โลกส่วนตัว - ตัวของตัวเอง ทุกคนล่วนแล้วแต่ต้องการมีโลกส่วนตัวด้วยกันทั้งสิ้น แค่เราคิดว่ามันเป็นหรือไม่ ผมเป็นคนนึงที่ต้องการมีโลกของเองในหลายครั้ง ถึงแม้ว่าความต้องการในบางครั้งก็ไม่ได้เป็นไปอย่างที่ต้องการ อันเนื่องมาด้วยสาเหตุนานาประการ โลกส่วนตัวของผม คืออะไร บางคนอาจจะมองว่านั้นหน่ะหรือคือโลกส่วนตัว คำจำกัดหรือว่าคำนิยามของคำว่าโลกส่วนตัวของใครหลายๆคนอาจต่างกันไป ในส่วนตัวของผมนั้น อาจจะเป็นการอยากอยู่คนเดียวบ้าง อยากออกไปข้างนอกกับใครสักคนหรือหลายคนโดยที่เราคิดว่าเค้าคงจะเป็นอย่างที่เราต้องการได้ในอารมณ์ขณะนั้น ออกกำลังการเล่นกีฬาโดยเฉพาะเตะบอลมันเป็นทั้งโลกที่ทำให้ผมสะบายใจไม่ต้องคิดอะไรในขณะที่ได้เล่น อีกทั้งเป็นการผ่อนครายไปในตัวอีกด้วย หรืออาจจะไปยังที่ไดสักที่ๆไม่มีใครรู้จัก เดินมันให้เหนื่อยโดยไม่ต้องเอาสมองไปคิดอะไรให้เป็นเรื่องเป็นราว บางอารมณ์ก็อยากจะไปสัมผัสกับธรรมชาติต่างจังหวัด แต่อันนี้บอกได้เลยว่าคิดไปเป็นร้อยๆแต่ได้ไปแค่ไม่กี่ครั้ง อาจเป็นเพราะเรื่องของเวลาที่ไม่ค่อยอำนวยในการเปิดโลกส่วนตัวฉบับนี้สักเท่าใหร่ บวกกับปัจจัยค่าใช้จ่ายในการออกท่องโลกอันนี้น่าจะเป็นประการสำคัญ แต่อย่างไรก็ตามในแต่ละครั้งที่ผมได้มีโอกาสได้ออกต่างจังหวัด ผมไม่เคยปล่อยให้เวลาเลยผ่านไปโดยไม่ทำอะไรให้ตัวเองรู้สึกว่าไม่คุ้มค่าเลยสักครั้ง ยิ่งตอนนี้ผมได้สอยกล้องมาตัวนึงเป็นลูกรัก หากว่ามีโอกาสมีเวลาว่างผมจะเอาลูกผมไปเก็บแสงสีและเงาต่างๆกลับมาที่พัก เอามาเปิดดูในยามที่ว่างๆตอนทำงานตอนกลับมาที่พักก้เปิดดูเล่นๆ (วันนี้ดึกแล้วสมองเริ่มตื้อคิดไรไม่ค่อยออกแล้วจะมาเพิ่มเต็มใหม่ครับ)   Create Date : 13 มิถุนายน 2552 8 comments Last Update : 13 มิถุนายน 2552 0:43:27 น. Counter : 396 Pageviews. Share Tweet

ส่วนตัวแล้วคิดว่าการอยู่ในโลกส่วนตัวนั้นก็คือ การได้มีเวลาคิด เวลาทำอะไรก็ตามในสิ่งที่ชอบ และอยากจะทำ แต่ไม่มีเวลาจริงๆ เพราะมีงานให้ทำตลอด มีคำกล่าวบอกไว้ว่า "อย่าบอกว่าไม่มีเวลา เพราะเราทุกคนมีเวลาเท่ากันทั้งนั้น วันหนึ่งๆ มี 24 ชม." อืม...มันก็จริงนะ (แต่คนเราทำงานไม่เท่ากันนี่นา...)   โดย: น้ำค้างเดือนหก 13 มิถุนายน 2552 0:50:36 น.

โลกของเธอ...เขาว่ามันกลม โลกของฉัน....มันก็กลม....ไม่ต่างกัน โลกของเธอ...หมุนรอบตัวเอง...อยู่ทุกวัน โลกของฉัน....ก็ทำอย่างนั้น...อยู่ทุกคืน โลกของเธอ....มีสองเวลา...ในหนึ่งวัน โลกของฉัน....ก็แบบเดียวกัน...ไม่เป็นอื่น โลกของเธอ...คือหนึ่งกลางวัน...กับหนึ่งกลางคืน โลกของฉัน....ก็ยืนพื้น...ด้วยวันและคืนเช่นกัน โลกของเธอ....ห่างดวงอาทิตย์...อีกตั้งไกล โลกของฉัน...หากอยากจะไป...ก็คงแค่ฝัน โลกของเธอ...ยังมองเห็นความเป็นไป...ของดวงจันทร์ โลกของฉัน...ก็เคยได้ยินเรื่องเล่าจากที่นั่น...เป็นบางที โลกของเธอ....มีเรื่องให้ทำมากมาย โลกของฉัน....ก็คล้าย ๆ จะต้องทำในแบบนี้ โลกของเธอ...สิ่งที่ตามหา...ยังคงต้องมี โลกของฉันในวันนี้....ก็ยังคงเดินทางต่อไป เหมือนโลกของเรา...ไม่มีอะไรที่แตกต่างกัน ทุกเรื่องราวในโลกนั้น...เป็นเช่นเดียวกัน...มาตั้งแต่ไหน เรื่องเดียวที่อาจไม่เหมือนกัน คือโลกของฉัน...มีเธออยู่ที่นั่น...มาตั้งแต่ไหนแต่ไร เรื่องเดียวที่อาจจะต่างไป แค่ไม่รู้ว่าจะมีฉันอยู่บ้างไหม...ในโลกของเธอ...   โดย: ยัยตัวยุ่ง 13 มิถุนายน 2552 6:28:05 น.

คนเรามีโลกส่วนตัวไม่เหมือนกันหรอกเนอะ บางคน สุขที่ได้เล่นกล้อง ไปเที่ยวต่างจังหวัด บางคน สุขที่ได้ฟังเพลง อ่านหนังสือ แต่คำว่า โลกส่วนตัว นั่นคือ พื้นที่เฉพาะตัวของคนๆนั้น มันอาจมีบริเวณกว้างบ้าง เล็กบ้าง แล้วแต่ละคนว่าจะมีโลกส่วนตัวมากขนาดไหนอ่า ช่วงนี้ เปรี้ยวก็ยุ่งๆ อยู่อ่า อยู่ในช่วงปรับตัว ปรับชีวิตประจำวัน เวลาก็ไม่ค่อยมีเลย บางทีมีนิดหน่อยก็อยากอ่านหนังสือที่ซื้อไว้แต่ยังไม่ได้อ่าน หรือหาเพลงมาฟังอ่า พี่เองช่วงนี้ก็อย่าใช้เข่าให้มากหล่ะ ฮ่าๆๆ เด๋วจะไม่หาย มีความสุขกับโลกส่วนตัวนะคะ   โดย: ดาวไร้ตะวัน 13 มิถุนายน 2552 7:01:44 น.

สวัสดีค่ะ บางเวลาคนเราก็ต้องการความเป็นส่วนตัวบ้างเพื่อผ่อนคลาย(แต่เป็นเฉพาะบางเวลาน่ะค่ะ..หุหุ...)   โดย: น้องข้าวเหนียวกะพี่หมูปิ้ง (MooBamBam ) 13 มิถุนายน 2552 9:58:56 น.

จากบทความของคุณ วันนี้มีไอเดียใหม่มานำเสนอ(ต้องทำเสียงเหมือนโฆษณาทีวีมีเดียประกอบด้วย) ตามความคิดของเรา คนเราทุกคนจะมีโลกเป็นของตัวเองค่ะ เรียกว่า "โลกส่วนตัว" ซึ่งในโลกส่วนตัวของเรานี้ จะมีส่วนประกอบสำคัญคือ "ความเป็นตัวของตัวเอง" ในโลกส่วนตัวของแต่ละคนนี้ทุกคนจะสุดโต่งกับความเป็นตัวเอง ได้อย่างไม่ต้องแคร์ใครค่ะ.... เราเองก็มีโลกอย่างนี้ ทุกคนก็มีโลกอย่างนี้ การที่ใครสักคนนึงพยายามจะเข้าไปในโลกของคุณนั้น ต้องได้รับ "การอนุญาต" เสียก่อน ไม่งั้นจะถือว่า "บุกรุก" !!! "ความรัก" ก็เป็นสิ่งหนึ่งที่มีแรงดึงดูดให้โลกส่วนตัวของคนสองคน "เข้ามาใกล้กัน" และ "โคจรรอบกันและกัน" ในขณะที่โลกส่วนตัวของคุณเองก็ "โคจรรอบตัวเอง" เช่นเดียวกัน แรงผลักและแรงดึงดูดที่พอดี จะทำให้เกิดช่วงว่างระหว่างดาวทั้งสองดวง ดังนั้น สภาวะในโลกทั้งสองจะสมดุล ไม่ร้อนไป ไม่เย็นไป... นั่นเป็นแรงดึงดูดที่พอดี คือความรักที่พอดี ในทางกลับกัน... แรงดึงดูดที่ไม่พอดี จะนำไปสู่สภาวะที่ไม่สมดุลของโลกทั้งสอง ดึงดูดมากไป โลกส่วนตัวทั้งสองใบจะ "อึดอัด" เพราะมีความรู้สึกว่า "ถูกคุกคามหรือถูกแย่งพื้นที่ไปตลอดเวลา" หากดึงดูดกันน้อยไป จะทำให้โลกทั้งสองใบไกลกันมาก ยิ่งไกลกันออกไป จะดึงดูดกันน้อยลง และแยกจากกันไปในที่สุด... การโคจรรอบตัวเอง และโคจรรอบกันและกันก็สำคัญ โลกของใครที่โคจรรอบตัวเองอย่างเดียวโดยไม่สนใจ จะโคจรรอบโลกอีกใบเลย ก็ไม่ต่างกับการที่เราพยายาม จะแจ้งให้อีกฝั่งทราบว่า "โลกของฉันก็เป็นแบบนี้" โลกอีกใบของเธอต้องรับให้ได้สิ ต้องรับโลกของฉันให้ได้ แบบนี้เราเห็นว่ามันก็จริงนะค่ะ ที่โลกของคนรักกันควรจะรับในโลกอีกใบได้ แต่ควรที่จะไปดูอีกโลกหนึ่งด้วยบ้างว่าเป็นอย่างไร ควรไปโคจรรอบโลกอีกใบหนึ่งด้วย!!! นั่นคือ "การแคร์ความรู้สึก" และ "การเอาใจใส่ " นั่นเอง... ในทางกลับกัน... โลกที่พยายามจะโคจรรอบโลกส่วนตัวอีกใบ โดยที่อีกฝ่ายเอาแต่โคจรรอบตัวเอง แบบนี้...จะเหนื่อยมากๆ เหนื่อยเป็นพิเศษ แม้จะมีความเต็มใจและความพยายาม แต่สักวันหนึ่งโลกใบนี้จะหยุดโคจร !!! ถึงเวลานั้นโลกทั้งสองใบคงจะต้อง หลุดวงโคจรห่างไปอย่างน่าเสียดาย... "อย่าพยายามยัดเยียดความเป็นตัวของคุณเองให้อีกฝ่ายเกินไป" ดังนั้น อย่าคิดว่าจะเป็นตัวของคุณเองมากเกิน และอีกฝ่ายจะต้องรับให้ได้ รับให้้ได้ในทุกสิ่ง โดยหลงลืมความรู้สึกของอีกฝ่ายไปว่า อีกฝ่ายหนึ่ง เค้าก็มีโลกส่วนตัวที่ต้องการความเข้าใจเช่นเดียวกัน!!! อย่างไรก็ตาม โลกส่วนตัวใบนี้ของคุณ ก็อย่ามัวแต่โคจรรอบโลกอีกใบ จนกระทั่งลืมโคจรรอบตัวเอง... สภาพแบบนี้ไม่ใช่โลกแล้วครับ มันจะเป็นเพียงก้อนหินอวกาศเท่านั้น ท้ายสุดจะกลายเป็น "อุกาบาต" ที่โดนความรักที่ทำหน้าที่แรงดึงดูด ดูดโลกที่ตายแล้วของคุณเสียดสีกับชั้นบรรยากาศเป็นผุยผงไป.... การโคจรรอบตัวเองของโลกส่วนตัวของคุณเป็นสิ่งที่ดี แต่อย่าลืมโคจรรอบโลกอีกใบด้วย สำคัญมากคือต้อง "โคจรซึ่งกันและกัน" ... อย่าให้แรงดึงดูดของความรักทำให้โลกของใครคนนั้นของคุณ กลายเป็น "ดวงจันทร์" !!! นั่นคือ คุณหมุนรอบแต่ตัวเอง ปล่อยให้คนอื่นหมุนรอบโลกของคุณเท่านั้น โดยปราศจาความใยดีกันเลย... ท้ายสุดนี้(หลังจากเพ้อเจ้อมานานหวังว่าคงจะอ่านมาถึงตรงนี้) เราของฝากเอาไว้ว่า... ความรัก นั้น ประกอบด้วยคำสองคำครับ คือ Give และ Take รับความรัก ความเอาใจใส่จากอีกฝ่ายแล้วต้องให้ความรักกับอีกฝ่ายด้วย อย่าตะแบงไปว่า ตัวคุณเองก็เป็นแบบนี้ล่ะ อีกฝ่ายต้องรับให้ได้ อย่างนี้ Take อย่างเดียวไม่ Give อย่าไปคิดว่า เมื่อคุณให้คุณจะเสีย..แต่ให้คิดว่า...เมื่อคุณให้จะมีคนได้รับ ค่ะ "ความรักไม่เคยทำให้ใครต้องเสียอะไรไป แต่ความไม่ใส่ใจจะทำให้คุณเสียคนที่รักคุณไป" ....อย่าทำให้คนที่คุณรัก หล่นหายไปจากชีวิตของคุณ... ขอบคุณนะค่ะที่อ่านจนจบ   โดย: คนเหงาๆ IP: 124.120.162.48 13 มิถุนายน 2552 18:55:31 น.

แวะมาทักทายค่ะ   โดย: CrackyDong 14 มิถุนายน 2552 1:40:47 น.

ขอบคุณคนเหงาๆมากมายครับผม   โดย: เงาเมฆ 14 มิถุนายน 2552 22:08:56 น.

ตอนนี้ไม่ยากทำอะรัยแว้ว แต่มีสิ่งหนึ่งที่ยากจะทำตอนนี้ ยากไปที่ไหนก้อได้สักที่หนึ่ง ที่ไม่มีคน...ยากจะตะโกนออกไปให้สุดเสียง ยากจะระบายความใจไปกับลายลม ให้ความทุกข์ใจทุกอย่างมันออกไปให้หมด สิ่งที่เคยทำมาก้อยากให้เปงแค่ความฝัน เหมือนกับมันไม่เคยเกิดอะไรขึ้นเลยสักอย่าง จากชิวิตชายคนหนึ่งที่เหงเปงของเล่นของใครบางคน เขาไม่เคยคิดเลยว่ามันจะเจ็บไหมที่จะได้ฟังคำ คำนั้น แต่ก้อไม่ได้โกด ไม่ได้เกรียจอะไรเลยที่ได้รุ้ความจริง ดีใจสักอีกที่ได้เหงเทอคนนั้นได้เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับชีวิตของเค้า แต่ถ้าถามเราคนนี้ว่าเสียงจัยไหม ผ๋มคงตอบเต็มปากแบบลูกผู้ชายเลยว่า "เสียงจัยมากครับ แล้วก้อพูดอะไรไม่ออกเหมือนกาน" ความจริงที่ผ๋มไม่ยากจะให้ขึ้นช้ำอีกครั้งมันก้อกับมาหาผ๋มอีกครั้ง จนได้ แม้ยังงัยก้อตามเราก้อคงต้องสุ้ต่อไป ไม่ใช่มาอยู่กับอดิตอีกเหนือนก่อน เพราะเราเคยเปงแบบนั้นมาแล้ว แล้วจะไม่มีรอบที่สอง ถามว่าเทอคนนั้นผิดไหม"ไม่เลย เทอทำถูกแล้ว" ผมถามขอถามคนที่ได้มาอ่าน ความในใจผมหน่อยว่า จะมีใครไหมที่จะเอาสิ่งที่ไม่ดีเข้ามากับตัวเอง "ใช่ไหมล่ะ!!" มันจะไม่มีรอบสองแล้วจะไม่เปงตัวสำรองของใคร ผ๋มมันที่ผิดเองที่ร๊ากคนมีแฟนแล้ว   โดย: ไม่รุ้สิ IP: 182.52.120.155 17 พฤศจิกายน 2553 19:46:25 น.