Bloggang.com : Closet by Lin : ทริปโคราช...แบบฉบับปุ๊ปปั้ปทัวร์(ตอนน้ำท่วมโคราช)

ทริปโคราช...แบบฉบับปุ๊ปปั้ปทัวร์(ตอนน้ำท่วมโคราช)

ถึงคราวได้ออกต่างจังหวัดอีกแล้ว ตอนที่อยากไปดันไม่ได้ไป(กระเป๋าแบนแฟนทิ้ง -_-' ไม่มีตังเที่ยว) พอตอนนี้เฉยๆ เพราะเดือนก่อนเพิ่งไปหัวหินมา กลับได้ไปอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว ตอนแรกไม่ค่อยจะอยากไปด้วยซ้ำ ขี้เกียจนั่งรถ อีกอย่างไปคราวนี้ไปเรื่องงานค่ะ ไม่ได้ไปสนุกๆอะไรเท่าไหร แต่ก็นะ จะปล่อยให้จุงขับรถคนเดียวตอนหน้าฝนทั้งๆที่ข่าวออกกันโครมๆว่าโคราชน้ำท่วม ถนนมิตรภาพปิด ก็จะใจร้ายเกินไปหน่อยแล้ว ทริปนี้บอกไว้ก่อนนอกจากไปกันปุ๊ปปั้ปไม่ทันตั้งเนื้อตั้งตัว ยังเป็นทริปที่ทรหดอีกด้วย

เช้าวันออกเดินทาง เราต้องตื่นแต่ตีห้า เพื่อมารับอาที่เดินทางมาจากใต้ไปส่งบ้าน จากนั้นแวะจัสโก้ซื้อของ ขนมของกินไว้ให้อาก่อนกลับบ้าน ถึงบ้านแล้วก็รีบอาบน้ำแต่งตัวสระผมให้สดชื่น รอจุงมารับ จากนั้นก็ออกเดินทาง เส้นทางที่ใช้นะคะ เข้ารังสิตนครนายก->ปราจีน กบินบุรี->วังน้ำเขียว->โชคชัย->อ.หนองบุญนาก จุดหมายปลายทางอยู่ที่นี้ค่ะ ที่ๆจะไปดูเครื่องจักร (ช่วงที่ไปใช้เส้นทางสระบุรี-โคราช ถนนมิตรภาพไม่ได้เน้อ น้ำท่วมเป็นเมตรยาวหลายโลเลย)

ออกเดินทางแล้ว ดูหน้าตายังสดชื่น

ขาไปฝนตกตลอดทาง เปียกกระหน่ำ ตกลงทั้งวันทั้งคืน แต่อากาศก็สดชื่นอยู่น้า บางช่วงฝนเบาๆเป็นละอองน้ำก็สดชื่นดีจัง

ถึงที่ ได้เวลาจุงทำงาน ส่วนเราเหรอ เรียนรู้จากที่จุงทำมั้ง ระหว่างจุงดูเครื่อง เราก็ไปประสบพบความน่ารักกับเจ้าตัวนี้ เห็นเจ้าของเรียกคุ้กกี้ ดูมันซิ..บ๊องแบ๊วน่ารักแบบมอมๆซะจริง

หลังจากเรียกชื่อ ทำความรู้จักซักแป๊ป พอเรานั่ง คุ้กกี้มันก็เอาคางมาเกยเท้าหลับตาเคลิ้มซะเลย แหม...นี้ถ้าไม่มีเจ้าของนะ แอบเอากลับบ้านไปด้วยแล้ว

กว่าจะดูเครื่อง คุยอะไรกันเสร็จสรรพ ก็ปาไปห้าโมงกว่าแล้ว จริงๆมันก็แค่ห้าโมงกว่าแต่มันมืดซะยังกับสองทุ่ม ฝนก็ตกได้ไม่หยุด ทางที่จะกลับต้องผ่านทางขึ้นลงเขา คนขับทริปนี้ก็ใช่ว่าจะขับออกต่างจังหวัดบ่อยๆ ส่วนเราก็ตื่นทำโน้นทำนี้ตั้งแต่ตีห้านอนน้อย จากที่คิดว่าไปเช้าเย็นกลับก็เปลี่ยนใจ หาที่นอนพักดีกว่า ตั้งใจว่าจะกลับไปพักที่วังน้ำเขียวค่ะ

(ช่วงนี้ไม่มีอารมณ์ถ่ายรูปอะไรทั้งสิ้น เพราะมืด เหนื่อย ฝนตก และอยากนอนแล้ว)

ตอนหาที่พักนี้ทรหดสุดๆ ที่ว่าทรหดเพราะเหนื่อย+ฝนตก ลงไปไหนก็โดนฝนไประยะๆ ตัวชื้นไปหมด+และที่พักที่ walk in ไปเกือบสิบที่คนเต็ม หาที่พักมั่วไปหมด มีแบบโฮมสเตย์จะโทรไปถามเค้าจุงก็บอกไม่เอา ไม่ชอบพักร่วมกับคนอื่น ไอ้เราเกิดมาไม่เคยนอนโฮมสเตย์ก็เชื่อคุณชายจุงเค้า ไม่เอาก็ไม่เอา ขับรถหาที่พักกันตอน 3 ทุ่ม ฝนก็ตกมืดก็มืด บางที่มีที่ว่าง แต่ห้องละก็หลายพันซะ(ไว้นอนพักอาบน้ำเพราะพรุ่งนี้ตื่นมาก็ต้องออกเดินทางแล้ว อยากได้แค่พันกว่าบาทพอไม่เกินนั้น มากกว่านั้นยาจกแบบเรารับไม่ได้) ไม่ก็เหลือแต่บ้านขนาดอยู่สิบคน ยี่สิบคน เออ...อยากจะกรี๊ดดเป็นภาษาอาหรับ

หาซะจนจะถอดใจ ขับกลับกรุงเทพให้มันรู้แล้วรู้รอดกันไป ฝนตกขนาดนี้กลับถึงตี2 ตี 3 ก็ได้ แต่แล้วในที่สุดก็เจอที่นึง เค้าบอกว่าเหลือหลังหนึ่งพอดี มี 2 ห้อง ห้องละ 2 พัน เราก็เออ.....เกินงบอ่า อยากได้พันกว่า แต่ตัวชื้นไปหมดแล้ว อยากนอนแล้วก็อยากพักแล้ว เลยต่อราคาไปเลย ถามพี่คะ ลดให้หนูหน่อยเถอะ มาดึกแล้วด้วยน่ะค่ะ ลดให้นิดนะคะ ใจดีมาก จากห้องละ 2000 ลดให้ 200 เหลือพันแปด ไอ้เราก็ยังแพงๆ 1600 แล้วกันพี่(เกิดมาก็เพิ่งเคยมาต่อราคารีสอร์ทกับเค้า คิดว่า walk in น่าจะแพงกว่าซื้อผ่าน agency อยู่แล้วล่ะ) ปรากฏว่าได้ราคาตามงบ เหอๆๆ โล่งอก อยากนอนจะแย่

88 การ์มองเต้รีสอร์ท สวยค่ะ บรรยากาศดี ถ้าหน้าหนาวมาเที่ยวคงได้บรรยากาศ รูปพวกนี้ถ่ายตอนเช้านะคะ วันนี้ตื่นมาปุ๊ปดูนาฬิกาปั้ป ตื่นตอน 6.20 น. อาบน้ำแต่งตัวออกมาเดินคนเดียว

บ้านที่เราอยู่เป็นบ้านติดสวน หลังหนึ่งจะมี 2 ห้องค่ะ แบบนี้

บรรยายกาศที่เห็นนี้จริงๆยังมีละอองฝนอยู่เลยค่ะ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมน้ำท่วมโคราช เพราะฝนตกแบบทั้งวันแล้วก็ตกทั้งคืนจริงๆ

ที่นี้มีบ้านหลายแบบ หลายขนาดค่ะ นี้บ้านริมน้ำ น่าจะอยู่กันแบบหลายคน ครอบครัวใหญ่ๆ

จากนั้นจุงก็ตื่นอาบน้ำแต่งตัว ได้ถ่ายรูปกับเค้าก็คราวนี้ละ มีช่างภาพแล้ว
รูปนี้จุงแอบถ่าย ห้องพักตัวเองก็มีไม่แต่งตัว เราออกมาหวีผมดูกระจกข้างนอกเลย ก็แบบว่าห้องที่พักนี้มีแต่กระจกในห้องน้ำ แล้วกระจกก็มัวอ่ะเพราะเปิดน้ำอุ่น กระจกเลยเป็นละอองเต็มไปหมด เลยออกมาหวีผมกันที่ข้างๆ office ของรีสอร์ทเลยแล้วกัน

รูปถ่ายตัวเองล้วนๆ 5555

จากนั้นก็ออกเดินทางกันเลยค่ะ กลับบ้านเรา....รักรออยู่^^

แต่กองทักต้องเดินด้วยท้อง หากาแฟกินดีกว่า เช้าๆแบบนี้ เจอข้างทางพอดี ร้านสวยซะด้วย ร้าน K'Bin Coffee

เราสั่งโกโก้กับบลูเบอรี่ชีสเค้ก ส่วนจุงใช้วิธีแย่งกันกิน

ร้านนี้มีนกแก้วด้วย น่ารักอ่ะ

สองรูปนี้ตั้งกล้องถ่าย

รูปแรกฝีมือเรา ชัดเจน ก็แหม....ปกติไปไหนก็ถ่ายเองตลอด เรื่องตั้งกล้องขอให้บอก เก่งอยู่แล้ว

version คุณพิฑูรย์ มัว(ได้อีก)เวอร์ชั่น คงต้องฝึกหัดถ่ายตัวเองบ่อยๆ ประมาณว่าถ่ายเองสวยเองเหมือนเรา กร๊ากกก

จุงรูปนี้ เริ่มหัดถ่ายเอง(ไม่)หล่อเอง เหมือนเราละ

จากนั้นเดินทางกันต่อ ขากลับนี้ชิลๆค่า แวะไหนก็ได้ เสร็จงานแล้วนี่นา เดินทางถึงปราจีนกำลังจะเข้านครนายก กระเพาะครากๆของเราร้องออกมาเป็นจังหวะ หิวโว้ยๆๆ แหะๆ เลยได้แวะกันอีกทีนึง

สั่งอาหารตามสั่งกินกัน ร้านนี้จุงชอบ มีต้นไม้ขายด้วย มื้อนี้หมดไปแค่ 140 บาท อิ่มแปร้ ลืมเล่าว่าเมื่อคืนแวะร้านเสต็กร้านนึง อร่อยดีค่ะร้านนี้ แต่ราคาก็ใช่ย่อย กินกัน 2 คน สั่งคนละจาน+น้ำเปล่าคนละแก้ว เกือบพันคิดดูแล้วกันว่าจานละเท่าไหร ที่เมนูร้านบอกว่า ร้านนี้เหมาะกับคนที่กล้าจ่าย อาหารเค้าที่มีคุณภาพ ไอ้เราก็ไม่ค่อยกล้าที่จะจ่าย แถมลิ้นจรเข้ กินอะไรก็อร่อยไปหมด ปกติเน้นอิ่มท้อง กินเสต็กลุงหนวดยังว่าอร่อยเลย เลยเสียดายเงินนิดๆ555 พี่เจ้าของร้านมาอ่านเจออย่าว่ากันน้า เป็นคนแบบนี้จริงๆ มื้อนี้เลยกินอะไรง่ายๆแทนดีกว่า (แต่ร้านเสต็กนั้นก็อร่อยจริงค่ะ ใช้เนื้อดีจริง มันก็ไม่ได้แพงนะถ้าใครอยากกินเนื้อดีๆแบบอเมริกันแท้ๆ ไม่รู้ใครเคยกินบ้าง เล็กซ์ เรสเตอรองค์)

กินเสร็จจุงดูต้นไม้

ส่วนเราไปเจอต้นนี้เข้า สวยดีแหะ

มีลูกด้วย ให้ทายว่าต้นอะไร

ส่วนเราโชว์โง่อีกตามเคย ถามพี่เจ้าของร้านว่า พี่ต้นอะไรคะพี่ เงาะเหรอ? พี่เค้าบอกไม่ใช่ คำแสดแดงจ้า 5555 เออแหะ น่าสนใจ บอกจุง อยากได้ต้นนี้ จะเอาไปบ้าน จุงซื้อให้ด้วย ขอบใจจ้า

จากนั้นก็มุ่งตรงกลับบ้านกันเลยยยย งานนี้ต้องขอบคุณรองเท้าตีนเป็ด kito มาก เดินใส่ที่บ้าน หัวโตดูแปลกๆ ไม่ชอบๆ แต่มาทริปนี้ ชื้นแฉะ คู่นี้แห้งง่าย ครอบเท้าดี จุงใส่แตะตกจุ่มโคลนมานักต่อนักแล้ว แต่เรารอดพ้น
เพิ่งจะเห็นมันดีก็คราวนี้ ขอบใจนะเจ้าตีนเป็ด