► ►► . . นิ้ ว .....ห น า ว ...แ ล ะ ก ร น . ◄ ◄◄
ช่วงเวลา สามสี่วันที่ผ่านมา
ผมมีความคิดแปลกๆเกิดขึ้นในหัว อีกแล้ว
เป็นความคิดที่ทำให้ผมชอบมองมือผู้หญิงคนนั้นที คนนี้ที
ตลอดหลายวันที่ผ่านมา
มันเป็นความคิดที่ค่อนข้างทะลึ่งตึงตัง
แต่อยากจะบันทึกไว้ เผื่อลูกหลานย้อนกลับมาอ่าน
ในอีกหลายปีข้างหน้า
ก็คือ ช่วงนี้ผมเห็นมือใครสวยๆเป็นไม่ได้
ผมมักจะคิดไปว่า “เธอเคยใช้มันช่วยตัวเองบ้างไหมนะ? ”
คิกๆ
คิดแล้วก็เขิน
ผมคงกำลังเป็นโรคจิตอ่อนๆถึงกลางแล้วล่ะ
ไม่รู้คิดทำไม ไม่มีเหตุผล
เหตุผลนิดๆที่พอจะคิดได้
คงเป็นการพยายามมองหาความขัดแย้ง กับรูปลักษณ์ภายนอกที่ปรากฎ
การแต่งตัวที่โฉบเฉี่ยว ท่าทางมั่นอกมั่นใจของเธอที่สื่อออกมา
เบื้องหลังลึกๆ อาจจะเป็นคนขี้เหงา และไม่มีมั่นใจในตัวเองเอาซะเลย
แต่กลบเกลื่อนด้วยภาพลักษณ์ที่ตรงกันข้าม
โดยส่วนตัว
ผมชอบอะไรก็ตาม ที่มันมีความขัดแย้งในตัวเอง
ไม่รู้ทำไม แค่คิดว่า มันไม่ปกติดีนะ
อาจจะเป็นอาการของการโหยหาความแตกต่าง
อาการต่อต้านการราบเรียบและปกติเกินไปของโลก
ล่ะมั้ง?
เป็นพวกอัตถิภาวะนิยม
หรือพยายามจะเป็น
.
.
.
มีเพื่อนๆมาบอกว่า ไม่เข้าใจบางอย่างที่ผมเขียน
บางอย่างที่ผมพยายามจะสื่อ ผ่านงานเขียน
ซึ่งผมคิดว่าไม่แปลก
ถ้าเข้าใจทุกอย่างที่ผมเขียน เราคงต้องเป็นแฟนกัน
หรือผูกเสี่ยวกัน อย่างใดอย่างหนึ่ง
งานเขียนของผม ค่อนข้างจะออกแนว
จะพูดให้อ่านแล้วดูดีคือ อิมโพรไวซ์ ตามใจ
ตามอารมณ์และจินตนาการในตอนนั้น
และถ้าจะให้พูดตรงๆแบบนักเลงบ้านค่ายคือ เขียนแบบสุกเอาเผากิน
ผมเขียนทุกอย่าง จากข้อมูลในสมอง ไม่ได้อ้างอิงอะไร
เขียนจากประสบการณ์ที่ได้พบเจอมา
สิ่งที่เพื่อนกำลังอ่านในบรรทัดนี้ ย่อหน้านี้
มันอาจจเป็นพลังอะไรซักอย่าง ที่เกิดจากบัวลอยไข่หวาน
ที่ผมเพิ่งจะกัดก้นถง แล้วดูดจ๊วบๆ
หมดไปเมื่อครู่นี้
บางทีเขียนแล้ว กลับมาอ่านเอง ยังนึกไม่ออก
ว่าอารมณ์ตอนนั้น เขียนแบบนี้ ได้อย่างไร?
เวลาเราคิดอะไรซักอย่าง พยายามจะสื่อมันออกมา
แล้วมีคนไม่เข้าใจ ผมคิดว่า มันมีสาเหตุอยู่2 อย่างคือ
1.มันเจ๋งไป
2.มันยังไม่เจ๋งพอ
ถ้ามันอยู่ตรงกลาง คนจะยอมรับ
และเข้าใจ
ส่วนจะเป็นข้อไหน ต้องลองถามไอ้ปื้ดดู
.
.
.
“ความรักจะยิ่งใหญ่แค่ไหน
ขึ้นอยู่กับพื้นที่ว่างในหัวใจของเธอ
เธอมีที่ว่างสำหรับความรักมากแค่ไหน?
ความรักมันก็จะมีขนาดเท่านั้นแหละ”
ไม่ได้เกี่ยวกับย่อหน้าข้างบน
เป็นเพียงคำพูดที่เพิ่งคิดได้
มันโผล่ออกมาจากไหนไม่รู้?
อาจจะเป็นอิทธิพลจากการดูสารคดี
ประวัติของคิมจองอิล
ทุกอย่างมีที่มาที่ไปทั้งนั้น
เพียงแต่บางครั้ง เราก็ไม่เข้าใจ
และที่สุด เหตุผลก็จะถูกลืมเลือน
และผลลัพธ์ ก็จะถูกนำไปใช้ทั้งอย่างนั้น
.
.
.
.
.
ผมได้ยินเสียงกรน ดั่งสนั่นมาจากห้องข้างๆ
เขากรนทะลุฝาผนังขนาดครึ่งฟุตมาได้อย่างไร?
เป็นเรื่องที่น่าฉงนยิ่ง
ทุกครั้งที่ผมเดินผ่านห้องนี้
ผมจะได้ยินแต่เสียงกรน
ว่างๆ ผมจะดักดูหน้าเจ้าของห้องนี้ซักหน่อย
เขาอาจจะเป็นมนุษย์ที่กรนดังที่สุดในสวรรณภูมินี้ก็ได้
.
.
.
.
-ภาคใต้ตอนล่างน้ำท่วม
-โยกย้ายนายพลนายพัน บูรพาพยัคฆ์ได้ดี
-น้ำทะเลใกล้โรงไฟฟ้าฟุกุชิมะ ปนเปื้อนสูงมาก
น่ากลัวว่าปลาบู่ทะเลจะกลายพันธุ์เป็นก็อดซิลล่า
-นักข่าวไทย ไม่เข้าใจความหมายของคำว่า
กัมมันตรังสี กับ กัมมันตภาพรังสี ใช้สลับกันมั่วไปหมด
-ผู้ประท้วงในลิเบีย ยึดเมืองคืนจากรัฐบาลได้ 1 เมือง
-ประกวดมิสไทยแลนด์ยูนิเวิร์ส ใครได้ไม่รู้ แต่รู้ว่า เธอจะต้องมาแสดง ละครแน่ๆ
.
.
.
.
อากาศเริ่มหนาวเย็น
หัวนมตั้งชูชัน รากับจะประกาศว่า
“ ข้านี้หาได้ระย่อต่อพลังแห่งเหมันต์ผิดฤดูไม่”
ออกไปยืนดูลมหนาว
ยิ้มให้ดาวดวงหนึ่ง แล้วก็คิดถึงเธอ
หมวยตาตี่ แห่งชลบุรี
ผมว่าลึกๆแล้ว ผู้หญิงก็คงอยากถอดเสื้อเดินได้
เหมือนผู้ชายเหมือนกันแหละ เนอะ
.
.
.
.
ลงนาม
เป็ดสวรรค์
ผู้เฝ้าประตูแห่งฮอกวอร์ต
หมวดนี้ ขำๆ ไดอารี่ แล้วแต่จะสนับสนุนครับ
ภาพกระแดะศิลป์ วาดโดยเป็ดสวรรค์
Create Date : 28 มีนาคม 2554 |
|
27 comments |
Last Update : 29 มีนาคม 2554 0:00:15 น. |
Counter : 1463 Pageviews. |
|
|
|
ผู้หญิงสมัยนี้ก็เนาะ
ชอบแต่งตัวโฉบเฉี่ยว
หนุ่มๆก็มองจนเหลียวหลัง
ทำตัวไม่น่ารักเลยเนาะ
โชคดีที่เราแต่งตัวมิดชิด
แต่งชุดไทยทุกวันเลย