► ►► .ควันไฟ......ที่ปลายด้ามขวาน . . . ◄ ◄◄
เมื่อ 4 มกราคม 2547 หรือเมื่อ 7 ปีก่อน เหตุการณ์การปล้นปืน ในกองพันทหารพัฒนาที่ 4 ถือเป็นจุดเริ่มต้นของเหตุการณ์ความวุ่นวายใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้
ท่ามกลางเวลาที่ผ่านมาดังกล่าว มีพี่น้องผู้บริสุทธิ์ เสียชีวิตจากเหตุการณ์ความไม่สงบ เป็นจำนวนถึง 4,300 คน บาดเจ็บอีก 7,569 คน แบ่งเป็นเจ้าหน้าที่เสียชีวิต 1,078 คน บาดเจ็บ 2,770 คน ประชาชนเสียชีวิต 2,936 คน บาดเจ็บ 4,734 คน คนร้ายเสียชีวิต 286 คน บาดเจ็บ 65 คน
มีเหตุการณ์ความไม่สงบเกิดขึ้นทั้งหมด 10,849 ครั้ง แบ่งเป็นวางเพลิง 1,515 ครั้ง วางระเบิด 1,826 ครั้ง โจมตีสถานที่ราชการ 247 ครั้ง ทำร้ายประชาชน 3,840 ครั้ง ทำร้ายเจ้าหน้าที่ 1,833 ครั้ง ก่อกวน 52 ครั้ง และอื่นๆ อีก 1,536 ครั้ง
และยังคงดำเนินอยู่ต่อไป ณ นาทีที่ผมเขียนเอนทรี่อยู่นี้ . .. . .
เพื่อนชาวลุ่มน้ำตานีท่านหนึ่ง ขอให้ผมเขียนเรื่องราวเกี่ยวกับสถานการณ์ในจังหวัดชายแดนภาคใต้ ซึ่งความจริงผมก็เคยเขียนไปบ้างแล้ว จุดประสงค์คือ เพื่อรับฟังความคิดเห็นต่อเหตุการณ์ความไม่สงบ ในมุมมองของคนนอกพื้นที่ เรามีความเข้าใจต่อเหตุการณ์เหล่านั้น มากน้อยแค่ไหน? มีความรู้สึกอย่างไร กับผู้คนเหล่านั้น?
ผมว่ามันเจ็บปวดนะครับ ถ้าบ้านเกิดเมืองนอนของเรา มีคนที่เรารู้จัก มีเพื่อนบ้าน มีพี่น้อง ถูกฆ่าตาย ถูกทำร้าย อยู่ทุกวัน ความมั่นคงในชีวิต คลอนแคลน ไม่รู้จะตายวันตายพรุ่ง
ใครที่อยู่ในกรุงเทพมหานครช่วงที่มีการวางระเบิดต้นปีก่อนนู้น คงจะพอเข้าใจ ความรู้สึกที่ระแวง ว่าในถุงขยะใบนั้น จะมีระเบิดอยู่ไหม? ซอกนั้น จะมีใครเอาระเบิดไปวางไว้หรือไม่? . . . .
ความจริง ผมอาจจะให้ความเห็นอะไรได้ไม่มาก ในฐานะคนนอกพื้นที่
ก็อย่างที่ทราบกัน ครั้งหนึ่งผมเคยไปคลุกคลีอยู่ในพื้นที่ เป็นเวลา 1 ปีเต็ม ช่วงที่ 2 นาวิกโยธินถูกจับเป็นตัวประกัน และถูกฆ่าตายอย่างโหดเหี้ยมนั้น แทบอยากจะลากปืนไปถล่มหมู่บ้านนั้นซะให้สิ้นซาก
. . .
ฉะนั้นผมขออกความเห็นในฐานะคนเคยอยู่ในพื้นที่ก็แล้วกันครับ ผมคิดว่า ถ้าเปรียบความตายของผู้คนเหล่านั้น ว่าเกิดจากยาพิษร้ายแรง ถ้วยหนึ่ง
ใน 10 ส่วนของยาพิษถ้วยนั้น ผมว่า มีส่วนผสมดังต่อไปนี้ครับ 1.ผลประโยชน์จากงบประมาณด้านความมั่นคง ด้านการทหารจำนวนมหาศาล 5 ส่วน 2.ความเชื่อผิดๆ แบบสุดโต่งของพวกคลั่งศาสนา แบ่งแยกดินแดน 2 ส่วน 3.ยาเสพย์ติด ผลประโยชน์จากทรัพยากรในพื้นที่ 1 ส่วน 4.ความไม่เข้าใจสภาพแวดล้อม สังคม วัฒนธรรมฯลฯ ของเจ้าหน้าที่ในระดับปฏิบัติการ รวมทั้งลักษณะนิสัยจำเพาะ ของคนในพื้นที่เอง อีก 1 ส่วน
เหล่านี้ ผสมปนเปกัน โดยมีเชื้อมาจากการได้รับความอยุติธรรม จากเจ้าหน้าที่รัฐตลอดมา (ซึ่งตอนนี้ มันย้ายไปไหนต่อไหนกันหมดแล้ว )
. . .
โจรในเครื่องแบบ ใช้โจรนอกเครื่องแบบ ก่อความไม่สงบ เพื่อดึงงบประมาณ โจรนอกเครื่องแบบ ได้ทำตามอุดมการณ์ โจรในเครื่องแบบ ได้เงิน ได้รับผลประโยชน์จากทรัพยากร ปัญหายาเสพติด ถูกละเลย ยิ่งเจ้าหน้าที่ในระดับปฏิบัติงาน มาจากเหนือมั่ง กลางมั่ง อีสานก็มี ที่มาจากใต้ น้อยเต็มที วัฒนธรรมที่แตกต่างกัน ทำให้การแก้ปัญหา ไปกันใหญ่ ความไม่ต่อเนื่อง ไม่ส่งต่องานให้หน่วยใหม่ ในระหว่าการสับเปลี่ยนกำลัง ก็เป็นปัญหา ในระดับปฏิบัติงาน หน่วยที่มาใหม่ ก็ต้องมาเริ่มนับหนึ่งใหม่
นายสิบจบใหม่ ไปเพื่อรับการนับอายุราชการแบบทวีคูณ ไปเพื่อเบี้ยเลี้ยง ไปเพื่อจะได้ติดยศสูงขึ้นเร็วๆ ก็มี พวกที่ไปแบบนี้ วันๆ ก็จะเอาแต่หดหัว
ส่วนคนที่มีอุดมการณ์แรงกล้า ก็มักจะตายเร็ว ตายเพื่อปกป้องผู้บริสุทธิ์ ไม่ใช่จากใคร ก็จากพวกเดียวกันเอง แต่ชั่วกว่ามากๆ นั่นแหละ
เป็นความตายที่น่าเสียดาย น่าเวทนา และน่ายกย่องสรรเสริญไปในคราวเดียวกัน . . . .
จากที่เล่ามา เพื่อนๆรู้สึกอย่างไรต่อปัญหานี้ครับ? คิดว่าทางออกที่ดีที่สุด อยู่ตรงไหน? วันนี้อาจจะไม่ขำ ผมตั้งใจว่า นี่ไม่ใช่เรื่องน่าขำ
ใครขำ ขอให้เป็นหนอน
ลงนาม สิบตรี เป็ดสวรรค์ รักชาติแต่ไม่คลั่งชาติ ครับ!
Create Date : 25 กุมภาพันธ์ 2554 |
|
26 comments |
Last Update : 25 กุมภาพันธ์ 2554 0:29:28 น. |
Counter : 714 Pageviews. |
|
|
|
สู้ๆ
ผมคนนึงที่เป็นคนแถวนั้นเห็นด้วยกับการปั่นส่วนสาเหตุความวุ่น
แต่ผมอยากบวกเพิ่มในประการแรก อีกซัก 2 ส่วนนะครับ
..................
สิบตรีเป็นดสวรรค์นี่ หล่อไม่น้อยเชียวนะ