Bloggang.com : คูลิโกะจัง : เข้ามาบ่น (อย่างเดียว)

เข้ามาบ่น (อย่างเดียว)

วันนี้ขอเข้ามาบ่นอย่างเดียวเลยค่ะ

เวลาเข้าไปอ่านบล๊อคของใครหลายต่อหลายคนที่สูญเสียสัตว์เลี้ยง ดิชั้นจะเกิดอาการที่เรียกว่า "อิน" ทุกครั้ง

และอีกหลายครั้งที่เข้าใจว่า ทำไมบางคนถึงเลิกเลี้ยงสัตว์ไปเลย ซึ่งดิชั้นเองช่วงที่แมวหายบ่อยๆก็เกือบจะเลิกไปเหมือนกัน แต่ก็ยังเลิกไม่ได้ซักที

ล่าสุดนี้ มีเหตุการณ์ที่ "ไมโล" ป่วย และป่วยมาจนถึงปัจจุบัน และดิชั้นต้องทำหน้าที่ยิ่งกว่าวัลลี เพราะต้องแหกตรูดรีบกลับบ้านที่ปทุมฯ(จากที่ทำงานรามอินทรา) เพื่อพาไมโลไปฉีดยาตามนัด (หมอปิดร้านสองทุ่ม)

แต่นั่นไม่สำคัญเท่ากับที่ดิชั้นต้องนั่งมองมันทุกคืน เห็นความเจ็บปวด เห็นอาการดิ้นรนอยากมีชีวิตอยู่ แล้วก็มานั่งย้อนถามตัวเองว่า "เราทำถูกหรือเปล่า"

เราพามันไปฉีดยา ทั้งที่ร่างกายมันรับไม่ไหวแล้ว

เราอยากให้มันมีชีวิตอยู่ เพราะเราขาดมันไม่ได้

เพื่อนบอกว่า ดิชั้นทำถูกแล้ว เมื่อมันป่วย เราก็ต้องรักษา แต่มันเหมือนกับว่า ดิชั้นแค่ซื้อลมหายใจมันไปวันๆแค่นั้นเอง

บอกตรงๆว่า เริ่มทำตัวไม่ถูก

เมื่อคืน นั่งเฝ้าหมาจนถึงตี 2 แล้วก็หันไปมองเด็กๆตัวอื่น

ทองเอก ทองโท น้องขาว เจ้าหนูมารวย แล้วก็นอยด์จิตอีกว่า ถ้าเจ้าพวกนี้มันเป็นอะไรอีกล่ะ ดิชั้นจะทำงัย (ก็รักซะขนาดนี้)

การที่ดิชั้นมีอายุวัยเฉียดโลง มันไม่ได้ทำให้ดิชั้นรู้สึกปลงได้เลย

แย่จริงๆ ว่าไม๊คะ

-_____-"

ปล. ก็บอกแล้วว่าเข้ามาบ่นอย่างเดียวจริงๆค่ะ

Create Date : 26 มกราคม 2552

Last Update : 26 มกราคม 2552 7:22:50 น.

0 comments

Counter : 753 Pageviews.