|
กระต่ายน้อยกับเงาจันทร์
มีนิทานปรัมปราเรื่องหนึ่ง เกี่ยวกับกระต่ายน้อยที่หลงรักพระจันทร์
ในสมัยโบราณ พระจันทร์ไม่ได้มีสีเหลืองอ่อนและอยู่ห่างไกลจากโลกอย่างเช่นทุกวันนี้ แต่พระจันทร์มีสีชมพูอ่อนๆและแสงของพระจันทร์ก็ช่วยบรรเทาความเหน็บหนาวในเวลาค่ำคืน สัตว์น้อยใหญ่มักชอบมาอาบแสงจันทร์และพูดคุยกับพระจันทร์ มันเป็นช่วงเวลาของอดีตกาลที่แสนสงบสุข
มีกระต่ายน้อยตัวหนึ่ง เธอหลงรักพระจันทร์ แต่เธอไม่กล้าแม้แต่จะเข้าไปใกล้พระจันทร์ เธอกลัวว่าพระจันทร์จะไม่ชอบเธอ
กระต่ายน้อยแอบมองพระจันทร์พูดคุยกับสัตว์อื่นๆทุกคืน ทุกคืน เธออิจฉาสัตว์เหล่านั้นที่ได้ใกล้ชิดพระจันทร์ที่แสนสวย อีกทั้งได้รับความอบอุ่นจากพระจันทร์
กระต่ายน้อยแอบอิจฉาในใจ ไม่อยากให้ใครได้พูดคุยกับพระจันทร์ ไม่อยากให้ใครได้รับแสงสีชมพูอ่อนๆที่แสนจะอบอุ่นจากพระจันทร์ เธอจึงวางแผน
ในช่วงเวลาที่ดวงอาทิตย์สาดแสง พระจันทร์ออกท่องเที่ยวไปยังดินแดนส่วนอื่นของโลก กระต่ายน้อยออกไปบอกสัตว์น้อยใหญ่ในป่า ว่าคืนนี้จะมีอุกกาบาตนับพัน ตกลงมาจากฟากฟ้า ขอให้พี่น้องสัตว์ป่าหลบภัยยังสถานที่ปลอดภัย อย่าได้ออกมาข้างนอกในคืนนี้
ราตรีล่วงเข้ามา ไม่มีสัตว์ใดๆเลยออกมารับแสงจันทร์ในคืนนี้ พระจันทร์แปลกใจมาก ได้แต่เรียกหาสัตว์ต่างๆที่คุ้นเคย แต่กลับปรากฏร่างของกระต่ายตัวเล็กๆที่ไม่คุ้นตา
"สวัสดีกระต่ายน้อย" "สวัสดีค่ะคุณพระจันทร์" "เธอรู้ไหมว่าสัตว์ทั้งหลายไปไหน" "สัตว์ทั้งหลายให้ข้าเป็นตัวแทนมาบอกท่านว่าพวกเขาเบื่อท่านแล้ว ไม่ชอบท่านแล้ว" "จริงหรือ?" "แต่ข้ารักท่านนะ ท่านพระจันทร์ที่แสนสวยงาม ข้ารักแสงสีชมพูอ่อนๆที่แสนอบอุ่นของท่าน แม้ว่าคนอื่นๆจะไม่รักท่านก็ตาม" "กระต่ายน้อยอย่าปลอบใจข้าเลย" "ข้ารักท่าน ขอติดตามท่านไปได้หรือไม่" "กระต่ายน้อย เจ้าคงไม่ได้รักข้าหรอก ข้าเป็นแค่วัตถุกลมโตที่ส่องแสงแห่งความอบอุ่นเท่านั้น ข้าไม่ได้พิเศษอะไรเลย และมาตอนนี้ สัตว์ทั้งหลายก็ไม่ต้องการข้า ไม่อยากพูดคุยกับข้าแล้ว ข้าเสียใจเหลือเกิน" ".....แต่ข้าต้องการท่านน.."
ก่อนสิ้นเสียงของกระต่ายน้อย พระจันทร์ที่แสนเสียใจ ที่ทุกคนทิ้งเธอไป ค่อยๆหรี่แสงลงไป แล้วแสงของเธอค่อยๆซีดลง ซีดลง พร้อมกันนั้นร่างของเธอค่อยๆลอยขึ้น หระจันทร์ไม่ทันได้ฟังแม้แต่คำรำพันของกระต่ายน้อย เธอค่อยๆลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า โดยมีมวลหมู่เมฆที่อยู่เบื้องบนค่อยๆโอบรับพระจันทร์เอาไว้
"ท่านพระจันทร์ ข้าขอโทษ"
แต่มันสายไปแล้วล่ะ กระต่ายน้อย
ตั้งแต่นั้นมาทุกค่ำคืน กระต่ายน้อยได้แต่นั่งริมลำธาร เฝ้ามองเงาของตัวเองเคียงคู่พระจันทร์ เพื่อหวังว่าสักวันหนึ่ง พระจันทร์จะกลับลงมาหาเธอ ซักวันหนึ่ง พระจันทร์จะกลับมาอยู่ใกล้ๆเธอ ซักวันหนึ่ง เธอจะได้รับแสงสีชมพูอ่อนๆที่แสนอบอุ่น เธอนั่งเฝ้ามองเงาบนผืนน้ำนั้น พร้อมกับเงาที่สะท้อนหยดน้ำตาในนัยน์ตาเธอ นานเนิ่นนาน..
คนบางคนเกิดมาเพื่อให้เรารัก แต่ไม่ได้เกิดมาเพื่อรักเรา
บางทีเราก็ใช้คำว่ารักเป็นข้ออ้างในการแสดงความเห็นแก่ตัว
Create Date : 16 กรกฎาคม 2550 |
Last Update : 16 กรกฎาคม 2550 3:54:12 น. |
|
20 comments
|
Counter : 4150 Pageviews. |
|
|
|
โดย: คนเคยดื้อ (คนเคยดื้อ ) วันที่: 16 กรกฎาคม 2550 เวลา:5:33:13 น. |
|
|
|
โดย: Ishtar วันที่: 16 กรกฎาคม 2550 เวลา:9:42:52 น. |
|
|
|
โดย: clip IP: 58.64.109.1 วันที่: 16 กรกฎาคม 2550 เวลา:10:01:21 น. |
|
|
|
โดย: เคทเคท IP: 203.172.166.210 วันที่: 16 กรกฎาคม 2550 เวลา:10:35:26 น. |
|
|
|
โดย: kookkom (the kookkom ) วันที่: 16 กรกฎาคม 2550 เวลา:10:38:50 น. |
|
|
|
โดย: kengCAD วันที่: 16 กรกฎาคม 2550 เวลา:13:24:17 น. |
|
|
|
โดย: SailorMay IP: 202.28.181.9 วันที่: 16 กรกฎาคม 2550 เวลา:17:21:54 น. |
|
|
|
โดย: ยางมะตอยสีชมพู (ยางมะตอยสีชมพู ) วันที่: 17 กรกฎาคม 2550 เวลา:2:03:05 น. |
|
|
|
โดย: pasuta วันที่: 18 กรกฎาคม 2550 เวลา:19:50:34 น. |
|
|
|
โดย: เยี่ยมรุ้ง วันที่: 18 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:55:21 น. |
|
|
|
โดย: PANGJUNG IP: 203.172.186.52 วันที่: 13 สิงหาคม 2550 เวลา:14:58:08 น. |
|
|
|
โดย: ชี่ IP: 202.28.179.13 วันที่: 10 ธันวาคม 2550 เวลา:11:05:42 น. |
|
|
|
โดย: ขาดรักที่หามานาน IP: 61.7.190.96 วันที่: 17 มกราคม 2551 เวลา:22:34:32 น. |
|
|
|
โดย: ไอเหงา IP: 158.108.2.6 วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:16:45:38 น. |
|
|
|
โดย: นิรนาม IP: 210.246.192.42 วันที่: 14 ตุลาคม 2552 เวลา:13:43:49 น. |
|
|
|
โดย: to-to-jang IP: 125.24.122.163 วันที่: 10 มีนาคม 2559 เวลา:23:31:06 น. |
|
|
|
|
|
|
|