► ►► ..ด า ว ม ะ อึก เ จ้ า ข า . . . ◄ ◄◄ น้องขวัญ (ในความอ่อนไหว) ซึ่งตอนนี้ไม่ค่อยสบาย ได้ให้หัวข้อในการเขียนเอนทรี่มา 1หัวข้อ ชื่อว่า “ความเข้มแข็ง ในความอ่อนโยน” อะไรแข็ง อะไรอ่อน ลองอ่านดูกัน . . . ☀☀ ดาวมะอึกเจ้าขา ☀☀ “นั่นดาวอะไรพี่จ๋า” สาวน้อยทำเสียงออดอ้อน “ นั่นดาวมะอึกจ๊ะแม่ยอดมะเขือพวงของพี่” ชายหนุ่มเอ็นดู “มีด้วยหรือจ๊ะ ดาวมะอึก? พี่อย่ามาอำซะให้ยาก ไม่มีหรอก” เธอหัวเราะคิกคัก “มีสิ พี่พึ่งตั้งชื่อให้มันเมื่อตะกี้ เป็นดาวของพี่กับเจ้าเพียงสองคนเท่านั้น“ ชายหนุ่มหันไปสบตา กับหญิงสาวที่นอนหนุนแขนเขาอยู่ “แก้ว หรือหนอนแก้ว “ คือหญิงคนรักของเขาเอง “ พี่นี่ปากหวานไม่เคยเปลี่ยน ไม่กลัวแก้วสำลักตายรึไร?” แก้มเธอแดงใต้แสงจันทร์นวล “ คำหวานของพี่ ไม่ทำให้ใครตาย หากแต่จะทำให้เจ้ายิ้ม และพี่ก็ชื่นชอบรอยยิ้มเจ้า พี่จึงอยากเห็นเจ้ายิ้มอยู่เสมอ เหตุนั้น พี่จึงควรปากหวาน” หญิงสาวซบหน้าเข้าไปใกล้จั๊กกะแร้ของชายหหนุ่มยิ่งขึ้น ราวกับจะซ่อนพวงแก้มอันแดงด้วยเลือดฝาดนั้นไว้ ด้วยความเขินอาย “ดึกแล้ว ฉันต้องกลับแล้วพี่วิ้ว” เสียงเธอเจือความเสียดายอยู่ในที “วิ้ว” หรือ “วิ้ดวิ้ว”คือชายคนรักของเธอ เขาและเธอเจอกันตอนรถดูดส้วมวิ่งผ่าน ตอนนั้นเขาคือชายหนุ่มบ้านตรงข้าม ที่เพิ่งย้ายมาจากบางกอก “อย่างนั้นพี่จะเดินไปส่ง”ชายหนุ่มทำเสียงนุ่ม “จ๊ะ งั้นเราลงกันเถอะพี่” แล้วทั้งคู่ ก็ลงจากต้นมะขาม ใช่แล้ว ทั้งคู่ชอบพรอดรักกันบนยอดต้นมะขาม . . . สามปีแล้ว ที่แก้วกับวิ้วรักกันมาอย่างดูดดื่ม ก่อนหน้านั้น เขาและเธอต่อสู้กับกำแพงแห่งเงินตรา ด้วยว่าแก้วนั้นเป็นลูกสาวเศรษฐีภูธร ทางบ้านทำฟาร์มด้วงจนร่ำรวย (และนั่นก็คือที่มาของชื่อของเธอ) ส่วนหนุ่มวิ้วนั้น เป็นหนุ่มตกงาน มาเช่าบ้านอยู่หนีเมืองมาสูดไอดิน หวังให้กลิ่นโคลนสาบวัวช่วยปลอบโยนหัวใจ ทุกครั้งที่ไอ้หนุ่มวิ้ว คิดจะถอดใจ ด้วยว่าถูกทางบ้านของฝ่ายหญิงกีดกัน แก้วก็คอยปลอบโยนจนไอ้วิ้วมีแรงสู้ ทุกครั้งที่ไอ้วิ้ว ถูกไอ้หนุ่มเจ้าถิ่นดักทำร้ายโดยการจับถอนจนจมูกจนเหี้ยนเตียน ก็ได้สาวแก้วนี่แหละ แอบเอาน้ำมะตูมมาหยอดให้จนหายช้ำ ผู้หญิงอย่างแก้วนี้ประเสริฐนัก มุมหนึ่งก็อ่อนโยน อีกมุมหนึ่งกลับทำให้ผู้ชายอกสองจุกอย่างเขาฮึดสู้ขึ้นมาได้ . . . จนในที่สุด ไอ้วิ้วก็ฮึดสู้ชีวิตเป็นเฮือกสุดท้าย เอาผ้าขาวม้าคาดเอว หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดินไข่ยานโตงเตงก็ไม่ท้อ มุ่งมั่นทำสวนมะรุม จนกระทั่งมีฐานะดีขึ้นตามลำดับ ด้วยเริ่มเห็นความมุ่งมันเอาจริงเอาจังของไอ้วิ้ว ทางบ้านของน้องแก้ว จึงเริ่มยอมรับว่า ไอ้หนุ่มนี่ คงไม่มาผลาญสมบัติหรือพาลูกสาวเราไปอดตายเป็นแน่ ก็เลยยอมให้ทั้งคู่รักกันในที่สุด ความรักของหนุ่มสาวทั้งสอง หวานซะจนมะขามต้นนั้นยังอายไปเลยทีเดียว . . . จบบริบูรณ์พูนสุขจ๊ะ . . . ลงนาม เป็ดสวรรค์ วันอาทิตย์ฮาเฮ   Create Date : 19 กันยายน 2553 23 comments Last Update : 19 กันยายน 2553 1:54:45 น. Counter : 490 Pageviews. Share Tweet

ทักทายวันหยุดค่ะ ว้าว..รักแท้มันคือะไร ? ฟังชื่อแข็ง-อ่อน ชวนคิดน่ะค่ะ แต่มาจบลงแล้ว.. ซึ้งใจซะด้วยน่ะเนี่ย   โดย: Gunpung 19 กันยายน 2553 4:56:28 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ท่าน ผมรู้จักมะอึกเป็นครั้งแรก จากหนังสือ พล นิกร กิมหงวนครับ เป็นมุกที่ใช้ล้อท่านเจ้าคุณปัจจนึกฯ แต่ก็ยังไม่เคยเห็นลูกจริงๆมันเลยนะครับ เข้าใจว่าเป็นไม้ที่หายากแล้วในปัจจุบัน เคยเห็นแต่รูปครับ (ทางเหนือผมไม่ค่อยเห็นเลยครับ)   โดย: กะว่าก๋า 19 กันยายน 2553 5:23:21 น.

แล้วมะขามต้นนั้นหวานหรือเปรี้ยวละจ๊ะ   โดย: ปันฝัน 19 กันยายน 2553 6:40:35 น.

ฮ่า ๆ ๆ งานเขียนแนวเป็ดจังเน๊อะ ฮ่า ๆ ๆ จะบู๊ จะรันทด จะหวานยังไง ก็ต้องมีฮาแทรกทุกทีจิ ฮ่า ๆ ๆ ปล. มีความสุขกับวันอาทิตย์นะคร๊า ฮ่า ๆ ๆ   โดย: มินทิวา 19 กันยายน 2553 7:31:23 น.

โห..พรอดรักกันบนต้นมะขาม ความรักของทั้งคู่หวานซะจนมะขามต้นนั้นยังอายเลย แสดงว่า...เรื่องนี้ต้องเกิดขึ้นที่เพชรบูรณ์แน่ๆเลย อิอิ   โดย: kapeak 19 กันยายน 2553 8:50:42 น.

จบสายศิลป์แบบนี้ แถมรูปประกอบให้ด้วยแน่เลย อิิอิ   โดย: d__d (มัชชาร ) 19 กันยายน 2553 8:52:25 น.

สงสัยว่าบ้านสาวแก้วจะทำฟาร์มด้วงไว้บนต้นมะขาม เลยต้องขึ้นไปสำรวจสำมะโนด้วงกันบนต้นมะขามบ่อยๆ ด้วงเป็นผลพลอยได้จากการปลูกต้นมะขามนี่เอง สาวแก้วจะรู้หรือเปล่าหนอ   โดย: addsiripun 19 กันยายน 2553 11:04:39 น.

สวัสดีครับ ว่างๆก็ไปติดตาม หมิงหมิง ได้ในบล็อกของผมนะครับ 555555   โดย: ซีตรอง 19 กันยายน 2553 12:56:19 น.

พลอดรักบนต้นมะขามเนี่ยต้องสมาธิจดจ่อนะ หากเผลอมีสิทธิ์ตกแอ๊ก   โดย: tuk-tuk@korat 19 กันยายน 2553 14:10:44 น.

โดย: หน่อยอิง 19 กันยายน 2553 14:53:17 น.

หวัดดีค่ะคุณเป็ด ชอบชื่อพระเอกกับนางเอกจัง น้องหนอนแก้ว กับพี่วิ้ดวิ้ว เสียดายจบเร็วไปหน่อยนะคะ กำลังอ่านเพลินเชียว   โดย: PePe_kotori 19 กันยายน 2553 15:12:00 น.

รักนั้นคืออะไรพี่วิ้ววววววววสวรรค์?   โดย: Scientist 19 กันยายน 2553 15:12:37 น.

นิยายรักระหว่างชนชั้นมีแต่ในโลกแห่งจินตนาการ จบได้ซวย..เอ้ย สวยงามมาก อ่านแล้วมีความสุขจัง ว่าแต่น้ำมะตูมเนี่ยมันเป็น ..ยาระบายช่วยขับถ่าย ขับลม กินมากๆตดปุ๊งๆ แล้วทำให้หนุ่มวิ้วหายช้ำในได้ไง หรือว่า ไอ้โรคช้ำในเนี่ยมันออกทางก้นได้?? อยากโยนอุนจิเล่นได้แบบนี้จัง   โดย: คล้ายดาว 19 กันยายน 2553 15:42:43 น.

ถ้าถึงกับหลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดิน ไข่ยานโตงเตง ไม่เกี่ยงว่าตะวันจะร้อนฉี่ฉ่าปานกระทะที่กำลังทอดไข่ดาว สาวคนใดไม่รับรัก ก็บร้าแล้ว 555   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 19 กันยายน 2553 15:52:06 น.

หวัดดีจ่ะ เป็ดคุง กลับมาแว๊วว เมื่อย... ขนาด 5555 เกือบพลาดเรื่องเด็ดบนต้นมะขามแน่ะ น่าจะส่ง สองคนนั้นไปแข่งยิมนาสติกลีลาเน๊อะ ท่าทาง คงจะ..เซียนพิลึก.. 55555 หลับฝันดี นะตัวเธอว์ ....อิอิ   โดย: เก็บดาวที่ราวฟ้า 19 กันยายน 2553 17:34:36 น.

555555 อ่านไปขำไปค่ะ นึกชื่อพระเอก กะ นางเอกได้เก๋มากเลยอ่ะ น้องหนอนแก้ว กะ พี่วิ้ดวิ้ว แถมนั่งดูดาวอะไรชื่อประหลาดๆ ยังไม่พอพระเอกมารวยเพราะปลูกมะรุมอีก บอกตรงๆเดี๋ยวนี้ต้องเข้ามาบล็อกนี้ทุกวันมาดูว่ามาเรื่องฮาฮาอะไรให้อ่านอีก แต่วันนี้รู้สึกว่าจะขาดรูปประกอบไปน่ะคุณเป็ดหวัน สุดท้ายขออนุญาต add คุณเป็ดฯ ใน Friends' blogs น่ะค่ะ   โดย: ภูผา กะ วาริน 19 กันยายน 2553 18:49:03 น.

โห...จังหวัดหนองบัวลำภูว่าใหม่แล้วนะ นี่ลำปางราชสีมา ยิ่งใหม่กว่าอีก   โดย: kapeak 19 กันยายน 2553 19:06:46 น.

หนังสืออาจารย์ถวัลย์สนุกดีครับ ผมก็อยากเจอตัวท่านนะครับ ชอบงานของท่านเหมือนกัน   โดย: กะว่าก๋า 19 กันยายน 2553 19:33:36 น.

ดีจ๊า แล้วได้ก้างปลามั่งป่าววว   โดย: maistyle 19 กันยายน 2553 19:52:37 น.

พี่เป็ดดดดคับบบ เขียนงานหวานหรอเนี่ยย..ว๊าวว ไม่กล้าอ่านเรย...กลัวความหวานพี่เป็ดเหะๆ เด๋วนอนไม่หลับ คริๆ ความรักแท้ๆบนโลกสีชมพูอมฟ้า ก็สวยงามในความรู้สึกเหมือนดวงดาวบนท้องฟ้าดิ ซิม^^   โดย: mastana 19 กันยายน 2553 20:47:55 น.

น่าจะมีภาพปลากรอบอะ   โดย: น้องผิง 19 กันยายน 2553 21:01:56 น.

เลยรู้เลยว่าบ้านอยู่แถวไหน อิอิ เกือบจะบอกแล้วว่า รู้เลย ว่าเป็นคนแถวไหน เดี๋ยวก็จะถูกตอบกลับไปว่า ผมเป็นคนทุกที่ครับ พี่ครับ อิอิ   โดย: kapeak 19 กันยายน 2553 21:32:51 น.

สวัสดี...เจ้า แวะมาทักทายกัน ภาษา เพื่อนกัน   โดย: บ้าน-หวาน-หวาน (kwan_chat ) 19 กันยายน 2553 21:38:18 น.