ชื่อหนังสือ :   ผู้ชายคนที่ตามรักเธอทุกชาติ  พิมพ์ครั้งที่ 85

ชื่อผู้แต่ง :  วินทร์  เลียววาริณ

สำนักพิมพ์ :   113

รายละเอียด

นวนิยายรัก + อิงประวัติศาสตร์ + ไซไฟ + ล้อเลียน + เสียดสีการเมือง

สาย ธารี เป็นโกสท์ไรเตอร์ผู้อยู่เบื้องหลังความสำเร็จของนักเขียนที่มีชื่อเสียงหลายคน วันหนึ่งเขาเดินชนหญิงสาวคนหนึ่งที่หัวมุมถนนและหลงรักเธอทันที เขาเชื่อมั่นว่า เขาเคยพบกับเธอมาก่อน

สาย ธารี สืบพบว่าหญิงสาวคนที่เขาหลงรักแรกพบ เกี่ยวข้องกับหนังสือนิทานโบราณเล่มหนึ่งที่ตีพิมพ์โดยหมอบรัดเลย์ ชื่อ นิทานอีแสบ ยิ่งเขาคลี่ปริศนาแห่ง นิทานอีแสบ ลึกเท่าใด ก็ยิ่งค้นพบความลับของเขากับเธอ ทั้งสอง ‘เคย’ รักกันมาก่อนในหลายๆ โลก จักรวาลประกอบด้วยมิติต่างๆ มากมายนับไม่ถ้วน เธอคนที่เขารักเป็นหนึ่งใน ‘เธอ’ จำนวนล้านๆ คนในโลกมิติต่างๆ ที่ซ้อนทับกัน

ความรักของเขากับเธอในโลกมิติต่างๆ เกี่ยวพันกับประวัติศาสตร์โลกตั้งแต่โบราณ เช่น การยาตราทัพข้ามโลกของเจ็งกิสข่าน, อเล็กซานเดอร์มหาราช, การรุกกรุงธนบุรีของอะแซหวุ่นกี้, จิตรกรรมของ ดา วินชี, ความลับกรุงศรีอยุธยาแตกในปี พ.ศ. 2310, ลายแทงขุมทรัพย์โบราณ, ความลับของเลข 5 กับ 8 ไปจนถึงปริศนากลุ่มดาวราศีธนู, หลุมดำ และการย้ายข้ามมิติในจักรวาล

เป็นนวนิยายที่นำเรื่องต่างๆ มายำ - อำ - เสียดสี และกวน teen อย่างที่สุด! โดยมีความรักเป็นเครื่องปรุง

ความรู้สึกหลังอ่าน

อธิบายไม่ถูกเลยจริงๆ  ต้องใช้การประมวลความคิดตามเพื่อที่จะรีวิวหนังสือเรื่องนี้  เพื่อนนักอ่านหลายท่านคงเห็นกระแสข่าวการเมืองมากมายจากโทรทัศน์และสื่อต่างๆ ซึ่งพักนี้ออกมาในแง่ลบให้เห็นกันบ่อย  นี่ก็เป็นจุดหนึ่งที่ทำให้เราเลือกหยิบหนังสือเล่มนี้ขึ้นมาอ่านและรีวิวเพื่อเปลี่ยนจากบรรยากาศเครียดๆ ให้กลายเป็นความฮากันค่ะ ^^

หลายท่านคงรู้จักชื่อวินทร์ เลียววาริณในฐานะนักเขียนรางวัลซีไรต์  ซึ่งเราเองก็อยากจะลองอ่านผลงานของเขาดูสักครั้ง  แม้ว่าเรื่องที่หยิบมานี้จะเป็นแค่แนวทดลองไม่ใช่หนังสือได้รับรางวัลก็ตาม  แต่ก็คุ้มที่เสียตังค์ซื้อมาค่ะ  ใครจะคิดว่าจะสามารถนำเอาเรื่องราวความรัก + ประวัติศาสตร์ + ไซไฟ + ศิลปะ + นวนิยาย + การเมือง  มายำรวมกันได้แนบเนียนขนาดนี้  แถมไม่มีการใช้คำหยาบใดๆ ในเรื่องด้วย ภาษาไทยถูกต้องตามฉันทลักษณ์  ยกนิ้วให้เลยจริงๆ

ขอรีวิวตามรายละเอียดข้างต้นเลยนะคะ  พระเอกของเรื่องคือ 'สาย ธารา' ผู้เชื่อว่าเหล้าคือน้ำดื่มศักดิ์สิทธิ์  นักเขียนผีหรือโกสท์ไรเตอร์(ไส้แห้ง)คนนี้ทำงานอยู่ที่สำนักงานปีศาจอักษร ในเรื่องเขามักเรียกแทนตัวเองว่าข้าพเจ้า ได้บังเอิญชนกับผู้หญิงสวยคนหนึ่งที่มุมถนนและรู้สึกเหมือนเคยรู้จักเธอมาก่อน เขาเป็นคนไม่เชื่อเรื่องโซลเมทแต่ครั้งนี้เขากลับคิดว่าเป็นรักแรกพบ  จนกระทั่งได้รับมอบหมายงานใหม่ตามใบสั่งจาก ส.ส.คนหนึ่งซึ่งกำลังอยากสร้างภาพพจน์เป็นนักเขียนออกนิตยสารใหม่ชื่อ DakDone

(ประโยคสนทนาระหว่างสายกับคุณ xxx)

"แดกดัน?"

"อ่านว่า  ดักดาน"

"โจทย์ของเขาคือ  ด่ารัฐบาลในรูปของนิทาน"

"ทำไมถึงเป็นนิทาน?"

"โธ่เว้ย!  ทำไมถามมากจริง  นิทานเป็นเพียงวิธีพรีเซนเตชั่นอย่างหนึ่งของการดักดาน  การนำเสนอในรูปของนิทานทำให้มันดูมีคลาสกว่าการด่าธรรมดา  จะเหมาะกับนิตยสาร DakDone มาก"

"โจทย์แค่นี้หรือ?"

"เขายังขอเจาะจงให้นิทานชุดนี้ชื่อ  นิทานอีแสบ ด้วย"

และแล้วใครจะไปรู้ว่าเขาจะบังเอิญพบนิทานอีแสบในห้องพักของเขาเอง  ในลิ้นชักโต๊ะสามขาซึ่งเดิมเคยเป็นของหมอบลัดเลย์สมัยอยุธยาเก่า(ใครไม่แม่นประวัติศาสตร์กรุณาเปิดอ่านภาคผนวกก่อนอย่างดิฉัน)  นิทานอีแสบเล่มนี้เองที่ทำให้เกิดเรื่องราวทั้งหมด  เมื่อนักเขียนเกิดอาการสมองตีบตันจึงได้คัดลอกต้นฉบับนิทานอีแสบเล่มนั้นลงตีพิมพ์ไปบางตอนทำให้ลูกหลานของบุคคลที่เกี่ยวข้องกับประวัติศาตร์ที่ได้อ่านทั้งหลายอย่างมาร์โค โปโล, คอนสแตนติน ฟอลคอน, ลูกหลานของพี่น้องตระกูลกริมม์ , หรือลูกหลานของฮันส์ คริสเตียน แอนเดอร์สัน  ทยอยกันมาตามหานักเขียนผีคนนี้  แต่ที่ไหนได้นิทานอีแสบกลับหายสาปสูญไปอย่างลึกลับผ่านความเหลื่อมล้ำของมิติเวลา เช่นเดียวกับเรื่องราวของสาวสวยที่ชื่อ 'รตี วรรษรส' ที่ปรากฏผ่านเรื่องเล่าของแต่ละตระกูลได้พบรักกับชายผู้หนึ่งและจบลงด้วยโศกนาฏกรรมทุกครั้ง  ขอชื่นชมตรงนี้แหละที่การนำตัวละครในประวัติศาตร์มาอิงกับเรื่องราวไม่ได้นำมายำเละ  แต่ยำอย่างมีศิลปะและแนบเนียนเกือบๆ จะคล้อยตามไปกับประวัติศาสตร์มั่วนิ่มที่อิงใหม่นี้เลย

เมื่อเรื่องราวของทั้งสองได้เกิดขึ้นในหลายๆ มิติเวลาที่เหลื่อมซ้อนกัน ซึ่งจะเหมือนกับเดจา วู ที่ทุกครั้งพระเอกตื่นขึ้นมาเขาก็จะไปอยู่อีกสถานการณ์หนึ่ง ความฝันที่เหมือนเรื่องบังเอิญแต่เคยเกิดมาก่อน(ผ่านทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์อย่างรูหนอนหรือกฎฟิสิกส์แห่งจักรวาล)   ทำให้เกิดเป็นตำนานโยงไปเกี่ยวข้อง(ได้ไง?)กับภาพวาดโมนา ลิซา  ไอสไตน์ และราศีธนู  รวมถึงรูปปั้นผู้โด่งดังอย่าง Venus de Milo   ยังไม่รวมการนำนักเขียนนวนิยายหรือนักแต่งเพลงชื่อดังมายำใส่ในเรื่องด้วยอย่างกิมย้ง โก้วเล้ง สตีเฟนคิง  แดน บราวน์  จอห์น เลนน่อน  และอีกหลายคนที่สมมติว่าเกิดในยุคเดียวกับนักเขียนผีคนนี้

นับว่าได้ทั้งความบันเทิงและสาระอย่างยิ่งยวด  ทั้งวิทยาศาสตร์  ประวัติศาสตร์  ปรัชญา แถมล้อเลียนเสียดสีทำให้ฮาอีกต่างหาก 555  ไม่ถึงกับฮาท้องคัดท้องแข็ง แต่ก็ทำให้หลุดยิ้มกับหัวเราะอยู่บ่อยๆ  แต่ท่านผู้อ่านต้องรู้ว่าอันไหนคือเรื่องจริงอันไหนคือเรื่องแต่งนะคะ  อย่าเผลอเชื่อทั้งหมดไปกับความเนียนของผู้เขียนเชียว อิอิ

ปล. คำเตือน!   หนังสือเล่มนี้ไม่เหมาะสำหรับผู้ไม่ชอบอ่านแนววิทยาศาสตร์เท่าไหร่  ถึงจะเขียนล้อเลียนเอาฮาแต่ภาควิชาการนั้นแน่นพอสมควร  ท่านอาจจะงงได้  ตอนท้ายๆ เรายังเริ่มสับสนแทนนักเขียนสายนี่เลยว่า  ณ ตอนนี้ ขณะจิตนี้เขาอยู่ที่ใด  ภาพจริงหรือภาพลวงตา?  ฝันหรือภาพหลอน? แต่อย่างไรก็ไม่สำคัญเมื่อตัวเขาในทุกๆ มิติหลงรักผู้หญิงที่ชื่อ รตี วรรษรส เหมือนกัน  รูปกายก็เป็นเพียงเปลือกนอกเท่านั้นเอง   สรุปว่าสนุก  ชอบค่ะ

ปล.2   ในบางมิติเวลา อำนาจวรรณกรรมมีจริง (ไม่เชื่ออย่าลบหลู่นะจ๊ะ)