ทนายอ้วนกลับบ้าน ตอนที่ 4 วันแรกในเมลเบิร์น (ตอนจบ)

ตื๊ด.....ตื๊ดๆ ....
เสียงเตือนว่ามี message เข้าดังขึ้นติดๆกันหลายครั้ง ผมงัวเงียลุกขึ้นมากดโทรศัพท์มือถือดู

“หวัดดีจ้า ... เป็นยังไงบ้าง....ตกลงว่าเย็นนี้เจอกันกี่โมงดีจ๊ะ”
ไม่มีชื่อคนฝากมา มีแต่เบอร์โทร ผมมั่นใจมากว่าต้องเป็นพี่ Jaz แน่ๆ เพราะเป็นคนเดียวที่ผมให้เบอร์มือถือผมไป ผมตอบกลับไปว่า
“หวัดดีครับ เย็นนี้ทานข้าวเย็นกันนะ เจอกันหกโมงที่หน้า Flinder Street Station”
ผมค่อนข้างมั่นใจว่าพี่ Jaz ต้องรู้จัก Flinder Street Station แน่ๆ

มี message ตอบกลับมาว่า
“ขอเลื่อนเป็น หกโมงครึ่งได้มั๊ย”

ผมตอบกลับไปว่าได้
ผมลุกเดินออกไปเคาะห้องบอกพี่พอซซั่มและภรรยาว่าได้นัดทานข้าวกับพี่ Jaz เรียบร้อยแล้ว และนัดกันว่าเด๋วหกโมงเราจะลงไปเจอกันที่โถงข้างล่าง
ผมงัวเงียเดินกลับห้องมานอนต่อ

หกโมงเย็นเป๊ะ พวกเราเดินมาถึง Flinder Street Station มองหาพี่ Jaz
จะว่ามองหาก้อไม่เชิงนะครับเพราะเราไม่เคยเจอพี่เค้ามาก่อน รู้แต่ว่าเค้ามาพร้อมกับลูกสาวและภรรยา เอาน่าผมมองหาครอบครัวที่มี พ่อ แม่ และลูกสาว .... ไม่มีแฮะ

ผมกดโทรศัพท์หาพี่ Jaz
บังเอิญสายตาผมเหลือบไปเห็น เอก housemate สมัยที่ผมเรียนอยู่ที่นี่เดินออกมาจากสถานี
“เฮ๊ย เอก...เอกๆๆ”
“จะไปไหนเหรอ”
“หวัดดี... พอดีเอกเข้ามาเดินเล่นในเมือง”

ผมแนะนำเอกให้ทุกคนรู้จักแล้ว และทักทายกันพอหอมปากหอมคอ ... ทำไมต้องหอมปากหอมคอด้วยนะ..เอาเป็นว่าทักทายกันพอประมาณ ก้อยังไม่เจอพี่ Jaz ผมตัดสินใจโทรเข้ามือถือพี่ Jaz ตามเบอร์ใน message เมื่อบ่ายนี้

“ฮัลโหล ครับ” ผมพูดไป
“โหล ...นี่เอกเอง”
อ้าว เฮ๊ย...
ผมงง ครับ...
อ้าว ที่ message มาเมื่อบ่ายนี้เอกหรอกเหรอ ผมนึกว่าเป็นพี่ Jaz ซะอีก
เอกก้อนึกว่าผมทราบว่าเป็นเอกแล้วเลยพาลนึกไปว่าที่ผมทำท่าดีใจมากๆที่เจอเมื่อสักครู่เป็นมุข เวรกรรมจริงๆ

ไปๆมาๆ ก้อเป็นความเสร่อของผมอีกแล้ว ผมดันไป memory เบอร์โทรเอกไว้เป็น 001-xxxxx ทั้งๆ ที่ควรจะ memory เป็น +61xxxxxพอเอกส่ง message มาหาผมก้อเลยไม่ขึ้นชื่อเอก ทำให้ผมเข้าใจผิดว่าเป็นพี่ Jaz เฮ้อ เอาอีกแล้ว....

เรายืนขำกันอยู่พักใหญ่ๆ แล้วก้อออกเดินไปหาข้าวเย็นทาน ตกลงกันว่าจะไปทานอาหารที่ Crown ซึ่งเป็น Entertainment Complex ที่ใหญ่ที่สุดใน Melbourne

เราเดินข้ามละพาน Princes Bridge จากหน้า Flinders Street Station มาอีกฟากหนึ่งของแม่น้ำ Yarra แล้วเดินเลียบฝั่งแม่น้ำผ่านบริเวณ South Bank ไปตาม The Esplanade เรื่อยๆ พอข้าม Queensbridge Street เราก้อมาถึงบริเวณ Crown Entertainment Complex เราทานจัดการกับความหิวของเราด้วยอาหารจานด่วนจาก Food Centre แล้วออกมาเดินถ่ายรูปด้านหน้า ผมสังเกตุเห็นความเปลี่ยนแปลงมากมายหลายอย่างที่เกิดขึ้นบริเวณ Southbank ต่างจากเมื่อผมยังอยู่ที่นี่หลายอย่าง อย่างแรกที่เห็นเด่นชัดมากๆก็คือบริเวณได้พัฒนาให้มีภูมิทัศน์ที่สวยมากๆ โรงสเก็ตน้ำแข็งตรงมุมถนน Queensbridge Street ได้ถูกรื้อออกไป บริเวณนั้นได้กลายเป็นตึกสูง ชั้นล่างเป็นภัตตาคารหรู มองสูงขึ้นไปจะเห็นอาคารสูงมากๆ Queensbridge ได้ถูกซ่อมแซมปรับปรุงให้เป็นสะพานคนเดินข้าม และมีการจัดเป็น นิทรรสการถาวรกลางแจ้งเกี่ยวกับการอพยบเข้ามาอยู่ในออสเตรเลียของคนหลากหลายเชื้อชาติโดยเค้าจะติดตั้งจอระบบสัมผัสเพื่อให้เราได้อ่านข้อมูลต่างๆ ราวสะพานด้านซ้ายมือได้ติดตั้งแผ่นอะคริลิกใส สลักรายละเอียดโดยย่อของประเทศต่างๆที่มีคนจากประเทศนั้นๆอพยบเข้ามาอยู่ในออสเตรเลีย แล้วนำมาวางเรียงตามลำดับตัวอักษร ซึ่งแน่นอนมีประเทศไทยรวมอยู่ด้วยครับ

เราเดินย้อนกลับเข้ามาในเมืองตั้งใจว่าจะเดินไป Lygon Street พอดีพี่พอซซั่มและภรรยาขอแยกกลับที่พักไปพักผ่อน ผมและเพื่อนยังคงเดินเล่นต่อไป เ
อากาศเริ่มเย็นลงมากๆ เราก้อเลยมาหยุดกันที่ร้านชอคโกแลตที่กำลังเป็นที่ฮิตของคนในเมลเบิร์น ที่อยู่ในบริเวณ QV Building ที่เป็นแหล่งช้อปปิ้งแห่งใหญ่ใหม่เอี่ยมอ่องของ Melbourne ร้านนี้ชื่อ ผมจำชื่อร้านไม่ได้พยายามหาจากรูปเพราะจำได้ว่าถ่ายรูปชื่อร้านมาด้วยแต่ก้อไม่เจอ แต่จำได้ว่าผมสั่ง วาฟเฟิลราดชอคโกแลต ชอคโกแลตฟองดูว์ ชอกโกแลตร้อน แล้วก้อเอสเพรสโซ่ อร่อยมากๆครับ
ผมร่ำลากับเพื่อนที่ร้านนี้
ตอนนั้นผมง่วงจัด
กลับถึงห้องผมล้มตัวลงนอนด้วยความเพลียจากการเดินทาง อาการเจ็ทแลค และด้วยที่ร่างกายยังปรับเวลาไม่ได้

Create Date : 04 พฤษภาคม 2549 Last Update : 4 พฤษภาคม 2549 22:51:32 น. Counter : 944 Pageviews.		1 comments
Share Tweet