แผนลวง ติดบ่วงรัก บทที่ ๓ เสียงเพลงดังขึ้นมาปลุกแต่เช้า เมืองวดีควานหาโทรศัพท์ที่วางอยู่บนหัวเตียงของเธอ ก่อนที่จะกดปิด แล้วบิดขี้เกียจไปมา เช้าวันนี้แม้ว่าจะเป็นวันหยุดของเธอ แต่หญิงสาวก็ต้องตื่นแต่เช้า ตั้งใจเอาไว้ว่าจะไปคุยกับคุณชูชัย แห่งสวนอิศรา ที่อยู่ระหว่างกลางไร่รุ่งอรุณและไม้หอมสปารีสอร์ต “โอย ... ยังไม่อยากตื่นเลย” เสียงโวยวายของเมืองวดีดังอู้อี้ออกมา สายตาจ้องมองไปยังหน้าต่าง “ฟ้าก็ยังครึ้มๆ น่านอนชะมัด” ว่าแล้วก็ล้มตัวนอนลงอีกครั้ง เมื่อคืนแม้ว่าเธอจะพยายามข่มตาหลับ ก็เห็นแต่ภาพตาขี้เก็กนั่นจ้องหาเรื่องเธอ มันทำให้เธอหงุดหงิดใจยังไงพิกล ให้ตายสิทำไมมันต้องเกิดอะไรขึ้นในตอนนี้นะ เรากำลังจะขอลาออก กลับมาช่วยคุณตาอยู่ทีเดียว เหตุการณ์มันรวดเร็วจนตอนนี้ก็ยังงงว่ามันเกิดอะไรขึ้นมา มันเป็นความจริง ไม่ใช่ความฝัน เธอลองหยิกแขนตัวเอง “โอ๊ย..เจ็บจริงนี่หว่า ไม่ได้ฝันไป” แล้วก็ต้องลูบแขนตัวเองป้อยๆ ภาพพ่อหลายชายคนดีของคุณย่า มองเธอด้วยสายตาที่แปลกๆ ยังกะตำรวจกำลังจะตะครุบผู้ร้าย มันตามหลอกหลอนเธอทั้งคืน ‘ตาบ้าเอ้ยยย ฉันไม่ใช่ผู้ร้ายของนายนะ’ เธอเถียงในใจ แต่พอนึกได้ว่า พ่อขี้เก็กไม่ได้อยู่แถวนี้ ก็หัวเราะออกมาเบาๆ กับความประสาทของตัวเอง หญิงสาวอ้อยอิ่งอยู่บนเตียงสักพัก ถึงได้ค่อยๆ ลุกเดินไปเปิดผ้าม่านที่ปิดกั้นแสงที่มักจะลอดมาแยงตาเธอเสมอ แต่เช้าวันนี้ท้องฟ้ายังคงครึ้มฟ้าครึ้มฝน “จะตกไหมหนอ อากาศน่านอนจัง” เมืองวดีมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่มีแต่เมฆดำเต็มท้องฟ้าไปหมด แต่พอคิดถึงคุณวัลภาที่มีพระคุณกับเธอ ทั้งรัก ทั้งเอ็นดูเธอ ทำให้หญิงสาวต้องรีบหาตัวคุณย่าให้เจอให้ได้โดยเร็ว “ไม่ได้ๆ ต้องรีบออกไปสำรวจดูแถวๆ นี้เผื่อมีร่องรอย หรือข่าวคราวอะไรบ้าง” หญิงสาวบ่นงึมงำอยู่คนเดียว “คุณย่าไปอยู่ที่ไหนคะ ทำไมไม่มีข่าวคราวอะไรมาเลย” “วิลล์ ตื่นรึยังลูก คุยกับใครอยู่รึเปล่า” เสียงเรียกหน้าห้องดังขึ้นมา พร้อมกับเสียงเคาะประตู “ตื่นแล้วค่ะ คุณตา” หญิงสาวตะโกนตอบไปพร้อมกับรีบเดินไปเปิดประตู “คุณตามีอะไรจะให้วิลล์ทำคะ” หญิงสาวยิ้มประจบชายวัยเจ็ดสิบ ที่ยืนอยู่ที่ประตูหน้าห้อง “ตาน่ะ ไม่มีอะไรให้หนูทำหรอกลูก แต่มีคนมานั่งรอหนูอยู่ข้างล่างแน่ะ” “มีคนมารอ ใครหว่า” เธออยากจะชะโงกหน้าลงไปดู แต่คุณตาทรงศักดิ์ส่ายหน้า หญิงสาวถึงกับยิ้มแหะๆ ก่อนจะผลุบเข้าไปในห้อง พร้อมส่งเสียงดังออกไป “เดี๋ยวขอวิลล์อาบน้ำแป๊บนึงนะคะคุณตา เดี๋ยววิลล์ลงไปค่า........” น้ำเสียงที่ลากยาวในตอนท้าย ทำเอาชายชราส่ายหัวอีกครั้งหนึ่ง เสียงตะโกนที่ไม่ค่อยนักดังลอดมายังห้องรับแขก เหมือนจงใจให้แขกรับรู้ด้วย พอชายชราเดินลงมาบอกเขา ชายแดนรีบกล่าว “ขอบคุณครับคุณตา ผมชายแดน สหชาติ หลานคุณย่าวัลภาไงครับ” ชายหนุ่มยกมือไหว้ พร้อมกับแนะนำตัวอีกครั้ง “อ้าว พ่อแดนเองหรือลูก ตาก็ว่าคุ้นๆ หน้า ฮ่าๆ ความจำคนแก่เริ่มไม่ไหว” “ครับ คุณตาสบายดีนะครับ” “สบายดี ว่าแต่ว่าตาก็เพิ่งรู้ข่าวย่าเราจากหนูวิลล์เมื่อวาน มีข่าวอะไรคืบหน้าก็บอกตาบ้างนะลูก ตาเป็นห่วงคุณวัลภา” “ขอบคุณครับคุณตา” ชายหนุ่มยกมือไหว้ขอบคุณอีกครั้ง “ได้ข่าวคืบหน้ายังไง ผมจะส่งข่าวให้คุณตาทราบครับ ว่าแต่คุณตาพอจะรู้รึเปล่าครับ ว่ามีใครมีปัญหากับคุณย่าผมรึเปล่าครับ” “เท่าที่ตารู้ ก็ไม่นะ ย่าวัลภาน่ะ มีแต่คนรัก แกมีน้ำใจกับคนแถวนี้จะตาย มีงานอะไรชวนเสมอ คนสวน คนงาน รักแกกันทั้งนั้น” “ครับ ผมเลยจะมารับน้องวิลล์ ไปถามไร่คุณชูชัย กับไร่แถวๆ นี้ดูน่ะครับ เผื่อได้อะไรบ้าง” เสียงเดินตึงตังพร้อมสาวน้อยเดินกระแทกส้นเท้าลงมาด้วยสีหน้าบึ้งตึง ชายแดนเลิกคิ้วมอง แต่คุณตาทรงศักดิ์มองปรามมายังหลานสาวเจ้าอารมณ์แต่ เมืองวดีทำเป็นไม่เห็นสายตานั้น “คิดว่าใคร คุณมาทำไมที่นี่” น้ำเสียงที่ห้วนๆ ของเมืองวดี กับหน้าตาที่บึ้งตึงตั้งแต่ที่ได้ยินชายหนุ่มเรียก ‘น้องวิลล์’ ‘ชริ ทีต่อหน้าคุณตาทำเป็นเรียกน้ง เรียกน้อง’ หญิงสาวแอบบ่นงึมงำในใจ พร้อมส่งค้อนให้อีกหนึ่งที “ผมมารับคุณไปช่วยกันตามหาคุณย่าไง” ชายแดนไม่สนใจว่าหญิงสาวจะพูดว่าอะไร เขาหันไปขออนุญาตทางคุณทรงศักดิ์ “คุณตาครับ ผมขอให้น้องวิลล์พาผมชมสวนหน่อยนะครับ ไม่ได้มานานมาก” “ได้สิ ตามสบาย อยากกินอะไรในสวนก็ได้เลยนะ ตาอนุญาต พ่อแดนมาเที่ยวได้บ่อยๆ นะ” “ขอบคุณครับคุณตา ผมคงได้แวะมาบ่อยๆ แน่ๆ ครับ” ชายหนุ่มปรายตามามองหญิงสาวที่จ้องเขาเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อเขาแน่ ถ้าเธอทำได้ “ทานอะไรมารึยัง พ่อแดน มาทานข้าวต้มร้อนๆ กันก่อนไปแล้วกัน” “ขอบคุณครับคุณตา ผมทานกาแฟมาเรียบร้อยแล้วครับ” “จะไปอยู่ท้องยังไง มากินข้าวต้มด้วยกันสักชามก่อน” คุณทรงศักดิ์พยักหน้าเรียกอีกครั้ง “ให้ผู้ใหญ่ชวนหลายรอบ เสียมารยาท” เสียงใสๆ บ่นมาทางด้านหลัง “วิลล์ ..” น้ำเสียงเข้มของคุณตาทรงศักดิ์ปรามหญิงสาวอีกครั้ง เมืองวดีแอบย่นจมูกใส่ชายหนุ่มก่อนที่จะเดินนำไปยังโต๊ะอาหาร พร้อมตักข้าวต้มให้คุณตาและตัวเธอ โดยไม่สนใจชายแดนที่เดินคู่มากับคุณตา “ตักให้พี่เขาด้วยสิ วิลล์” “ไหนบอกไม่กินไง” “วิลล์” “ค่ะ คุณตา” หญิงสาวรับคำเสียงอ่อยๆ ก่อนที่จะตักข้าวต้มร้อนๆ ใส่อีกชาม “ร้อนอ้าวมาหลายวัน วันนี้สงสัยฝนจะตกหนัก ยังไงก็เอาร่มติดไม้ติดมือไปด้วยนะ” “ครับ เอ่อ..คุณตาครับ ผมขอถามอีกนิดนะครับ คุณย่าของผมท่านมาที่นี่บ่อยไหมครับ” “ก็ไปๆ มาๆ ยัยวิลล์ชอบพาไปนั่งศาลาริมน้ำท้ายสวนบ่อยเหมือนกันนะ” ชายแดนมองไปยังหญิงสาวที่นั่งกินข้าวต้มเงียบๆ ไม่พูด ไม่ตอบ ไม่เถียงอะไรขึ้นมา ทำก็เพียงแค่เหลือบสายตามองกลับมาที่เขาแล้วก็ก้มหน้าก้มตากินต่อ สายฝนโปรยปรายลงมาอย่างหนักหลังจากที่ครึ้มมาตั้งแต่เช้า “อ้าว ฝนตกซะแล้ว นั่งคุยกันก่อนนะพ่อแดน ให้ฝนหยุดตกค่อยออกไป” “ครับ คุณตา” เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นมา ทุกคนต่างก็จับไปที่เครื่องของตัวเอง “ของตาเอง ฮ่าๆ” เสียงหัวเราะอย่างอารมณ์ดีของคุณตาทรงศักดิ์ ทำเอาชายหนุ่มยิ้มออกมา พร้อมมองตามคุณตาที่เดินออกไปคุยโทรศัพท์ห่างออกไป เขามองหญิงสาวที่ยังนั่งกินข้าวต้มชามที่สองอย่างไม่เร่งรีบ และก็ไม่ยอมพูดคุยอะไรขึ้นมา บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเงียบสงัดได้ยินแต่เสียงคุณตาสั่งงานทางโทรศัพท์ “เป็นอะไรมากรึเปล่า แกรีบพาไปหาหมอก่อน ดูแลให้ดีนะ เป็นอะไรขึ้นมาข้าจะไปเตะเอ็ง” พอวางหูเสร็จ ชายชราก็เดินเข้ามานั่งร่วมวงสนทนาตามเดิม “คนงานในสวนน่ะ คนเก่าคนแก่ไม่สบาย” “ครับ” หลังจากกินข้าวต้มหมดชาม ฝนก็ยังคงตกอยู่ เมืองวดีจำเป็นต้องรับแขกที่ไม่เต็มใจต้อนรับด้วยชาร้อนอีกแก้ว คุณตาทรงศักดิ์ขอตัวออกไปเมื่อมีคนสวนสามสี่คนมากระซิบกระซาบแกออกไปอย่างเร่งด่วน “ตาไปก่อนนะลูก ตามสบาย” “ครับ” ชายหนุ่มรับคำอีกครั้ง แต่หลานสาวกลับนิ่งเฉย เหมือนเป็นเรื่องปกติประจำวัน “จะไปกันรึยัง คุณเมืองวดี” ชายแดนถามขึ้นมา ‘เมืองวดี’ ชื่อที่แสดงความห่างเหิน ทำเอาหญิงสาวเงยหน้ามองอีกครั้ง “ทีต่อหน้าคุณตา เรียกน้องวิลล์ครับ น้องวิลล์ขา” “ถ้าคุณต้องการผมก็เรียกได้ แต่คงไม่จำเป็น” “ก็ต่างคนต่างไปก็ได้ ไม่จำเป็นต้องไปด้วยกัน จะได้ไม่ต้องอึดอัดกันทั้งสองฝ่าย” หญิงสาวโพล่งขึ้นมาอย่างเหลืออด “รถคุณเสียไม่ใช่หรือ แล้วอีกอย่างฝนก็ยังปรอยๆ ไปรถมอเตอร์ไซค์คงไม่สะดวก ผมเอารถปิ๊กอัพมาจะดีกว่า ถ้าเราไปหาคุณย่าด้วยกัน ก่อนอื่นผมขอให้คุณพาชมสวนคุณก่อนเป็นที่แรกแล้วกัน” “นี่คุณสงสัยที่นี่? “ “ผมไม่ได้พูดนะ” สายตากับคำพูดของชายแดน เมืองวดียิ่งมั่นใจว่าเขากำลังสงสัยเธอในการหายตัวไปของคุณย่า “ได้ ไปด้วยกันก็ได้ เพื่อเป็นการพิสูจน์ว่าฉันบริสุทธิ์” หญิงสาวลุกขึ้นเดินนำเขาออกไป โดยที่ชายแดนเดินตามอย่างเงียบออกไป เขาขึ้นรถ พร้อมมีเมืองวดีที่นั่งไม่พูดไม่จาอยู่ด้านข้าง เมื่อเห็นว่าเรียบร้อยดีเขาค่อยๆ ขับเลียบไปตามถนนลาดยางมุ่งสู่ด้านในสวน ชายหนุ่มมองขับช้าๆ มองไปรอบๆ สวนลำไย ที่กำลังออกผลเป็นพุ่มเต็มต้นไปหมด หากไม่ใช่เพราะมาตามหาคุณย่า เขาคงจะเพลิดเพลินกับการชมสวน พอหันหน้ามองหญิงสาวที่นั่งเงียบมาตลอด ไม่ได้สนใจอะไรนั่งเหม่อมองไปด้านนอกรถ เสียงน้ำในลำธารดังแว่วเข้ามา พอเขาขับตามทางที่ลาดลงไป ก็เห็นลำธารเล็กๆ ไหลพาดผ่าน มีศาลาหลังเล็กๆ ตั้งเด่นอยู่ข้างๆ บ้านหลังเล็กริมลำธาร “บ้านฉัน” เสียงที่เงียบมาตลอดดังขึ้นมา เมื่อเห็นเขาจอดรถใกล้ๆ ศาลาริมน้ำนี้ “ขอผมเข้าห้องน้ำหน่อยได้ไหม” ‘โอ พระรามเก้า จะหามุกเข้าบ้านให้มันดีกว่านี้หน่อยไม่ได้รึไง’ เมืองวดีกลอกตามองฟ้า ก่อนที่จะพูดออกมาสั้นๆ “เชิญ....” ...คอปเตอร์..   Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2555 19 comments Last Update : 1 กุมภาพันธ์ 2555 0:34:57 น. Counter : 928 Pageviews. Share Tweet

เริ่มแล้วๆ ชายแดนกะเมืองวดี อิ อิ อิ จะเป็นยังไงต่อไปน้าาา   โดย: หนึ่งดาววอนฟ้า 1 กุมภาพันธ์ 2555 1:04:33 น.

บรรยากาศมันชิลล์ๆยังไงชอบกล ถ้าไม่มีประเด็นการหายตัวไปของคุณย่า โอเคเลยค่ะ พ่อแง่แม่งอนได้น่ารักดี แต่พอมีประเด็นนี้เข้ามา ดูทั้งชายแดนทั้งน้องวิลล์ไม่ค่อยเครียดกันเลยเนอะ   โดย: ปีกสีรุ้ง 1 กุมภาพันธ์ 2555 1:06:26 น.

มาเติมหัวใจ ให้ช่องว่าง ในแผนลวง เต็มโตขึ้นเรื่อยๆ นะคะ ^--^   โดย: ตันตราวี 2 กุมภาพันธ์ 2555 9:05:04 น.

^--^   โดย: ตันตราวี 3 กุมภาพันธ์ 2555 10:15:38 น.

แปะหัวใจให้งับ วนเวียนไปเรื่อยๆ หัวใจดวงน้อย   โดย: หนึ่งดาววอนฟ้า 3 กุมภาพันธ์ 2555 14:57:06 น.

เติมช่องว่างตรงหัวใจให้แล้ว ^--^   โดย: ตันตราวี 5 กุมภาพันธ์ 2555 9:29:58 น.

ส่งหัวใจถึงที่งับ   โดย: หนึ่งดาววอนฟ้า 5 กุมภาพันธ์ 2555 14:13:57 น.

มาปะหัวใจกลับค่ะ แต่ทดปะโป้งอ่านก่อนนะคะ   โดย: พรายทราย 5 กุมภาพันธ์ 2555 19:28:04 น.

แปะหัวใจไว้ให้พร้อมกำลังใจหอบใหญ่ๆๆ ค่าพี่คอป เขียนให้จบนะคะ   โดย: สายธาร/กนกนารี 5 กุมภาพันธ์ 2555 19:51:09 น.

ขอบคุณหัวใจดวงน้อยๆ ทุกดวงค่ะ กำลังใจอันล้นปรี่จะเป็นแรงใจให้ันักเขียนน้อยค่ะ   โดย: คอปเตอร์ (copter-forwriter ) 6 กุมภาพันธ์ 2555 14:53:32 น.

รินหัวใจ ให้คึกคัก ในค่ำคืนนี้ค่ะ เขียนให้ได้สักสี่หน้า นะคะ น้องคอป ^--^   โดย: ฟีลิปดา (ตันตราวี ) 6 กุมภาพันธ์ 2555 18:47:20 น.

มาแปะหัวใจให้นะงับ   โดย: โต๊ะ (หนึ่งดาววอนฟ้า ) 7 กุมภาพันธ์ 2555 0:24:49 น.

หัวใจพองโต ให้เขียนได้เยอะๆ นะคะ สู้ๆ ค่ะ ^--^   โดย: ฟีลิปดา (ตันตราวี ) 7 กุมภาพันธ์ 2555 19:27:22 น.

หลานๆดูชิล์ๆๆ จังค่ะ สงสัยคิดว่าแผนของคุณย่า ^^   โดย: ณิญา IP: 110.171.134.56 7 กุมภาพันธ์ 2555 21:15:16 น.

มาแปะหัวใจ เป็นกำลังใจทุกคืนค่ะ ^--^   โดย: ฟีลิปดา (ตันตราวี ) 8 กุมภาพันธ์ 2555 20:17:34 น.

เมื่องานเข้า ก็ต้องเอาหัวใจมาแปะ จะได้สูบฉีดทัน สู้ๆ นะคะ ^--^   โดย: ฟีลิปดา (ตันตราวี ) 9 กุมภาพันธ์ 2555 20:54:22 น.

น้องวิลล์อย่างนั้น น้องวิลล์อย่างนี้ เมืองวดีทนไม่ด๊ายยยย คุณตาก็ช่างไม่เข้าใจวิลล์เลยยยย ปล่อยให้ตาบ้านี่มานั่งหม่ำข้าวต้มอยู่ได้ ฮ่าๆๆ   โดย: คุณพีทคุง (ลายปากกา ) 11 กุมภาพันธ์ 2555 4:35:40 น.

ขอบคุณทุกกำลังใจค่ะ ขอบคุณหัวใจทุกดวงที่เติมพลังจนล้นปรี่ ขอบคุณคุณณิญา ที่แวะเข้ามาอ่านค่ะ พยายามอย่างสุดฤทธิ์ แฮ่   โดย: คอปเตอร์ (copter-forwriter ) 11 กุมภาพันธ์ 2555 19:44:16 น.

แปะๆๆๆ   โดย: ปลายอ้อย 15 กุมภาพันธ์ 2555 21:29:32 น.