ยามอัสดง .. เยี่ยมเยือน ราตรีคือเพื่อนรอหน้า
พ้นสงัดข้ามห้วงเวลา อรุณเบิกฟ้า .. ทิวาครอง
|
||||||||||||||
ณ เซฟเฮ้าส์ เหล่าโฉมงาม .. ๑๑ ณ เซฟเฮ้าส์ .. เหล่าโฉมงาม .. ๑๑ o ความเดิมเริ่มเสียวไส้ ในหัวใจไหวหวาดหวั่น มัทนาโสนนั้น ล่วงรู้ความลับอำพราง หมายใจจะไปบอก คนที่หลอกตีตัวห่าง ที่นี้มีใครบ้าง ได้จับทางป้องกันตัว o ออกมาพาเดินรี่ ไม่รอรีอกระรัว ท่ามกลางแสงสลัว ช่างน่ากลัวกังวลใจ โสนกระซิบถาม เอ่ยถึงความจริงเร็วไว เป็นไปได้อย่างไร เอื้อยนั้นไซร้ใจมืดดำ o ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ ไม่มีเหลือแล้วทรงจำ ที่เห็นเช่นตอกย้ำ ว่าคนงามเธอเปลี่ยนแปร นั่นคือคำกล่าวพ้อ มัทนาท้อจิตย่ำแย่ เพื่อนเอยที่เคยแคร์ เลิกแยแสมิตรพึ่งพา o หากยังไม่ทันถึง ชายหน้าตึงมาดักหน้า กำยำซ้ำหยาบช้า มองตรงมาคล้ายโลมเลียม มันมากันสามหน่อ ไร้ความหล่อส่อแววเ็้หี้ยม ผิวพรรณมันดำเกรียม หนวดเคราเฟี้ยมเปี่ยมจิตทราม O สี่เท้าก้าวชะงัก มองปฏิปักษ์ที่คุกคาม โอ้แย่แน่นงราม แล้วจะทำอย่างไรดี สองนางหันหลังชน เจ้าสามคนจ้องนารี เดินล้อมรอบสตรี ด้วยท่าทีที่ย่ามใจ o ไปไหนจ๊ะน้องสาว ให้พวกเราไปส่งไหม สวรรค์อยู่หนใด เดี๋ยวเราได้ไปเยี่ยมชม หนึ่งนั้นที่ออกปาก สมุนกากไร้อบรม แสยะยิ้มดูโง่งม คิดว่าบอย ..หรือยังไง o สองสาวเตรียมตั้งรับ มือพร้อมจับอาวุธไว้ แส้หนามกำว่องไว สิ่งคู่กายมัทนา อีกคนร่ายเวทย์ม่าน เชี่ยวชำนาญในวิชา บาเรียป้องกายา ที่ติดมากับเรือนงาม o หลังพิงอิงจับจ้อง สายตามองมิเกรงขาม พวกมันเอาแต่พล่าม คงคิดหยามหมิ่นดูแคลน ว่าเราเป็นแค่หญิง ที่ยังนิ่งกลัวเหลือแสน หารู้เพียงชั่วแล่น แส้สะบัดซัดหนามคม o พวกมันไม่ตั้งตัว ก็เพราะมัวเมาชื่นชม คิดถึงเนื้อไข่นม ความแสบสมจึงครอบครอง บัดนี้มันรู้แล้ว สองนางแก้วนี้แคล่วคล่อง ฝีมือมิเป็นรอง คงจะต้องสั่งสอนนาง o ส่วนใครสั่งสอนใคร ชั่วอึดใจไอ้เดนกร่าง ลงไปนอนข้างทาง ที่เหลือยังตื่นตะลึง แส้มันบาดเข้าเนื้อ แล้วลากเหยื่อคาดไม่ถึง เลือดซิบน่าพรั่นพรึง ก่อนลากดึงสะบัดโยน o กระทบกับบาเรีย ไฟช็อตเปรี๊ยะสะเก็ดโชน เผาผลาญหัวล้านโล้น ใครอยากโดนดาหน้ามา ที่เหลืออยู่สองหน่อ ตัวอย่างก็เห็นกับตา ผมขอแจวดีกว่า กล่าวอำลาลากเพื่อนไป o พวกชั่วไปกันหมด สองนางลดการ์ดลงได้ เกือบจะพลาดท่าไป ดีว่าใช้อาวุธทัน รีบเถอะอย่ามัวช้า มัทนาจับจูงพลัน โสนตามกระชั้น โดยมิหันระวังระไว o ก๊อกหนึ่งซึ่งชนะ ก๊อกสองปะทะกับใคร โสนถูกผู้ใด ลอบทำร้ายสลบเลย มือจูงจึงกระตุก มัทฯตาลุกหานิ่งเฉย อาวุธคู่มือเอย แส้เจ้าเอ๋ยจงกลับมา o ได้เห็นแต่เพียงร่าง อันบอบบางในมือหนา มันตั้งใจลักพา แส้หวดมาเพื่อแย่งชิง นายสองคนเป็นใคร เที่ยวมาไล่รังแกหญิง น่าไม่อายเสียจริง นี่หรือสิ่งที่สมควร o ผิวหน้าขาวแดงก่ำ ด้วยน้ำคำนางตีรวน หนุ่มเข้มตีสำนวน หัวเราะร่วนขำเหลือเกิน เธอทำอะไรได้ คิดสู้ใหม่รึก็เชิญ เตรียมใจแต่เนิ่นเนิ่น ถ้าเผอิญบาดเจ็บไป o มองเพื่อนอย่างแสนห่วง คิดลองหน่วงเหนี่ยวรั้งไว้ เผื่อว่าจะมีใคร นึกเอะใจรีบรุดมา ตวัดสะบัดแส้ ยั่วยุแหย่ถ่วงเวลา พลันเห็นกับสายตา หนุ่มมายาเป็นเสือร้าย o แส้สาวคราวนิ่งขึง ตกตะลึงสรรพางค์กาย หนุ่มนั้นจำแลงร่าย เหยาะย่างใกล้ชิดทันที ส่งซิกให้หนุ่มขาว พาอีกสาวไปยังที่ นัดหมายแต่บัดนี้ ส่วนแม่นี่จัดการเอง o รับคำเสือจำแลง ก่อนจะแปลงร่างรีบเร่ง เป็นโคกระฉับเฉง แล้วกระเตงโสนไป หันมาตาวาววับ มองจ้องจับที่ทรามวัย มัทนาตัดสินใจ จะเป็นตายต้องสู้มัน o เฟี้ยวฟาดสะบัดขวับ เสือรุกรับแส้ขำขัน เรี่ยวแรงเริ่มถูกบั่น อีกไม่นานต้องพ่ายแพ้ เก็บออมถนอมศึก สู้พลางนึกหนีก่อนแย่ สกัดกลิ่นกุหลาบแท้ โปรยให้แก่เสือร้ายพลัน o ฉุนกึกลึกถึงกลิ่น ไม่คุ้นชินกะทันหัน จังหวะที่โรมรัน ชะงักงันเสี้ยวนาที มัทนาฉวยโอกาส เสือร้ายพลาดวิ่งหลบหนี สลัดทิ้งจรลี ไปยังเซฟเฮ้าส์โดยเร็ว ... ******************* โปรดติดตาม ... อนึ่ง .. เขียนขึ้นเพื่อความบันเทิงมิได้มีเจตนาอื่นใด
ใกล้แล้วฮะ ..บล็อกกำลังจะตามกระทู้ทันแล้ว
กวดมาติดๆ .. เฮ้อออ  โดย: โค อัสดง
 วันที่: 12 พฤษภาคม 2556 เวลา:15:34:31 น. |
โค อัสดง
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [?] .. ตามนั้น อย่างที่มันควรจะเป็น ..
Group Blog
All Blog
Friends Blog
Link |
|||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||||
อ่านที่กระทู้แล้วจ้า คุณโค