► ►► . ผั ก ห ว า น . วั ว... . แ ล ะ จุ๋ ม จิ๋ ม ... ◄ ◄◄
21 กันยายน 54
เวลา 20 : 53 น.
เหตุการณ์หลายอย่างที่เป็นส่วนผสมของชีวิตชายไทยชื่อเป็ดสวรรค์ ดูเหมือนจะเข้าที่เข้าทางขึ้น
ที่เข้าทางก็หมายความว่า นี่คือชีวิตที่เราพอใจที่จะให้มันเป็น อย่างน้อยก็มากกว่าตอนที่มันไม่เข้าที่เข้าทาง
ชีวิตที่เข้าที่เข้าทาง แท้จริงเป็นอย่างไร? เข้าที่ไหน และเข้าทางไหน?
เราจะทำให้ชีวิตตัวเราเองเป็นที่พอใจของตัวเราเองได้อย่างไร เพราะจิตใจเรานั้นบางทีช่างแปรปรวน
ยิ่งกว่าพายุไหหม่า?
บางอารมณ์เราก็ชอบกินแกงหยวกใส่ผักหวาน แต่บางอารมณ์เราก็ชอบกินแกงชะอมใส่ซอสมะเขือเทศ
หากวันนั้น บังเอิญอารมณ์อยากกินสิ่งหนึ่ง แต่มันดันไม่มี วันนั้น ชีวิตก็ถือว่าไม่เข้าที่เข้าทางขนาดย่อมๆแล้ว
เราจะจัดการปัจจัยภายนอกที่มีผลทำให้ชีวิตเราไม่เข้าที่เข้าทางได้อย่างไร?
เมื่อปัจจัยเหล่านั้น ล้วนซับซ้อนและยากที่จะควบคุมอย่างยิ่ง?
ตัวอย่างเหมือนกับข้างบน วันนั้นชะอมอาจจะโดนวัวกินไปจนหมด เราจะควบคุมมันได้ยังไง?
ผมเองก็ตอบไม่ถูก ว่าการควบคุมใจตัวเอง กับการควบคุมปัจจัยภายนอก
อันไหนมันยากกว่ากัน?
สิ่งหนึ่งคือใจเรา เป็นนามธรรม จับต้องไม่ได้
สิ่งหนึ่งเป็นรูปธรรม จับต้องได้ แต่ถ้าเป็นวัว ก็ต้องระวังมันฉกหน่อย
เคยโดนวัวฉกไหมล่ะ? เจ็บมากนะ
การควบคุมตัวเองให้เข้าใจกับชีวิตที่ไม่เข้าที่เข้าทาง กับการอยู่กับมันนานจนชินจนหงำเหงือก
มีความแตกต่างกัน
แตกต่างกันตรงจำนวนความสุขที่ได้รับ มั้ง?
.
.
.
.
เขียนอะไรลงไป ก็ไม่รู้ มนุษย์เป็ดสวรรค์
มาเขียนเรื่องฟ้าฝนต่อดีกว่า วันนี้ฝนตกอีกแล้วครับ ตกมันตอนเที่ยงๆ เป็นฝนเม็ดเล็กๆ
เท่าเมล็ดงา
ด้วยความสงสัยใคร่รู้ ว่าทำไมบางทีฝนมันก็เม็ดใหญ่ บางทีฝนมันก็เม็ดเล็ก
ไม่รู้ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น แต่ผมคาดเดาเอาว่า มันคงตกลงมาจากเมฆต่างชนิดกัน
ถ้าเมฆลอยต่ำๆเป็นแผ่นๆฝนมันจะเม็ดเล็กๆ ถ้าเมฆนิมโบสตราตัสก้อนใหญ่เบิ้ม
แล้วมาแตกเป็นเมฆฝนทีหลัง ฝนมันจะเม็ดใหญ่เพราะก่อตัวแล้วก้โดนลมพัดขึ้นลงๆ
อยู่ในเมฆสูงๆจนน้ำหนักเยอะถึงขนาดที่ลมภายในเมฆไม่สามารถพัดมันขึ้นไปบนเมฆได้อีก
จึงตกลงมาเป็นเม็ดฝน
คงคล้ายๆกับกระบวนการเกิดลูกเห็บล่ะมั้ง
ผมเดินตากฝนเม็ดจุ๋มจิ๋มเหล่านั้นมาทำงาน
ก่อนขึ้นรถไฟฟ้า ผมพบผู้หญิงนักศึกษาคนหนึ่ง สวยเช้งเชียว หน้าหวานแหวว
เธอเดินมาทางผม แน่ล่ะ เธอจะเดินมารอรถไฟฟ้านี่ ผมทำเป็นไม่มองหน้าสวยๆของเธอ
แล้วเธอก็หยุด ยืนอยู่ข้างๆผม ระหว่างเรามีเพียงลูกศรแสดงทางเข้าของรถไฟฟ้าเท่านั้น
ที่กั้นขวางเอาไว้
เธอเสยผมหนึ่งที ตำราภาษากายของผมบอกว่า นั่นแปลว่า “ มองหน้าฉันสิ ฉันสวยนะ”
ผมก็ยังไม่มอง หยิบพัดคู่ใจขึ้นมาพัดๆๆๆ ผมสังเกตเห็นเธอชำเลืองมาทางผมอีกครั้ง
และครั้งที่สอง ที่สาม เธอเสยผมอีกแล้ว ผมรู้สึกสะใจลึกๆที่ทำให้ผู้หญิงสวยๆเสียความมั่นใจ
จากการที่ไม่ได้รับการสนใจจากชายหนุ่ม
ผมอยากเตะก้านคอตัวเองจัง ไปเอาความคิดนี้มาจากไหน เอาอารมร์ชั่ววูบตอนไหนไปคิดนะ?
.
.
.
.
แล้วรถไฟฟ้าก็มา มันมาจอดตรงหน้าของผมและเธอ ทั้งๆที่ไม่ได้กวักมือเรียกแต่อย่างใด
เธอเดินเข้ามา ผมก็เดินเข้าไป เธอเลือกที่จะมาเกาะเสาต้นเดียวกับผม
เธอเสยผมอีกแล้ว มันแปลว่า “มองฉันสิ” อีกแล้วสินะ
จังหวะเธอเผลอ ผมแอบมองเธอนิดนึง อ่าห์ กระดุมมันเปิดแน่ะคุณ
สีดำสินะ
เสื้อขาวทำไมใส่ยกทรงดำน้อ?
เราจะช่วยเธอกระชับกระดุมยังไง โดยไม่ให้ดูลามกและทะลึ่ง?
ผมเก็บคำถามขั้นอภิปรัชญานั้นไว้ในใจ เธอเริ่มขยับตัวเข้ามาใกล้เพราะคนเข้ามาในขบวนมากขึ้น
ระหว่างเราสองคน มีเพียงเสื้อนักศึกษาที่หนาเพียงไม่กี่มิลลิเมตร กับยกทรงอีกตัวเท่านั้นที่กั้นอยู่
ถัดลงไปจากนั้น แค่คิดแล้วยังขนลุก
เราเบียดกันอย่างเลี่ยงไม่ได้ นี่ไม่ใช่เหตุการณ์ปกติสามัญที่ชายหญิงซึ่งไม่รู้จักกัน
จะใกล้ชิดกันขนาดนี้ ผมพยามทำหน้าให้นิ่งที่สุด พยายามไม่แสดงอาการใดๆ
แต่แล้ว ระบบเบรกของรถไฟฟ้าเมืองไทยก็ก่อเรื่อง มันเบรกเมื่อถึงสถานีสยาม
ทุกวันนี้มันจะเบรกแปลกๆ ตรงที่ เมื่อหยุดสนิทแล้ว มันจะกระตุกด้วยนิดนึง
นั่นทำให้ผมเซ ไปชนเธอเต็มๆ โดนนมเต็มๆ
ผมรีบขอโทษเธอตามมารยาทที่ควรทำ
“ไม่เป็นไรค่ะ “ เธอยิ้มหวานให้
ผมชะงักงัน ค้างเติ่ง
ไม่ใช่เพราะรอยยิ้มของเธอ แต่เพราะน้ำเสียงของเธอต่างหาก
“กระเทยนี่หว่า “ ผมคิดในใจ
“ต้องโทษคลีนิคเสริมความงามพวกนั้น” ผมคิดพลางมองตามเธอที่กำลังเดินออกจากรถไฟฟ้า
.
.
.
.
อากาศเปลี่ยนแปลง รักษาสุขภาพกาย
ความรักเปลี่ยนไป รักษาสุขภาพใจกันนะครับ
ลงนาม
เป็ดสวรรค์
Create Date : 22 กันยายน 2554 |
|
47 comments |
Last Update : 28 กันยายน 2554 23:25:59 น. |
Counter : 1256 Pageviews. |
|
|
|
อ่านวรรคแรก เป็นเมนส์ป่าวเนี่ย กร๊ากกกกกก
ฟ้าฝนเค้าขยันตกได้ทุกวันเลยนะ เซ็งไก่แทน บ่อยเกินเหตุ
จะไปไหนก็ไม่ได้ไป
เลยต้องมาติดฝนหน้าเน็ตแทน ซะงั้น
แล้วดูออกป่าว ระหว่าง กระเทย กระเทียม กระทิง