 |
 |
 |
 |
 |
|
 |
 |
|
|
| | 1 | 2 |
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
| 31 | |
|
|
| |
|
|
| 31 พฤษภาคม 2552 |
|
|
 |
|
|
|
|
|
| |
|
 |
 |
 |
 |
|
|
|
|
|
| |
เที่ยวผาพระนอน Oh God!!
สวัสดีค่ะ เจ๊มาแล้วอีกเช่นเคย คราวก่อนเจ๊ได้กลับดึกเพราะทำงาน
กับเพื่อนๆใช่มั้ยคะ
คราวนี้เจ๊ไปเที่ยวผาพระนอนกับเพื่อนๆอีก 8 คนค่ะ
ขอบอกว่าเหนื่อยมากกกกกกกกกกกกก
ปีนเขากันจนตรีนบานนน
แต่ก็สนุกสนานค่ะ คราวนี้ที่ไปกันก็มี
เจ๊ ต้นเฟิร์น มะเดี่ยว ไตเติ้ล บอย ท๊อป แฮม แบงค์ วิลเลี่ยม
รวมกันทั้งหมด 9 คนค่ะ ชื่อคนสุดท้าย 'วิลเลี่ยม' ไม่ได้เป็นลูกครึ่ง
หรือชาวต่างชาติแต่อย่างไรนะคะ
ที่เรียกวิลเลี่ยมเพราะชื่อจริงมันชื่อ วิโรจน์ เพื่อนๆก็เลยเรียกมัน วิลเลี่ยม
ส่วนคนที่เดินนำทางก็คือมะเดี่ยวเองค่ะ
มันล่ะคุยนักหนาว่าเดินมาแล้วเป็นสิบๆรอบ รับรองไม่หลง
แถมตอนที่พาขึ้นไป มันดันไม่ใช้ทางที่ชาวบ้านเขาไปกัน
มันบอกว่ามาทางนี้รับรองถึงรวดเร็วเพราะมันเป็นทางลัด
เริ่มเดินขึ้นกันประมาณ 9 โมงเช้า
ปกติถ้าเดินทางที่เขาไปกันจะถึงภายใน 1 ชั่วโมง
แต่นี่ไอ้เดี่ยวผีบ้ามันพาพวกเจ๊เดินอ้อมเขาเจ้าค่ะ
กว่าจะหาทางเจอก็ปาไป 3 ชั่วโมง
ไปถึงยอดตอนเที่ยงกว่าๆพอดี แต่วิวสวยมากๆเลยค่ะ
ลมก็พัดเย็นสบาย พอดีเติ้ลเอาไก่(ดิบ)มาด้วย
มันบอกว่าถ้าทำให้มันสุกบนนี้ได้มันจะภูมิใจอย่างแรงงงง
ว่าแล้วมันก็เริ่มก่อไฟ แถมบอกว่า อีก 10 นาที ได้กินแน่นอน
ผ่านไปครึ่งชั่วโมงถึงได้กิน เหอๆๆ อยากจะบอกว่าไก่ที่มันเอามา
สุดยอดของความเหนียววววว
พอไปถามมัน มันบอกว่าเป็นไก่เกรด C หุหุ แต่ยังไงก็ช่างเถอะค่ะ
ถึงจะกินยากยังไงแต่หน้าตาของเติ้ลก็ดูภูมิใจไม่น้อย
เพราะทำให้ไก่สุกได้
ตอนแรกมะเดี่ยวว่าจะพาไปดูน้ำตก แต่ก็เลยเปลี่ยนใจ
ไปนั่งกินลม ชมวิวกันประมาณ 2 ชั่วโมง
บ่าย 2 จึงพากันลงมา ตอนลงมานี่เป็นอะไรที่มันส์สุดๆเลยค่ะ
เจอพื้นทุกรูปแบบ แต่พวกเราก็ยังกลิ้งลงกันได้ 55555+
ได้บาดแผลมาเยอะเหมือนกันค่ะ แต่เป็นแผลเล็กๆน้อยๆ
ตอนจะลงมะเดี่ยวบอกว่า เชื่อใจเดี่ยวเถอะ เดี่ยวจะพาลงเอง
ตอนแรกมันพาขึ้นก็พาอ้อมตั้งไกล แต่คราวนี้ก็เลยให้โอกาส
โอเคๆ เชื่อใจก็ได้ ปรากฎว่า มันไม่พาลงทางเดิมค่ะ
มันบอกคราวนี้จะพาลงทางที่ชาวบ้านเขาลงกัน
โอเค ได้ยินแบบนี้ค่อยอุ่นใจหน่อย
พอลงไปได้สักพัก มันบอกว่า สงสัยเราจะเดินลงมาทางที่เราขึ้นมาแล้วล่ะ
อ้าว แล้วทางชาวบ้านล่ะยะ ไหนแกบอกว่าจะพาชั้นลงทางชาวบ้านไง
มันก็บอกอีกว่า ไต่ๆไปละกัน เดี๋ยวก็ถึงตีนภูเอง เชื่อเดี่ยวเถอะ
เหอๆๆๆๆ ทำไงได้ล่ะคะ เดินมาก็ค่อนข้างไกลแล้วแต่ยังเห็นวิวอยู่เลยค่ะ
แสดงว่าที่กุเดินมานี่ยังไม่ถึงครึ่งภูสินะ
คิดแล้วก็ปลงจึงได้แต่เดินต่อไป คิดในใจว่าดงบังรอเราอยู่ข้างล่าง 5555+
คิดได้แบบนั้นก็ฮึดอย่างแรง เหนื่อยแต่ก็สู้ เพื่อดงบัง (อะไรมึง 555+)
ท่าทางเจ๊จะบ้าไปหน่อย แต่มันก็ได้ผลจริงๆนะคะ
ในใจเจ๊ก็ท่องใหญ่
ดงบังรอกุอยู่ ดงบังรอกุอยู่ ถ้ามึงไม่รีบดงบังจะไปแล้วนะเว้ยยยยย
เนื่องจากเจ๊กลัวดงบังที่อยู่ตีนภูหนี เจ๊จึงรีบกระเสือกกระสน
พอเดี่ยวหันมาถาม 'ไหวมั้ย' 'เหนื่อยมั้ย' 'พักก่อนมั้ย' 'ขาเริ่มไม่มีแรงรึเปล่า'
อยากบอกว่ากุเหนื่อยแทบคลานจูบดิน แต่เพื่อดงบังทำให้กุตอบไปว่า
'ไม่หรอก' 'ยังไหว' 'ไม่พักๆ' 'ขาก็ยังดีอยู่นะ' 'ไปต่อเถอะ'
เดี่ยวก็พาเจ๊เดินต่อไป ถึงไม่ทันสังเกตเห็นว่าลิ้นกุเริ่มห้อย เหอๆๆ
และแล้วด้วยความพยายามจึงทำให้พวกเจ๊ลงมาเหยียบตีนภู
ภายในเวลา 1 ชั่วโมง 30 นาที ซึ่งประมาณบ่าย 3 โมงครึ่ง
เจ๊จึงพากันไปที่โรงเรียนเพื่อล้างคราบดินและอะไรต่างๆมากมาย
อยากจะบอกว่ากางเกงของเดี่ยวและวิลเลี่ยมนั้นเป้าขาด 55555555+
มันเริ่มขาดตั้งแต่อยู่บนยอดภู แบบว่ามันกำลังจะปีนหินก้อนใหญ่
แล้วมันถ่างขาเต็มสตรีมทำให้เป้าเกิดเสียงดัง 'แคว่กกก'
ตอนแรกเดี่ยวก็เซ็งแล้วบอกว่า แม่งเอ๊ย มึงดูเป้ากูสิ 5555555+
แล้วสักพักวิลเลี่ยมก็เข้ามาแล้วบอกว่า นึกว่ามีแต่มึงหรอ มึงดูของกู
แล้วมันก็เปิดให้ดูเห็นแต่บ๊อกเซอร์สีเขียวๆ เพื่อนๆก็ยิ่งหัวเราะใหญ่
ยิ่งพูดเจ๊ก็ยิ่งเห็นภาพ ในเมื่อของวิลเลี่ยมมันขาดแบบพอดูได้
แต่ของเดี่ยวนี่สุดจะทน เพราะมันขาดตั้งแต่เป้าด้านขวา
ลามมาจนถึงด้านซ้ายแล้วก็ยาวมาจนถึงหัวเข่าด้านใน
ท๊อปก็เลยบอกว่า เดี่ยว มึงเอาไปทิ้งซะ
แต่เดี่ยวยังมีหน้ามาบอกว่า เดี๋ยวกูจะเอาไปเย็บ 555555555+
สรุปแล้ววันนี้พวกเจ๊มีความสุขมากๆ
มีเฟิร์น คนที่เป็นคนชวนทุกคนมาในวันนี้ ถ้าไม่มีเฟิร์นวันนี้คงจะเป็น
แค่วันธรรมดา ที่แสนจะน่าเบื่อ
มีเดี่ยว คนที่นำทางไม่ค่อยได้เรื่อง แต่ก็พาพวกเจ๊ไปสู่จุดหมายได้
แถมตอนที่ลงภูก็มีเดี่ยวคอยช่วย แถมจะให้ขี่หลังอีกเพราะเห็นว่าเจ๊
เหนื่อยปางตาย แต่เจ๊ไม่ขี่หรอก เพราะเห็นสภาพกางเกงเป้าขาดนั่นแหละ
แต่ถ้าไม่มีเดี่ยวป่านนี้เจ๊คงกลิ้งลงภูแบบ Non-Stop แน่นอน
มีท๊อป คนที่ปากหมาตลอดการเดินทาง และเปิดเพลงหมอลำตลอดเช่นกัน
มีวิลเลี่ยม คนที่เดินมั่วได้ทุกที่ตลอดการเดินทาง สิ่งที่ได้ยินเพื่อนพูดกับ
วิลเลี่ยมบ่อยที่สุดคือคำถามว่า 'มึงจะไปไหนวิลเลี่ยม'
มีบอย คนที่นิสัยดีสุดๆ แถมตอนวิ่งหนีแตน เจ๊ยังไม่ทันได้บอกว่าวิ่งหนีอะไร
แต่มันเห็นเจ๊วิ่งมาทางมัน มันก็หันหลังวิ่งหนีอย่างรวดเร็ว ถูกใจเจ๊แรง 555+
มีเติ้ล คนที่ทำให้ไก่สุกบนภูได้ ถ้าไม่มีเติ้ลเราคงจะไม่ได้กินไก่
ที่ห่อมาจากบ้านอย่างดี
มีแบงค์ คนที่เงียบสุดๆ แถมเป็นคนที่ตัดไม้ไผ่จนมีดของเดี่ยวกระเด็น
หลุดออกจากด้ามตกลงไปในป่า หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ เวรจริงๆ
มีแฮม คนที่บุกเบิกตอนลงภู แถมตอนที่ขึ้นภูแฮมก็คอยช่วยเจ๊ตลอด
ถ้าไม่มีแฮม ป่านนี้เจ๊ก็คงเป็นศพอยู่ตีนภูไปนานแล้ว
วันนี้เจ๊ก็เลยเอารูปมาฝากค่ะ อันที่จริงรูปมันใหญ่
แล้วก็เห็นกว้างกว่านี้มากกกกกกกกกกกกกกก
แต่มันเกิน 150 kb เจ๊ก็เลยตัดเหลือเท่าขี้ตาพารามีเซียมนี่แหละค่ะ
ผาพระนอนค่ะ กว่าจะเจอก็ทำเอาพวกเจ๊เกือบตายยยย
เดินขึ้นไปประมาณครึ่งภูก็เห็นน้ำเริ่มไหลลงมา เพราะว่าฝนพึ่งหยุดตก
น้ำจึงมีมาก
เดินไปเดินมาก็เจอต้นเฟิร์นสีเขียวง๊ามงาม ก็เลยแวะถ่ายรูปมาค่ะ
หุหุ (ไม่ค่อยจะมีสาระเลยกุ)
ต่อไปนี้คือ ภาพวิวงามๆ บรรยากาศสดชื่นมากๆ ไม่มีมลพิษ มีแต่ลมเย็น
สบายยยย
ยังไงวันนี้เจ๊ก็ขอบคุณทุกๆคนที่คอยช่วยเหลือเจ๊ในยามที่เจ๊จะตกภูตาย
ขอบคุณทุกคนมากจริงๆ ซึ้งในพระคุณ 
ไว้วันหลัง พวกเราไปเที่ยวด้วยกันอีกนะ 
| Create Date : 31 พฤษภาคม 2552 |
| Last Update : 10 เมษายน 2553 18:05:13 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 701 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
