แผนลวง ติดบ่วงรัก บทที่ ๙ ชายแดนเดินตามเมืองวดีไปแต่สายตาก็มองไปรอบๆ บริเวณ เธอพาเขาออกประตูด้านข้าง มุ่งตรงไปยังเรือนไม้สองชั้นที่อยู่ติดๆ กัน มีทางเดินเล็กๆ เชื่อมต่อเรือนไม้สองหลัง ‘ไม่แปลกตาไปจากเดิมเลย เริ่มโทรม แต่การตกแต่งดูแปลกตาไป คงเป็นฝีมือคนที่เดินนำอยู่ด้านหน้าเขาตอนนี้ล่ะสิ’ ชายหนุ่มแอบคิดอยู่ในใจ “ห้องนี้เป็นห้องนวดไทย” เมืองวดีหยุดยังหน้าประตูห้องๆ หนึ่ง ชายหนุ่มมองเข้าไปข้างใน ‘กว้างขวางเอาการ มีฟูกหนาเรียงรายอยู่เป็นแถว ผ้าม่านกั้นเป็นสัดส่วน แต่ดูเก่าไปหน่อย’ ชายหนุ่มคิดเงียบๆ ในใจไม่ได้พูดออกมา พร้อมเหลือบตามองรางผ้าม่านที่แขวนติดเป็นแนวยาวอยู่ด้านบน ผ้าม่านสีครีมแขวนผูกไว้ริมแต่ละด้านของตัวรางที่แยกเป็นช่วงๆ กั้นเป็นสัดส่วนเล็กๆ ไว้ “มีแค่ 8 เตียงเองเหรอ แล้วรับทัวร์กันยังไงล่ะ” “มีชั้นสองอีก” เธอตอบแต่เพียงสั้นๆ ทุกเช้าเธอจะต้องเดินสำรวจความเรียบร้อยของสถานที่ รวมทั้งอุปกรณ์ต่างๆ เป็นประจำ แม้ว่าจะมีพนักงานประจำที่ได้รับมอบหมายหน้าที่คอยดูแลในส่วนของตนอยู่ แต่หญิงสาวก็มักจะตรวจตราสม่ำเสมอ “สภาพเริ่มโทรมแล้วนะ คุณย่าไม่คิดปรับปรุงบ้างรึไงนะ” เสียงบ่นเบาๆ ดังขึ้นมาอีก เมืองวดีหยุดเดินทันที หันหน้ามายังคนขี้บ่นที่เดินตามมา “เห็นว่าหมดฝนนี้ คุณย่าจะปรับปรุงค่ะ” “น้อย ทำไมชุดนวดมันเหลือแค่นี้ล่ะจ๊ะ” เมืองวดีหยุดถามหญิงสาวที่กำลังแยกเสื้อผ้าที่ให้ลูกค้าผลัดเปลี่ยนเวลานวดใส่ตู้กระจกมุมห้อง “ทางแม่บ้านยังไม่เอามาให้เลยค่ะ สายป่านนี้แล้ว หลังๆ ต้องคอยไปตามอยู่เรื่อย” พนักงานสาวบ่นเชิงฟ้องนิดๆ “เราต้องไปตามด้วย ไม่ใช่รอให้เขาเอามาส่งอย่างเดียว เกิดมีลูกค้าทัวร์กลุ่มใหญ่มา จะไม่ทันการ” “ค่ะ” พนักงานที่ชื่อน้อย ก้มหน้างุด รีบเดินออกไป ชายแดนเลิกคิ้วมองเมืองวดีอย่างเงียบๆ ไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่เก็บความประหลาดใจในตัวหญิงสาวไว้ในใจ แต่เพียงครู่เดียว พนักงานคนเดิมก็เดินหน้ามุ่ยเข้ามาอีกครั้ง “คุณวิลล์คะ ทางแม่บ้านแจ้งมาว่า เครื่องซักผ้าเสียค่ะ เขายังไม่ได้ซัก ช่างกำลังซ่อมเครื่องอยู่” “อ้าว ทำไมไม่จัดการซ่อมหรือแจ้งมาตั้งแต่เมื่อวาน แล้วเกิดมีลูกค้าทัวร์เข้ามาจะทำยังไง” เมืองวดีเริ่มโวยวาย “ไปบอกแม่บ้าน หอบเสื้อผ้าไปซักที่เรือนคุณย่า แล้วค่อยเอามาปั่น ผ้าปูที่นอนยังไม่ต้อง มีเยอะแยะ ไปเลย ไปบอกเดี๋ยวนี้ เฮ้อ…” หญิงสาวทิ้งตัวลงนั่งบนฟูกนวดตัวที่อยู่ใกล้ตัว มือเกาหัวยิกๆ ทั้งที่ไม่ได้คันอะไรสักนิด เมืองวดีเหลือบสายตามองไปยังชายหนุ่ม พร้อมถอนหายใจอีกหนึ่งเฮือก “ไปเรือนด้านหลังกันก่อนนะคุณ ขอไปดูปัญหาหน่อย” ชายแดนไม่ตอบแต่พยักหน้า เขาเพิ่งจะเห็นหญิงสาวทำงานชัดๆ ก็วันนี้ ปัญหาจุกจิกแบบนี้มันงานของผู้หญิง จะให้เขากลับมาดูแล เป็นไปไม่ได้หรอก งานเขาก็ปวดหัวพอแล้ว พอคิดถึงเรื่องงาน ชายหนุ่มก็เผลอตัวถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ “ไม่อยากไปก็กลับไปพักก่อนได้นะคุณ เอาไว้วันหลังค่อยดูใหม่แล้วกัน” “เปล่าไม่ได้มีอะไร ว่างมากก็จะเบื่อ ไปดูด้วยกันแหละ เผื่อช่วยอะไรได้” “โอเค งั้นไปกันค่ะ” เมืองวดีรีบลุกขึ้นยืน อารามเร่งรีบพลาดไปเหยียบชายผ้าคาดเตียงที่ปูไว้ ลื่นล้มโครม ลงไปนั่งอีกครั้ง คราวนี้ทำเอาเธอหน้าเบ้ ชายหนุ่มแทบจะปล่อยก๊าก ออกมาแต่เห็นหญิงสาวเม้มปาก เขาก็กลั้นอาการหัวเราะไว้ แต่ก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ แต่ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะทันว่าอะไร ก็มีเสียงวิ่งตึกตัก ดังจากข้างนอก พอเขาหันไปมองก็เห็นชายหนุ่มในชุดผ้าพื้นเมือง หน้าตาตื่นตรงมาหาเมืองวดี “คุณวิลล์ครับ ตู้ซาวน่าไฟฟ้าจู่ๆ ความร้อนมันขึ้นสูงกว่าที่ตั้งไว้ครับ พอดีลูกค้าออกมาก่อน ยังไม่ครบเวลา เขาบอกผมว่าร้อนมาก ผมให้ดื่มน้ำเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ลูกค้ากำลังอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ครับ” พนักงานหนุ่มรายงานหน้าตาตื่น “ดีมาก อาร์ต ไปคอยดูแลลูกค้าเถอะ เครื่องปิดแล้วรึยัง” “ครับ” “จ๊ะ เดี๋ยวไม่มีลูกค้า พี่จะไปตรวจดู หนักนักคงต้องเรียกช่างของเขามาดูให้” หนุ่มอาร์ต รีบเดินออกจากห้องไปเพื่อดูแลลูกค้า “คุณมีพนักงานสปาผู้ชายด้วยเหรอ” ชายหนุ่มเอ่ยทันทีที่หนุ่มน้อยออกจากห้องนั้นไป “ค่ะ มีสิคะ น้ำหนักมือผู้ชายเหมาะสำหรับคนนวดหนักนะ แล้วลูกค้าเขาก็พอใจนะ ไม่อันตรายหรอกคุณ เราคัดคนมาฝึก แล้วสถานที่เราก็ไม่ได้เป็นห้องส่วนตัว ยกเว้นส่วนนวดน้ำมัน แต่ที่ผ่านมาไม่ได้มีปัญหาอะไร” หญิงสาวอธิบายซะยืดยาว กลัวเขาไม่เข้าใจ แต่พูดจบชายหนุ่มก็พยักหน้า จะเข้าใจหรือพยักหน้าขอไปที หญิงสาวก็ไม่สนใจ “งั้นเราไปดูห้องซักรีดกันก่อนนะคุณ ปัญหานั้นด่วนกว่า ทำไมวันนี้มีเรื่องวุ่นวายแต่เช้าเลยนะ ซวยจริงๆ” หญิงสาวส่ายหัวบ่นพึมพำออกมา มองชายหนุ่มที่ยืนอยู่ด้วยสายตาขุ่นๆ วันนี้ทั้งวันเมืองวดีวุ่นไปกับการจัดการปัญหาภายในสปา โดยมีชายแดนเป็นผู้ติดตามดูการทำงานของหญิงสาวอย่างเงียบๆ ชายหนุ่มอดที่จะประหลาดใจไม่ได้ ไม่คิดว่าหญิงสาวจะจัดการทุกอย่างโดยลำพังอย่างคล่องแคล่ว คุณย่าคงปล่อยงานให้เธอจัดการได้อย่างวางใจ จนบ่ายๆ นี่แหละที่เขาขอตัวไปพัก เห็นหญิงสาวทำงานแล้วตัวเขาเองก็ต้องไปจัดการเรื่องงานเขาเหมือนกัน ไม่อยากให้หญิงสาวมาซักอะไรมากมายเรื่องงานเขา เพื่อนที่เป็นหุ้นส่วนของเขามักเป็นคนทำเรื่องการตลาด ตัวชายแดนเองมักจะเป็นคนออกแบบนำเสนอ จะให้เขาไปคุยกับคนโน้น ประจบคนนี้เขาทำไม่เป็น เห็นเมืองวดีหญิงสาวตัวเล็กๆ วิ่งวุ่นทำโน่นทำนี่ สั่งงานอย่างคล่องแคล่ว เขาเองก็ยังอดทึ่งไม่ได้ ‘หรือเขาจะคิดมากไปเอง เรื่องคุณย่า ดูๆ แล้วเธอก็ไม่น่าจะอยากแต่งงานกับเขา คอยหลบหน้าเขาซะด้วยซ้ำไป ต้องรอคุณย่ากลับมาจะได้บอกว่าเขายืนยัน ไม่แต่งงาน แต่ถ้าเธอจะมาปอกลอกคุณย่าล่ะ เขายอมไม่ได้แน่ข้อนี้ แม้เขาจะไม่สนใจสปาแห่งนี้ก็เถอะ แต่มันเป็นของคุณย่า สองสามวันนี้ต้องสังเกตพฤติกรรมเธออย่างใกล้ชิดซะแล้ว เวลายิ่งมีน้อยๆ อยู่’ ชายหนุ่มนอนคิดเพลินจนเผลอตัวงีบหลับไป ตื่นมาอีกทีก็ได้ยินเสียงกุกกักๆ อยู่ด้านหลังบ้าน แต่พอเดินไปดู ก็เห็นเมืองวดีกับแม่บ้านสองคน กำลังเอาผ้าออกจากเครื่องซักผ้า ‘นี่ยังไม่เสร็จกันอีกเรอะ’ แม้จะคิดแบบนี้แต่ก็ถามไปว่า “เหลืออีกเยอะไหม ทำไมไม่จ้างร้านข้างนอกไปก่อน” “ไม่ทัน เย็นนี้มีทัวร์จองเข้ามา ดีนะวันนี้มีแดด” เมืองวดีพูดไปทำงานไป “รีบเอาไปปั่น ถังใหญ่ น่าจะแห้งทัน” หญิงสาวพูดกับพนักงานสองคนที่เตรียมพร้อมขนตะกร้าผ้า ไปยังเรือนซัก พอพนักงานลับสายตาไป หญิงสาวก็เดินไปที่เคาน์เตอร์ กดโทรศัพท์ “ชบา ทางศูนย์จะส่งช่างมาดูตู้ให้เมื่อไหร่” ชายหนุ่มเห็นหญิงสาวเงียบไปสักพัก ก่อนวางหูพร้อมชงกาแฟ “ขอผมแก้วหนึ่งนะ” เขารีบตะโกนบอก ทันเห็นหญิงสาวขมวดคิ้ว ก่อนที่จะหยิบแก้วกาแฟมาเพิ่มอีกใบ โดยไม่ต้องบอก เธอก็ชงมาให้เขา ก็แหมนะ มาอยู่นี่ไม่กี่วัน เขาก็ชอบให้เธอชงมาให้ ก็น่าจะจำได้ว่ากินแบบไหน “มีเค้กด้วย เอามากินสิ ผมซื้อมาไว้” หญิงสาวจัดการเปิดตู้เย็น เห็นกล่องเล็กๆ คาดว่าน่าจะเป็นกล่องเค้ก ก็จัดแจงเปิดจัดใส่จาน พร้อมยกมาเสิร์ฟที่โต๊ะ “ถ้าเจอคุณย่าแล้ว คุณจะรีบกลับกรุงเทพไหม” จู่ๆ หญิงสาวตั้งคำถามที่ทำเอาชายหนุ่มแทบสำลักกาแฟ “ก็ไม่นานหรอก ช่วงนี้งานยุ่ง แต่ผมมีเรื่องจะตกลงกับคุณย่า” ‘เรื่องตกลงกับคุณย่า’ เมืองวดีทวนในใจ หญิงสาวแอบมองเขา แต่เขาทำเป็นไม่เห็น ยกกาแฟขึ้นดื่ม ‘ช่างเขา อย่ามาเกี่ยวกับเราแล้วกัน’ เธอรีบกินจะได้รีบไป แต่ยังไม่ทันหมด เสียงรถยนต์ที่มาจอดหน้าบ้าน สักครู่ก็มีเสียงทักดังขึ้นมา “สวัสดีครับน้องวิลล์ คุณชายแดน มาอยู่กันตรงหลังบ้านนี่เอง” ผู้กองหนุ่มส่งยิ้มให้เมืองวดีและโค้งนิดๆ ให้กับชายแดน “สวัสดีค่ะ กาแฟสักแก้วนะคะ ผู้กอง” หญิงสาวถามตามมารยาทเจ้าบ้านที่ดี ก็ได้รับคำตอบเป็นการพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม “สักแก้วก็ดีครับ ขอบคุณครับ” “มีอะไรวะ” ชายแดนพูดแทรกขึ้นมา “ได้ข่าวอะไรเพิ่มเติมไหม” น้ำเสียงจริงจัง ทำให้ผู้กองหนุ่มลากเก้าอี้ตัวใกล้สุดมานั่ง “อึม คุณย่าโทรมาเมื่อสักครู่ใหญ่ๆ” “คุณย่าโทรมา…” เมืองวดีตะโกนด้วยความดีใจ “คุณย่าว่ายังไงบ้างคะ ผู้กอง” ทั้งชายแดนและเมืองวดีต่างก็จ้องหน้าผู้กองวรเวช รอฟังคำตอบอย่างจดจ่อ “คุณย่าโทรมาบอกว่า จะกลับมาวันมะรืน ท่านขอเคลียร์ธุระก่อน” “แล้วทำไมคุณย่าไม่โทรหาน้องวิลล์ หรือฉันล่ะ” ชายแดนถือโอกาสเรียกน้องวิลล์ไปด้วย แต่อาการกำลังเคร่งเครียด ทำให้หญิงสาวไม่ได้ใส่ใจ “ถามแล้ว คุณย่าบอกไม่อยากตอบคำถามทางโทรศัพท์ ค่อยไปคุยกันทีเดียว” ชายแดนพยักหน้าเห็นด้วย แน่นอนไม่ว่าเขาหรือน้องวิลล์ ถ้าได้คุยกับคุณย่า จะต้องซักถามท่านมากแน่นอน ยิ่งรายนั้น ชายหนุ่มปรายตามองไปยังหญิงสาวที่นั่งไม่ห่างกัน คงต้องซักมากเพื่อกลบเกลื่อนความจริง “วิลล์ขอตัวก่อนนะคะ หน้าร้านกำลังวุ่นๆ” เมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรแล้ว หญิงสาวรีบขอตัวไปจากตรงนั้น เพราะไม่ชอบสายตาจับผิดของชายแดนที่มองมายังเธอ “ครับ” ผู้กองรับคำสั้นๆ “แกยังไม่รีบกลับใช่ไหม อยู่คุยกันก่อนนะ” ชายแดนไม่สนใจหญิงสาวหันไปบอกผู้กองวรเวช เพื่อนรัก ...คอปเตอร์..   Create Date : 17 กรกฎาคม 2555 4 comments Last Update : 17 กรกฎาคม 2555 21:07:31 น. Counter : 1450 Pageviews. Share Tweet

อีกสักแก้ว เอ้ย อีกสักตอนก็ดีค่ะ ฮ่าฮ่า คุณคอป สู้ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   โดย: i-momak IP: 101.109.29.104 17 กรกฎาคม 2555 20:43:27 น.

ฮ่าๆๆ ค่ะ คุณไอ จะปั่นต่อไป อิอิ อยากให้คุณย่าออกโรงแล้ว ฮ่าๆๆ   โดย: น้องคอป (copter-forwriter ) 17 กรกฎาคม 2555 20:56:52 น.

โอ้โฮ้ พี่คอป เขียนเก่งขึ้นมากมายจนน้องตามไ่ม่ทันแล้ว ยกนิ้วด้วยมือสองข้างเลยเอ้า สุดยอด   โดย: มะล่าร์ IP: 171.7.114.37 17 กรกฎาคม 2555 22:31:01 น.

เมืองวดีเก่งนะเนี่ย   โดย: คุณพีทคุง (ลายปากกา ) 4 กันยายน 2555 18:41:21 น.