► ►► . ..วั น ก่ อ น . . . .ห น อ น . . . . แ ล ะ งา น หนั ง สื อ .... ◄ ◄◄
เจ้าของบล็อกไปเพชรบุรี งานประจำปีเขาวัง 2 วัน เจ้าค่ะ
วันก่อนนู้นนนนนน
อันหมายถึงวันก่อนที่จะถึงวันนี้ วันที่วันนี้ยังเป็นอนาคตกาลของวันนั้น
วันที่เราไม่มีทางรู้ว่าวันนี้จะมีอะไรเกิดขึ้น
วันนู้นนนน ที่ว่านั้น เป็นวันที่เราผู้มีชื่อว่า เป็ดสวรรค์ ได้ทำการหยุดทำงาน 1 วัน
เพื่อที่จะไปเดินด้อมแด้มในงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติครั้งที่ 40 (มั้ง?)
กะว่าจะไปขลุกอยู่ที่นั่นให้สาแก่ใจ
ไปแอบเปิดหนังสือเค้าอ่านเพราะจน ไม่มีตังค์ เอิ้กๆ
.
. . . เริ่มจากลืมตาข้างซ้าย ตามด้วยตาข้างขวา
กลับจากเฝ้าพระอินทร์ตอนเกือบสิเอ็ดโมง
วันที่หยุดงาน เราอยากตื่นสายซักครั้ง
เป็นการแสดงออกทางสัญลักษณ์อย่างหนึ่ง แสดงถึงการปลดเปลื้องตัวเองออก
จากพันธนาการ
ที่ร้อยรัดฟัดเหวี่ยงชีวิตของเราอยู่ชั่วนาตาปีที่เรียกว่างาน
พี่ชายมักจะสอนว่า ทำไปเถอะงานน่ะ สบายกว่าทำนาตั้งเยอะ
เราเห็นด้วย ขนาดว่าไม่เคยทำนา แต่คิดว่า ทำนามันน่าจะลำบากกว่านี้เป็นไหนๆ
ชาวนาเป็นกระดูกสันหลังของชาติ
แล้วอาชีพอื่นเป็นส่วนไหนของชาติ ไม่มีใครเปรียบไว้
งานที่เราทำอยู่ อาจจะเป็นไข่หำข้างซ้ายของชาติก็ได้
แต่ถ้าชาติเป็นผู้หญิงล่ะ? เราก็อาจจะเป็นปีกมดลูกข้างซ้ายล่ะมั้ง?
. . . .
อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ นั่งวินไปรถไฟฟ้าใต้ดิน
รถไฟฟ้าใต้ดิน มีสถานีศูนย์สิริกิติ์ ถึงปุ๊บ โผล่ขึ้นไปเจองานหนังสือเลย
รอรถอยู่ห้านาที ห้านาทีที่ไม่มีอะไรทำ อยู่ท่ามกลางคนแปลกหน้า
นึกอยากจะให้มีอุปกรณืซักอย่าง ที่รับส่งโปรไฟล์ระหว่างกันได้
อยู่ใกล้ๆกันปุ๊บ ข้อมูลในหน้าจอเด้งขึ้นมาปั๊บ
ว่าคนแปลกหน้าที่เราเห็นตอนนี้ ชอบอ่านหนังสือแบบไหน? ชอบดาราคนไหน?
เมื่อคืนดูละครมารึเปล่า? เคยไปเที่ยวสุไหงโกลกบ้างไหม? ฯลฯ
จะได้เป็นข้อมูลเบื้องต้นในการทำความรู้จัก เผื่ออยากจะคุยด้วย
แน่นอนว่าข้อมูลพวกนี้ เจ้าตัวต้องยินยอมแบ่งปัน และกรอกลงไปเอง
จะเปิดให้เป็นสาธารณะ หรือจะเลือกให้ข้อมูลเด้งเฉพาะเมื่อเจอกับคนที่มีข้อมูลโปรไฟล์
คล้ายๆกัน หรือข้อมูลที่เจ้าของเครื่องสนใจเป็นพิเศษ ก็ได้
แต่ห้ามกรอกข้อมูลแสดงความรวย ถือว่าเป็นการล่อเป้า และอาจจะโดนล่อเป้าง่ายๆ
รถใต้ดินมาแล้ว . . . .
จะมีที่ไหนซึ่งคนแปลกหน้าจะใกล้ชิดกันเท่าในรถไฟใต้ดิน
เบียดกันจนเกรงใจ
. . . .
ไปถึงงานหนังสือ มีแต่คนมาซื้อหนังสือ เต็มไปหมด
บางคนหิ้วถุง บางคนลากกระเป๋าใบใหญ่มาด้วยเหมือนเตรียมจะเดินทางไปต่างประเทศ
ซื้อหนังสือเสร็จ อาจจะโบกเครื่องบินข้างทางไปญี่ปุ่นเลยทันที
มีเสียงกระดิ่งจากเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่เดินถือป้าย
เตือนให้เราระวังทรัพย์สินของมีค่าที่เอาติดตัวมาซื้อหนังสือด้วย
เพราะนอกจากที่จะมีหนอนหนังสือแล้ว ก็ยังมีหนอนสังคมอยู่ด้วย
สังคมเน่าหนอน ตายขึ้นอืดจนไม่น่าพลิกศพ
. . . .
มีคนชอบนั่งเต็มบันไดทุกครั้งที่ไปงานหนังสือ
บันไดที่นี่อาจจะนุ่มน่านั่งเป็นพิเศษมั้ง? นั่งกันเป็นล้ำเป็นสัน
ป้อนนมลูกอยู่ก็มี นอนหนุนตักกันก็มี บ้างก็นั่งอ่านหนังสือที่เพิ่งซื้อมา
ประมาณว่า กระหายอยากมากมาย ซื้อมาแล้วอยากอ่าน
คงเหมือนคนหิวก๋วยเตี๋ยว ซื้อมาแล้วต้องรีบกิน เดี๋ยวเส้นมันอืด
น่าจะมีจิ้งจกขี้เล่นซักตัวตกลงมากลางวง
อยากเห็นคนวิ่งแตกตื่นกัน
. . . . เดินดูหนังสือด้วยอารมณ์หิวข้าว เหลือบดูเวลา โอ้ สี่โมงเย็นกว่าๆซะแล้ว
แว้บเดียว เดินมาสี่ชั่วโมงกว่าแล้วรึนี่?
กลับดีกว่า
. . . .
ลงรถไฟใต้ดินกลับเหมือนเดิม
. . . .
ได้หนังสือมาเล็กน้อยพอเป็นพิธี
แอบไปเปิดอ่านจนเขามองตาเขียวปั๊ด
หนังสือที่ขายดีสุดๆ เท่าที่ดุจากจำนวนคนหน้าบูธ
น่าจะเป็นพวกหนังสือการ์ตูน ที่ขายกันเป็นเซ็ต เอามาลด เด็กๆก็ซื้อกัน
กับหนังสือของสำนัก อะบุ๊ค คนก็ซื้อกันมากพอสมควร
อีบุ๊คก็มีขายกันมากขึ้น แต่ยังไง เสน่ห์ก็ยังสู้หนังสือกระดาษไม่ได้อยู่ดี
เสน่ห์คืออะไร?
เสน่ห์คือผักชนิดหนึ่งคล้ายสะระแหน่มั้ง?
. . . . อ่านจบไปแล้วหนึ่งเล่ม ยังเหลืออีกหลายเล่ม
และจะอ่านหลายเล่มนั้นต่อไป
ลงนาม
เป็ดสวรรค์
ขำจัง ไดอารี่จริง เขียนโดนใจ อย่าลืม การแข่งขันทำให้เราพัฒนาครับ แต่อย่าจริงจังกับมันมาก เอาหนุกๆก็พอ เนอะ
Create Date : 03 เมษายน 2555 |
|
24 comments |
Last Update : 4 เมษายน 2555 0:45:54 น. |
Counter : 1223 Pageviews. |
|
|
|
เพราะว่า
ไปล่าสุดงานท่องเที่ยวรถติดมว๊ากกกกก
ไม่ไหว
หาที่จอดไม่ได้
สุดท้ายกลับดีกว่า
รินจึงได้ข้อสรุปว่า
ถ้าใครจะไปศูนย์สิริกิตติ็เนี่ย
รถใต้ดิน สะดวกกว่าเยอะ
อ้าว เค้าคนบ้านนอกเพิ่งรู้นี่นา