BlogGang.com : : คำหม่อง : เบื่อนกเงือกแก่

มีนาคม 2553

	1	2	3	4	5	6
7	8	9	10	11	12	13
14	15	16	17	18	19	20
21	22	23	24	25	26	27
28	29	30	31

3 มีนาคม 2553

เบื่อนกเงือกแก่

เบื่อนกเงือกแก่

" fegtph;eglergltrhkfgeorghktrhkty;hjyu6[tpl"

"เอ่อ again pls"

"frmw[eghorthrklthmvswfkqqqqerooooooooooooooooooooooooo"

วันนี้รับโทรศัพท์ทูโกลูกค้าอยู่แล้วก็เจอสายเข้า พอกดรับก็เจอการรัวลิ้นภาษาอังกฤษชนิดที่น้ำไหลไฟดับลิงหลับหอยเน่า

อะไรกันนักหนา บ่นไรมากมายนี่ ชียังคงด่าต่อบลาๆๆๆๆจนต้องแอบเอาโทรศัพท์ออกนอกหูแล้วฟัง

"yes yes yes"

พูดมาร้อยเข้าใจแค่สิบ สรุปง่ายๆคือ สั่งอาหารไปแล้ว 20 นาที รออาหารไม่ไหวแล้วจะแคลเซิ่ลอาหารทั้งหมด ห้ามชาร์ตเงิน ไม่คิดจะสั่งอาหารที่นี่อีกต่อไปแล้ว บล่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆด่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หันหน้าไปหาเมเนเจอร์ ก่อนถามว่าเอาไง ชัพยักหน้าก่อนพูดมาว่า "ช่างเถอะ"

โค้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ข้างนอก ฝนตกหนัก หิมะก็กระหน่ำ ลมก็แรง คนมันจะบ้าไม่ได้ดูสภาพดินฟ้าอากาศเลย เอาแต่ใจตัวเองเป็นที่ตั้ง อาหารไทยไม่ใช่แมคฯจั้งฟู๊ดชั้นต่ำนะขะซะ จะได้เอาขนมปังเน่าๆชั้นสองชิ้นมาประกบกันแล้วสักแต่ว่ายัดๆเข้าปากไป ทุกออเดอร์ทำกันสดๆผัดกันเป็นกะทะ ก่อนส่งให้แบบด่วนทันใจ

แถมพยายามให้ไม่เกินครึ่งชั่วโมง เพราะกลัวเหมือนกันว่าอาหารจะเย็น แต่สภาพดิน ฟ้า อากาศเมืองนิวยอร์กตอนนี้ ต่อให้มีปีกก็บินไม่ได้ เพราะมันเลวร้ายสุดๆ แถมนี่แค่ 20 นาทีเอง อาหารก็ส่งออกไปแล้วด้วยจะมายกเลิกทำไม

"กรีซซซซซซซซซซซซซซซซซ"

หงุดหงิดกับอารมณ์ของบรรดานกเงือกแก่ สาววัยทองจร๊งจร้งๆ พวกฝรั่งแก่ๆนี่เอาใจยากสุดๆชีวิตวันๆคงไม่ค่อยได้ออกไปไหนมาไหน อยู่แต่ในห้อง อึดอัดเก็บกด เอ๊ะอะอะไรก็จะไม่เอา ไม่เอา บล่าๆบลาๆๆ เอ๊ะ เริ่มจะเป็นเหมือนกันล่ะ

"เป็นไงมั่งรสชาติอาหารโอเค๊ไหม๊"
"อืม"

"ต้องการอะไรเพิ่มรึ๊ป่าว"
"ไม่"

อ๊ายซ์ อารายกันนี่ มีแต่คนป่วย ป่วยกันทั้งในสาย ป่วยทั้งในร้าน ป่วยกันทั้งเมือง หิมะตกที ฝนมาที เป็นห่าไรกันไปหมด เวรกรรมของคนประเทศนี้จริงๆ

ไม่เอา ไม่เอา ไม่อยากหงุดหงิด เดี๋ยวทิปน้อย ข้าเจ้าก็ยังคงตั้งหน้าตั้งตาทำงานเสิร์ฟต่อไปอย่างเต็มที่

โทรศัพท์ดังอีกแล้ว รีบเดินหนีเข้าครัว ปล่อยเมเนเจอร์รับไปดีกว่า อิอิ พอเดินกลับออกมาเมเนเจอร์กำลังหัวฟูได้ที จะรอดไหมนี่ อิอิ

"เทอรว์ เทอรว์มานี่หน่อยสิ"
"มีอะไรให้รับใช้ครับยาย"
"นี่ๆๆๆๆ" เอาส้อมเขี่ยๆไปที่อาหาร
"ชั้นสั่งกระเพราเป็ดเจ ทำไมยูผัดเป็ดจริงมาให้ชั้นนี่ ดูสิทั้งเนื้อทั้งหนังเป็ดจริงชัด ๆ" ทำหน้าเหี่ยวโกรธเป็นสีแดง

"เป็ดเจจ้ายาย มันเหมือนมาก ทำมาจากเต้าหู้ ร้านเราซื่อสัตย์กับลูกค้าครับ"
"มันเป็ดจริง ไม่ใช่เป็ดเจ ชั้นไม่เชื่อ"

"ยายข่ะ เป็ดจริงราคา 16 เหรียญ เป็ดปลอม 10 เหรียญ ถ้ายัยคิดว่าทางร้านทำเป็ดจริงให้กินได้เลยข่ะ หนูจะคิดเงินยายเป็นราคาเป็ดจริง 16 เหรียญ โอเค๊" เริ่มมีน้ำโห

"ไม่เป็นไร เป็ดเจก็เป็ดเจ" ก้มเหนียงเหี่ยวๆเคี้ยวต่อไป

สะบัดบ็อบเดินเข้าห้องน้ำแล้วใช้ผ้ากันเปื้อนปั้นเป็นก้อนอุดปาก จากนั้นชั้นก็กรี๊ดดดดดดดดดดดดด

Create Date : 03 มีนาคม 2553

Last Update : 3 มีนาคม 2553 14:37:50 น.

11 comments

Counter : 401 Pageviews.


ฮ่าอ่ะ เนี่ยและค้าาาาา ชีวิตเด็กเสริฟนิวยอค เจอมาทุุกรูปแบบแต่ก็ยังคงอดกรีํ๊ํดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดไม่ได้ซะที

โดย: Boui IP: 74.72.38.203 วันที่: 3 มีนาคม 2553 เวลา:14:48:17 น.


เฮ้อ!!!

โดย: ooyporn

วันที่: 3 มีนาคม 2553 เวลา:15:50:14 น.

เห็นภาพมั่กๆ ว่าแก่ตัวมาชั้นจะเป็นยังไง อุ๊บส์ ก็แหมคนอเมริกันโตมากับวัฒนธรรมสำเร็จรูป มันก็เลยนึกว่าทำอาหารใช้เวลาแต่เท่าที่เห็นคุณป้า Martha ทำออกทีวีล่ะมังคะ

ที่ขำสุดก็เป็ดจริง เป็ดเจนี่แหละค่ะ อย่างว่าของดี อร่อยเกินก็ผิดอีก

โดย: ออยล์ IP: 58.10.84.158 วันที่: 3 มีนาคม 2553 เวลา:16:17:37 น.


อืม เจอเหมือนกัน

โดย: ต้นข้าว IP: 74.65.217.16 วันที่: 3 มีนาคม 2553 เวลา:21:39:49 น.


I understand how you feel.

โดย: Sangduan IP: 207.171.214.127 วันที่: 4 มีนาคม 2553 เวลา:2:55:34 น.


เข้ามาขำขันจ้า

โดย: Virgo me

วันที่: 7 มีนาคม 2553 เวลา:1:16:35 น.

เราอยู่นิวยอร์คมา 16 ปี เป็นซิติเซ่นแล้ว แต่ไม่มีแว่นตาดำกันแดดใส่ ไม่ชุดสูทยาวสวยใส่ ไม่มีถุงมือหนังใส่ ไม่มีผ้าพันคอเนื้อดีพันคอ แต่เรามีแค่แว่นสายตา เสื้อหนาวสีดำตัวพองๆคอตั้ง มีถุงมือผ้าไหมถักเก่าๆยางรัดข้อมือหลวมๆ เรามันต่างกันมาก

โดย: 123 IP: 69.38.230.2 วันที่: 8 มีนาคม 2553 เวลา:2:54:45 น.