|
|
|
|
|
|
|
|
|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | |
|
|
|
|
|
4 มิถุนายน 2551 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
เบญจเพสของชีวิต
การสูญเสียสิ่งที่เป็นของรักในระยะเวลาอันสั้น บางครั้งทำให้เราท้อ เสียใจ น้อยใจในชะตา แต่ในทางกลับกัน กลับทำให้เราเข้มแข็งขึ้น รู้จักคิด ระแวดระวังมากขึ้น
สิ่งแรกที่สูญเสียคือ แม่ ทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้น มันทำให้เราเสียน้ำตาได้ทุกครั้ง และมักจะมีคำถามเกิดขึ้นในใจเราตลอดเวลา ทำไม ทำไม แล้วก็ทำไม ตลอดระยะเวลา 25 ปี เราได้รับรู้ ได้เห็น สิ่งที่แม่คนนึงโดนกระทำจากบุคคลรอบข้าง เห็นผู้หญิงคนนึงที่ต้องตื่นตั้งแต่ ตี 2 เพื่อทำขนมขายในตอนเช้า ได้เห็นตลอดระยะเวลา 12 ปี ที่ผู้หญิงคนนึงต้องต่อสู้กับโรคร้าย ได้เห็นสิ่งที่ผู้หญิงคนนึงต้องแอบซ่อนตัวเวลาเจ้าหนึ้มาทวงหนึ้ และได้รับรู้สิ่งที่คนกลุ่มหนึ่งได้กระทำต่อครอบครัวเรา ได้รับรู้รสชาติของการไม่มีบ้าน ได้รับรู้รสชาติการโดนไล่ออกจากบ้านของตัวเองตอนตี 2
แต่แม่ก็ไม่เคยท้อ พยายามหาเงินส่งลูกเรียนจนกระทั่งร่างกายสู้กับโรคร้ายไม่ได้ นั่นคือจุดเริ่มต้นของการดิ้นรนต่อสู้เพื่อที่จะได้เรียนหนังสือ เราพยายามทำงานหาเงินเรียนตลอดระยะเวลา 6 ปี จนจบ ป.ตรี ยังจำวันที่ทำให้แม่ร้องไห้เหมือนมันเพิ่งจะผ่านไป มันเหมือนเป็นสิ่งที่ทำให้เรารู้สึกผิดอยู่ตลอดเวลา วันนั้นแม่ต้องเข้าห้องฉุกเฉินที่ รพ.รามา และเรามีนัดต้องส่งรูปถ่ายขอเตรียมจบ และเนื่องจากเราไม่มีเงิน ทำให้เราต้องสละสิทธิ์เข้ารับพระราชทานปริญญาบัตร จากนั้นตอนบ่ายเราก็รีบไปหาแม่ที่ห้องฉุกเฉิน คำถามแรกแม่ถามว่าเมื่อไหร่จะรับปริญญา เราตอบกลับไปว่า หนูสละสิทธิ์ไม่รับเพราะไม่มีเงิน ณ ตอนนั้นเราไม่คิดว่าแม่จะเสียใจมากแค่ไหนแต่เราก็ทำให้แม่ร้องไห้ แต่เราก็บอกว่าไม่รับก็ไม่เป็นไร เพราะว่าเราก็เรียนจบแล้ว และสิ่งที่ทำให้แม่ยิ้มได้คือ รูปถ่ายชุดครุย ที่เราให้แม่ดู
แม่เคยบอกว่าอยากไปเที่ยวเชียงใหม่ อยากไปดูดอกไม้เมืองหนาว หนูขอโทษที่ทำให้แม่ไม่ได้
สิ่งที่ 2 คือคนรัก เราไม่เคยคิดถึงว่าจะต้องเจอการสูญเสียแบบนี้ ถ้ามีให้เลือกระหว่างสูญเสียแต่ยังมีโอกาสเจอ กับการสูญเสียแบบตายจาก ถ้าหากย้อนเวลากลับไปได้อยากจะเจอการสูญเสียแบบเลิกลา
10.30 น. 26 ธันวาคม สึนามิ สิ่งที่ได้ยินในตอนนั้น คือเสียงคลื่น เสียงสิ่งของปะทะ แตกหัก เสียงหวีดร้อง เสียงขอความช่วยเหลือ แต่เสียงที่อยู่ในหัวสมองเรากลับสั่งให้เราวิ่งหนีให้สุดชีวิต เพียงแค่ 15 นาที มันได้พรากทุกสิ่งทุกอย่างของเรา งาน เงิน คนรัก ตอนนี้แม้แต่ร่างกายของเขาเรายังไม่สามารถหาให้เจอได้ ได้แต่โทรปลอบใจแม่แฟน ปลอบใจเค้าทั้งที่เราก็แย่มากๆ มองไปทางไหนก็มีแต่ ศพ ทุกวันนี้ได้แต่สวดมนต์ภาวนาให้เค้าอยู่อย่างสงบสุขในอีกโลกนึง
ในระยะเวลา 1 ปี เราได้สูญเสียสิ่งที่สำคัญในชีวิตไป 2 อย่าง บางครั้งเรามานั่งทบทวนสิ่งต่างๆ โทษชะตา โทษตัวเอง อยากจะย้อนเวลา ทั้งที่มันเป็นไปไม่ได้ แ่ต่สิ่งที่ทำให้เรามีความสุขอยู่บ้างก็คือการได้ทำสิ่งต่างๆ ที่แม่ต้องการ เรียนจบ ป.ตรี มีงานทำ ถึงแม้ว่าจะได้ตอบแทนพระคุณของแม่แค่สั้นๆ แต่เราก็ภูมิใจ ตลอด 12 ปี ที่แม่ป่วย เราดูแลท่านอย่างดีที่สุด สำหรับแม่ บางคนมักจะพูดกับเราเสมอว่า แม่เกิดมาใช้กรรม ตลอดชีวิตของแม่ไม่เคยได้พบกับความสบายในชีวิต ทำงานเลี้ยงลูก 5 คน จนลูกๆ ประสบความสำเร็จในชีวิต แม่ก็ไม่มีโอกาสได้ชื่นชม สำหรับแฟน ณ วันนี้เค้าก็ยังอยู่กับเรา อยู่ในใจ อยู่ในความทรงจำ และเชื่อเสมอว่าเค้ายังอยู่ประเทศไทย เพราะเค้ารักเมืองไทยมาก อาจจะมากกว่าคนไทยด้วยซ้ำ แต่ก็ขอบคุณฟ้าที่นำพาคนสองคน ห่างกันครึ่งโลกให้มาเจอกัน ถึงแม้ว่าวันนี้เราสองคนจะอยู่กันคนละโลก แต่เราก็เชื่อเสมอว่าเค้าก็คงคิดเหมือนเรา
Create Date : 04 มิถุนายน 2551 |
|
8 comments |
Last Update : 11 มิถุนายน 2551 18:10:01 น. |
Counter : 1976 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: UTH IP: 90.200.254.33 28 สิงหาคม 2551 3:33:37 น. |
|
|
|
| |
โดย: juneisland IP: 99.232.137.156 29 สิงหาคม 2551 10:02:39 น. |
|
|
|
| |
โดย: bagarbu 12 มกราคม 2552 9:13:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: เปปเปอร์ 6 กุมภาพันธ์ 2552 15:40:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: SR IP: 125.24.47.178 25 มกราคม 2553 21:56:32 น. |
|
|
|
| |
โดย: RichardUtire IP: 51.210.176.129 25 มีนาคม 2567 22:18:09 น. |
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|