Bloggang.com : Bigcrab : เรื่องเล่า เศร้าๆ บนโต๊ะอาหาร ณ ร้านอาหารญี่ปุ่นแห่งหนึ่ง แถวๆ ธนิยะ สีลม

เรื่องเล่า เศร้าๆ บนโต๊ะอาหาร ณ ร้านอาหารญี่ปุ่นแห่งหนึ่ง แถวๆ ธนิยะ สีลม

เมื่อวานนี้เอง (26 สิงหาคม) มีโอกาสได้ไปทานข้าวเย็นกับเจ้านายเก่า อดีตกรรมการผู้จัดการบริษัทการเงินแถวๆ สาทรแห่งหนึ่ง อย่าไปรู้เลยเนอะว่าบริษัทอะไร ตอนนี้ท่านอดีตเจ้านายเธอลาออกจากงานประจำ มาทำบริษัททัวร์ In-bound และเปิดสปาแถวๆ ซอยสวนพลู แล้วก็ดำรงตำแหน่งเป็นกรรมการที่ปรึกษาของบริษัทนึง

เรารู้สึกว่าชีวิตเธอดูมีความสุขมากกว่าตอนทำงานประจำ แม้ว่าจะต้องทำงานหนักมากขึ้น แบกรับภาระของทั้งบริษัทไว้ด้วยตัวเอง

เธอเล่าเรื่องนึงให้เราฟัง เป็นเรื่องที่เราฟังแล้วรู้สึกสะท้อนใจกับโรงพยาบาลบ้านเราเอามากๆ เหตุการณ์นั้นเกิดที่ ซานติก้าผับ เมื่อตอนต้นปีที่ผ่านมา เป็นข่าวครึกโครมดังเชียวหล่ะ หลายๆ คนคงจำกันได้ ... จำได้ว่า ณ เวลานั้น เราอยู่ที่เกาหลี กำลังนั่งกินบุฟเฟ่ต์ที่ร้านแห่งนึง กำลังกินแบบว่าเอร็ดอร่อยเชียวล่ะ บังเอิญอีกนั่นล่ะว่าร้านนั้นมีทีวีเปิดให้ลูกค้าดู ทุกคนๆ ก็ทานไปคุยไปไม่ได้สนใจทีวีหรอกนะ จนได้ยินเสียงจากทีวีว่าอะไร "ไทยแลนด์" หรืออะไรซักอย่าง พร้อมกับภาพไฟไหม้ ก็เลยเงยหน้าขึ้นไปดูทีวี ผลก็คือตกใจกันทั้งโต๊ะ

เราจำได้ไม่หมดนะว่าอะไรเป็นอะไร เพราะเธอพูดภาษาไทยฟังค่อนข้างยาก พูดเร็วมาก แถมพูดไม่ชัดอีกต่าง แต่เธอก็ชอบที่จะใช้ภาษาไทยมากๆ เราบอกเธอไปหลายครั้งแล้วนะว่า อยู่เมืองไทยมา 17 ปีแล้ว พูดไม่รู้เรื่องยังงัย กี่ปีผ่านไปก็ยังไม่ค่อยรู้เรื่องเหมือนเดิม ไม่เปลี่ยนเลย ให้ตายสิ

ขอโทษคร๊าบบ นินทาอดีตเจ้านายอีกแล้ว

สรุปความสั้นๆ เท่าที่เราพอจะเข้าใจได้ เธอเล่าว่า...

"ผมมีเพื่อนสนิทคนนึง เป็นชาวใต้หวัน เค้าทำงานในตำแหน่งระดับสูงของ เครือซีพี เมื่อช่วงก่อนปีใหม่ที่ผ่านมาผมได้ไปทานเหล้า เที่ยวกลางคืนกับเค้าหลายครั้ง จนใกล้ๆ สิ้นปี เค้าโทรมาชวนผมให้ไปฉลองปีใหม่กับเค้า ผมก็ปฏิเสธไปเพราะว่าคืนวันที่ 31 ผมตั้งใจจะจัดงานเลี้ยงปีใหม่ให้พนักงานที่บ้านผม ให้เค้ามาทำอาหาร ร้องคาราโอเกะ ที่บ้าน เพราะช่วงนั้นเศรษฐกิจยังไม่ดี บริษัทไม่มีงบมากนักที่จะไปเลี้ยงนอกสถานที่ ... เย็นวันที่ 31 เค้าก็โทรมาชวนผมอีกให้ผมตามไปที่ซานติก้า แต่ผมก็ยืนยันคำเดิมว่าไปไม่ได้ เพราะตอนนี้พนักงานผมมาเลี้ยงฉลองที่บ้าน จะให้ผมออกไปก็น่าเกลียด จนผ่านเที่ยงคืน ผมก็กินเหล้ากับลูกน้องจนเมาหลับไปตอนประมาณตี 2 ทิ้งให้ลูกน้องเก็บของ ล้างทำความสะอาด และออกจากบ้านไปประมาณตี 2 ยี่สิบนาที

มีโทรศัพท์โทรเข้ามือถือผมตอนตี 2 ผมไม่ได้รับ และไม่ได้ยิน แต่มีโทรศัพท์ โทรเข้ามาหาผมอีกครั้งตอน 7 โมงเช้า เป็นเบอร์จากโทรศัทพ์บ้าน ผมก็รู้สึกหงุดหงิดนิดนึง ว่าใครเนี่ยโทรมาปลุกแต่เช้า แต่ก็รับโทรศัพท์

มีผู้หญิงอยู่ในสายถามผมว่า "ผมเป็นรู้จักคุณ.. หรือเปล่า"

ผมตอบเธอไปว่า "ใช่ครับ เพื่อนผมเอง"

ผู้หญิงคนนั้นก็เลยเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ผมฟัง

จากนั้นผมก็รีบบึ่งรถไปหาเพื่อนผมที่โรงพยาบาลทันที พอไปเจอเพื่อนผม ผมเห็นเค้านอนอยู่ โดยไม่มีพยาบาลหรือหมอมาเหลียวแลทำการรักษาเลย

เพื่อนผมบอกผมว่า "ผมไม่ไหวแล้วนะ"

ผมฟังแล้วแทบจะร้องไห้ แล้วฉุกคิดได้ว่า โรงพยาบาลเค้าคิดว่าผู้ชายคนนี้ไม่มีเงินหรือเปล่า ผมเลยยื่นบัตรเครดิตให้เค้า แล้วบอกว่าให้ทำการรักษาเดี๋ยวนี้เลย ... พยาบาลเลยเริ่มทำการรักษาเบื้องต้นให้

พยาบาลบอกผมหลังจากการตรวจเช็คเบื้องต้นว่า ไม่เป็นไรมากหรอก ไหม้แค่ 20% เอง

หลังจากตรวจเช็คไปอีกสักพัก เค้ามาบอกใหม่ว่า เช็คละเอียดให้แล้ว ตกลงว่าผิวหนังไหม้ไปน่าจะประมาณ 60%

จนคุณหมอตัวจริงมาตรวจตอน 09.30 น เข้าห้องตรวจเช็คอย่างละเอียด ปรากฎว่า ไหม้ไปถึง 80%

จนสุดท้าย เพื่อนผมก็จากไป ... ผมเสียใจมาก"

ฟังแล้วก็รู้สึกสะท้อนใจ แต่เรื่องราวเกี่ยวโรงพยาบาลไม่ยอมรักษาถ้าไม่มีเงินก็เคยได้ยินมาเรื่อยๆ จนกลายเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเรา แต่ถ้าเหตุการณ์นั้นมันเกิดกับคนใกล้ชิดเรา หรือคนในครอบครัวเรา เราคงไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา

****************************************

วันนั้นค่าอาหารญี่ปุ่นที่ทานกัน 2 คน 1,600 บาท ไม่รวมทิปที่ให้อีกร้อยนึง
ฟังดูไม่น่าตกใจเพราะอาหารญี่ปุ่นตามร้าน stand alone แถวๆ สีลม ก็ราคาประมาณนี้

แต่อาหารที่สั่งกันมีแค่ 4 อย่างเองนะ มีแคลิฟอร์เนียมากิ 4 ชิ้น ปลาโอซาซิมิ 5 ชิ้น บะหมี่เย็น 1 ที่ และข้าวเหนียวปั้นเป็นก้อนยัดไส้บ๊วยแล้วเอาไปปิ้ง อีก 1 ก้อนเล็กๆ แค่นี้ล่ะ หนึ่งพันหกร้อยกว่าๆ

แพงโพดๆๆ

Create Date : 27 สิงหาคม 2552

Last Update : 27 สิงหาคม 2552 10:02:40 น.

1 comments

Counter : 939 Pageviews.

เสียใจด้วยนะคะ

โดย: โยเกิตมะนาว

วันที่: 27 สิงหาคม 2552 เวลา:18:16:07 น.