทำบุญวันพระค่ะ

อ่านคำบรรยายไป ขำไป แต่ชอบค่ะ คิดถึงกรุงเทพฯจัง

สวัสดีค่ะ ไม้ขีดจะหายไปรึค่ะเนี่ย ดีนะที่ซียังทันเห็น

เดินซะทั่วกรุง เหมือนจะเดินทุกวันนะคะ
เดินตามไปทุกวันก็ดี หลายอย่างไม่ได้เห็น
ซะนานหรือไม่ได้สนใจก็ไม่รู้

เป็ดหวันก็เลี้ยงชูการ์เหรอครับ ได้มาจากคุณฉัตรป่ะ?
แมลงสดนี่เขาขายให้ซื้อไปทอดหรือเป็นอาหารสัตว์เลี้ยงเนี่ย ไม่ค่อยได้เห็นที่ตลาดอื่น
วันนี้ภาพจากมือถือเหรอครับ ดูไม่สวยอลังเว่อร์วังสไตล์เป็ดหวัน แต่ได้อารมณ์สตรีทไลฟ์ดีจริงๆ

ลูกสาวก็เลี้ยงซูการ์ ขายได้หลายตังค์นิ

จากบล็อก
เรามีพร๊อพเหล้าสาเก ไว้มีโอกาสจะเอามาเล่นอีกที

รู้สึกสงสารปลาทองตัวนั้นจริงๆ จากปรกติเราคงไม่รู้สึกอะไรมากมายถ้าเจอ
แต่พอมาอ่านละ เอออออออ จริง มันทรงนั้นจริงๆ 55555
ชอบอ่านเวลาคุณเป็ด (ขอเรียกแบบนี้) เขียน เพราะว่ามันเป็นอะไรที่มีความจิกกัดสังคมแบบ อื้มมมม

นี่ใช้เครื่องคิดเลขถ่ายภาพกันแล้วเหรอดีจุม

สวัสดียามเช้าครับโต้ง

น้องเอิงใช้ล็อกอินเดิมรึเปล่าน้อ
https://www.facebook.com/nikky.eung
โต้งลองสอบถามน้องเอิงทีเ่ฟหซบุ๊คน่าจะชัวร์กว่าครับ
เพราะน้องเอิงไม่ได้เขียนบล็อกมานานมากแล้วครับ

ใช่ค่ะคุณเป็ด ไม้พวกนั้นธรรมชาติสร้างสรรค์ขึ้นมาให้สวยงาม
ดอกสวยๆก็ล่อแมลงได้ด้วยค่ะ

วันนี้ไม่อัพบล็อกหรือคะ

น้องซีชอบทำอาหารค่ะ แม่สบายเลย

สนุกเหมือนได้เดินทางไปด้วย การขึ้นลงรถเมล์ผิดสายเราเคยเป็นบ่อยค่ะ
แต่หลังจากย้ายกลับบ้านก็ไม่เคยเจออีกเลย //ก็มันไม่มีรถเมล์ให้ขึ้นนี่นะ

ป.ล. ชอบอ่านนิยายที่ตังละครฉลาดๆเหมือนกันค่ะ ยิ่งถ้ามีเรื่องชวนให้ลุ้นยิ่งชอบ
มันทำให้เราคอยเอาใจช่วยให้ตัวละครแก้ปัญหาได้
ถ้าเจอตัวละครง่อยๆนี่ขัดใจตลอด แต่รู้สึกว่าช่วงหลังๆนิยายออกมามากเกินไป และเกินกว่าครึ่ง พระนางโง่งี่เง่า สลับกันงอนและง้อ เซ็ง

ลืม

วันนี้ขึ้นรถผิด ลงผิดป้ายตลอด ๆ เนาะ ^__^