Group Blog
 
 
ตุลาคม 2548
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031 
 
16 ตุลาคม 2548
 
All Blogs
 
ฟองหมอกลอยต่ำที่ปลายเขา

ถึงหน้าฝน ฝนหลั่ง เหมือนสั่งฟ้า
สั่งคนลา หน้าหมอง จะร้องไห้
ลาแล้วฝน ลาบ้านป่า ลาร้างไกล
ฝนอาลัย อำลา ฟ้าซาเงา



ระไอหมอก ล่องต่ำ
หยาดฝนจุมพิตผืนไพร
เด็กน้อยย่ำเดิน...โรงเรียนที่รัก




"เด็กน้อย : สวัสดีคุณครูที่รัก"

ดื่มด่ำความฝันอันเยาว์วัย
โลดแล่นไปตามใจปรารถนา
ปีนเขาป่ายจันทร์ ฉันเอื้อมคว้า
.......
ภาพมายา แปรชัด กัดกร่อนใจ

เด็กเอ๋ยเด็กน้อย....
โลดลอยเต้นโผนโจนใส่
"ครูขาครู หนูคิดถึง...ครูกลับมาไหม?"
ร่ำไห้ ผูกพัน.....แบ่งปันรัก

ฉันมาตามหาฝันเช่นนั้นหรือ?
หมายมือ"มอบให้" ด้วยใจสมัคร
บทสรุป อุดมการณ์ แปรพรรค
น่าหัวนัก....มายามายอกย้อน

ภูลดหลั่นทิวงามตามเงาเมฆ
เด็กน้อยเสกน้ำหวานมาปันป้อน
น้ำใจคนแห่งขุนเขาแบ่งคนจร
แบ่งที่นอนทานฝันปันน้ำใจ

ใครกันแน่คือผู้เสียสละ??
อยู่ไหนนะ อุดมการณ์อยู่ไหน?
แต่ลึกซึ้ง....ทุกเถื่อนที่มี "หัวใจ"
มาเจือรักจานให้.....ด้วยหวังดี

เจอแล้วล่ะ.....ความฝัน
อยู่ในใจเหล่านั้น.....และเรานี่
"ให้สละ" ถ้อยอาศัยในท่วงที
พรุ่งนี้....สันติภาพ จะพาดฟ้า

คุณครู : "ขอบคุณนะคะ นักเรียนที่รัก"




ดอกไม้สีขาว บานทั่วหุบเขา
ดาวกระจายเต็มหลังพวกเจ้า...เด็กน้อย
สุขเกษม...บ้านเปี่ยมสุข



ฟองหมอกล่องต่ำถั้ว.........ขุนเขา
ไออุ่นละอองดาว..........................แจ่มฟ้า
ฟอนฟืนโชติแสงพราว...................เพลิงกระจ่าง
ร้องเพลงยิ้มเพยิดหน้า.................อุ่นอ้อม...อารีย์








มีฝันที่ฝันใฝ่ยึดมั่นมาแต่เยาว์วัย...

บรรดาครูที่อยู่บนดอยสูงเสียดฟ้าหรือสอนหนังสืออยู่ตามพื้นที่ห่างไกลในเขตแดนที่สังคมกั้นไว้ตามชายขอบ....เขาจะอยู่กันอย่างไรหนอ

"บนเส้นขอบฟ้ารุ่งเรือง เมืองที่เราใฝ่ฝัน....เก็บความสะสมนมนานเป็นสายธารสดใส จะไปให้ถึงต้นทาง...ถามว่าเป็นสุขไหม"


ในอุดมการณ์หาญกล้า เคยนึกเอาเองว่า เหตุการณ์จะเป็นอย่างนั้นอย่างนี้.......
เมื่อได้ไปเห็นความเป็นจริง....ภาพมายาจึงเจนใจ......ความจริงกับความฝันยืนอยู่คนละฝั่งของเส้นขนาน...

ความจริง.....เราอยู่กับความจริง.....
ความจริง สวยงามกว่า เศร้าสร้อยกว่า โหดร้ายกว่า...

เรามิได้ไป"ให้"
แต่เรากลับได้หลายๆสิ่งกลับมาหอบใหญ่...
ได้คำตอบให้กับคำถามที่ค้างคาใจ.....
ได้รู้จักตัวเองดีขึ้น....เห็นแง่อัตตาตัวเองที่จมอยู่ใต้ธารน้ำแข็ง ได้เห็นน้ำใสใจจริงแห่งการแบ่งปันเอื้อเฟื้อ..อัน "บริสุทธิ์" ใจ



อย่างน้อย....ในชีวิตนี้ ฝันหนึ่งก็ได้เป็นจริงขึ้นมาแล้ว...
อย่างน้อย....ฉันก็พบจุดที่ที่ฉันจะยืนได้ในโลกใบนี้....





Create Date : 16 ตุลาคม 2548
Last Update : 16 ตุลาคม 2548 18:20:09 น. 3 comments
Counter : 585 Pageviews.

 
อ่า.... เห็นเด็กๆแล้วน่าสงสาร อยากไปช่วยบ้างอ่ะ เด็กเหมือนผ้าขาว


โดย: ชมพูจ้า IP: 61.91.213.183 วันที่: 16 ตุลาคม 2548 เวลา:18:13:19 น.  

 
" จิตอาสา "
เป็นจิตที่พร้อมจะสละเวลาแรงกาย และสติปัญญา
เพื่อสาธารณประโยชน์
เป็นจิตที่มีความสุขเมื่อได้ทำความดี
และเห็นน้ำตาเปลี่ยนเป็นรอยยิ้ม
เช่นเดียวกับดอกไม้
ที่ได้สยายกลีบ เบ่งบาน
มอบความสุข ความสวยงาม
แต่งแต้มโลก

จาก...เมื่อดอกไม้บานสะพรั่งทั้งแผ่นดิน
พระไพศาล วิสาโล เขียน



โดย: สเลเต วันที่: 16 ตุลาคม 2548 เวลา:21:31:53 น.  

 
"บนเส้นขอบฟ้ารุ่งเรือง เมืองที่เราใฝ่ฝัน...."
.
.
.
"...ทั้ง ๆ ที่รู้ร่างกาย มากมายแผลใจเจ็บช้ำ..."
.
.
.
"...ทั้ง ๆ ที่รู้๋่ว่าไกล จะไปแม้ไกลกว่านั้น..."


เพลงประมาณนี้หรือเปล่าครับ คุ้น ๆ แต่มะชัวร์
กินใจมากเลย
พี่ร้องเพลงนี้ตอนอยู่ชมรมฝ่ายพัฒน์ (กลุ่มชมรมค่ายของมหาลัย) อ่ะครับ


โดย: P'Kak IP: 195.220.33.22 วันที่: 21 ตุลาคม 2548 เวลา:21:14:45 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

karekaron
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add karekaron's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.