และแล้วก็จบไปอีกหนึ่งเรื่องแล้วนะ นานพอสมควรเรื่องนี้เพราะเขียนยากจริงๆ สงสัยดราม่าหนักๆ จะไม่เหมาะกับคนเขียนอีกต่อไป เอาเป็นแนวกุ๊กกิ๊กซ่อนดราม่าดีกว่าเน๊อะ

กรี๊ด...จบแล้ว ซาบซึ้งกินใจ ประทับใจสุดๆไปเลยค่ะ ถึงจะทุกข์ระทมขมขื่น แต่ก็หวานชื่น

ดีใจกับพี่ต้าหลุนด้วยนะคะ ในที่สุดพี่ก็ได้หัวใจของพี่กลับคืนมา

ดีใจกับพี่เควินด้วยนะคะ สมใจพี่เลยใช่ม่ะ ได้มีลูกสาว อิอิ

ขอบคุณ ผกก.จางงี้ ที่สร้างความสุขมาโดยตลอดนะคะ จะคอยติดตามผลงานในเรื่องต่อๆไปค่ะ

โห...ทำไมมันถึงได้รันทดกล้ำกลืนน้ำตาสุดๆ ขนาดนี้อ่าจางงี้ อ่านไปจุกอกแทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่ ตำนานรักดอกเหมยของแท้ ฮือๆ สงสารพี่ต้าหลุนมากเลย ประมาณเสี่ยซื่อกำลังคุกเข่าขอร้องซวงสี่ไม่ให้แต่งงานเลยค่ะ แต่นี่ต้าหลุนเป็นยิ่งกว่าเสี่ยซื่อหลายเท่าเลย ยิ่งเจอประโยคนี้ "เหยียนหยี่ฟ่งเบือนหน้าหนี เธอไม่กล้าเผชิญหน้ากับชางต้าหลุนด้วยเกรงว่าตัวเองจะใจอ่อนจนเป็นสาเหตุที่ต้องทำร้ายจิตใจของเจิ้งเจียหางอีก เธอรู้ว่าเจิ้งเจียหางเจ็บพอแล้วกับการที่เธอสารภาพว่ารักเพียงชางต้าหลุนมาโดยตลอด" ยิ่งทำให้เคืองหยี่ฟ่งยกกำลังสองเลยง่ะ ดูจิ จนถึงตอนนี้หยี่ฟ่งยังห่วงความรู้สึกของเจียหางมากกว่าคนที่เธอรักและกำลังจะตายตรงหน้าอีกน่ะ รับไม่ได้อย่างรุนแรง ถ้าเป็นละคร เรื่องนี้คงอดทนดูได้ครั้งเดียวล่ะ เพราะมันรันทดเกิ๊น ทนสงสารพระเอกไม่ไหว และตอนนี้รู้สึกว่า ผกก.จะรวบรัดจบไปหน่อยป่าวอ่า แบบว่ากำลังรันทดถึงขั้นพีชๆสุด อยู่ดีๆ ก็ตัดไปมีความสุขตอนจบเลย ทำให้อารมณ์ไม่ค่อยต่อเนื่อง จิ้นเอาภาพกราฟที่กำลังดำดิ่งเกือบศูนย์แล้วกระโจนพุ่งขึ้น90องศา ทำให้ปรับอารมณ์ไม่ทัน คือ ยังรู้สึกเศร้า เจ็บช้ำ จุก กับโชคชะตาของพี่ต้าหลุนอยู่เลย ก็เลยไม่อินกับฉากหวีดตอนจบน่ะค่ะ

ละครจบ แต่อารมณ์คนดูอย่างซ้อกุที่กำลังอินยังไม่จบเลย ยังแอบเคืองหยี่ฟ่งอยู่ ฮึ่มๆ (นี่ถ้าไม่ใช่เสอน้องสวมบทจะเคืองกว่านี้อีกหลายเท่าเลยง่ะ)

ส่วนมิมี่ก็น่าเห็นใจค่ะที่อยู่ๆ ต้องไปอยู่กับพ่อคนใหม่ เป็นเด็กคนไหนก็ปรับตัวลำบาก แต่มิมิ่ต้องไถ่โทษที่ทำไว้กับพ่อ ไปน่ะดีละ อิอิ

แต่ถึงตอนนี้ฟิคก็จบแล้ว ขอขอบคุณ ผกก.จางงี้ที่สละเวลาสร้างความบันเทิงให้พวกเรามาตลอด และจะติดตามเรื่องใหม่ต่อไปค่ะ ดีใจที่ ผกก.งี้บอกว่าเรื่องหน้าจะเบาขึ้นไม่รันทดเหมือนเรื่องนี้

อ่านฟิคจบแล้ว ตอนนี้ยังรู้สึกมึนๆ ปวดหัวใจ จุกหน้าอกอยู่เลย ภาพพี่ต้าหลุนโชกเลือดติดตาไม่หาย ยกเครดิตให้ ผกก.นะเนี่ย ที่เขียนจนทำให้อินได้ขนาดนี้ เดี๋ยวไปหาซีรี่ย์โหดๆ มาดูล้างตาก่อนดีก่า

พี่ชางต้าหลุนกะหยี่ฟัง สนใจหา Nanny ดูแลเด็กมั้ยคะ รับรองลูกของพวกพี่จะ . .
เก่งเหมือนดอกเตอร์สลัมป์ ร่าเริงเหมือนอาราเล่ แข็งแรงเหมือนเฮอร์คิวลิสต์
แล้วยังมีโปรโมชั่นพิเศษ เลี้ยงเด็กเล็กพร้อมดูแลหนูมีมี่ด้วยอีกคน

พี่เจียหางตอนท้ายนี่ทำคะแนนได้ใจตรงที่รักลูกจริงๆ และยอมเสียสละเพื่อลูก
เรื่องของมีมี่เป็นลูกพี่เจียหาง อันนี้เดาไว้แต่แรกเลยค่ะ
เสียดายที่เรื่องราวตัดสั้นไปนิด แต่ก็เป็นเหมือนบรรยากาศการดูภาพยนตร์

ละครเรื่องนี้แนวโศกจริงๆ ค่ะ คิดว่าจางงี้จะเขียนง่ายซะอีกเพราะว่าถนัดดูตำนานรักดอกเหมย
แต่คิดว่าคงจะกดดันอารมณ์พอสมควรในการเขียน ทำให้ไม่ไหลลื่นดังใจ
สำหรับคนอ่าน จางงี้เขียนได้ดีเลยนะสำหรับคนเขียนแนวนี้ครั้งแรก เป็นกำลังใจให้ค่ะ
อีกอย่างอ่านแนวนี้คั่นอารมณ์บ้าง ก็เป็นความเพลินเพลิดยามว่างได้ ทำให้ไม่เลี่ยนเกินไป
เหมือนกับการกินอาหาร บางทีเราก็ต้องหาที่หลากหลายไงล่ะ
ขอบคุณนะคะ ที่กลั่นกรองความคิดออกมาเป็นตัวอักษรให้ได้อ่านกัน


หลินกุจ๋า . . อย่าเคืองหยี่ฟังนานเลยนะ ไหนๆ ก็ยอมตามใจพี่ต้าหลุนไปอยู่เนเธอร์แลนด์
ไว้ให้แก้ตัวเรื่องหน้าก็แล้วกันนะคะ รออ่านมิตินี้มีรัก ให้ ผกก งี้ จัดให้นางเอกดูแลพระเอกอย่างดีเลยเอ้า

อุอิอุอิ มาอ่านตอนจบ เอ่อ มันบีบคั้นอารมณ์จริงๆ อ่ะงี้

แต่ก็จบลงด้วยดีล่ะเนอะ