คิดถึงเชียงราย...

 
พฤษภาคม 2553
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031 
 
18 พฤษภาคม 2553
 

สะบายดีหลวงพระบาง: หนังรักโรแมนติค ตอบโจทย์นิยาม "รัก"






ในสภาพการเมืองเครียด ๆ แบบนี้ การหาหนังเพชฌฆาตอารมณ์ดูสักเรื่อง จึงไม่ต่างอะไรกับการนั่งจิบไวน์แพง ๆ สูดอากาศบริสุทธิ์ระเบียงบ้านยามอรุณส่องยามอรุณรุ่ง แต่การจะหาหนังดี ๆ สักเรื่องรีแลกส์รอยขดสมอง จัดขึ้นหิ้งหนังประทับใจดูจะเป็นโจทย์ที่แก้ไม่ตกสำหรับใครหลายคน เช่น คุณอาจจะคาดหวังหนังอย่าง Avatar แต่ป๋าเจมส์กลับทำออกมาไม่ประทับใจเท่าวันวานที่เคยเสพ Titanic…









การที่เราจะหาหนังดี ๆ ดูสักเรื่องนึงแล้วประทับใจ งานมหรสพแบบนี้ใช่ว่ามีบ่อยครั้ง เฉกเช่นข้าพเจ้านับแต่ปี 2010 มาหนังที่ทำให้ข้าพเจ้าประทับใจจัดขึ้นหิ้งหามีไม่... กระทั่งเหลือบเห็นแผ่นหนัง “สบายดีหลวงพระบาง” โกดังคอลแลคชั่นหนังที่ข้าพเจ้าเก็บไว้นานเติ่งพลันหยิบขึ้นมาดู ขณะดูข้าพเจ้าแสยะยิ้มมีนัยยะ... เมื่อหนังจบปลายนิ้วออกอาการกระเส่าระริกอยากสังวาสคีย์บอร์ด บอกเล่า หนังเรื่องนี้ได้พาข้าพเจ้าเข้าสู่ภวังค์แห่งความประทับใจ เสมือนเติมเต้มส่วนที่ขาดหายไปในใจเราลึก ๆ... และ“สบายดีหลวงพระบาง” ก็คือโจทย์ที่กำลังถูกเฉลยผ่านปลายนิ้วข้าพเจ้าเวลานี้









ก่อนอื่นข้าพเจ้าต้องขอออกตัวก่อนว่า นิสัยส่วนตัวข้าพเจ้าชอบที่จะมองโลกในแง่บวก เห็นโคลนเป็นน้ำ เห็นการอกหักเป็นผงชูรสชีวิต จนอาจจะเรียกว่า “สันดาน” ข้าพเจ้าเลยไม่ค่อยมีเรื่อง เครียด ทุกข์ มาจำศีลสมองเท่าไหร่นัก ยกเว้นธรรมชาติจะเป็นผู้ยัดเยียดให้ “การปล่อยวางคือการให้รางวัลชีวิตสำหรับเรา” จึงไม่แปลกที่สันดานเยี่ยงนี้ บทวิจารณ์ที่ถูกถ่ายทอดออกมาจะเป็นภาษาดอกไม้สร้างความหมั่นไส้ให้คุณผู้อ่านหลายคนสบถด่าข้าพเจ้าฟุดฟิดฟอไฟ รำพึงรำพันหน้าจอคอม...









หลายคนอาจสบถหลังย่ำเท้าด้วยสีหน้าเซ็งไก่ขณะเดินออกจากโรงหนัง “ห่วยแตกไม่ได้เรื่อง” นานาวาทะว่าสบถกันไป.. ไม่ว่าใครจะถล่มหนังเรื่องนี้ใคร่เหยียบให้จมดิน แต่สำหรับข้าพเจ้ากลับชื่นชมหนังเรื่องนี้อย่างสาระแนเขียนเป้ง เสน่ห์บทหนังที่ดูรวม ๆ แทบไม่มีอะไรเลย แต่หนังก็ได้แฝงแง่คิดเกี่ยวกับนิยาม “ความรัก” ในประเด็นที่ความรักใกล้ตัวเรา “คนที่รักเรา” กับ “คนที่เรารัก” เราควรเลือกอะไร?










สอน (อนันดา) ช่างภาพหนุ่มลูกครึ่ง ถูก บก. ส่งไปถ่ายรูปที่ประเทศลาว โดยที่เขาเองแทบไม่มีข้อมูลหรือเคยไปลาวสักครั้ง ทั้งที่เขาเองก็มีสายเลือดคนลาวจากพ่อของเขา จึงทำให้ สอน ได้รู้จักกับ น้อย (คำลี่) ไกด์นำเที่ยวส่วนตัว หนังได้วางปมตัวน้อยเอาไว้เพื่อคลายตอนหลัง เมื่อเธอมองความรักระหว่างไกด์กับนักท่องเที่ยว เป็นความรักเพียงชั่วคราว นักท่องเที่ยวหนุ่มเจอไกด์สาวเป็นธรรมดาที่ต้องแจกขนมจีบ หนังได้แนะนำตัวตน น้อย ช่วงแรกด้วยการแสดงออกแบบ “ออกมาจากส่วนลึก” ด้วยภาษาภาพ + คำพูดพอเหมาะพอดี ไม่ว่าจะเป็นฉากฝรั่งหนุ่มโอบไหล่ น้อย ตอนขอถ่ายรูปแล้วเธอแสดงออกว่า “ฉันไม่โอเคนะ” หรือตอนที่ น้อย เม้าท์แตกน้ำลายแตกฟองกับเพื่อนสาวทางโทรศัพท์ว่าพวกนักท่องเที่ยวมีแต่ชีกอ ขณะเดียวกันเธอก็เหมารวมถึงผู้ชายทั่วไปด้วย ซึ่งส่วนนี้ถือเป็นการแนะตัวตัวละคร สอน ที่ยืนอยู่บนควมแตกต่างจากผู้ชายต้นเรื่องที่ น้อย เจอ









ช่วงต้นเรื่องหนังได้นำเสนอมุมมองความรัก น้อย ว่าเธอเป็นผู้หญิงที่มีความละเอียดอ่อนในเรื่องความรักให้คนดูเข้าใจตัวตนเธอได้ไม่ยากนัก เธอไม่โอเคกับความรักเพียงชั่วครั้งชั่วคราว จึงไม่แปลกที่ น้อย จะเป็น น้อย แบบในหนัง เธอมองความรักเป็นสิ่งละเอียดอ่อน เธอให้เกียรติคำ ๆ นี้ ความรักไม่ใช่ผ้าอนามัยที่เราจะได้เอามาใช้ซับวันแดงเดือดทิ้งแล้วก็หยิบอันใหม่แปะต่อ สิ่งที่จะทำให้เราเชื่อใจว่าคนที่เขารักเราและเราก็รักเขาจริง จำเป็นต้องใช้เวลาเป็นเครื่องคลายปม ว่าคน ๆ นั้นมีอยู่จริง และผู้ชายคนนั้นก็คือ สอน ผู้ชายที่ฟ้าได้ลิขิตให้คู่กับ น้อย ด้วยความบังเอิญ เมื่อเพื่อน น้อย ที่เป็นไกด์นำเที่ยว สอน เที่ยวเมืองปากเซ เกิดงานเข้าไปไม่ได้ เลยต้องโอนงานให้ น้อย แทน น้อย กับ สอนจึงเจอกัน...











ก่อนหน้าที่ สอน และ น้อย จะได้เจอกันครั้งแรกฉากหลบฝน คุณอนุสอน (ผู้กำกับ) ได้พยายามบอกใบ้ประเด็นเรื่องรักแท้ฟ้าลิขิตสำหรับหนุ่มสาวคู่นี้ไว้ก่อนแล้ว จากตอนที่ สอน นั่งรถทัวส์ไปเมืองปากเซช่วงเปิดเรื่อง ภาพได้สลับไปมาระหว่าง น้อย กับ สอน ตลอดเวลาเพื่อสื่อภาษาภาพให้คนดูรู้ว่าอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้าจุดเริ่มต้นความรักคู่นี้กำลังจะก่อตัวขึ้น










เมื่อ สอน และ น้อย ออกเดินทาง ซึ่งเป็นส่วนพัฒนาความลึก ความรักตัวละครทั้งสอง ซึ่งถือว่าสำคัญมากสำหรับหนังรักสักเรื่องนึงที่จะน๊อกคนดูอยู่หมัดตอนจบ ซึ่งคุณอนุสอนเลือกที่จะนำเสนอการพัฒนาความรักตัวละครคู่นี้เชิง Road Movie การเดินทาง สร้างปม พัฒนาการ แต่ก็จริงอย่างที่หลายคนว่าไว้ ส่วนนี้หนังเยิ่นเย้อเกินไป แต่ความเยิ่นเย้อก็ยังมีภาพสวย ๆ บรรยากาศเมืองลาวป้อนตาเราสดับอารมณ์









ฉากที่ สอน ฝากคนเอาร่มไปให้ น้อย ใช้ กับฉากที่เขาซื้ออีแตะให้เธอใส่แทนส้นสูงที่หัก เป็นสองเหตุการณ์สำคัญที่ทำให้ น้อย เริ่มชอบในตัว สอน ซึ่งการป้อนสองเหตุการณ์นี้ใส่ในหนัง ถือเป็นการสร้างน้ำหนักหนังรักดี ๆ สักเรื่องนึงถึงการพัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างคนสองคนให้คนดูประทับใจได้ไม่ยาก มันไม่ประเจิดประเจ้อ กำลังพอดี กับบุคลิกตัวละครอย่าง สอน เพื่อให้หนังตอบโจทย์ให้คนดูรู้ว่าชายในฝันที่ น้อย ถวิลหาเป็นแบบไหน









ถ้าสังเกตตั้งแต่ต้นเรื่อง เราจะเห็นถึงการบอกเล่าของหนังถึงผู้ชายในสเป๊ค น้อย ได้ดีว่า สอน เป็นผู้ชายในอุดมคติที่น้อยเฝ้าถวิล เขามีนิสัยแตกต่างจากผู้ชายทั่วไปที่เข้ามาในชีวิตเธอ สอน ให้เกียรติผู้หญิง ไม่ชีกอ เมื่อเราเอามาเปรียบเทียบกัน ตามที่คุณอนุสอนได้ใช้วิธีการเล่าเรื่องทฤษฎีการเปรียบเทียบ สื่อภาษาภาพ + พูดต้นเรื่องเพียงน้อยนิด (รวมถึงฉากสนามบินถัดมา) เราก็จะเข้าใจการบอกเล่าของหนังได้ไม่ยากว่า “ผู้ชายในอุดมคติของน้อยคือ...”









ข้าพเจ้ารู้สึกประทับใจฉากที่ สอน คุยโทรศัพท์กับแม่เธอที่สนามบิน แม่ สอน เล่าให้ฟังว่า ทุกวันนี้พ่อสอนยังคงคิดถึง สอน แฟนเก่าอยู่ร่ำไร ถึงเธอจะรู้ดีก็ยังพอใจเพราะได้อยู่ใกล้ชิดกับคนที่เธอรัก นี่จึงช่วยให้สอนเลือกได้ระหว่าง “คนที่เขารักเรา” กับ “คนที่เรารักเขา” สอน ควรเลือกใคร? เพราะคนที่เราแต่งงานด้วยคือคนที่ต้องอยู่กับเราทั้งชีวิต ความรักไม่เคยอภัยให้กับคนโกหกตัวเอง หนังฝากแง่คิดมุมมองความรักแบบผู้ใหญ่ถึงเรา การแต่งงาน การใช้ชีวิตคู่ ไม่มีล้อเล่น มันไม่ใช่เรื่องที่ต้องมาอ้ำอึ้งเกรงใจ เราควรเลือกคนที่เขารักเราและเราก็รักเขาด้วย หากผู้หญิงที่เราแต่งงานด้วยเธอรักเรามากมาย แต่เรากลับไม่รักเธอเลยสักนิด ชีวิตคู่ สอน ก็คงเจ็บปวดลึก ๆ ไม่ต่างอะไรกับแม่ของเขา ตัวอยู่กับ ฝน แต่ใจอยู่กับ น้อย รักแท้ของเขา









เมื่อ สอน เลือกคำตอบแห่งหัวใจแล้ว จึงนำไปสู่ฉากจบแสนประทับใจ โดยมีสถานที่หลวงพระบางเป็นจุดวางปมและคลายปม น้อย ยังมองความรักด้วยความระวังไม่เปลี่ยน เธอไม่ต้องการความรักเพียงชั่วครู่ เธอรู้ดีว่า สอน กับ น้อย อยู่ห่างกัน วัน เวลา สถานที่ จะเป็นเครื่องยืนยันว่านี่คือรักแท้และรักจริง เวลาคือเครื่องพิสูจน์ระหว่างคนสองคน อีก 1 ปี ถ้า น้อย กับ สอน เจอกันอีกครั้งที่หลวงพระบาง ปมความรักคู่นี้จะแก้ได้/ไม่ได้ ก็ขึ้นอยู่กับการตัดสินทั้งคู่ อีก 1 ปี ถ้าเรายังรู้สึกดี ๆ เหมือนเดิม ให้มาเจอกันอีกครั้งที่หลวงพระบาง คำตอบหนังเรื่องนี้ได้สร้างความสุขให้คนดูอย่างข้าพเจ้าและก็คงรวมถึงคุณ...ด้วย แม้ดูสำเร็จรูปไปหน่อยก็ตาม









“สบายดีหลวงพระบาง” คุณภาพอาจจะไม่เทียบเท่าหนังรักอมตะอย่าง Amost to Love Story แต่ประเด็นสำคัญหนังที่ต้องการสื่อ “คนที่เขารักเรา” กับ “คนที่เรารักเขา” เราควรเลือกใคร? ก็ได้ฝากแนวคิดดี ๆ ถึงเราทุกคนให้มองความรักเป็นอนาคต ถ้าเปรียบให้คุณเป็น สอน คุณพร้อมจะพิสูจน์ตัวเองให้กับคนที่คุณรักเหมือนฉากจบหนังเรื่องนี้หรือเปล่า? คำว่า “รัก” ใครกันก็พูดได้ ขึ้นอยู่กับว่าพูดไปแล้วคุณเองทำได้หรือเปล่า... นี่สิคำถามตลกร้ายที่น่าขบคิดถึงเรา?









โดยรวมแล้วหนังดูสนุก โอเค ได้แง่คิด คุณคำลี่น่ารักมากมาย ถ้าใครยังไม่เคยดูแนะนำให้ไปหาชม “สะบายดีหลวงพระบาง” อาจทำให้คุณยิ้มได้ไม่รู้ตัว...




 

Create Date : 18 พฤษภาคม 2553
6 comments
Last Update : 18 พฤษภาคม 2553 13:02:51 น.
Counter : 1408 Pageviews.
Share

 
 
 
 
นางเอกน่ารักเน๊าะ


ชอบวิวหนังเรื่องนี้มากๆค่ะ
 
 

โดย: นาฬิกาสีชมพู วันที่: 18 พฤษภาคม 2553 เวลา:13:24:04 น.  

 
 
 
ทักทายตอนบ่ายๆ จ้า
 
 

โดย: หาแฟนตัวเป็นเกลียว วันที่: 18 พฤษภาคม 2553 เวลา:14:01:10 น.  

 
 
 
เราก็ชอบหนังเรื่องนี้ที่สุด เป็นหนังในดวงใจเลยแหละ ไม่คิดว่าจะมีคนใจตรงกัน
 
 

โดย: ธิดา IP: 112.142.21.193 วันที่: 18 พฤษภาคม 2553 เวลา:14:26:28 น.  

 
 
 
ไม่ได้นับว่า ดูหนังเรื่องนี้มากี่รอบแล้ว แต่คงนับไม่ไหว อยากบอกว่าชอบเรื่องนี้ที่สุดของที่สุดเลยค่ะ เป็นหนังไทยที่ ดำเนินเรื่องได้ใส สะอาด วิวก็สวย ประเด็นสำคัญคือ พระเอกน่ารักมากกกกกก 5555
 
 

โดย: akarima วันที่: 18 พฤษภาคม 2553 เวลา:17:44:45 น.  

 
 
 
ดูแล้วสบายใจดีครับ
 
 

โดย: คนขับช้า วันที่: 18 พฤษภาคม 2553 เวลา:19:34:00 น.  

 
 
 
ชอบหนังเรื่องนี้เหมือนกันค่ะ สดชื่นจิงๆประเทศลาว
 
 

โดย: นางสาวน้ำพลอย วันที่: 21 พฤษภาคม 2553 เวลา:20:18:26 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

Chrono_Trigger
 
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

คิดถึงเชียงราย...
[Add Chrono_Trigger's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com